QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Α’ – Τουρκία – Ιράν

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

26/6/2024

Μετά την πρώτη γνωριμία του Κωνσταντίνου Μητσάκη με την QJMOTOR 800 X στο ταξίδι τους στη Μέση Ανατολή και το “χλιδάτο” Dubai πριν δύο χρόνια, ήρθε η στιγμή να σμίξουν ξανά οι δυο τους και να περάσουν μαζί τους επόμενους τρεις μήνες, σε ένα ταξίδι 20.000 χιλιομέτρων!

Στόχος τους αυτή τη φορά η διάσχιση της Ασίας με τελικό προορισμό την παγωμένη Σιβηρία! Τα πρώτα 1.890 χιλιόμετρα είναι ήδη παρελθόν και ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μέσα από τον φωτογραφικό φακό μας κάνει συνοδοιπόρους του.

Κωνσταντίνος Μητσάκης, QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Α’ – Τουρκία – Ιράν

“Με την πυξίδα μόνιμα στραμμένη στην μακρινή Ανατολή, η δίτροχη περιπέτεια δρόμου QJ TRANS ASIA ξεκίνησε. Αφού αποχαιρέτησε ακτοπλοϊκώς την Ελλάδα (Πειραιάς-Χίος-Τσεσμέ), η QJ SRT 800X έβαλε ρόδα στην Τουρκία, έτοιμη να διανύσει κατόπιν μια πορεία χιλιάδων χιλιομέτρων κόντρα στον ήλιο. Η γειτονική χώρα ήταν μόλις η αρχή…

Η Τουρκία μού δάνεισε τους δρόμους της για τα πρώτα 1.890 χλμ. Ακολουθώντας παθιασμένα την κόκκινη γραμμή του χάρτη (Cesme – Ankara – Erzerum – Dogubeyazit), κατάφερα μετά από 3 ημέρες πορείας να ενώσω τo γαλάζιο Αιγαίο με τους πρόποδες του βιβλικού Αραράτ. Με την τοπική φύση να έχει φορέσει την εξαίσια καλοκαιρινή ενδυμασία της και την ζεστή διάθεση του καιρού να με συνοδεύει παντού, οι παραστάσεις και οι αναμνήσεις που συνέλεξα στην Τουρκία ήταν πραγματικά υπέροχες…

Και μετά, Ιράν! Όμως, στα ιρανό-τουρκικά σύνορα, η εθνική μου καταγωγή στάθηκε η αιτία να ταλαιπωρηθώ δύο ώρες από τους Τούρκους τελωνειακούς -μέχρι και με μηχάνημα X-Ray εξέτασαν την μοτοσυκλέτα, όπως τις νταλίκες! Ούτε λαθρέμπορος όπλων ή ναρκωτικών να ήμουν. Οι Ιρανοί, αντίθετα, κέρασαν τσάι και λόγια συμπάθειας τον Έλληνα ταξιδευτή, ενώ φρόντισαν να ολοκληρωθούν τάχιστα οι διαδικασίες εισόδου μου στην αρχαία Περσία του Δαρείου και του Ξέρξη. Η δεύτερη χώρα του QJ TRANS ASIA καλωσόριζε την άφιξη της QJ SRT 800X…”

Ετικέτες

μητσάκης

ταξιδιωτικό

ταξίδι

QJMotor

SRT 800X

https://bit.ly/MOTO_659

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.