Γλυκόπικρη γεύση για τον Κ. Μαυρόπουλο στον 12ο γύρο του BMU στη Σλοβακία

Νίκη στον αγώνα του Σαββάτου, εγκατάλειψη λόγω τεχνικού προβλήματος την Κυριακής

Από τον

Κώστα Γκαζή

24/9/2024

Ανάμεικτα συναισθήματα άφησε ο γύρος της Σλοβακίας για το BMU 2024 στον Κωνσταντίνο Μαυρόπουλο, αφού η νίκη του στον αγώνα του Σαββάτου συνδυάστηκε με μια εγκατάλειψη από μηχανικό πρόβλημα την Κυριακή.

Ο νεαρός Έλληνας αναβάτης Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος της ARP Racing αγωνίστηκε το προηγούμενο τριήμερο στην πίστα Slovakia Ring της Σλοβακίας, με Yamaha R3. Ο Μαυρόπουλος, που συμμετέχει στην κατηγορία SSP300, τερμάτισε στην 1^η θέση στον αγώνα του Σαββάτου 21/9, για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα BMU (Balkan Motorcycle Union) και στη 2^η θέση για το Alpe Adria.

Στον αγώνα της Κυριακής ξεκίνησε από την πρώτη θέση στη σχάρα εκκίνησης, βάσει του χρόνου που είχε στις κατατακτήριες δοκιμές του Σαββάτου. Κάνοντας μια δυνατή εκκίνηση, βρίσκεται ανάμεσα στους τρείς πρώτους και από τον πρώτο γύρο άρχισαν οι έντονες μάχες με τους διεκδικητές του βάθρου να εναλλάσσονται συνεχώς στις πρώτες θέσεις. Στον 3^ο γύρο και ενώ είχε καταφέρει να οδηγεί τον αγώνα, ξαφνικά του παρουσιάζεται ένα μηχανικό πρόβλημα στο κιβώτιο ταχυτήτων, με αποτέλεσμα να χάσει αρκετές θέσεις και να αναγκαστεί να εγκαταλείψει πρόωρα τον αγώνα.

Μετά τον 2ο αγώνα στον γύρο της Σλοβακίας ο Κωνσταντίνος Μαυρόπουλος δήλωσε: “Ο σημερινός αγώνας δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα καθώς το τεχνικό πρόβλημα που παρουσιάστηκε δεν μου επέτρεψε καν να ολοκληρώσω τον αγώνα. Περίμενα να έχουμε έναν διασκεδαστικό αγώνα όπως του Σαββάτου όπου τον απόλαυσα πραγματικά. Δυστυχώς δεν μπορούμε να προβλέψουμε τέτοιες ατυχίες ωστόσο παραμένουμε με θετική διάθεση και αναμένουμε για τον τελευταίο διπλό αγώνα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος BMU 24’ στο αυτοκινητοδρόμιο Σερρών 12-13/10.”

Ο Μαυρόπουλος εξακολουθεί να προηγείται βαθμολογικά στην γενική κατάταξη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος BMU 2024, ωστόσο όλα θα κριθούν στον τελευταίο διπλό αγώνα που θα πραγματοποιηθεί σε Ελληνικό έδαφος, στο αυτοκινητοδρόμιο των Σερρών στις 12-13 Οκτωβρίου.

Οι υποστηρικτές του Κωνσταντίνου Μαυρόπουλου είναι οι εξής: @arp_academy @dimosthenismavropoulos @motodynamicsgr @yamahamotorgreece @yamaharacinghellas @sambacoffeeroasters @motoholicsgr @motodiktio @motod1rect @yamaha_spiliotis1_official @pirelli @intramoto @motoaccessgr @ms.speedie @prorent.kamzelis @extraproducts.tasoulis @rider.graphics @mouratisgp @chocomaxcroissant

Ετικέτες

Μαυρόπουλος

ARP Racing

bmu

https://bit.ly/MOTO_659

Υπόλοιπα πρωταθλήματα

Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο

Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O “JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τα Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”