QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΖ’ - Ρωσία - Λετονία

Η επιστροφή στην Ελλάδα ξεκινά
Trans Asia
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/9/2024

Με την πυξίδα να δείχνει πλέον Ελλάδα, η QJMOTOR SRT 800X επέστρεψε σε ευρωπαϊκό έδαφος, έχοντας μπροστά της 4.000 χιλιόμετρα για να αποδράσει από την παγωμένη Ρωσία και να φτάσει στη ζεστή αγκαλιά της Μεσογείου.

"Στο Vladivostok παρέμεινα συνολικά 9 ημέρες για να παραλάβω την QJMOTOR SRT 800X από το Magadan και να τη στείλω κατόπιν με τρένο στη Μόσχα. Στη ρωσική πρωτεύουσα θα έφτανε σε περίπου 11 ημέρες, ενώ εγώ θα πήγαινα στη Μόσχα αεροπορικώς! Μετά, αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα ταξιδεύαμε οδικώς για Ελλάδα, διανύοντας άλλα 4.000 χλμ. για την ουσιαστική ολοκλήρωση του QJMOTOR TRANS ASIA 2024. Μια ολόκληρη επιχείρηση είχε στηθεί για να δρομολογηθεί η επιστροφή στην Ελλάδα.

Trans Asia

Έτσι, μ’ ένα αεροπορικό εισιτήριο στο χέρι, αποχαιρέτησα το Vladivostok και πέταξα για Μόσχα, εκεί όπου θα περίμενα τη σιδηροδρομική άφιξη της QJMOTOR SRT 800X. Κι όταν επιτέλους αντίκρισα το ξύλινο κουτί με την QJMOTOR SRT 800X να με περιμένει σε μια αποθήκη στα βορειοανατολικά προάστια της Μόσχας, η χαρά μου ήταν ανείπωτη! Γρήγορο unboxing, σύνδεση της μπαταρίας, μίζα και έτοιμος για αναχώρηση.

Trans Asia

Με αφετηρία τη Μόσχα, η QJMOTOR SRT 800X ξεκίνησε την επιστροφή μας στην Ελλάδα. Αν και με χώριζαν περίπου 4.000 χλμ. από τα πάτρια εδάφη, παραδόξως δεν είχα καταλήξει σ’ ένα οριστικό ταξιδιωτικό πλάνο -στο μυαλό μου 'πάλευαν' πολλές επιθυμίες και σχέδια. Ωστόσο, αυτό που προείχε ήταν η έξοδός μου από τη Ρωσία. Έτσι, μετά από 620 ανιαρά χιλιόμετρα στις δασοσκέπαστες πεδιάδες της Δυτικής Ρωσίας, σφράγισα το διαβατήριό μου, είπα 'Bye Bye Russia' και πέρασα στη Λετονία."

"Δρόμος ειρήνης 2018": Σιβηρία

Η μοναξιά των χιλιομέτρων
6/7/2018

Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους.
Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...

Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.


Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού…
Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες