QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΕ’ - Κεντρική Σιβηρία (Ουλάν Ουντέ– Νεβέρ)
Στο "Γαλάζιο Διαμάντι" της Σιβηρίας, μπροστά στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν στον κόσμο
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
5/9/2024
Με βασικό προορισμό τη λίμνη Βαϊκάλη η QJMOTOR SRT 800X φέρνει το φωτογραφικό φακό του Κωνσταντίνου Μητσάκη μπροστά στο Γαλάζιο Διαμάντι της Σιβηρίας, αλλά και στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν στον κόσμο!
“Και η πορεία του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 κόντρα στον ήλιο της Σιβηρίας συνεχίζεται. Μετά την Irkutsk, η απροβλημάτιστη QJMOTOR SRT 800X κλήθηκε να ακολουθήσει τις υποδείξεις του GPS και κύλησε τους τροχούς της πάνω στη διαδρομή Irkutsk–Ulan Ude–Chita–Never (2.050 χλμ.). Ύψιστο σημείο αναφοράς της συγκεκριμένης διαδρομής αποτέλεσε η ενατένιση της λίμνης Βαϊκάλης, αφού καθοδόν για την πόλη Ulan Ude, ο Υπερσιβηρικός ακολουθούσε τις δυτικές και νότιες ακτές του γαλάζιου διαμαντιού της Σιβηρίας.
Η μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως βρίσκεται στην Ulan Ude, και με καρτερούσε να απαθανατίσω μπροστά της την QJMOTOR SRT 800X. Επίσης, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην Ulan Ude ήταν το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είχαν έντονα μογγολικά ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά (ανήκαν στη φυλή Μπουριάτ). Δικαιολογημένα λοιπόν νόμιζα πως βρισκόμουν στη γειτονική Μογγολία.
Για τα επόμενα 1.570 χλμ. (από την Ulan Ude ως την κωμόπολη Never) διέσχισα την πιο αραιοκατοικημένη και ανόθευτη περιοχή του Υπερσιβηρικού –μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ανεφοδιασμό καυσίμων και ανεύρεση καταλύματος. Τελικά δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα -βενζινάδικα κάθε 40–50 χλμ. & διανυκτερεύσεις σε μοτέλ του δρόμου.
Προσεγγίζοντας την Νεβέρ ο συνολικός χιλιομετρητής του ταξιδιού ακουμπούσε πλέον τα 15.650 χλμ. Εδώ αποχαιρέτησα τον Υπερσιβηρικό και στρίβοντας το τιμόνι της μοτοσυκλέτας αριστερά (βόρεια) ξεκίνησα να οδηγώ στον οδικό άξονα Lena Hwy, με προορισμό την πόλη Yakutsk, 1.157 χλμ. μακρύτερα."
SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - ΣΤ' ανταπόκριση
Από τον
Κωνσταντίνο Μητσάκη
28/7/2023
Η επιστροφή μου από το Vladivostok στην Ελλάδα εξελίχθηκε σε μια άκρως ανατρεπτική υπόθεση. Καταρχήν, μοτοσυκλέτα και αναβάτης θα πηγαίναμε στη Μόσχα, αλλά ξεχωριστά -η λευκή SYM NH-T 300 θα πήγαινε με τρένο κι εγώ αεροπορικώς. Στη συνέχεια, όταν αναβάτης και μοτοσυκλέτα θα συναντιόμασταν στη ρωσική πρωτεύουσα θα ακολουθούσε η οδική επιστροφή στην Ελλάδα (3.500 χλμ.) μέσω 7 χωρών (Λετονία, Λιθουανία, Πολωνία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία).
Στο διάστημα των 12 ημερών που θα διαρκούσε η μεταφορά της μοτοσυκλέτας από το Vladivostok στην Μόσχα, εγώ σπατάλησα τον χρόνο μου αρκετά δημιουργικά. Στο Vladivostok συναντήθηκα με τον Vladimir, τον Dmitrii και την Dina, τρεις πολύ καλούς φίλους που είχα γνωρίσει εδώ το 2018. Αποχαιρετώντας στη συνέχεια το Vladivostok, ακολούθησε η αεροπορική μετάβασή μου στο Magadan, όπου έμεινα τρεις ημέρες και γνώρισα την πόλη-λιμάνι της της Βορειοανατολικής Σιβηρίας.
Το αεροπορικό δρομολόγιο από το Magadan στην Μόσχα διήρκησε περίπου 8 ώρες και με προσγείωσε στο διοικητικό κέντρο της Ρωσίας. Στις επόμενες μέρες -μέχρι να παραλάβω την μοτοσυκλέτα- κινήθηκα με το μετρό στα αστικά όρια της ρωσικής μητρόπολης, προσπαθώντας να βολέψω όλες τις υποχρεώσεις και τις επιθυμίες μου: η Κόκκινη Πλατεία, το Κρεμλίνο, ο Καθεδρικός ναός, το Θέατρο Μπολσόι και το κτίριο του Πανεπιστημίου υπήρξαν τα κυριότερα μνημειακά αξιοθέατα της μητρόπολης του ποταμού Μόσκοβα, που πρόλαβα να επισκεφθώ.
Όταν παρέλαβα την SYM NH-T 300, θέλησα να κάνω μια μεγάλη, τελευταία βόλτα στο κέντρο της Μόσχας. Όμως, υπολόγιζα χωρίς τον ξενοδόχο, αφού λόγω των ουκρανικών επιθέσεων με drones πέριξ του Κρεμλίνου, στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου όλα τα GPS τίθονταν αυτομάτως εκτός λειτουργίας -ηλεκτρονικός πόλεμος γαρ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχω καθόλου σήμα στο GPS και να χαθώ στους κυκλοφοριακά κορεσμένους δρόμους της Μόσχας. Στην Κόκκινη Πλατεία φυσικά και δεν κατάφερα να φτάσω, ενώ ταλαιπωρήθηκα αρκετά για να προσεγγίσω το ξενοδοχείο μου.
Τα σύνορα της Λετονίας απείχαν μόλις 620 χλμ. από την Μόσχα, απόσταση που έκανα κάτω από καταρρακτώδη βροχή -τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκα στα ρωσικά σύνορα, τα οποία πέρασα αρκετά γρήγορα. Με την είσοδό μου Λετονία “έβαλα ρόδα” στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και το ρούβλι έδωσε τη θέση του στο ευρώ. Η Λετονία με φιλοξένησε για μόλις 180 χλμ. (διανυκτέρευσα στην κωμόπολη Daugavpils), ακολούθησε η Λιθουανία με 300 χλμ. (εδώ έκανα μια ολιγόωρη στάση στη πόλη Kaunas), ενώ στους δρόμους της Πολωνίας ταξίδεψα για 725 χλμ., κάνοντας μια διανυκτέρευση στην Κρακοβία.
Το πέρασμά μου κατόπιν από την Σλοβακία, αν και σύντομο (210 χλμ.), μού έμεινε αξέχαστο, χάρη στην εκπληκτική φύση των ορέων Τάτρα. Η ατμοσφαιρική Βουδαπέστη της Ουγγαρίας με ξενάγησε και με κοίμισε δίπλα στον Δούναβη, ενώ στη Σερβία, και συγκεκριμένα στο Βελιγράδι, φιλοξενήθηκα από τον επιστήθιο φίλο Marko και την αξιαγάπητη οικογένειά του. Τέλος, την αυλαία της επιστροφής έκλεισε η Βόρεια Μακεδονία, με μια σύντομη περιήγηση στην κεντρική πλατεία των Σκοπίων.
Επιτέλους, Ελλάδα! Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκα στο κατάστημα MOTOMARKET, όπου συναντήθηκα με τον πολυταξιδεμένο ιδιοκτήτη Σταμάτη Δημητριάδη, τον οποίο και ευχαρίστησα για την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή του. Η τελευταία διαδρομή του SYM SIBERIA (Θεσσαλονίκη–Αθήνα) πραγματοποιήθηκε κάτω από συνθήκες καύσωνα (45 C) και μού θύμισε τις καυτές ταξιδιωτικές εμπειρίες μου στη Σαχάρα.
Μετά από 45 ημέρες ταξιδιού στην σέλα SYM NH-T 300 και καταγεγραμμένα 18.100 χλμ. στο κοντέρ της, επέστρεψα στη βάση μου έχοντας ολοκληρώσει ένα μεγάλο ταξιδιωτικό άθλο. Αντιπαλεύοντας τις γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες της αραιοκατοικημένης Σιβηρίας, βίωσα μια μοναχική πορεία κόντρα στον ήλιο και έφτασα ως τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού. Κυριολεκτικά στην άλλη άκρη του κόσμου…
ΧΟΡΗΓΟΙ & ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ
Θερμές ευχαριστίες στους χορηγούς και υποστηρικτές που συμμετείχαν στο ταξιδιωτικό εγχείρημα SYM SIBERIA:
