QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΕ’ - Κεντρική Σιβηρία (Ουλάν Ουντέ– Νεβέρ)

Στο "Γαλάζιο Διαμάντι" της Σιβηρίας, μπροστά στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν στον κόσμο
Ulan-Ude
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

5/9/2024

Με βασικό προορισμό τη λίμνη Βαϊκάλη η QJMOTOR SRT 800X φέρνει το φωτογραφικό φακό του Κωνσταντίνου Μητσάκη μπροστά στο Γαλάζιο Διαμάντι της Σιβηρίας, αλλά και στη μεγαλύτερη προτομή του Λένιν στον κόσμο!

“Και η πορεία του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 κόντρα στον ήλιο της Σιβηρίας συνεχίζεται. Μετά την Irkutsk, η απροβλημάτιστη QJMOTOR SRT 800X κλήθηκε να ακολουθήσει τις υποδείξεις του GPS και κύλησε τους τροχούς της πάνω στη διαδρομή Irkutsk–Ulan Ude–Chita–Never (2.050 χλμ.). Ύψιστο σημείο αναφοράς της συγκεκριμένης διαδρομής αποτέλεσε η ενατένιση της λίμνης Βαϊκάλης, αφού καθοδόν για την πόλη Ulan Ude, ο Υπερσιβηρικός ακολουθούσε τις δυτικές και νότιες ακτές του γαλάζιου διαμαντιού της Σιβηρίας.

Ulan-Ude

Η μεγαλύτερη προτομή του Λένιν παγκοσμίως βρίσκεται στην Ulan Ude, και με καρτερούσε να απαθανατίσω μπροστά της την QJMOTOR SRT 800X. Επίσης, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη αίσθηση στην Ulan Ude ήταν το γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είχαν έντονα μογγολικά ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά (ανήκαν στη φυλή Μπουριάτ). Δικαιολογημένα λοιπόν νόμιζα πως βρισκόμουν στη γειτονική Μογγολία.

Ulan-Ude Chita

Για τα επόμενα 1.570 χλμ. (από την Ulan Ude ως την κωμόπολη Never) διέσχισα την πιο αραιοκατοικημένη και ανόθευτη περιοχή του Υπερσιβηρικού –μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ανεφοδιασμό καυσίμων και ανεύρεση καταλύματος. Τελικά δεν δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα -βενζινάδικα κάθε 40–50 χλμ. & διανυκτερεύσεις σε μοτέλ του δρόμου.

Never

Προσεγγίζοντας την Νεβέρ ο συνολικός χιλιομετρητής του ταξιδιού ακουμπούσε πλέον τα 15.650 χλμ. Εδώ αποχαιρέτησα τον Υπερσιβηρικό και στρίβοντας το τιμόνι της μοτοσυκλέτας αριστερά (βόρεια) ξεκίνησα να οδηγώ στον οδικό άξονα Lena Hwy, με προορισμό την πόλη Yakutsk, 1.157 χλμ. μακρύτερα."

“Δρόμος ειρήνης 2018”: Κορέα

Με άρωμα Ελλάδας!
3/8/2018

Η αλήθεια είναι πως η Νότια Κορέα δεν συμπεριλαμβανόταν στον αρχικό σχεδιασμό του “Δρόμος ειρήνης 2018”. Ίσως γιατί δεν είχα αντιληφθεί την δυνατότητα που υπήρχε να αποβιβαστώ στη Νότια Κορέα και μετά από μια βδομάδα να συνεχίσω με το επόμενο πλοίο για Ιαπωνία. Όταν όμως έπεσε στην αντίληψή μου αυτή η εναλλακτική πρόταση για την Κορεατική χερσόνησο, μεμιάς αναφώνησα: “τώρα θα γίνει της Κορέας”. Και πραγματικά, έγινε…


Το επιτελικό σχέδιο απόβασης της μαύρης Honda CRF 250 Rally στη Νότια Κορέα προέβλεπε μια κυκλική διαδρομή περίπου 1.200 χλμ. (με αφετηρία και τερματισμό το λιμάνι Donghae) και περιήγηση στις δυο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, την πρωτεύουσα Seoul και την Busan.
Εξαιτίας του γεγονότος πως στη Νότια Κορέα απαγορεύεται η κυκλοφορία όλων των μοτοσυκλετών στους αυτοκινητοδρόμους (Expressway), υποχρεώθηκα να οδηγώ στο πολυσύχναστο εθνικό και επαρχιακό δίκτυο, μ’ ότι αυτό συνεπάγεται σε χρόνο και ταλαιπωρία. Με μέση ωριαία ταχύτητα 50km/h, καθημερινά βρισκόμουν για πολλές ώρες στην σέλα της μοτοσυκλέτας. Δεν πειράζει…


Αυτό που με εντυπωσίασε ιδιαίτερα ήταν η μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη και αποδοχή που έτυχα από τους ντόπιους δικυκλιστές. Η γνωριμία μου με τον Kim (κάτοχος μιας Suzuki V-Strom 650) και τον Paul (κάτοχος μιας BMW F800) ήταν οι πιο δυνατές και αξέχαστες αναμνήσεις που είχα από τους Νοτιοκορεάτες bikers…
Στα μάτια μου, η πρωτεύουσα Seoul δικαιολόγησε απόλυτα τον τίτλο μιας λαμπερής ασιατικής μεγαλούπολης. Κι αυτό, χάρη στα επιβλητικά αυτοκρατορικά παλάτια, τους πάμπολλους βουδιστικούς ναούς, την έντονη νυχτερινή ζωή, την καθαριότητα, την οργάνωση και τον κοσμοπολιτισμός της.


Καθοδόν για την Busan (450 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Seoul) αντάμωσα τον Paul, έναν διαδικτυακό φίλο που με περίμενε στην πόλη του. Παρέα με τον ευδιάθετο Paul συνταξιδέψαμε για 150 χιλιόμετρα μέχρι την Busan. Το φαγητό, ο καφές και η βενζίνη, όλα κερασμένα από τον συνάδελφο Paul!
Άρωμα Ελλάδας στην Busan… Περιπλανήθηκα στα στενά σοκάκια της ποικιλόχρωμης συνοικίας Gamcheon Village, την οποία οι ντόπιοι ονομάζουν χαρακτηριστικά “Σαντορίνη της Κορέας”. Επίσης, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ ένα δημόσιο πάρκο της κωμόπολης Okpo Dong (62 χλμ. νοτιοδυτικά της Busan), όπου υπάρχει μια μεταλλική στήλη με γραμμένο τον ελληνικό εθνικό ύμνο.


Το απόγευμα της έκτης μέρας στην Νότια Κορέα επέστρεφα και πάλι στην Donghae. Ο χρόνος μου στην Κορεατική χερσόνησος είχε σχεδόν τελειώσει, αφού το επόμενο μεσημέρι μπαρκάριζα για Ιαπωνία. Εκεί, στην απέναντι ακτή θα ξεκινούσε το τελευταίο etap του “ Δρόμος ειρήνης 2018”…

Κωνσταντίνος Μητσάκης