QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Α’ – Τουρκία – Ιράν

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

26/6/2024

Μετά την πρώτη γνωριμία του Κωνσταντίνου Μητσάκη με την QJMOTOR 800 X στο ταξίδι τους στη Μέση Ανατολή και το “χλιδάτο” Dubai πριν δύο χρόνια, ήρθε η στιγμή να σμίξουν ξανά οι δυο τους και να περάσουν μαζί τους επόμενους τρεις μήνες, σε ένα ταξίδι 20.000 χιλιομέτρων!

Στόχος τους αυτή τη φορά η διάσχιση της Ασίας με τελικό προορισμό την παγωμένη Σιβηρία! Τα πρώτα 1.890 χιλιόμετρα είναι ήδη παρελθόν και ο Κωνσταντίνος Μητσάκης μέσα από τον φωτογραφικό φακό μας κάνει συνοδοιπόρους του.

Κωνσταντίνος Μητσάκης, QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Α’ – Τουρκία – Ιράν

“Με την πυξίδα μόνιμα στραμμένη στην μακρινή Ανατολή, η δίτροχη περιπέτεια δρόμου QJ TRANS ASIA ξεκίνησε. Αφού αποχαιρέτησε ακτοπλοϊκώς την Ελλάδα (Πειραιάς-Χίος-Τσεσμέ), η QJ SRT 800X έβαλε ρόδα στην Τουρκία, έτοιμη να διανύσει κατόπιν μια πορεία χιλιάδων χιλιομέτρων κόντρα στον ήλιο. Η γειτονική χώρα ήταν μόλις η αρχή…

Η Τουρκία μού δάνεισε τους δρόμους της για τα πρώτα 1.890 χλμ. Ακολουθώντας παθιασμένα την κόκκινη γραμμή του χάρτη (Cesme – Ankara – Erzerum – Dogubeyazit), κατάφερα μετά από 3 ημέρες πορείας να ενώσω τo γαλάζιο Αιγαίο με τους πρόποδες του βιβλικού Αραράτ. Με την τοπική φύση να έχει φορέσει την εξαίσια καλοκαιρινή ενδυμασία της και την ζεστή διάθεση του καιρού να με συνοδεύει παντού, οι παραστάσεις και οι αναμνήσεις που συνέλεξα στην Τουρκία ήταν πραγματικά υπέροχες…

Και μετά, Ιράν! Όμως, στα ιρανό-τουρκικά σύνορα, η εθνική μου καταγωγή στάθηκε η αιτία να ταλαιπωρηθώ δύο ώρες από τους Τούρκους τελωνειακούς -μέχρι και με μηχάνημα X-Ray εξέτασαν την μοτοσυκλέτα, όπως τις νταλίκες! Ούτε λαθρέμπορος όπλων ή ναρκωτικών να ήμουν. Οι Ιρανοί, αντίθετα, κέρασαν τσάι και λόγια συμπάθειας τον Έλληνα ταξιδευτή, ενώ φρόντισαν να ολοκληρωθούν τάχιστα οι διαδικασίες εισόδου μου στην αρχαία Περσία του Δαρείου και του Ξέρξη. Η δεύτερη χώρα του QJ TRANS ASIA καλωσόριζε την άφιξη της QJ SRT 800X…”

Ετικέτες

μητσάκης

ταξιδιωτικό

ταξίδι

QJMotor

SRT 800X

https://bit.ly/MOTO_659

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

1/9/2022

Τα ρώσικα σύνορα απείχαν περίπου 160 χλμ. βόρεια της Τιφλίδας. Την μετάβασή μου στην χώρα του Βόλγα ανέλαβε ο φημισμένος «Military Road», ένας ορεινός οδικός άξονας που ανηφορίζει στην επιβλητική οροσειρά του Καυκάσου, σε υψόμετρο 2.379 μ. (πέρασμα Jvari Pass).

Το φυσικό σκηνικό της διαδρομής ήταν εκπληκτικό και δικαιολογημένα μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου. Μέχρι που έφτασα στα ρωσο-γεωργιανά σύνορα και αντίκρισα πανικόβλητος μια ατελείωτη ουρά οχημάτων η οποία ξεπερνούσε τα 3 χλμ. - ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση των συνοριακών διαδικασιών έφτανε τις 7 ώρες. Ευτυχώς όμως, εξαιτίας ενός τρακαρίσματος που έγινε η αιτία να ακινητοποιηθούν όλοι, κατάφερα να ξεγλιστρίσω και να προσπεράσω την ουρά των οχημάτων για να φτάσω μόνος μου στα ρώσικα τελωνεία. Χρόνος ολοκλήρωσης των συνοριακών διαδικασιών; Μόλις μια ώρα! Αν έχεις τύχη διάβαινε.

Η πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny (140 χλμ. βορειοανατολικά των συνόρων), προσφέρθηκε για την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί ρώσικου εδάφους. Αν και μεγάλο τμήμα της Grozny είχε καταστραφεί από τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Τσετσένων αυτονομιστών (1990-2000), τριγυρνώντας στους δρόμους της τσετσένικης πρωτεύουσας με την πράσινη BMW F 850 GS αντίκρισα μια σύγχρονη, νεότευκτη πόλη, στην οποία κυριαρχούσε το ισλαμικό στοιχείο.

Πρωταρχική μέριμνα μου στην Grozny ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από την επίσημη κρατική τράπεζα, αφού οι πιστωτικές–χρεωστικές κάρτες μου ήταν εκτός λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεις των Δυτικών χωρών στη Ρωσία.

Κι από την λαμπερή Grozny, πορεία κατόπιν προς την πόλη Astrakhan (480 χλμ.), διασχίζοντας ένα επίπεδο τοπίο ερήμου. Κτισμένη στο Δέλτα του Βόλγα, στο γεωγραφικό σημείο όπου ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης χύνεται στην Κασπία Θάλασσα μετά από μια πορεία 3.650 χλμ., η Astrakhan σηματοδότησε και επίσημα την απαρχή του υδάτινου οδοιπορικού «VOLGA ROUTE».

Εδώ στην Astrakhan, ο Τιμούρ και η Νατάσα, ένα ζευγάρι ντοπιων μοτοσυκλετιστών, έγιναν οι οικοδεπότες και ξεναγοί μου στην πρώτη πόλη του Βόλγα. Ρώσικη μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη που μου έμεινε αξέχαστη!

Η πράσινη BMW F 850 GS, ακολουθώντας πιστά την κοίτη του Βόλγα (430 χλμ. βόρεια), με οδήγησε κατόπιν στην πόλη Volgograd (πρώην Στάλινγκραντ), στην οποία διαδραματίστηκαν τραγικά πολεμικά γεγονότα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τον Στάλιν να υπενθυμίζει στους ελεύθερους πολιορκημένους της πόλης πως «ο Βόλγας έχει μόνο μια όχθη», οι ηρωικοί υπερασπιστές του Σταλινγκράντ απέτρεψαν, μετά από 142 μέρες πολιορκίας, την άλωση της πόλης από τους Γερμανούς. Και μπορεί το Σταλινγκράντ να παρέμεινε τελικά σε ρωσικά χέρια, το τίμημα ωστόσο υπήρξε μεγάλο, καθώς 1.000.000 ανθρώπινες ζωές θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της πόλης.

Έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στην προάσπιση του Σταλινγκράντ αντιπροσωπεύει το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα “The Motherland Calls” που δέσποζε στην κορυφή του λόφου Mamayev, όπως και ένα παρακείμενο κυκλικό μνημείο, όπου έκαιγε η άσβεστη φλόγα των ηρώων.

Επιπλέον, ιστορικά «αποτυπώματα» της ηρωικής εποποιίας αντίκρισα στο Πολεμικό Μουσείο της μάχης του Στάλινγκραντ και στην παρακείμενη μισογκρεμισμένη κατοικία του Λοχαγού Pavlova – το μοναδικό κτίσμα της πόλης που απέμεινε όρθιο. Εδώ στο Σταλινγκραντ, δίπλα στις όχθες του Βόλγα, βουβός και συγκλονισμένος βρέθηκα αντιμέτωπος με την Ιστορία και τα απομεινάρια της.