QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΓ’ - Ρωσία / Σιβηρία (OMSK – NOVOSIBIRSK)

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

28/8/2024

H QJMOTOR SRT 800X και ο Κωνσταντίνος Μητσάκης εισέρχονται στην πάντα “δροσερή” Σιβηρία, που όχι τυχαία αποτελούσε τόπο εξορίας λόγω των σκληρών καιρικών συνθηκών του χειμώνα. Ωστόσο, για τους ταξιδευτές μας, η Σιβηρία μοιάζει με όαση μετά από πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα στην καυτή έρημο και τους ξηρούς, βραχώδεις χωματόδρομους

“Με την είσοδό μου στη Σιβηρία, το QJMOTOR TRANS ASIA 2024 μπήκε στην τελική του ευθεία. Και τι ευθεία! Περίπου 7.000 χλμ. με χώριζαν από τις ακτές του Ειρηνικού ωκεανού, ενώ οι τροχοί της QJ SRT 800X θα κυλούσαν πλέον πάνω στην τροχιά του θρυλικού Υπερσιβηρικού…

Πρώτη στάση στην πόλη Omsk, που σε αλλοτινές εποχές υπήρξε τόπος εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς -συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι.

Αρχική μου μέριμνα στην ατμοσφαιρική Omsk του ποταμού Irtis ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από τράπεζα, αφού οι πιστωτικές κάρτες δεν δούλευαν λόγω των δυτικών κυρώσεων.

Και μετά την Omsk, η ευθεία ρότα του Υπερσιβηρικού με οδήγησε στην πόλη Novosibirsk (640 χλμ.). Εδώ, ο τοπικός αντιπρόσωπος της QJMOTOR RUSSIA φρόντισε για το σέρβις της μοτοσυκλέτας, η οποία είχε συμπληρώσει 11.200 απροβλημάτιστα χιλιόμετρα από την Ελλάδα! Το συγκεκριμένο σέρβις έγινε κατόπιν συνεννόησης της QJMOTOR GREECE με την κεντρική διεύθυνση της QJMOTOR στην Κίνα, η οποία είχε υπό την επίβλεψή της το project “ QJMOTOR TRANS ASIA 2024”.

Στο εξονυχιστικό σέρβις που πραγματοποιήθηκε από τους έμπειρους μηχανικούς της QJMOTOR, αλλάχτηκαν λάδια, φίλτρο λαδιού, φίλτρο αέρος, μπουζί, τακάκια πίσω φρένου, αλυσίδα (είχε συμπληρώσει συνολικά 26.000 χλμ.) και ελαστικά. Και αφού γιορτάσαμε με άφθονη βότκα την ολοκλήρωση του σέρβις, οι άνθρωποι της QJMOTOR RUSSIA με αποχαιρέτησαν, ευχόμενοι ολόθερμα καλό ταξίδι στη Mother Russia.”

Ετικέτες

Trans Asia

μητσάκης

ταξίδι

ταξιδιωτικό

QJMotor

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.