Ο τίτλος στον 26χρονο Ισπανό αναβάτη της Dynavolt Intact GP MotoE, με 2ο τον Mattia Casadei
Από τον
Κώστα Γκαζή
9/9/2024
O Hector Garzo που τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται μια στη Moto2 και μια στη MotoE, κατάφερε να βρει τη σταθερότητα που του έλειπε, για να πάρει τον Παγκόσμιο Τίτλο στην ηλεκτρική κατηγορία του MotoGP για το 2024.
Με μια τέταρτη θέση στον 1ο από τους 2 αγώνες στο GP του Misano, ο Garzo πήρε τον Παγκόσμιο Τίτλο στην κατηγορία MotoE του MotoGP για το 2024, κατηγορία που διεξάγεται αποκλειστικά με τις ηλεκτρικές Superbike “Ducati MotoE”.
Ο Garzo ξεκίνησε τον αγώνα από την τρίτη σειρά στη σχάρα εκκίνησης, για να καταφέρει μετά από αρκετές προσπεράσεις να τερματίσει στην 4η θέση, πίσω από τους Mattia Casadei, Alessandro Zaccone και Eric Granado.
Αυτή η επίδοση ήταν αρκετή για να του χαρίσει τον τίτλο στη φετινή σεζόν, αφού απέμενε μόνο ο 2ος αγώνας του Misano, με τον Garzo να απέχει 26 βαθμούς από τον Casadei.
Ο Granado τελικά βγήκε 7ος στον 2ο αγώνα, με τον μεγάλο του αντίπαλο Casadei να τερματίζει 2ος, αποτέλεσμα που δεν είχε πλέον αντίκρισμα, αφού ο τίτλος είχε κριθεί.
Εδώ και χρόνια ο Garzo προσπαθεί να διακριθεί στις υποστηρικτικές κατηγορίες του MotoGP, έχοντας μέχρι σήμερα ως καλύτερες επιδόσεις μια 16η θέση στη Moto2 και μια 4η στη MotoE, όμως φέτος οι 4 νίκες του Ισπανού ήταν καθοριστικές για τον τίτλο.
H ιστορία πίσω από το πορτογαλικό GP, εννοώντας τον αγώνα και όχι την πίστα, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, καθώς ο αγώνας με αυτή την ονομασία έχει διοργανωθεί στο παρελθόν σε διάφορες πίστες, κάποιες εκ των οποίων μάλιστα… εκτός Πορτογαλίας!
Το πρώτο πορτογαλικό GP διοργανώθηκε το 1987 στην πίστα της Jarama στην Ισπανία. Ο λόγος ήταν πως η πορτογαλική πίστα του Estoril που βρίσκεται λίγο έξω από τη Λισσαβόνα δεν ήταν ακόμα έτοιμη να δεχθεί αγώνες, όμως η Πορτογαλία ήθελε έτσι κι αλλιώς τη διοργάνωση ενός πορτογαλικού GP, ακόμα και σε πίστα άλλης χώρας. Η περίεργη αυτή περίπτωση συνεχίστηκε και το 1988, όπου το πορτογαλικό GP διοργανώθηκε στη Jerez, κάτι που κάνει την Πορτογαλία τη μόνη χώρα στην ιστορία που έχει διοργανώσει αγώνες μοτοσυκλέτας κάτω από την πορτογαλική σημαία, και με πορτογαλικό όνομα, σε πίστες… εκτός Πορτογαλίας!
Το 2000 τα GP επέστρεψαν στην Πορτογαλία, αφού το Estoril πιστοποιήθηκε για διεθνείς αγώνες μοτοσυκλέτας. Αυτή ήταν η τρίτη φορά που η Πορτογαλία διοργάνωσε GP με το όνομά της, αλλά η πρώτη στην οποία ο αγώνας πραγματοποιήθηκε στην Πορτογαλία.
Το πορτογαλικό GP συνέχισε να λαμβάνει χώρα στο Estoril μέχρι το 2012, όμως το 2013 η Dorna προτίμησε τη διοργάνωση στην πίστα Circuit of the Americas, με το πορτογαλικό GP να μην πραγματοποιείται.
Πέρασαν αρκετά χρόνια, με το επόμενο πορτογαλικό GP να πραγματοποιείται το 2020, στα χρόνια της COVID-19, στη νεότευκτη πίστα Algarve International Circuit, πιο γνωστή ως πίστα του Portimao, που βρίσκεται στην περιοχή Algarve. Το πρώτο GP στο Portimao διοργανώθηκε μάλιστα χωρίς την παρουσία θεατών, λόγων της πανδημίας, ενώ στη συνέχεια το πορτογαλικό GP καθιερώθηκε στο καλεντάρι του MotoGP, του WorldSBK αλλά και της F1.
Πίσω από τη δημιουργία της εξαιρετικής απ’ όλες τις πλευρές πίστας του Portimao που άνοιξε τις πύλες της στο κοινό το 2008, βρισκόταν ο Paulo Pinheiro, που είχε ξεκινήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως μηχανικός, για να γίνει κατόπιν ο άνθρωπος πίστα από την πίστα της Algarve, κοντά στην πόλη που γεννήθηκε, το Portimao.
O Pinheiro ήταν φανατικός οπαδών των μηχανοκίνητων αθλημάτων, ενώ το 2004 δημιούργησε την αγωνιστική ομάδα Parkalgar Racing Team της οποίας και ήταν Διευθυντής. Η ομάδα είχε κλάδο αυτοκινήτου αλλά και μοτοσυκλέτας, συμμετέχοντας και στην κατηγορία WSSP του WorldSBK, αλλά και σε αγώνες Endurance, με ονόματα όπως των Miguel Oliveira και Eugene Laverty.
Κατά τη θητεία του ως CEO της πίστας, ο Pinheiro ευτύχησε να δει το Portimao να διοργανώνει επιτυχημένους αγώνες MotoGP, WorldSBK & F1, ενώ δυστυχώς έφυγε εξαιρετικά νωρίς, στην ηλικία των 56 ετών, παλεύοντας με μια δύσκολη ασθένεια σε νοσοκομείο του Παρισιού.
Παρά τη μικρή ακόμα θητεία της στις διοργανώσεις MotoGP & F1, η πίστα του Portimao έχει ήδη αναγνωριστεί από όλους ως συγκλονιστική σε σχεδίαση, με old school σχεδίαση, μεγάλες υψομετρικές διαφορές και τυφλές στροφές που εξιτάρουν αγωνιζόμενους και θεατές, ενώ έχει πολύ καλή ροή, δίχως αχρείαστα stop and go που στοχεύουν πιο πολύ στους 4 τροχούς. Τέλος ευνοεί τις προσπεράσεις λόγω μεγάλου πλάτους. Σχεδιάστηκε από το γραφείο Ricardo Pina, Arquitectos, με το κόστος κατασκευής της να φτάνει τα 195 εκατομμύρια ευρώ.
