MotoGP-Νέα συμβόλαια

Συμβόλαια αναβατών και αναβαθμίσεις
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

26/6/2017

Ο Morbidelli στα MotoGP

Στο Assen δεν είχαμε μόνο έναν από τους συναρπαστικότερους αγώνες των τελευταίων χρόνων στα MotoGP, που έβαλε φωτιά στην κούρσα του πρωταθλήματος. Πίσω από τα πιτς, ομαδάρχες και μάνατζερ διαπραγματεύονται τα συμβόλαια και τις μεταγραφές των αναβατών για την επόμενη χρονιά. Η πιο μεγάλη είδηση σε αυτό το μεταγραφικό παζάρι που έχει ήδη ξεκινήσει, αφορούσε την επίσημη ανακοίνωση της EG 0,0 Marc VDS (όνομα κι αυτό που βρήκαν για ομάδα…) ότι ο Franco Morbidelli θα τρέχει στην μεγάλη κατηγορία των MotoGP την επόμενη χρονιά.

Ο Ιταλός αναβάτης που γεννήθηκε το 1994 (23 ετών) ήταν πρωταθλητής Ευρώπης στα superstock 600 το 2013, ενώ στο τέλος της ίδια χρονιάς έτρεξε τρεις αγώνες στη Moto2 με την ομάδα του Suter. Την επόμενη χρονιά μεταπήδησε στην Italtrans με μοτοσυκλέτα της Kalex, ενώ το 2016 υπέγραψε το πρώτο του συμβόλαιο με την Marc VDS. Από τότε η απόδοσή του εκτοξεύτηκε, αφού τερμάτισε τέταρτος στο πρωτάθλημα πέρσι και φέτος με ήδη τέσσερεις νίκες είναι το φαβορί για τον τίτλο. Το νέο του συμβόλαιο για την μεταπήδησή του στα MotoGP είναι για 2+1 χρόνια. Αυτό φυσικά θα δημιουργήσει μια καραμπόλα μεταγραφών στις δορυφορικές ομάδες τους επόμενους μήνες, καθώς ο Miller ή ο Rabbat θα πρέπει να βρουν άλλη ομάδα/μοτοσυκλέτα. Το συμβόλαιο του Miller λήγει σε έναν χρόνο και ο Rabbat δεν ενδιαφέρεται να επιστρέψει στη Moto2 που ήδη ήταν πρωταθλητής. Πάντως για πολλούς, το πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Morbidelli είναι ο πρώτος απόφοιτος της ακαδημίας του Valentino Rossi που βάζει το πόδι του στον κόσμο των  MotoGP. Θα έχει την πλάκα του να δούμε πως θα τα πάει ο μαθητής δίπλα στο δάσκαλό του, την ίδια μέρα, στις ίδιες πίστες.

 

… και ο Crutchlow στο HRC

Όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, ο Cal Crutchlow θα παραμείνει στην ομάδα της LCR για τουλάχιστον δύο ακόμη χρόνια. Η σημαντική όμως αλλαγή και διαφορά από τις τρεις προηγούμενες σεζόν στην ομάδα του Lucio Cecchinelo είναι ότι ο Cruthlow υπέγραψε συμβόλαιο απευθείας με το HRC. Η νέα αυτή συμφωνία καθιστά τον Crutchlow τον πρώτο αναβάτη που υπογράφει για το πρωτάθλημα του 2019. Οι εργοστασιακοί αναβάτες της Repsol Honda (Marc Marquez και Dani Pedrosa), ό όπως και όλοι οι εργοστασιακοί αναβάτες από τις άλλες ομάδες, έχουν συμβόλαια που λήγουν στο τέλος του 2018.

Από τότε που μεταπήδησε στην LCR το 2015, ο Crutchlow έχει στεφθεί δυο φορές νικητής στα MotoGP, ενώ έχει καταλάβει δύο δεύτερες και δύο τρίτες θέσεις. Ο ίδιος δήλωσε πως είναι πολύ ευτυχισμένος που θα αγωνίζεται για λογαριασμό του HRC, όπως και για το ότι θα συνεχίσει με την LCR για δύο ακόμη σεζόν. Δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει το HRC για την υποστήριξη, ενώ δεσμεύτηκε για το ότι θα καταβάλλει το μέγιστο ων δυνατοτήτων του.

Εμμέσως, με αυτή την ανακοίνωση, γνωστοποιείται ότι η LCR θα συνεχίσει την συνεργασία της με την Honda τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2019, δίνοντας τέλος στις φήμες που κυκλοφόρησαν πρόσφατα σχετικά με την αλλαγή προμηθευτή της ομάδας.

Από τη μεριά του HRC, πέρα από το αναμενώμενο καλωσόρισμα της συμφωνίας, τονίστηκε ιδιαίτερα από τον Livio Supo (Team Manager του HRC) ότι ο Crutchlow είναι ο μοναδικός αναβάτης της Honda αυτή την περίοδο που έχει τρέξει και με μοτοσυκλέτες άλλων κατασκευαστών, γεγονός που παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη των RCV.

 

 

MotoGP Honda: Πώς ο νέος ρόλος του Nakagami μπορεί να κάνει την διαφορά στο HRC

Ο χαμένος κρίκος σε μία ανοικτή αλυσίδα
MotoGP Honda: Πώς ο νέος ρόλος του Nakagami μπορεί να κάνει την διαφορά στο HRC
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/8/2024

Ο Nakagami έχει ήδη μπει στον νέο του ρόλο από τώρα, καθώς έδωσε την δική του εξήγηση για την στιγμή που η Honda πήρε τον κατήφορο. Ταυτόχρονα φάνηκε πως το πλάνο του HRC να ενδυναμώσει την ομάδα δοκιμών στην Ιαπωνία με έναν αναβάτη που έχει πολύ μεγάλη εμπειρία στην αγωνιστική ομάδα που εδρεύει στην Ευρώπη, θα γεφυρώσει ένα χάσμα που αυτή την στιγμή δημιουργεί τεράστια προβλήματα.

Αρχικά να θυμίσουμε πως έχει ανακοινωθεί εδώ, η απόφαση του Nakagami να σταματήσει την αγωνιστική του καριέρα και να γίνει δοκιμαστής του HRC, αφήνοντας την θέση ανοικτή για τον Somkiat Chantra, τον πρώτο Ταϊλανδό που θα ανέβει στην μεγάλη κατηγορία. Όπως γράφαμε και στο άρθρο από την στιγμή που χάθηκε η ευκαιρία του Ai Ogura που επέλεξε την Aprilia, δεν γινόταν για την Honda να ανεβάσει κάποιον άλλο στην δεύτερη σέλα της LCR καθώς αυτή καλύπτεται από την Idemitsu και αφορά αποκλειστικά Ασιάτη αναβάτη.

Από την επόμενη σεζόν ο Nakagami θα βοηθά τον Chantra να προσαρμοστεί στη μεγάλη κατηγορία και ταυτόχρονα θα έχει ενεργό ρόλο μέσα στο HRC με την έδρα του να είναι στην Ιαπωνία. Θα ταξιδεύει συχνά και θα βρίσκεται στην παλιά ομάδα, ενώ όπως έχουμε ήδη γράψει θα στοχεύει σε wildcart συμμετοχές, πάντα με στόχο μεγαλύτερες ευκαιρίες δοκιμών.

Εδώ τώρα είναι που το HRC θα έχει την ευκαιρία να κάνει κάτι νέο. Μπορεί να είναι αδιανόητο όμως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν οι εταιρείες αυτού του μεγέθους και αντίστοιχα τα πολυμελή αγωνιστικά τμήματα, είναι η λιγότερο άμεση επικοινωνία έως και η παντελής έλλειψή της. Συμβαίνει σε όλους, όχι μόνο στη Honda και έχω παραδείγματα που αυτό επηρεάζει την κατασκευή των μοτοσυκλετών που καταλήγουν σε εμάς, καθώς και την εξέλιξή τους. Θέλω να επεκταθώ στην αναγνώριση του προβλήματος που ανέφερε ο Nakagami πως θέλει να λύσει, καθώς αντιλαμβάνομαι πως το ευρύ κοινό δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ένα μάτσο μηχανολόγοι-μηχανικοί στην Ιαπωνία δεν μιλάνε με τους αναβάτες και τους μηχανικούς στα MotoGP για να φτιάξει άμεσα ο ένας, εκείνο που θέλει ο άλλος. Μου περιέγραφε με μία δόση κομπασμού, ο υπεύθυνος εξέλιξης της BMW Motorrad, πριν από μία ντουζίνα χρόνια μέσα στις εγκαταστάσεις της BMW Motorrad που μόλις είχαν παραλάβει από την αποχώρηση της ομάδας της F1, το πώς κατάφερε να πάρει τεχνολογία από την αγωνιστική ομάδα του αυτοκινήτου για να κατασκευάσει τον ενιαίο εξακύλινδρο στρόφαλο για τον νέο κινητήρα τότε κινητήρα της σειράς Κ. Ήταν δηλαδή κατόρθωμα, όχι κάτι δεδομένο. Ο υπεύθυνος εξέλιξης των WR της Yamaha που στην συνέχεια ανέλαβε το νέο On-Off, μου είχε αναλύσει τον κόπο του να δημιουργήσει ένα πρωτόκολλο συνεργασίας της ομάδας που είχαν στο Rally Dakar με το τμήμα σχεδιασμού στην πορεία για την δημιουργιά του T7 που μετέπειτα έγινε το Yamaha Tenere, το οποίο είχε ξεκινήσει για κάτι σαν Tracer7 και άλλαξε στην πορεία. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν υπήρχε πρωτόκολλο επικοινωνίας μέχρι εκείνη την στιγμή. Τώρα δεν υπάρχει και ομάδα της Yamaha στο Dakar, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Στα MotoGP αυτό το πρόβλημα το έλυσε για την Ducati ο Dall’Igna ενώ αντίστοιχα στην KTM ο Pedrosa. Να σημειωθεί πως η KTM έχει μία ξεχωριστή δομή με ενδιάμεση θέση εργασίας που επιτρέπει στον οποιοδήποτε, από οποιοδήποτε τμήμα να έρθει σε άμεση επαφή με τους αναβάτες, οποιαδήποτε στιγμή. Κι εκεί όμως χρειαζόταν κάποιος με εμπειρία στις πίστες των MotoGP για να βοηθήσει την επικοινωνία αγωνιζόμενων-μηχανολόγων, ακόμη και σε αυτό το επίπεδο. Η Honda είναι κρίμα που έχασε τον Pedrosa από αναβάτη εξέλιξης καθώς μιλάμε για έναν από τους καλύτερους αναβάτες στην ιστορία, ταυτόχρονα όμως ούτε εκείνος θα ήταν σε θέση να κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο ήδη προετοιμάζεται ο Nakagami.

Η γλώσσα δεν είναι το πρόβλημα, τουλάχιστον όχι σε αυτό το επίπεδο επαγγελματισμού. Το κενό επικοινωνίας βρίσκεται στην κατανόηση της θέσης που έχει ο καθένας, της χάραξης συνισταμένης πορείας και της σύμπνοιας σε κοινό στόχο. Διαφορετικά εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι με την εξέλιξη του κινητήρα, τραβούν το δικό τους δρόμο που μπορεί να οδηγεί εκείνους που ψάχνουν την πρόσφυση στον πίσω τροχό από την πλευρά αναρτήσεων και φρένων, ακόμη πιο μακριά από τον δικό τους σκοπό.

Με δηλώσεις του στον Τύπο ο Nakagami εξηγεί τα παραπάνω, φανερώνοντας την χρονική στιγμή που ξεκίνησε το πρόβλημα στην Honda αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την βαθιά γνώση που έχει ως ένας από τους ανθρώπους με βρίσκεται εκεί από τότε που η Honda ήταν ανταγωνιστική, μέχρι το σήμερα που πασχίζει για την δεκάδα.

Τοποθέτησε τον κατήφορο της Honda στις αλλαγές που εμείς είδαμε το 2022, όταν άλλαξαν τελείως την RC213V προσπαθώντας να βρουν πρόσφυση στον πίσω τροχό καθώς η μοτοσυκλέτα δούλευε μονάχα όταν ο εμπρός βρισκόταν ακριβώς στο όριο, εξηγώντας εν μέρη και τις ριψοκίνδυνες επιλογές του Marquez. Κατέληξαν όμως να έχουν μία μοτοσυκλέτα με χειρότερη ισορροπία πρόσφυσης εμπρός και πίσω, χάνοντας μάλιστα και δύναμη. Κανείς δεν συνεργαζόταν σωστά, είπε ο Nakagami, καθένας έπραττε το δικό του κάνοντας βήματα μπροστά, την ίδια στιγμή που η Ducati έκανε βήματα εμπρός στον τομέα των αεροδυναμικών βοηθημάτων, του ελέγχου της γεωμετρίας με αυξομείωση της διαδρομής των αναρτήσεων και τόσα άλλα που άνοιξαν τέρμα την ψαλίδα μεταξύ τους. «και όσο άνοιγε η ψαλίδα, τόσο βρισκόμασταν σε σύγχυση και δεν μπορούσαμε να φέρουμε στην πίστα μία ισορροπημένη μοτοσυκλέτα» εξήγησε ο Taka, «οπότε ναι, ο κατήφορος ξεκίνησε το 2022».

Ένας βασικός λόγος που το HRC έχασε αυτό τον κρίκο στην αλυσίδα επικοινωνίας μεταξύ paddock και Ιαπωνίας, μπορεί να αναζητηθεί στο κύμα των αλλαγών της καθημερινότητας που είχε φέρει το προηγούμενο διάστημα η πανδημία και είχε αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς ρυθμούς εδώ στην Ευρώπη και εκεί στην Ιαπωνία. Σε κάθε περίπτωση ο Nakagami φαίνεται ισορροπημένος και αποφασισμένος να έχει ενεργό ρόλο στην μετάλλαξη των διαδικασιών. Δεν θα έχει όμως την εξουσία να κάνει αλλαγές, μονάχα να προτείνει, οπότε μένει να δούμε αν τις απόψεις του τις συμμερίζονται και άλλοι μέσα στο HRC, πραγματοποιώντας τις αλλαγές που χρειάζονται για να γίνει η Honda πιο ανταγωνιστική από τώρα και όχι απλά να περιμένει την μεγάλη αλλαγή του 2027. Καθώς η ψαλίδα δεν θα κλείσει μόνο με την αλλαγή κυβισμού και νέα μοτοσυκλέτα, αν η επικοινωνία και η συνεννόηση εξακολουθούν να αποτελούν προβλήματα.

Ετικέτες