MotoGP: Εν κινήσει μεταβλητό ύψος ανάρτησης της Ducati

Άλλη μια καινοτομία των Ιταλών
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

24/2/2020

Η Ducati δια στόματος του Davide Tardozzi περηφανεύεται ότι έχει φέρει όλες τις καινοτομίες στα MotoGP τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι πως στα θέματα αεροδυναμικής οι Ιταλοί ανάγκασαν τους ανταγωνιστές τους να φτάσουν έως τα δικαστήρια, (όπου σύμφωνα πάντα με την άποψη της Ducati) έβαλαν τους δικαστές να αναγκάσουν τους Ιταλούς να δείξουν στις αίθουσες των δικαστηρίων όλα τα μυστικά τους. Τώρα οι Ιταλοί φαίνεται πως κινούνται ξανά στην κόψη του ξυραφιού των κανονισμών, με μια νέα “συσκευή” στην πίσω ανάρτηση της GP-20 που επιτρέπει στον αναβάτη να χαμηλώσει το ύψος της σέλας εν κινήσει. Από το 2018 έως τώρα βλέπαμε στις τηλεοράσεις μας τον Andrea Dovizioso να “βιδώνει κάτι” στην πάνω πλάκα του τιμονιού του καθώς ρολάριζε για να πάρει θέση στην γραμμή εκκίνησης. Πολύ γρήγορα μάθαμε πως μια ντίζα από το τιμόνι έφτανε έως την πίσω ανάρτηση, συμπιέζοντάς την και μειώνοντας έτσι το ύψος την μοτοσυκλέτας πίσω.

Ουσιαστικά δηλαδή προετοίμαζε τη γεωμετρία και την κατανομή βάρους της μοτοσυκλέτας για την εκκίνηση, αποτρέποντας όσο ήταν δυνατόν τις σούζες, άρα απέτρεπε την επέμβαση των ηλεκτρονικών που κόβουν δύναμη από τον κινητήρα. Όταν ο αναβάτης φρέναρε δυνατά στην είσοδο της πρώτης στροφής του αγώνα, το σύστημα απασφάλιζε και η πίσω ανάρτηση επανερχόταν στην αρχική της κατάσταση. Αντίστοιχους μηχανισμούς έβαλαν όλοι οι ανταγωνιστές της έναν χρόνο μετά, με μόνη διαφορά το σημείο τοποθέτησης της “στρόφιγγας” που στη Honda είναι μέσα στο φαίρινγκ, δίπλα από το αριστερό καλάμι.  Όμως στους τελευταίους αγώνες πέρσι, ο Alex Rins της Suzuki είπε πως έβλεπε μπροστά του την μοτοσυκλέτα του Jack Miller να χαμηλώνει την ουρά της στις εξόδους των στροφών.

Τα λεγόμενά του κυκλοφορούσαν ως φήμες τους τελευταίους μήνες, μέχρι που επιβεβαιώθηκαν σε αυτά τα δοκιμαστικά του Qatar λίγο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα του 2020. Οι κάμερες της τηλεόρασης έπιασαν όλες τις μοτοσυκλέτες της Ducati να χαμηλώνουν πίσω στην τεράστια ευθεία της πίστας του Qatar και οι φωτογραφίες από το τιμόνι των GP-20 που ήταν στα pits, έδειχναν ξεκάθαρα έναν διακόπτη με δύο κουμπάκια στο αριστερό κλιπ-ον. Φυσικά η Ducati προσπάθησε να το κρατήσει μυστικό όσο μπορούσε και είχε δώσει σαφείς εντολές στους αναβάτες της να μην πουν κουβέντα γι΄αυτό. Βέβαια κάτι τέτοιο στα MotoGP δεν μπορεί να κρατηθεί μυστικό για πολύ καιρό, έστω κι αν ο Dovizioso και ο Petrucci έκαναν πως δεν ξέρουν τίποτα στις σχετικές ερωτήσεις. Μόνο ο team manager της Ducati κύριος Davide Tardozzi παραδέχτηκε επίσημα την ύπαρξη αυτού του συστήματος και μάλιστα πρόσθεσε πως είναι απολύτως νόμιμο, καθώς έχει εγκριθεί από τον τεχνικό διευθυντή των MotoGP κύριο Danny Aldridge. Βέβαια το ίδιο είχε γίνει και με την “αεροτομή” κάτω από το ψαλίδι, που προκάλεσε την ένσταση των υπόλοιπων κατασκευαστών (μέσω της Aprilia…) με το ερώτημα αν είναι αεροδυναμικό βοήθημα ή απλώς ασπίδα θερμότητας για το πίσω ελαστικό. Θυμίζουμε πως οι κανονισμοί απαγορεύουν κάθε μορφής ηλεκτρονική ρύθμιση των αναρτήσεων, πράγμα που σημαίνει πως το σύστημα της Ducati πρέπει να είναι μηχανικό.

Τα κουμπάκια φαίνεται να έχουν όντως κάπως μεγάλη διαδρομή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για να αλλάξει τόσο πολύ τη διαδρομή της πίσω ανάρτησης και σίγουρα η δύναμη ενός δακτύλου δεν φτάνει για να συμπιέσει ένα αγωνιστικό αμορτισέρ. Ο μόνος τρόπος για να γίνει μηχανικά κάτι τέτοιο με δύο μόνο κουμπάκια, είναι να έχουν σχεδιάσει ένα σύστημα στήριξης του πίσω αμορτισέρ που εκμεταλλεύεται τη μεταφορά βάρους της μοτοσυκλέτας κατά την επιτάχυνση και την επιβράδυνση και ο αναβάτης πατώντας το αντίστοιχο κουμπί την σωστή χρονική στιγμή να κλειδώνει την βάση στο κάτω ή στο πάνω σημείο της. Όπως κι αν έχει, η Ducati για άλλη μια χρονιά έγινε η εταιρεία που θέλει κάθε βιομηχανικός κατάσκοπος να περάσει μια βραδιά στα pits της εργοστασιακής ομάδας της.

MotoGP Honda: Πώς ο νέος ρόλος του Nakagami μπορεί να κάνει την διαφορά στο HRC

Ο χαμένος κρίκος σε μία ανοικτή αλυσίδα
MotoGP Honda: Πώς ο νέος ρόλος του Nakagami μπορεί να κάνει την διαφορά στο HRC
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/8/2024

Ο Nakagami έχει ήδη μπει στον νέο του ρόλο από τώρα, καθώς έδωσε την δική του εξήγηση για την στιγμή που η Honda πήρε τον κατήφορο. Ταυτόχρονα φάνηκε πως το πλάνο του HRC να ενδυναμώσει την ομάδα δοκιμών στην Ιαπωνία με έναν αναβάτη που έχει πολύ μεγάλη εμπειρία στην αγωνιστική ομάδα που εδρεύει στην Ευρώπη, θα γεφυρώσει ένα χάσμα που αυτή την στιγμή δημιουργεί τεράστια προβλήματα.

Αρχικά να θυμίσουμε πως έχει ανακοινωθεί εδώ, η απόφαση του Nakagami να σταματήσει την αγωνιστική του καριέρα και να γίνει δοκιμαστής του HRC, αφήνοντας την θέση ανοικτή για τον Somkiat Chantra, τον πρώτο Ταϊλανδό που θα ανέβει στην μεγάλη κατηγορία. Όπως γράφαμε και στο άρθρο από την στιγμή που χάθηκε η ευκαιρία του Ai Ogura που επέλεξε την Aprilia, δεν γινόταν για την Honda να ανεβάσει κάποιον άλλο στην δεύτερη σέλα της LCR καθώς αυτή καλύπτεται από την Idemitsu και αφορά αποκλειστικά Ασιάτη αναβάτη.

Από την επόμενη σεζόν ο Nakagami θα βοηθά τον Chantra να προσαρμοστεί στη μεγάλη κατηγορία και ταυτόχρονα θα έχει ενεργό ρόλο μέσα στο HRC με την έδρα του να είναι στην Ιαπωνία. Θα ταξιδεύει συχνά και θα βρίσκεται στην παλιά ομάδα, ενώ όπως έχουμε ήδη γράψει θα στοχεύει σε wildcart συμμετοχές, πάντα με στόχο μεγαλύτερες ευκαιρίες δοκιμών.

Εδώ τώρα είναι που το HRC θα έχει την ευκαιρία να κάνει κάτι νέο. Μπορεί να είναι αδιανόητο όμως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν οι εταιρείες αυτού του μεγέθους και αντίστοιχα τα πολυμελή αγωνιστικά τμήματα, είναι η λιγότερο άμεση επικοινωνία έως και η παντελής έλλειψή της. Συμβαίνει σε όλους, όχι μόνο στη Honda και έχω παραδείγματα που αυτό επηρεάζει την κατασκευή των μοτοσυκλετών που καταλήγουν σε εμάς, καθώς και την εξέλιξή τους. Θέλω να επεκταθώ στην αναγνώριση του προβλήματος που ανέφερε ο Nakagami πως θέλει να λύσει, καθώς αντιλαμβάνομαι πως το ευρύ κοινό δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ένα μάτσο μηχανολόγοι-μηχανικοί στην Ιαπωνία δεν μιλάνε με τους αναβάτες και τους μηχανικούς στα MotoGP για να φτιάξει άμεσα ο ένας, εκείνο που θέλει ο άλλος. Μου περιέγραφε με μία δόση κομπασμού, ο υπεύθυνος εξέλιξης της BMW Motorrad, πριν από μία ντουζίνα χρόνια μέσα στις εγκαταστάσεις της BMW Motorrad που μόλις είχαν παραλάβει από την αποχώρηση της ομάδας της F1, το πώς κατάφερε να πάρει τεχνολογία από την αγωνιστική ομάδα του αυτοκινήτου για να κατασκευάσει τον ενιαίο εξακύλινδρο στρόφαλο για τον νέο κινητήρα τότε κινητήρα της σειράς Κ. Ήταν δηλαδή κατόρθωμα, όχι κάτι δεδομένο. Ο υπεύθυνος εξέλιξης των WR της Yamaha που στην συνέχεια ανέλαβε το νέο On-Off, μου είχε αναλύσει τον κόπο του να δημιουργήσει ένα πρωτόκολλο συνεργασίας της ομάδας που είχαν στο Rally Dakar με το τμήμα σχεδιασμού στην πορεία για την δημιουργιά του T7 που μετέπειτα έγινε το Yamaha Tenere, το οποίο είχε ξεκινήσει για κάτι σαν Tracer7 και άλλαξε στην πορεία. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, δεν υπήρχε πρωτόκολλο επικοινωνίας μέχρι εκείνη την στιγμή. Τώρα δεν υπάρχει και ομάδα της Yamaha στο Dakar, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Στα MotoGP αυτό το πρόβλημα το έλυσε για την Ducati ο Dall’Igna ενώ αντίστοιχα στην KTM ο Pedrosa. Να σημειωθεί πως η KTM έχει μία ξεχωριστή δομή με ενδιάμεση θέση εργασίας που επιτρέπει στον οποιοδήποτε, από οποιοδήποτε τμήμα να έρθει σε άμεση επαφή με τους αναβάτες, οποιαδήποτε στιγμή. Κι εκεί όμως χρειαζόταν κάποιος με εμπειρία στις πίστες των MotoGP για να βοηθήσει την επικοινωνία αγωνιζόμενων-μηχανολόγων, ακόμη και σε αυτό το επίπεδο. Η Honda είναι κρίμα που έχασε τον Pedrosa από αναβάτη εξέλιξης καθώς μιλάμε για έναν από τους καλύτερους αναβάτες στην ιστορία, ταυτόχρονα όμως ούτε εκείνος θα ήταν σε θέση να κάνει ακριβώς αυτό για το οποίο ήδη προετοιμάζεται ο Nakagami.

Η γλώσσα δεν είναι το πρόβλημα, τουλάχιστον όχι σε αυτό το επίπεδο επαγγελματισμού. Το κενό επικοινωνίας βρίσκεται στην κατανόηση της θέσης που έχει ο καθένας, της χάραξης συνισταμένης πορείας και της σύμπνοιας σε κοινό στόχο. Διαφορετικά εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι με την εξέλιξη του κινητήρα, τραβούν το δικό τους δρόμο που μπορεί να οδηγεί εκείνους που ψάχνουν την πρόσφυση στον πίσω τροχό από την πλευρά αναρτήσεων και φρένων, ακόμη πιο μακριά από τον δικό τους σκοπό.

Με δηλώσεις του στον Τύπο ο Nakagami εξηγεί τα παραπάνω, φανερώνοντας την χρονική στιγμή που ξεκίνησε το πρόβλημα στην Honda αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την βαθιά γνώση που έχει ως ένας από τους ανθρώπους με βρίσκεται εκεί από τότε που η Honda ήταν ανταγωνιστική, μέχρι το σήμερα που πασχίζει για την δεκάδα.

Τοποθέτησε τον κατήφορο της Honda στις αλλαγές που εμείς είδαμε το 2022, όταν άλλαξαν τελείως την RC213V προσπαθώντας να βρουν πρόσφυση στον πίσω τροχό καθώς η μοτοσυκλέτα δούλευε μονάχα όταν ο εμπρός βρισκόταν ακριβώς στο όριο, εξηγώντας εν μέρη και τις ριψοκίνδυνες επιλογές του Marquez. Κατέληξαν όμως να έχουν μία μοτοσυκλέτα με χειρότερη ισορροπία πρόσφυσης εμπρός και πίσω, χάνοντας μάλιστα και δύναμη. Κανείς δεν συνεργαζόταν σωστά, είπε ο Nakagami, καθένας έπραττε το δικό του κάνοντας βήματα μπροστά, την ίδια στιγμή που η Ducati έκανε βήματα εμπρός στον τομέα των αεροδυναμικών βοηθημάτων, του ελέγχου της γεωμετρίας με αυξομείωση της διαδρομής των αναρτήσεων και τόσα άλλα που άνοιξαν τέρμα την ψαλίδα μεταξύ τους. «και όσο άνοιγε η ψαλίδα, τόσο βρισκόμασταν σε σύγχυση και δεν μπορούσαμε να φέρουμε στην πίστα μία ισορροπημένη μοτοσυκλέτα» εξήγησε ο Taka, «οπότε ναι, ο κατήφορος ξεκίνησε το 2022».

Ένας βασικός λόγος που το HRC έχασε αυτό τον κρίκο στην αλυσίδα επικοινωνίας μεταξύ paddock και Ιαπωνίας, μπορεί να αναζητηθεί στο κύμα των αλλαγών της καθημερινότητας που είχε φέρει το προηγούμενο διάστημα η πανδημία και είχε αντιμετωπιστεί με διαφορετικούς ρυθμούς εδώ στην Ευρώπη και εκεί στην Ιαπωνία. Σε κάθε περίπτωση ο Nakagami φαίνεται ισορροπημένος και αποφασισμένος να έχει ενεργό ρόλο στην μετάλλαξη των διαδικασιών. Δεν θα έχει όμως την εξουσία να κάνει αλλαγές, μονάχα να προτείνει, οπότε μένει να δούμε αν τις απόψεις του τις συμμερίζονται και άλλοι μέσα στο HRC, πραγματοποιώντας τις αλλαγές που χρειάζονται για να γίνει η Honda πιο ανταγωνιστική από τώρα και όχι απλά να περιμένει την μεγάλη αλλαγή του 2027. Καθώς η ψαλίδα δεν θα κλείσει μόνο με την αλλαγή κυβισμού και νέα μοτοσυκλέτα, αν η επικοινωνία και η συνεννόηση εξακολουθούν να αποτελούν προβλήματα.

Ετικέτες