Harley-Davidson: Σταθερή μείωση πωλήσεων δεκαετίας - Έπεσε στο μισό του καλύτερου χρόνου της.

Οι μόνες αγορές με άνοδο, είναι εκείνες που έχουν Έλληνα επικεφαλής!
motomag μείωση πωλήσεων H-D
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/5/2024

Απογοητεύουν οι πωλήσεις της Harley Davidson σε παγκόσμιο επίπεδο σημειώνοντας μία από τις χειρότερες επιδόσεις ανάμεσα στους 20 μεγαλύτερους κατασκευαστές μοτοσυκλετών, φτάνοντας πλέον σε σημείο ορόσημο καθώς έπεσαν οριακά κάτω από το μισό που πουλούσαν πριν από μία δεκαετία! Αυτή τη στιγμή η Harley-Davidson δίνει μάχη για να διατηρήσει το μερίδιό της στη τρικυμία που βιώνει η παγκόσμια αγορά, την ίδια ώρα που κάποιες εταιρείες σερφάρουν με μεγάλη επιτυχία τα κύματα σε σταθερή άνοδο! Οι συνολικές πωλήσεις της H-D όμως βαίνουν μειωμένες κατά 5,0% σε ετήσια βάση φτάνοντας τώρα στις 168.050 μοτοσυκλέτες, έναντι των 329.776 που πουλήθηκαν παγκοσμίως το 2014.

Ήταν μία χρονιά ορόσημο παρόλο που το μέλλον προβλεπόταν δύσκολο για τους λίγους στα υψηλά κλιμάκια-διαφορετικά δεν θα έκαναν από τότε την κίνηση να μπουν σε νέες κατηγορίες, σε μία κίνηση που χρειάζεται πολλά χρόνια εξέλιξης και προετοιμασίας. Ακόμη και οι πιο απαισιόδοξοι όμως δεν περίμεναν πως δέκα χρόνια αργότερα οι πωλήσεις της Harley θα είχαν μειωθεί κατά το ήμισυ – σημειώνοντας ένα από τα πιο στενάχωρα ρεκόρ ανάμεσα στους 20 κορυφαίους κατασκευαστές παγκοσμίως. Αντίθετα ένας από τους βασικούς ανταγωνιστές της H-D, η BMW, αύξησε τις πωλήσεις της από 115.215 μοτοσυκλέτες και maxi-scooters το 2013, σε 208.528 μονάδες το 2023.

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που η τιμή της μετοχής της Harley-Davidson έχει σχεδόν μειωθεί στο μισό από το ιστορικό υψηλό της πριν από δέκα χρόνια, που ήταν 58,23 δολάρια στις 30 Απριλίου 2014, σε 34,69 δολάρια στις 10 Μαΐου 2024.

Να σημειώσουμε εδώ πως το 2021 αμέσως μετά την πανδημία οι πωλήσεις για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια σημείωσαν οριακή άνοδο, πριν επιστρέψουν στην σταθερά καθοδική πορεία με το αντίστοιχο ποσοστό.

Το ποσοστό αυτό μείωσης ανακόπτεται από την τεράστια άνοδο σε ορισμένες αγορές της Ασίας και ιδιαίτερα στην Ινδία όπου η νέα τους συνεργασία σημειώνει εξαιρετική ανταπόκριση από το κοινό. Παραδοσιακά η Ιαπωνία είναι μία πολύ δυνατή αγορά για την H-D, κόντρα σε αυτό που θα απαντούσε κάποιος για το τι αυθαίρετα πιστεύει για την H-D στην Ιαπωνία. Αντίστοιχα έχει επωφεληθεί και από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου σε άλλες αγορές της Ασίας όπου υπάρχουν αυξήσεις έως και 3%.

Όμως με πτώση 9.9% σε ΗΠΑ και Καναδά μαζί, ακόμη 8,8% στην Ευρώπη συνολικά και 14,5% στην Λ. Αμερική, το συνολικό ποσοστό στις παγκόσμιες πωλήσεις συνεχίζει μειούμενο με περίπου σταθερό βήμα.

Όσο απογοητευτικά και αν είναι αυτά τα στατιστικά στοιχεία, ο Αμερικάνος κατασκευαστής δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα ύπαρξης ούτε και αναμένεται να γίνουν εσπευσμένες κινήσεις αντιμετώπισης καθώς τα όποια διορθωτικά βήματα απαιτούνταν, έχουν ήδη ακολουθηθεί με την H-D να «σετάρεται» εγκαίρως στην νέα πραγματικότητα. Ίσως αυτό που θα καθυστερήσει ακόμη περισσότερο, είναι να δημιουργηθεί ένα κέντρο αποφάσεων για την Ευρώπη και ταυτόχρονα ένα τμήμα marketing που θα βοηθήσει το όνομα της H-D να ακουστεί περισσότερο.

Ενδιαφέρον επίσης, είναι το γεγονός πως η επιτυχία της H-D στην Ασία πιστώνεται σε έναν Έλληνα, ένα από τα ικανότερα στελέχη που έχει βγάλει η χώρα μας και απόδειξη για τις ικανότητές του αποτελεί το βιογραφικό του.

Ο κύριος Δημήτρης Ράπτης έχει τον τίτλο Vice President Asia Pacific, δηλαδή είναι υπεύθυνος για τις μόνες αγορές της H-D παγκοσμίως που σημειώνουν αύξηση!

Με έδρα την Σιγκαπούρη, ο κος Ράπτης επισκέφτηκε τελευταία φορά την χώρα μας κατά την Έκθεση Μοτοσυκλέτας 2024, ανεπίσημα, και δέχτηκε να φωτογραφηθούμε μαζί, παρότι απαίτησε να μην υπάρχει συνέντευξη και η όποια συζήτηση να είναι ιδιωτική. Ο κύριος Ράπτης συνομίλησε με τον κύριο Άκη Στυλιανίδη εισαγωγέα της Kawasaki στην Ελλάδα, ο οποίος έχει υπάρξει μέντορας και εργοδότης του στα πρώτα χρόνια, της μακρόχρονης καριέρας του.

ΜΟΤΟ, κος Ράπτης και κος Στυλιανίδης
Ο κύριος Δημήτρης Ράπτης στο κέντρο, H-D Vice President Asia Pacific και δεξιά ο κος Άκης Στυλιανίδης, εισαγωγέας Kawasaki στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων.

Στη συνέχεια ο κος Ράπτης εργάστηκε για την BMW Hellas φτάνοντας στην υψηλότερη θέση πριν μετακινηθεί στο εξωτερικό ανεβαίνοντας την κλίμακα στην BMW Motorrad φτάνοντας και στο υψηλότερο σημείο που μπορεί να φτάσει ένας μη Γερμανός πολίτης. Ήταν λοιπόν μία σκληρή μεταγραφή για την BMW Motorrad και το αποτέλεσμα δικαιώνει τους Αμερικανούς που διέκριναν την μοναδική αξία του σπουδαίου αυτού Έλληνα, που έχει φτάσει ψηλότερα από κάθε άλλο στέλεχος μοτοσυκλέτας.

Harley-Davidson ο κος Ράπτης με τον κο Στυλιανίδη

Επιστρέφοντας πίσω στην παγκόσμια εικόνα της H-D, η μακρά τους ιστορία τους έχει γαλουχήσει με αντοχές για μεγαλύτερα προβλήματα από την σταδιακή μείωση και μάλιστα με σταθερό ρυθμό, χωρίς δηλαδή επιταχυνόμενη κατρακύλα.

Η ιστορική φράση Boys, today we quit” που ήταν το τελευταίο πράγμα που ακούστηκε στο εργοστάσιο της Excelsior στο Σικάγο κατά το Αμερικάνικο κράχ, δείχνει πως η H-D έχει περάσει πολύ χειρότερα με πάσα επιτυχία. Τότε καταστράφηκαν οι δύο από τις τέσσερις μεγάλες αμερικάνικες εταιρείες, με την Indian να κλυδωνίζεται πολύ περισσότερο από την H-D. Για την ιστορία η Excelsior-Henderson (πλέον) επέστρεψε την δεκαετία του ΄90 αλλά επίσης δεν τα κατάφερε ενώ πρόσφατα τα πνευματικά δικαιώματα πέρασαν στην Bajaj. Είναι βέβαια 5ο χρόνο στην κατοχή της, οπότε ας μην περιμένει κανείς κάποια αναβίωση, ενώ έτσι και αλλιώς αυτό το όνομα έχει πλήρως σβήσει στην συνείδηση της πλειοψηφίας και η προσπάθεια για την αναβίωσή του έχει ακριβώς το ίδιο κόστος με το χτίσιμο ενός καινούριου ονόματος από την αρχή.

Το πιθανότερο για την H-D είναι να πλησιάζουμε σε ένα νέο πλατύσκαλο πωλήσεων από το οποίο δεν θα υπάρχει περαιτέρω μείωση, ώστε να αρχίσουμε μάλιστα να βλέπουμε και μία οριακή άνοδο μετά την σταθεροποίηση. Οι συνολικές πωλήσεις στο τέλος του έτους θα δείξουν αν βρισκόμαστε σε αυτό το επίπεδο, ωστόσο το πρώτο τετράμηνο δείχνει πως δεν θα είναι αυτή η χρονιά. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Jochen Zeitz στο REUTERS η οικονομική κατάσταση στις ΗΠΑ δεν επιτρέπει αισιοδοξία και η εταιρεία είναι προετοιμασμένη για ακόμη μεγαλύτερη μείωση μέσα στο 2024. Ήδη το πρώτο τετράμηνο τα έσοδα έφτασαν στα 792 εκατομμύρια δολάρια, κάτω από τα 880,2 εκατ. δολάρια που είχαν προβλέψει οι αναλυτές.

Ο Erik Buell και το σύνδρομο καταδίωξης

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/8/2014

Μερικές φορές οι μεγαλύτεροι εχθροί για την εξέλιξή μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μια πρόσφατη ιστορία αποδεικνύει πως και για τον ονειροπόλο Buell, ο εαυτός του και μόνο είναι ένα μεγάλο βάρος δεμένο στα πόδια, που τον εμποδίζει στα μεγάλα βήματα.

Πρωταγωνιστής σε αυτή την ιστορία είναι δημοσιογράφος του Cycle World, ο κ.Buell και τρίτος εξωτερικός μάρτυρας που επιβεβαιώνει τα παρακάτω, αμερικανός ντίλερ ελαστικών. Πριν από λίγους μήνες το αμερικάνικο περιοδικό ζήτησε για δοκιμή την EBR 1190RX και η απάντηση που πήραν τους ξάφνιασε πάρα πολύ. «Θα σας δώσω τη μοτοσυκλέτα, αν μου αποδείξετε ότι η ιπποδύναμη που ανακοινώνετε για τη δυναμομέτρηση της Panigale είναι πραγματική».

Παρένθεση εδώ, καθώς σε αυτό το σημείο ξαφνιάστηκα κι εγώ με τη σειρά μου τόσο, που άρχισα να στριφογυρίζω στην καρέκλα, κάνοντας ερωτήσεις απλά και μόνο για να σταματήσει η αφήγηση ώστε να μπορέσω να χωνέψω αυτό που άκουγα. Γιατί προσωπικά πίστευα ότι αυτά τα πράγματα μπορούν να ακουστούν μονάχα σε ελληνική συζήτηση κάπου στο internet, σε καφετέριες κ.ο.κ.. Δεν περιμένεις να τα ακούσεις από κάποιον σοβαρό άνθρωπο, πόσο μάλλον όλα τα υπόλοιπα που ακολούθησαν.

Μετά από ένα σωρό εξηγήσεις για το πώς γίνεται η δουλειά του ειδικού τύπου και για το απλό γεγονός ότι δεν έχουν καμία σκοπιμότητα να ευνοήσουν ή να αδικήσουν τον οποιονδήποτε, χώρια που ακόμα κι αν το έκαναν δεν θα αργούσε καθόλου να γυρίσει μπούμερανκ, ο Erik κατέληξε ότι δεν είναι το περιοδικό που δεν εμπιστεύεται αλλά την ίδια την Ducati, ολοκληρώνοντας απότομα την κουβέντα με το εξής:

«Αν μου αποδείξετε ότι η Panigale που δίνει η αντιπροσωπία στους δημοσιογράφους, έχει την ίδια ιπποδύναμη με αυτές που πουλά στους πελάτες, τότε θα σας δώσω τη μοτοσυκλέτα μου για δοκιμή».

Ξεκινά λοιπόν ένας μαραθώνιος του περιοδικού, να βρουν μια Panigale έξω από τα τυπικά κανάλια επικοινωνίας που έχουν, για να είναι σίγουρος ο Erik ότι δεν την πείραξαν. Πράγμα καθόλου απλό καθώς πρέπει να πείσουν τον ιδιοκτήτη της να την φέρει στο ίδιο δυναμόμετρο για να συγκρίνουν τις αποδόσεις. Και εκεί οι αποστάσεις δεν είναι αμελητέες. Η μέτρηση της ιπποδύναμης είναι ένα λεπτομερές θέμα. Η ίδια μοτοσυκλέτα μπορεί να έχει μικρή διαφορά από δυναμόμετρο σε δυναμόμετρο, ενώ το ίδιο το δυναμόμετρο αν το μεταφέρεις σε διαφορετικό υψόμετρο θα σου δείξει άλλα νούμερα. Ο καιρός επίσης επηρεάζει την μέτρηση. Η ίδια μοτοσυκλέτα, στο ίδιο δυναμόμετρο, θα δείξει άλλα νούμερα με βροχερό καιρό, κι άλλα με ηλιόλουστη και ξερή ατμόσφαιρα. Δεν θα είναι η μέρα με τη νύχτα, αλλά θα υπάρχει μια μικρή διαφορά. Αυτά όμως τα ξέρει ακόμα και ο Erik, οπότε όταν τελικά βρήκαν μια καινούρια Panigale που απέδωσε σχεδόν δύο ίππους λιγότερους, πείσθηκε ότι η Ducati δεν μαγειρεύει τα νούμερα και τους έδωσε την EBR 1190RX για δοκιμή. Από έναν έως τέσσερις ίππους, είναι μια φυσιολογική απόκλιση από μοτοσυκλέτα σε μοτοσυκλέτα, ακόμα και ανάμεσα σε αυτές που βγαίνουν διαδοχικά από τη γραμμή παραγωγής!

Λάδι στη φωτιά όμως, με τον τρόπο της, έριξε και η αντιπροσωπία της Ducati, όταν πληροφορήθηκε το λόγο που κάποιος έψαχνε σε όλη την Αμερική μια Panigale για δοκιμή, αλλά όχι από τα μοντέλα test-ride που στέλνει στους ντίλερ η ίδια . «Εμείς είμαστε ένα πολύ μικρό εργοστάσιο, και να θέλαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, δεν έχουμε τους πόρους!», ήταν η δήλωσή τους.

Πράγμα που ως δήλωση, είναι εξίσου ανόητη με την ίδια την απαίτηση του Erik Buell. Δεν χρειάζεσαι "πόρους" για να πειράξεις μια χαρτογράφηση. Απλά θέλεις λίγο χρόνο! Στο τέλος θα έχεις βέβαια χαλάσει την απόδοση στις χαμηλές στροφές και θα έχεις αλλοιώσει προς το χειρότερο την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας. Όμως θα έχεις ένα μεγαλύτερο απόλυτο νούμερο ιπποδύναμης, αφού αυτό ήταν το μόνο που πραγματικά θέλεις σε αυτή την περίπτωση. Επίσης από την απάντηση της εκεί αντιπροσωπίας της Ducati, είναι σαν να υπονοείται πως αν είχαν μεγαλύτερο κύκλο εργασιών, τότε αυτή θα ήταν μια πρακτική που θα ακολουθούσαν. Όλα αυτά σε κάνουν καταρχήν να αναρωτιέσαι σε ποια χρονολογία ζεις. Γιατί παλιότερα ίσως πράγματι οι εταιρίες να έκαναν τόσα κι άλλα τόσα, όμως ο κόσμος της μοτοσυκλέτας έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια. Άλλαξε τόσο που έγινε αγνώριστος.

Ο Erik Buell λοιπόν δήλωσε εντυπωσιασμένος από το γεγονός ότι κανένας δεν "κλέβει" και παραδέχτηκε ότι ο δικύλινδρος της Ducati είναι πιο αποδοτικός από αυτό που πίστευε. Το θέμα μας όμως είναι ότι αυτή η συμπεριφορά δεν οδηγεί πουθενά. Κλέβει ενέργεια και χρόνο, όταν σε αυτό το επίπεδο επιχειρηματικότητας, που τα πάντα περνούν από το χέρι ενός ανθρώπου, αυτά τα δύο είναι ότι πιο σημαντικό έχει. Ο Erik Buell είναι απίστευτα αισιόδοξος, και όταν δεν του βγαίνουν τα σχέδια (συχνό φαινόμενο στους υπεραισιόδοξους) ρίχνει το φταίξιμο αλλού, αντί να οπισθοχωρήσει λίγα βήματα, αναλύοντας τα λάθη του για να συνεχίσει εκ νέου. Αυτό μας διδάσκει η πιο πάνω ιστορία, και γενικότερα η δημιουργία και το τέλος της Buell.

Όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στην κατασκευή μοτοσυκλετών, εμπιστεύτηκε έναν εκπληκτικό στη μηχανολογία Άγγλο, αλλά τρομερά τσαπατσούλη που αποδεδειγμένα δεν κατασκεύαζε αξιόπιστους κινητήρες. Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τον Erik να αγοράσει όλο το στοκ, καθώς και τα δικαιώματα παραγωγής, όταν η Αγγλική αυτή εταιρία αναγκάστηκε να κλείσει. Ήταν αισιόδοξος ότι θα καταφέρει να φτιάξει σωστά όλους τους στοκ κινητήρες, και μετά να βγάλει στην παραγωγή την επόμενη γενιά αυτού του δίχρονου, χωρίς να παρουσιάζει τα ίδια προβλήματα. Δεν τα κατάφερε ποτέ. Στο τέλος επέστρεψε στην H-D που ανέλαβε να γίνει μέτοχος στην Buell και μετά από μια σειρά "αναποδιών" του Erik, να την εξαγοράσει πλήρως το 2003. Το 2009, ένα χρόνο μετά από την οικονομική κρίση που χτύπησε την Αμερική, η H-D έκλεισε την Buell ρευστοποιώντας το στοκ. Ο Erik πήρε 13 υπαλλήλους και ξεκίνησε την κατασκευή μιας αγωνιστικής μοτοσυκλέτας βγάζοντας αρχικά εκατό κομμάτια στην παραγωγή, για να μπορεί να αγωνιστεί με αυτή, και τώρα προχωρά στο επόμενο βήμα. Κάνει ουσιαστικά τον τρίτο, ολόιδιο, ομόκεντρο κύκλο, σε ότι αφορά το δικό του κομμάτι στην ιστορία της μοτοσυκλέτας. Ακολουθεί τα ίδια πάντα βήματα με το πείσμα του Wile E.Coyote που κυνηγά τον Road Runner, αλλά ο μόνος τρόπος να επιτύχει, είναι να σταματήσει να πιστεύει ότι όλοι τον υπονομεύουν και να επικεντρωθεί σε αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, ειδικά τώρα που ετοιμάζεται για νέο ξεκίνημα στο WSBK!

Η παραπάνω ιστορία έχει ωστόσο τεράστια βαρύτητα για εμάς εδώ στην Ελλάδα. Γιατί απλούστατα δεν διαφέρει από τον κυρίαρχο τρόπος σκέψης των εγχώριων επιχειρηματιών! Μακάρι να αποτελέσει παράδειγμα αποφυγής. Γιατί κι εδώ, με την πρώτη αναποδιά εκτοξεύει κανείς κάθε είδους δικαιολογίες, απειλές και κατηγορίες προς κάθε κατεύθυνση. Σπάνια ακούς: "έκανα εκείνο και εκείνο το λάθος". Απεναντίας ακούς: "Αν δεν ήταν αυτός έτσι, αν ο άλλος δεν με τάιζε γιουβέτσι, και αν ο καιρός δεν είχε βρέξει, θα ήμουν τώρα πλούσιος". Με την ίδια επίσης ευκολία ακούμε κατά καιρούς να εκτοξεύονται κατηγορίες και σε πρόσωπα μεμονωμένα: "Διάβασα μια πρόταση από μία δήλωση του τάδε, και κατάλαβα από εκεί ότι υποστηρίζει τον δείνα!" Ας μην γινόμαστε Erik Buell, και μέγιστοι αναλυτές των πάντων, ας παραδεχτούμε ότι δεν μπορούμε να τα ξέρουμε όλα, και ας επικεντρωθούμε σε αυτό που κάνει ο καθένας μας καλύτερα. Θα εξελιχθούμε πολύ πιο γρήγορα…

Ετικέτες