QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΑ’ - Καζακστάν

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

20/8/2024

Από τις πλούσιες σε ιστορία πόλεις του Ουζμπεκιστάν, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης και η QJMOTOR SRT 800 X μπαίνουν στα επίπεδα και έρημα από ζωή εδάφη του Καζακστάν, με στόχο να “καταπιούν” 2.250 χιλιόμετρα προς τη Σιβηρία, αφήνοντας πίσω τους την Κεντρική Ασία.

“Το Καζακστάν θα λειτουργούσε ουσιαστικά ως ο οδικός “διάδρομος” για να μεταβώ από τη γεωγραφική περιοχή της Κεντρικής Ασίας στη Σιβηρία. Σε αυτήν την τεράστια, περίκλειστη κεντροασιατική χώρα, το QJMOTOR TRANS ASIA 2024 είχε να διατρέξει περίπου 2.250 χλμ., περνώντας από τις πόλεις Shymkent, Karagandi, Astana και Petropavlovsk. Μετά από μια ώρα συνοριακής ταλαιπωρίας, με τη σφραγίδα εισόδου στο διαβατήριο και την έκδοση ασφαλιστικής κάλυψης της QJMOTOR SRT 800X, ξεκινάμε…

Η πορεία μέσα στο απόλυτο τίποτα θα μπορούσε να περιγράψει τη συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων που διήνυσα τις αμέσως επόμενες μέρες, ενώ ένα εκνευριστικά επίπεδο τοπίο ερήμου, με ελάχιστα αστικά σημεία αναφοράς, "στοίχειωνε" τον αμφιβληστροειδή μου καθοδόν.

Ευτυχώς, επέλεξα να επισκεφθώ τη μοντέρνα πρωτεύουσα Astana και κατάφερα να συλλέξω κάποιες ενδιαφέρουσες εμπειρίες και αναμνήσεις από την παραμονή μου στο αχανές Καζακστάν...

Ωστόσο, ό,τι καλό είχα "κτίσει" μέσα μου για αυτήν τη χώρα, φρόντισαν να το γκρεμίσουν με τον πιο απαίσιο τρόπο δύο αστυνομικοί. Με την πρόφαση μιας υποτιθέμενης παράβασης (το γνωστό κόλπο), μού απέσπασαν 50 δολάρια προκειμένου να μου επιστρέψουν πίσω το διαβατήριο και το δίπλωμα οδήγησης! Και το καλύτερο; Ο ένας ήθελε σώνει και καλά να μου πάρει την action camera, γιατί νόμιζε ότι τον είχα βιντεοσκοπήσει τη στιγμή της δωροδοκίας. Πάλεψα πολύ για να την σώσω και τελικά τα κατάφερα. Αι σιχτίρ Καζακστάν...”

Ετικέτες

Trans Asia

QJMotor

μητσάκης

ταξιδιωτικό

ταξίδι

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.