QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Β’ – Ιράν (Τεχεράνη)

Από τον

Γιάννη Τσινάβο

3/7/2024

Μόλις ένα μήνα πριν, ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ήταν στο Ιράν, ακολουθώντας τον Δρόμο του Μεταξιού. Αυτή τη φορά όμως, η Τεχεράνη δεν αποτελεί σκοπό του ταξιδιού αλλά μια μικρή διήμερη στάση πριν ξεκινήσει η μεγάλη περιπέτεια προς την άκρη της Ανατολής.

Μια μικρή ανάσα, μια μικρή ευκαιρία για περιήγηση σε μέρη γνωστά αλλά πάντα εντυπωσιακά και αποστομωτικά, ενταγμένα σε μια διαφορετική κουλτούρα που μένει αναλλοίωτη στο πέρασμα των αιώνων.

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος Β’ – Ιράν (Τεχεράνη)

“Δεν είχε περάσει ούτε ένας μήνας που είχα αποχαιρετήσει το Ιράν, και να που γύρισα και πάλι στον τόπο του… εγκλήματος με την QJ SRT 800X. Αυτή την φορά όμως, η διαδρομή των 2.100 ιρανικών χιλιομέτρων του QJ TRANS ASIA θα ήταν εντελώς διαφορετική (Tabris – Tehran – Mashhad), μιας και στην έξοδο από την χώρα με περίμενε το Αφγανιστάν.

Στην πολύβουη Τεχεράνη παρέμεινα δυο μέρες, προκειμένου να πάρω την απαραίτητη βίζα εισόδου από την πρεσβεία του Αφγανιστάν. Στο μεσοδιάστημα επισκέφθηκα το πρώην Παλάτι του Σάχη και αντίκρισα χλιδή και πολυτέλεια σε υπερθετικό βαθμό, σουλατσάρισα στο υπαίθριο παζάρι της ιρανικής πρωτεύουσας, αντίκρισα οικογένειες να δειπνούν στα πάρκα της πόλης και κατέληξα στην εμβληματική πλατεία της Ελευθερίας (Azadi Square).

Όμως, την πιο συγκινητική ανάμνηση από την Τεχεράνη θα μού την χάριζε ο Reza, ο συμπαθέστατος ιδιοκτήτης της πανσιόν όπου διέμενα. Το πρωινό που έφευγα, ο Reza ακούμπησε πάνω μου το Κοράνιο και μου διάβασε μια ευχή και αμέσως μετά έριξε δίπλα στη μοτοσυκλέτα λίγο νερό για καλή τύχη. Άραγε, πόση αγνότητα, καλοσύνη και ομορφιά έκρυβε μέσα στην καρδιά του αυτός ο άνθρωπος;

Δυο μέρες μετά, διασχίζοντας τις βόρειες παρυφές της αδυσώπητης ερήμου Lut, αντίκριζα την συνοριακή γραμμή του Αφγανιστάν. Είχε έρθει η ώρα να 'παίξω μπάλα' στο γήπεδο των Ταλιμπάν”.

Ετικέτες

μητσάκης

γκοργκόλης

QJMotor

SRT 800X

https://bit.ly/MOTO_659

19/7/2021

Καλά έφτασα ως το Nordkapp, τώρα έπρεπε όμως να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα. Παίρνοντας μια βαθιά αναπνοή, ξεκίνησα αποφασιστικά το ταξίδι της μεγάλης κατηφόρας, έχοντας καταγεγραμμένα 5.700 χλμ. στο κοντέρ του SYM HD 300 και 13 μέρες ταξιδιού στην πλάτη. Δεν ήταν και άσχημα!

Απόδραση λοιπόν από το Nordkapp, οδηγώντας πάνω στη διαδρομή Nordkapp – Alta – Haparanda – Umea – Sundsvall – Stockholm (2.100 χλμ.), με την Σουηδία να φιλοξενεί την κατά νότο πορεία μου. Στα πρώτα 1.000 χιλιόμετρα επί σουηδικού εδάφους διέσχισα καταπράσινες αραιοκατοικημένες εκτάσεις, με λίγη ανθρώπινη παρουσία και πολλούς απρόβλεπτους ταράνδους, που πετάγονται στο δρόμο.

Μετά από τέσσερις μέρες βαρετής οδήγησης μέσα σε ομοιόμορφα δασώδη τοπία, έφτασα ανακουφισμένος στην Στοκχόλμη. Εδώ έκανα μια διήμερη στάση για ανασυγκρότηση και γνωριμία με την πανέμορφη «Βενετία του Βορρά», που είναι κτισμένη σε 14 νησιά, τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με 57 γέφυρες. Η Στοκχόλμη μ’ ενθουσίασε πολύ, δικαιώνοντας το προσωνύμιό της.

Η διαδρομή Stockholm–Trelleborg (640 χλμ.) ήταν η τελευταία επί σουηδικού εδάφους για τους τροχούς του SYM HD300. Στο λιμάνι Trelleborg ακολούθησε επιβίβαση σε καράβι, οκτάωρο νυκτερινό ταξίδι και πρωινή αποβίβαση στο Rostock της Γερμανίας. Κανένας έλεγχος εγγράφων για covid–19 δεν μου έγινε, ενώ το λόγο είχαν στη συνέχεια οι άψογες γερμανικές autobahn. Προορισμός ο γερμανικός νότος και συγκεκριμένα η πόλη Winnenden, στα βόρεια περίχωρα της Στουτγάρδης (820 χλμ. νοτιότερα)…

Αγαπημένα συγγενικά πρόσωπα με φιλοξένησαν τις δυο επόμενες μέρες στην Winnenden. Άδραξα την ευκαιρία για ξεκούραση και γνωριμία με τα κυριότερα αξιοθέατα της κοντινής Στουτγάρδης, ενώ στο ακούραστο SYM HD 300 αλλάχθηκαν οι βαλβολίνες και καθαρίστηκε το φίλτρο αέρα. Η επόμενη αλλαγή λαδιών κατά πάσα πιθανότητα στην Ιταλία.

Καλή η κεφάτη ελληνική παρέα, αλλά ήρθε η ώρα να συνεχίσω το οδοιπορικό της μεγάλης κατηφόρας. Που πάω τώρα; Η Ελβετία επιλέχθηκε να ανοίξει τα σύνορά της στον αναβάτη του SYM HD 300. Απώτατος προορισμός εντός της ελβετικής επικράτειας θα αποτελούσε το αλπικό πέρασμα Col du Grand St.-Bernard (2.473 μ.), στα σύνορα Ελβετίας-Ιταλίας. Πορεία λοιπόν για τις χιονοσκέπαστες Άλπεις.