Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X Pro, Silk Road, Ε’ Ανταπόκριση - Ιράκ: στην Πόλη Των Ανθρώπων

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

21/5/2024

Έχοντας ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας, που είχε έως τώρα μήκος πάνω από 4.800 χιλιόμετρα, ήρθε η ώρα για την KOVE 800X και τον Κωνσταντίνο Μητσάκη να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά όμως η πυξίδα της αναζήτησης δείχνει το Ιράκ και την πόλη Erbil, όπου εκεί η ανθρωπότητα πάτησε το πόδι της πριν 8.000 χρόνια και δεν την εγκατέλειψε ποτέ!

Ας μας τα πει όμως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσάκης: "Με αφετηρία τη Shiraz, ξεκίνησε ο δρόμος της επιστροφής του KOVE SILK ROAD για Ελλάδα. Έτσι, με καταγεγραμμένα 4.800 χλμ. στο κοντέρ της ασυγκράτητης KOVE 800X PRO, έκανα μεταβολή και άρχισα την κατά δυσμάς πορεία μου.

Ακολουθώντας μέσα στις δυο επόμενες μέρες την διαδρομή Shiraz – Khorramabad – Kermanshah – Sanandaj, προσέγγισα τα σύνορα του Ιράκ, τα οποία και πέρασα σχετικά εύκολα – η είσοδός μου έγινε στην ημιαυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν…

Η πόλη Erbil (τελεί πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν) φιλοξένησε το σύντομο πέρασμά μου από το Ιράκ. Με τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης να χρονολογούνται από το 6.000 π. Χ., η Erbil (τα αρχαία Άρβηλα) είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο.

Σήμα κατατεθέν της Erbil αποτελεί το κάστρο που δέσποζε στο κέντρο της πόλης, ενώ δεν παρέλειψα να περιπλανηθώ μέσα στον λαβύρινθο της σκεπαστής (αλλά και της υπαίθριας) αγοράς…

Μετά την Erbil, η κοντινή συνοριακή πύλη της Τουρκίας (Ιbrahim Khalil) ήταν ο επόμενος προορισμός του KOVE SILK ROAD. Πριν όμως πραγματοποιήσω την συνοριακή υπέρβαση, επέλεξα να οδοιπορήσω με την KOVE 800X PRO βορειοανατολικά της Erbil, εξερευνώντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες την τραχιά ιρακινή γη μέσω ελικοειδών ορεινών διαδρομών. Καθοδόν, η άγρια ομορφιά του τοπίου, σε συνδυασμό με την στριφτερή γεωμετρία της ευέλικτης KOVE 800X PRO, ήταν τα δυο στοιχεία που με ενθουσίασαν απόλυτα. Και μετά, Τουρκία… “

Ετικέτες

μητσάκης

silk road

ταξίδι

ταξιδιωτικό

kove

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

4/7/2022

Με την πρωτεύουσα Rabat να χάνεται από τους καθρέπτες της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500, είχε ουσιαστικά ξεκινήσει το ταξίδι προς τον μακρινό νότο του Μαρόκου, με προορισμό τα σύνορα της Μαυριτανίας (2.000 χλμ.).

Παραπέμποντας για την επιστροφή την γνωριμία με την Casablanca και το Marrakech, οι πόλεις που επιλέχθηκαν να φιλοξενήσουν την μαροκινή διαδρομή μου ήταν η Agadir και η Laayoune, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των χιλιομέτρων θα ακολουθούσαν την ακτογραμμή του Ατλαντικού Ωκεανού.

Για τις τέσσερεις επόμενες μέρες, τα στοιχεία που χαρακτήρισαν το καθημερινό ταξίδι των αισθήσεων ήταν η μοναξιά του δρόμου, οι ελάχιστοι οικισμοί καθοδόν και η ερημοποίηση του τοπίου, ενώ ειδυλλιακή ήταν η εικόνα του γαλάζιου ωκεανού που πρωταγωνιστούσε στα δεξιά του οδικού άξονα.

Η πόλη Laayoune θεωρείται η άτυπη πρωτεύουσα της Δυτικής Σαχάρας, μια τεράστια σε έκταση περιοχή που διεκδικεί από το 1976 –μέσω των ανταρτών του μετώπου Πολισάριο– την αυτονομία της από το Μαρόκο. Μέχρι τότε ήταν ισπανική αποικία, την οποία όμως εγκατέλειψαν οι Ισπανοί.

Ταξιδεύοντας από την Laayoune ως τα σύνορα της Μαυριτανίας (850 χλμ.), το πέρασμά μου από την νοητή γραμμή του Τροπικού του Καρκίνου ήταν το σημαντικότερο γεγονός της διαδρομής.

Όμως, η έρημος που είχε τις δικές της αντιρρήσεις για την επέλαση του Έλληνα αναβάτη, προσπάθησε για δυο μέρες με αμμοθύελλες και ισχυρούς πλευρικούς ανέμους να διακόψει την πορεία μου. Αρκετά δυναμική η προσπάθεια της τοπικής φύσης, αλλά το πείσμα μου αποδείχθηκε ισχυρότερο. Τελικά κατάφερα να μείνω όρθιος και να συνεχίσω!

Στα σύνορα Μαρόκου–Μαυριτανίας δεν ταλαιπωρήθηκα πολύ –μόλις 2 ώρες παρέμεινα στις τελωνειακές εγκαταστάσεις. Μετά πάτησα την μίζα της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 και ξεκίνησα.

Η διαδρομή από τα σύνορα της Μαυριτανίας ως την πρωτεύουσα Nouakchott (420 χλμ.) ήταν ένα περιπετειώδη ταξίδι στην αμμώδη γη της Μαυριτανίας, με καυτές καιρικές συνθήκες (43C), καλοδιατηρημένο οδικό άξονα, αφόρητη μοναξιά και με απέραντους σαγηνευτικούς αμμόλοφους.

Χρειάστηκαν 7 ώρες επίπονης οδήγησης για να αντικρίσω τα πρώτα σπίτια της Nouakchott, όπου παρέμεινα για τις δυο επόμενες μέρες. Πρωτίστως για να ξεκουραστώ και κατά δεύτερο να γνωρίσω την μαυριτανική πρωτεύουσα, η οποία ωστόσο δεν με ξετρέλανε! Λίγα τα αξιοθέατά της (Τζαμί Mosque Saudi Arabia, Πάρκο Parc de la leberte), ενώ σκόνη, άμμο και σκουπίδια υπήρχαν σ’ όλη την έκταση της πόλης.

Ωστόσο, με την παρουσία μου στην Nouakchott είχα πλέον φτάσει σε απόσταση αναπνοής από το Dakar – μόλις 560 χλμ. με χώριζαν από τον θρυλικό προορισμό μου. Σύντομα θα ξεκινούσα το τελευταίο ετάπ στο δικό μου ταξιδιωτικό rally Dakar…