Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X Pro, Silk Road, Ε’ Ανταπόκριση - Ιράκ: στην Πόλη Των Ανθρώπων

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

21/5/2024

Έχοντας ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας, που είχε έως τώρα μήκος πάνω από 4.800 χιλιόμετρα, ήρθε η ώρα για την KOVE 800X και τον Κωνσταντίνο Μητσάκη να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά όμως η πυξίδα της αναζήτησης δείχνει το Ιράκ και την πόλη Erbil, όπου εκεί η ανθρωπότητα πάτησε το πόδι της πριν 8.000 χρόνια και δεν την εγκατέλειψε ποτέ!

Ας μας τα πει όμως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσάκης: "Με αφετηρία τη Shiraz, ξεκίνησε ο δρόμος της επιστροφής του KOVE SILK ROAD για Ελλάδα. Έτσι, με καταγεγραμμένα 4.800 χλμ. στο κοντέρ της ασυγκράτητης KOVE 800X PRO, έκανα μεταβολή και άρχισα την κατά δυσμάς πορεία μου.

Ακολουθώντας μέσα στις δυο επόμενες μέρες την διαδρομή Shiraz – Khorramabad – Kermanshah – Sanandaj, προσέγγισα τα σύνορα του Ιράκ, τα οποία και πέρασα σχετικά εύκολα – η είσοδός μου έγινε στην ημιαυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν…

Η πόλη Erbil (τελεί πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν) φιλοξένησε το σύντομο πέρασμά μου από το Ιράκ. Με τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης να χρονολογούνται από το 6.000 π. Χ., η Erbil (τα αρχαία Άρβηλα) είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο.

Σήμα κατατεθέν της Erbil αποτελεί το κάστρο που δέσποζε στο κέντρο της πόλης, ενώ δεν παρέλειψα να περιπλανηθώ μέσα στον λαβύρινθο της σκεπαστής (αλλά και της υπαίθριας) αγοράς…

Μετά την Erbil, η κοντινή συνοριακή πύλη της Τουρκίας (Ιbrahim Khalil) ήταν ο επόμενος προορισμός του KOVE SILK ROAD. Πριν όμως πραγματοποιήσω την συνοριακή υπέρβαση, επέλεξα να οδοιπορήσω με την KOVE 800X PRO βορειοανατολικά της Erbil, εξερευνώντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες την τραχιά ιρακινή γη μέσω ελικοειδών ορεινών διαδρομών. Καθοδόν, η άγρια ομορφιά του τοπίου, σε συνδυασμό με την στριφτερή γεωμετρία της ευέλικτης KOVE 800X PRO, ήταν τα δυο στοιχεία που με ενθουσίασαν απόλυτα. Και μετά, Τουρκία… “

Ετικέτες

μητσάκης

silk road

ταξίδι

ταξιδιωτικό

kove

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

13/7/2022

Εντάξει λοιπόν, ευτύχησα να τερματίσω στο Dakar! Τώρα όμως είχα την επιστροφή για Ελλάδα. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν φυσικά τα πρώτα 1100 χλμ., ως τα σύνορα του Μαρόκου. Τα μπρος πίσω και πάμε!

Η διαδρομή μέσα στην Σενεγάλη κύλησε δίχως απρόοπτα ή προβλήματα. Σε αντίθεση με την Μαυριτανία που -από το πρώτο ως το τελευταίο χιλιόμετρο- έβριζα θεούς και δαιμόνους. Στα σύνορα ταλαιπωρήθηκα αφάνταστα από τους τελωνιακούς, οι οποίοι μου απόσπασαν εκβιαστικά 150 Ευρώ για να μου ολοκληρώσουν τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις εισόδου.

Στην πρωτεύουσα Nouakchott, παραλίγο να παίξω ξύλο με τους ντόπιους στο μοναδικό πρατήριο της πρωτεύουσας που διέθετε βενζίνη -καμία διάθεση εξυπηρέτησης ή διευκόλυνσης απέναντι στον ξένο οδοιπόρο. Αναγκάστηκα τελικά να απευθυνθώ στη μαύρη αγορά, γεμίζοντας το ντεπόζιτο της μαύρης DAYTONA ROCKSTAR 500 σε διπλάσια τιμή (2,6 Ευρώ/λτ).

Τέλος, στα σύνορα Μαυριτανίας–Μαρόκου, ο φρουρός στην συνοριακή μπάρα μού πήρε το διαβατήριο και το έδωσε αυθαίρετα σ’ έναν δικό του διεκπεραιωτή. Άλλος μεγάλος καυγάς και εκνευρισμός για να πάρω πίσω το διαβατήριο και να κάνω μόνος μου τις γραφειοκρατικές διαδικασίες εξόδου από την χώρα. Αι σιχτίρ…

Και τώρα Μαρόκο, χαλαρά! Στα πρώτα 1.450 χλμ., από τα σύνορα ως την πόλη Agadir, η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ίδια που είχα κάνει (δίπλα στο απέραντο γαλάζιο του Ατλαντικού). Από την Agadir συνέχισα την παράκτια πορεία μου μέχρι την κοντινή πόλη Essaouira (169 χλμ.), ενώ στη συνέχεια στράφηκα νοτιοανατολικά, στην ενδοχώρα του Μαρόκου. Εδώ με καρτερούσε η έρημο Σαχάρα.

Η πρώτη στάση έγινε στη κοκκινωπή Marrakech, μια πόλη με πλούσια, μακραίωνη πολιτιστική παράδοση και ιστορία, που εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει μια μοναδική και απαράμιλλη εμπειρία ζωής για τον επισκέπτη που θα την τιμήσει με την παρουσία του. Η κεντρική πλατεία Djemma el Fna, το τζαμί Koutoubia, το παλάτια el–Badi και οι ανθοστόλιστοι κήποι Menara δέχτηκαν την επίσκεψή μου, ενώ στους παρακείμενους σκεπαστούς δρομίσκους βόρεια της Djemma el Fna, απλώνονταν τα δαιδαλώδη όρια της αραβικής αγοράς (σουκς), που συνιστούσε μια διαδρομή στο χρόνο και μια εικαστική αναζήτηση με χρώμα και όνειρο αφρο–αραβικό.

Για να ταξιδέψω κατόπιν στην τοποθεσία Ait Ben Haddou (190 χλμ. νότια της Marrakech), διέσχισα την οροσειρά του Άτλαντα. Μια υπέροχη ορεινή διαδρομή «ανέβασε» στα ύψη την αδρεναλίνη μου και την μαύρη μοτοσυκλέτα στο ορεινό πέρασμα Col du Tichka (2.260).

Ο λόγος που ήθελα να βρεθώ στην Ait Ben Haddou ήταν η επιθυμία μου να δω το ομώνυμο κασμπάχ (κάστρο), το πιο φημισμένο και αντιπροσωπευτικό του Μαρόκου. Και πραγματικά, η μετάβασή μου στα όρια του συγκεκριμένου κασμπάχ, μού αποκάλυψε έναν ιδιότυπο παραμυθένιο οικισμό της ερήμου που παρέπεμπε σε κάστρο βιβλικών χρόνων. Ήταν μια εντυπωσιακή αρχιτεκτονική μαρτυρία μέσα στην αγκαλιά της ερήμου, που έχει αποτελέσει το κινηματογραφικό σκηνικό για πολλές ταινίες.

Τον επίλογο της περιπλάνησης μου στην μαροκινό νότο «έγραψε» η φιδίσια διαδρομή του φαραγγιού Dades (150 χλμ. ανατολικά της πόλης Ouarzazate), που κατά γενική ομολογία είναι ένας από τους θεαματικούς δρόμους της χώρας.