Κωνσταντίνος Μητσάκης, KOVE 800X Pro, Silk Road, Ε’ Ανταπόκριση - Ιράκ: στην Πόλη Των Ανθρώπων

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

21/5/2024

Έχοντας ξετυλίξει το κουβάρι της ιστορίας, που είχε έως τώρα μήκος πάνω από 4.800 χιλιόμετρα, ήρθε η ώρα για την KOVE 800X και τον Κωνσταντίνο Μητσάκη να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Αυτή τη φορά όμως η πυξίδα της αναζήτησης δείχνει το Ιράκ και την πόλη Erbil, όπου εκεί η ανθρωπότητα πάτησε το πόδι της πριν 8.000 χρόνια και δεν την εγκατέλειψε ποτέ!

Ας μας τα πει όμως ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσάκης: "Με αφετηρία τη Shiraz, ξεκίνησε ο δρόμος της επιστροφής του KOVE SILK ROAD για Ελλάδα. Έτσι, με καταγεγραμμένα 4.800 χλμ. στο κοντέρ της ασυγκράτητης KOVE 800X PRO, έκανα μεταβολή και άρχισα την κατά δυσμάς πορεία μου.

Ακολουθώντας μέσα στις δυο επόμενες μέρες την διαδρομή Shiraz – Khorramabad – Kermanshah – Sanandaj, προσέγγισα τα σύνορα του Ιράκ, τα οποία και πέρασα σχετικά εύκολα – η είσοδός μου έγινε στην ημιαυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν…

Η πόλη Erbil (τελεί πρωτεύουσα του Ιρακινού Κουρδιστάν) φιλοξένησε το σύντομο πέρασμά μου από το Ιράκ. Με τα παλαιότερα ίχνη κατοίκησης να χρονολογούνται από το 6.000 π. Χ., η Erbil (τα αρχαία Άρβηλα) είναι μια από τις πόλεις με την πιο μακροχρόνια συνεχή διαμονή ανθρώπων στον κόσμο.

Σήμα κατατεθέν της Erbil αποτελεί το κάστρο που δέσποζε στο κέντρο της πόλης, ενώ δεν παρέλειψα να περιπλανηθώ μέσα στον λαβύρινθο της σκεπαστής (αλλά και της υπαίθριας) αγοράς…

Μετά την Erbil, η κοντινή συνοριακή πύλη της Τουρκίας (Ιbrahim Khalil) ήταν ο επόμενος προορισμός του KOVE SILK ROAD. Πριν όμως πραγματοποιήσω την συνοριακή υπέρβαση, επέλεξα να οδοιπορήσω με την KOVE 800X PRO βορειοανατολικά της Erbil, εξερευνώντας κάτω από άστατες καιρικές συνθήκες την τραχιά ιρακινή γη μέσω ελικοειδών ορεινών διαδρομών. Καθοδόν, η άγρια ομορφιά του τοπίου, σε συνδυασμό με την στριφτερή γεωμετρία της ευέλικτης KOVE 800X PRO, ήταν τα δυο στοιχεία που με ενθουσίασαν απόλυτα. Και μετά, Τουρκία… “

Ετικέτες

μητσάκης

silk road

ταξίδι

ταξιδιωτικό

kove

https://bit.ly/MOTO_658

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

1/9/2022

Τα ρώσικα σύνορα απείχαν περίπου 160 χλμ. βόρεια της Τιφλίδας. Την μετάβασή μου στην χώρα του Βόλγα ανέλαβε ο φημισμένος «Military Road», ένας ορεινός οδικός άξονας που ανηφορίζει στην επιβλητική οροσειρά του Καυκάσου, σε υψόμετρο 2.379 μ. (πέρασμα Jvari Pass).

Το φυσικό σκηνικό της διαδρομής ήταν εκπληκτικό και δικαιολογημένα μονοπώλησε το ενδιαφέρον μου. Μέχρι που έφτασα στα ρωσο-γεωργιανά σύνορα και αντίκρισα πανικόβλητος μια ατελείωτη ουρά οχημάτων η οποία ξεπερνούσε τα 3 χλμ. - ο χρόνος αναμονής για την ολοκλήρωση των συνοριακών διαδικασιών έφτανε τις 7 ώρες. Ευτυχώς όμως, εξαιτίας ενός τρακαρίσματος που έγινε η αιτία να ακινητοποιηθούν όλοι, κατάφερα να ξεγλιστρίσω και να προσπεράσω την ουρά των οχημάτων για να φτάσω μόνος μου στα ρώσικα τελωνεία. Χρόνος ολοκλήρωσης των συνοριακών διαδικασιών; Μόλις μια ώρα! Αν έχεις τύχη διάβαινε.

Η πρωτεύουσα της Τσετσενίας Grozny (140 χλμ. βορειοανατολικά των συνόρων), προσφέρθηκε για την πρώτη διανυκτέρευσή μου επί ρώσικου εδάφους. Αν και μεγάλο τμήμα της Grozny είχε καταστραφεί από τις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ Ρώσων και Τσετσένων αυτονομιστών (1990-2000), τριγυρνώντας στους δρόμους της τσετσένικης πρωτεύουσας με την πράσινη BMW F 850 GS αντίκρισα μια σύγχρονη, νεότευκτη πόλη, στην οποία κυριαρχούσε το ισλαμικό στοιχείο.

Πρωταρχική μέριμνα μου στην Grozny ήταν η αγορά συναλλάγματος (ρούβλια) από την επίσημη κρατική τράπεζα, αφού οι πιστωτικές–χρεωστικές κάρτες μου ήταν εκτός λειτουργίας εξαιτίας των κυρώσεις των Δυτικών χωρών στη Ρωσία.

Κι από την λαμπερή Grozny, πορεία κατόπιν προς την πόλη Astrakhan (480 χλμ.), διασχίζοντας ένα επίπεδο τοπίο ερήμου. Κτισμένη στο Δέλτα του Βόλγα, στο γεωγραφικό σημείο όπου ο μεγαλύτερος ποταμός της Ευρώπης χύνεται στην Κασπία Θάλασσα μετά από μια πορεία 3.650 χλμ., η Astrakhan σηματοδότησε και επίσημα την απαρχή του υδάτινου οδοιπορικού «VOLGA ROUTE».

Εδώ στην Astrakhan, ο Τιμούρ και η Νατάσα, ένα ζευγάρι ντοπιων μοτοσυκλετιστών, έγιναν οι οικοδεπότες και ξεναγοί μου στην πρώτη πόλη του Βόλγα. Ρώσικη μοτοσυκλετιστική αλληλεγγύη που μου έμεινε αξέχαστη!

Η πράσινη BMW F 850 GS, ακολουθώντας πιστά την κοίτη του Βόλγα (430 χλμ. βόρεια), με οδήγησε κατόπιν στην πόλη Volgograd (πρώην Στάλινγκραντ), στην οποία διαδραματίστηκαν τραγικά πολεμικά γεγονότα στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με τον Στάλιν να υπενθυμίζει στους ελεύθερους πολιορκημένους της πόλης πως «ο Βόλγας έχει μόνο μια όχθη», οι ηρωικοί υπερασπιστές του Σταλινγκράντ απέτρεψαν, μετά από 142 μέρες πολιορκίας, την άλωση της πόλης από τους Γερμανούς. Και μπορεί το Σταλινγκράντ να παρέμεινε τελικά σε ρωσικά χέρια, το τίμημα ωστόσο υπήρξε μεγάλο, καθώς 1.000.000 ανθρώπινες ζωές θυσιάστηκαν για την υπεράσπιση της πόλης.

Έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στην προάσπιση του Σταλινγκράντ αντιπροσωπεύει το τεραστίων διαστάσεων άγαλμα “The Motherland Calls” που δέσποζε στην κορυφή του λόφου Mamayev, όπως και ένα παρακείμενο κυκλικό μνημείο, όπου έκαιγε η άσβεστη φλόγα των ηρώων.

Επιπλέον, ιστορικά «αποτυπώματα» της ηρωικής εποποιίας αντίκρισα στο Πολεμικό Μουσείο της μάχης του Στάλινγκραντ και στην παρακείμενη μισογκρεμισμένη κατοικία του Λοχαγού Pavlova – το μοναδικό κτίσμα της πόλης που απέμεινε όρθιο. Εδώ στο Σταλινγκραντ, δίπλα στις όχθες του Βόλγα, βουβός και συγκλονισμένος βρέθηκα αντιμέτωπος με την Ιστορία και τα απομεινάρια της.