MotoGP: Εν κινήσει μεταβλητό ύψος ανάρτησης της Ducati

Άλλη μια καινοτομία των Ιταλών
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

24/2/2020

Η Ducati δια στόματος του Davide Tardozzi περηφανεύεται ότι έχει φέρει όλες τις καινοτομίες στα MotoGP τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι πως στα θέματα αεροδυναμικής οι Ιταλοί ανάγκασαν τους ανταγωνιστές τους να φτάσουν έως τα δικαστήρια, (όπου σύμφωνα πάντα με την άποψη της Ducati) έβαλαν τους δικαστές να αναγκάσουν τους Ιταλούς να δείξουν στις αίθουσες των δικαστηρίων όλα τα μυστικά τους. Τώρα οι Ιταλοί φαίνεται πως κινούνται ξανά στην κόψη του ξυραφιού των κανονισμών, με μια νέα “συσκευή” στην πίσω ανάρτηση της GP-20 που επιτρέπει στον αναβάτη να χαμηλώσει το ύψος της σέλας εν κινήσει. Από το 2018 έως τώρα βλέπαμε στις τηλεοράσεις μας τον Andrea Dovizioso να “βιδώνει κάτι” στην πάνω πλάκα του τιμονιού του καθώς ρολάριζε για να πάρει θέση στην γραμμή εκκίνησης. Πολύ γρήγορα μάθαμε πως μια ντίζα από το τιμόνι έφτανε έως την πίσω ανάρτηση, συμπιέζοντάς την και μειώνοντας έτσι το ύψος την μοτοσυκλέτας πίσω.

Ουσιαστικά δηλαδή προετοίμαζε τη γεωμετρία και την κατανομή βάρους της μοτοσυκλέτας για την εκκίνηση, αποτρέποντας όσο ήταν δυνατόν τις σούζες, άρα απέτρεπε την επέμβαση των ηλεκτρονικών που κόβουν δύναμη από τον κινητήρα. Όταν ο αναβάτης φρέναρε δυνατά στην είσοδο της πρώτης στροφής του αγώνα, το σύστημα απασφάλιζε και η πίσω ανάρτηση επανερχόταν στην αρχική της κατάσταση. Αντίστοιχους μηχανισμούς έβαλαν όλοι οι ανταγωνιστές της έναν χρόνο μετά, με μόνη διαφορά το σημείο τοποθέτησης της “στρόφιγγας” που στη Honda είναι μέσα στο φαίρινγκ, δίπλα από το αριστερό καλάμι.  Όμως στους τελευταίους αγώνες πέρσι, ο Alex Rins της Suzuki είπε πως έβλεπε μπροστά του την μοτοσυκλέτα του Jack Miller να χαμηλώνει την ουρά της στις εξόδους των στροφών.

Τα λεγόμενά του κυκλοφορούσαν ως φήμες τους τελευταίους μήνες, μέχρι που επιβεβαιώθηκαν σε αυτά τα δοκιμαστικά του Qatar λίγο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα του 2020. Οι κάμερες της τηλεόρασης έπιασαν όλες τις μοτοσυκλέτες της Ducati να χαμηλώνουν πίσω στην τεράστια ευθεία της πίστας του Qatar και οι φωτογραφίες από το τιμόνι των GP-20 που ήταν στα pits, έδειχναν ξεκάθαρα έναν διακόπτη με δύο κουμπάκια στο αριστερό κλιπ-ον. Φυσικά η Ducati προσπάθησε να το κρατήσει μυστικό όσο μπορούσε και είχε δώσει σαφείς εντολές στους αναβάτες της να μην πουν κουβέντα γι΄αυτό. Βέβαια κάτι τέτοιο στα MotoGP δεν μπορεί να κρατηθεί μυστικό για πολύ καιρό, έστω κι αν ο Dovizioso και ο Petrucci έκαναν πως δεν ξέρουν τίποτα στις σχετικές ερωτήσεις. Μόνο ο team manager της Ducati κύριος Davide Tardozzi παραδέχτηκε επίσημα την ύπαρξη αυτού του συστήματος και μάλιστα πρόσθεσε πως είναι απολύτως νόμιμο, καθώς έχει εγκριθεί από τον τεχνικό διευθυντή των MotoGP κύριο Danny Aldridge. Βέβαια το ίδιο είχε γίνει και με την “αεροτομή” κάτω από το ψαλίδι, που προκάλεσε την ένσταση των υπόλοιπων κατασκευαστών (μέσω της Aprilia…) με το ερώτημα αν είναι αεροδυναμικό βοήθημα ή απλώς ασπίδα θερμότητας για το πίσω ελαστικό. Θυμίζουμε πως οι κανονισμοί απαγορεύουν κάθε μορφής ηλεκτρονική ρύθμιση των αναρτήσεων, πράγμα που σημαίνει πως το σύστημα της Ducati πρέπει να είναι μηχανικό.

Τα κουμπάκια φαίνεται να έχουν όντως κάπως μεγάλη διαδρομή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για να αλλάξει τόσο πολύ τη διαδρομή της πίσω ανάρτησης και σίγουρα η δύναμη ενός δακτύλου δεν φτάνει για να συμπιέσει ένα αγωνιστικό αμορτισέρ. Ο μόνος τρόπος για να γίνει μηχανικά κάτι τέτοιο με δύο μόνο κουμπάκια, είναι να έχουν σχεδιάσει ένα σύστημα στήριξης του πίσω αμορτισέρ που εκμεταλλεύεται τη μεταφορά βάρους της μοτοσυκλέτας κατά την επιτάχυνση και την επιβράδυνση και ο αναβάτης πατώντας το αντίστοιχο κουμπί την σωστή χρονική στιγμή να κλειδώνει την βάση στο κάτω ή στο πάνω σημείο της. Όπως κι αν έχει, η Ducati για άλλη μια χρονιά έγινε η εταιρεία που θέλει κάθε βιομηχανικός κατάσκοπος να περάσει μια βραδιά στα pits της εργοστασιακής ομάδας της.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Το 2024 θέλουν να καταφέρουν αυτό που δεν μπόρεσαν οι Valentino Rossi και Jorge Lorenzo
motomagMotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins
Από τον

Αλέξανδρο Λαμπράκη

1/3/2024

Οι τρεις αναβάτες θα έχουν την ευκαιρία στη φετινή σεζόν να νικήσουν έναν αγώνα με τρίτο κατασκευαστή, κάτι που δεν κατάφεραν ούτε ο Jorge Lorenzo, αλλά ούτε και ο θρύλος των MotoGP, Valentino Rossi.

Πριν καλά-καλά ξεκινήσει η σεζόν του 2024, τα MotoGP έχουν ήδη δώσει τα πρώτα δείγματα για μία χρονιά με δυνατές συγκινήσεις. Από την μία ο Francesco Bagnaia (Ducati Lenovo Team) έρχεται με υψηλό ηθικό μετά την κατάκτηση δύο σερί πρωταθλημάτων (2022 και 2023), με στόχο να βρεθεί και για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην κορυφή. Κάτι τέτοιο έχει να συμβεί από την τετραετή κυριαρχία του Marc Marquez, η οποία τερματίστηκε το 2019, ενώ αντίστοιχο κατόρθωμα έχει καταγραφεί μόνο δύο φορές συνολικά στην ιστορία του θεσμού.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Από την άλλη, ο Ισπανός πολυπρωταθλητής, Marc Marquez, που φέτος θα αγωνίζεται με την Gresini Racing, θέλει να προσπαθήσει να επιστρέψει στον θρόνο του. To 2023 o Jorge Martin (Prima Pramac Racing) βρέθηκε μία ανάσα από την κατάκτηση του Πρωταθλήματος και, όπως είναι λογικό, φέτος θέλει να ξαναγράψει την ιστορία αλλάζοντας φυσικά το τέλος. Στην περίπτωση που ένας από τους δύο Ισπανούς κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2023, τότε αυτομάτως θα γίνει και ο πρώτος που το κατάφερε με τέτοιου είδους ομάδα, στα MotoGP.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και τρεις ακόμα αναβάτες, οι οποίοι το 2024 έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν κάποιον αγώνα στην σέλα τρίτου κατασκευαστή. Οι Jack Miller (Red Bull KTM Factory Racing), Maverick Vinales (Aprilia Racing) και Alex Rins (Monster Energy Yamaha MotoGP), όλοι τους θέλουν να πετύχουν αυτό το μοναδικό ορόσημο. Ταυτόχρονα, αν τελικώς τα καταφέρουν, θα είναι και η πρώτη φορά που κάποιος αναβάτης έχει σημειώσει νίκη με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές, από τότε που η κατηγορία ονομάστηκε MotoGP, αφήνοντας πίσω την δίχρονη ιστορία της.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Ο Miller έχει τέσσερις νίκες στην μεγάλη κατηγορία, μοιρασμένες σε Honda και Ducati. Φέτος, είναι η δεύτερη χρονιά του με την RC16, με τον Αυστραλό να θέλει να επιστρέψει στις νίκες. Η περσινή χρονιά είδε τον Miller να ανεβαίνει στο βάθρο της Κυριακής μία φορά με την KTM, ενώ είχε την ευκαιρία να πάρει την πρώτη του νίκη με τους πορτοκαλί στο τελευταίο GP του 2023, στην Valencia. Δυστυχώς όμως η πτώση που είχε δεν του επέτρεψε την συνέχεια.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

O Vinales είχε επίσης αρκετές ευκαιρίες να κάνει το “hat-trick”, την χρονιά που μας πέρασε. Στην καριέρα του στην μεγάλη κατηγορία, μετρά ήδη 9 νικηφόρους αγώνες, έναν με την Suzuki και οχτώ με την Yamaha. Με την Aprilia, έχει βρεθεί έξι φορές στο βάθρο πάνω στην RS-GP του, χωρίς όμως να πατήσει στο Ν.1.: Ο “Top Gun” βρέθηκε πολύ κοντά σε αυτό, στο GP της Ινδονησίας, μένοντας μόλις τρία δέκατα του δευτερολέπτου πίσω από τον νικητή, Bagnaia.

Οι δύο αναβάτες, Miller και Vinales, είχαν τις ευκαιρίες τους το 2023 να κάνουν αυτό που κανένας άλλος δεν έχει καταφέρει, από το 2002 και μετά, όταν η μεγάλη κατηγορία άλλαξε όνομα, από 500GP σε MotoGP. Τώρα, όμως, έρχεται να προστεθεί στους δυο τους και ο Alex Rins, ο οποίος φέτος θα αγωνίζεται με την Yamaha, φεύγοντας από την LCR Honda. Ο Ισπανός έχει βρεθεί έξι συνολικά φορές στο πρώτο σκαλί του βάθρου της μεγάλης κατηγορίας, με πιο πρόσφατη τη νίκη του στο Τέξας το 2023, μόλις στον τρίτο του GP πάνω στην Honda RC213V. Έχοντας αποδείξει ότι μπορεί να συνηθίσει γρήγορα τον τρόπο που συμπεριφέρεται μία μοτοσυκλέτα, ο Rins έχει αναμφίβολα γράψει το όνομά του στην λίστα με τους υποψήφιους να τα καταφέρουν το 2024.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Μόλις τέσσερις αναβάτες έχουν καταφέρει να κερδίσουν με τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές. Πιο πρόσφατη περίπτωση είναι αυτή του Loris Capirossi, ο οποίος πήρε μία νίκη με την Yamaha (1996) και μία με την Honda (2000), στα 500 κυβικά. Τρία χρόνια αργότερα, το 2003, έχοντας πλέον περάσει στην εποχή των MotoGP θα κερδίσει και έναν ακόμα αγώνα, με Ducati. Πριν τον Capirossi, τα είχε καταφέρει ο Eddie Lawson, με τις Yamaha, Honda και το 1992 με την Cagiva, παίρνοντας την σκυτάλη από τον Randy Mamola. Ο τελευταίος νίκησε σε αγώνα τόσο με την Suzuki, όσο και με την Honda και την Yamaha, βάζοντας το 1987 το όνομά του στο κλειστό αυτό κλαμπ αναβατών.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Ο πρώτος που το έκανε ήταν ο Βρετανός θρύλος, Mike Hailwood, στα 500 κυβικά, σημειώνοντας νίκες με τις Norton, MV Agusta και Honda, το 1967. Ερχόμενοι σε πιο σύγχρονες εποχές, μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του αθλήματος έχουν προσπαθήσει, χωρίς επιτυχία, να φέρουν τρεις διαφορετικούς κατασκευαστές στην κορυφή του βάθρου. Πιο τρανταχτά παραδείγματα ήταν ο Valentino Rossi και ο Jorge Lorenzo.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Όσον αφορά τον Rossi, τα επιτεύγματά του με τις Honda και Yamaha του είχαν ήδη εξασφαλίσει μία θέση στο πάνθεον του MotoGP. Η περίπτωση της Ducati, όμως, δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη. Στην διάρκεια των δύο χρόνων με το εργοστάσιο του Borgo Panigale, ο “Γιατρός” κατάφερε να βρεθεί στο βάθρο μόλις τρεις φορές, χωρίς ωστόσο να κερδίσει σε κάποιον αγώνα. Η πιο μικρή απόσταση που είχε από τον νικητή του αγώνα, στα δύο “κόκκινα” χρόνια του ήταν τα 4 δευτερόλεπτα.

MotoGP – Χρονιά σταθμός για τους Jack Miller, Maverick Vinales και Alex Rins

Από την άλλη, ο Lorenzo είχε καλύτερη πορεία με την Ducati, σημειώνοντας τρεις νίκες. Για τον Ισπανό, η Honda αποδείχθηκε ο κρυπτονίτης του. Την τελευταία του σεζόν, τη οποία πέρασε με το Big H, δεν σημείωσε κανένα αξιόλογο αποτέλεσμα, μένοντας συνεχώς εκτός δεκάδας.

Η προσπάθεια των τριών αναβατών, Rins, Miller και Vinales, ίσως να μην είναι κάτι σημαντικό από μόνο του. Ανεβάζει όμως τον ανταγωνισμό, καθώς οι τρεις τους θα δώσουν τις δικές τους μάχες, με στόχο να γράψουν το όνομά τους σε μία κλειστή ομάδα αναβατών, που έχει πάνω από 20 χρόνια να δει κάποια νέα προσθήκη στην λίστα της.

Ετικέτες