MotoGP: Εν κινήσει μεταβλητό ύψος ανάρτησης της Ducati

Άλλη μια καινοτομία των Ιταλών
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

24/2/2020

Η Ducati δια στόματος του Davide Tardozzi περηφανεύεται ότι έχει φέρει όλες τις καινοτομίες στα MotoGP τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι πως στα θέματα αεροδυναμικής οι Ιταλοί ανάγκασαν τους ανταγωνιστές τους να φτάσουν έως τα δικαστήρια, (όπου σύμφωνα πάντα με την άποψη της Ducati) έβαλαν τους δικαστές να αναγκάσουν τους Ιταλούς να δείξουν στις αίθουσες των δικαστηρίων όλα τα μυστικά τους. Τώρα οι Ιταλοί φαίνεται πως κινούνται ξανά στην κόψη του ξυραφιού των κανονισμών, με μια νέα “συσκευή” στην πίσω ανάρτηση της GP-20 που επιτρέπει στον αναβάτη να χαμηλώσει το ύψος της σέλας εν κινήσει. Από το 2018 έως τώρα βλέπαμε στις τηλεοράσεις μας τον Andrea Dovizioso να “βιδώνει κάτι” στην πάνω πλάκα του τιμονιού του καθώς ρολάριζε για να πάρει θέση στην γραμμή εκκίνησης. Πολύ γρήγορα μάθαμε πως μια ντίζα από το τιμόνι έφτανε έως την πίσω ανάρτηση, συμπιέζοντάς την και μειώνοντας έτσι το ύψος την μοτοσυκλέτας πίσω.

Ουσιαστικά δηλαδή προετοίμαζε τη γεωμετρία και την κατανομή βάρους της μοτοσυκλέτας για την εκκίνηση, αποτρέποντας όσο ήταν δυνατόν τις σούζες, άρα απέτρεπε την επέμβαση των ηλεκτρονικών που κόβουν δύναμη από τον κινητήρα. Όταν ο αναβάτης φρέναρε δυνατά στην είσοδο της πρώτης στροφής του αγώνα, το σύστημα απασφάλιζε και η πίσω ανάρτηση επανερχόταν στην αρχική της κατάσταση. Αντίστοιχους μηχανισμούς έβαλαν όλοι οι ανταγωνιστές της έναν χρόνο μετά, με μόνη διαφορά το σημείο τοποθέτησης της “στρόφιγγας” που στη Honda είναι μέσα στο φαίρινγκ, δίπλα από το αριστερό καλάμι.  Όμως στους τελευταίους αγώνες πέρσι, ο Alex Rins της Suzuki είπε πως έβλεπε μπροστά του την μοτοσυκλέτα του Jack Miller να χαμηλώνει την ουρά της στις εξόδους των στροφών.

Τα λεγόμενά του κυκλοφορούσαν ως φήμες τους τελευταίους μήνες, μέχρι που επιβεβαιώθηκαν σε αυτά τα δοκιμαστικά του Qatar λίγο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα του 2020. Οι κάμερες της τηλεόρασης έπιασαν όλες τις μοτοσυκλέτες της Ducati να χαμηλώνουν πίσω στην τεράστια ευθεία της πίστας του Qatar και οι φωτογραφίες από το τιμόνι των GP-20 που ήταν στα pits, έδειχναν ξεκάθαρα έναν διακόπτη με δύο κουμπάκια στο αριστερό κλιπ-ον. Φυσικά η Ducati προσπάθησε να το κρατήσει μυστικό όσο μπορούσε και είχε δώσει σαφείς εντολές στους αναβάτες της να μην πουν κουβέντα γι΄αυτό. Βέβαια κάτι τέτοιο στα MotoGP δεν μπορεί να κρατηθεί μυστικό για πολύ καιρό, έστω κι αν ο Dovizioso και ο Petrucci έκαναν πως δεν ξέρουν τίποτα στις σχετικές ερωτήσεις. Μόνο ο team manager της Ducati κύριος Davide Tardozzi παραδέχτηκε επίσημα την ύπαρξη αυτού του συστήματος και μάλιστα πρόσθεσε πως είναι απολύτως νόμιμο, καθώς έχει εγκριθεί από τον τεχνικό διευθυντή των MotoGP κύριο Danny Aldridge. Βέβαια το ίδιο είχε γίνει και με την “αεροτομή” κάτω από το ψαλίδι, που προκάλεσε την ένσταση των υπόλοιπων κατασκευαστών (μέσω της Aprilia…) με το ερώτημα αν είναι αεροδυναμικό βοήθημα ή απλώς ασπίδα θερμότητας για το πίσω ελαστικό. Θυμίζουμε πως οι κανονισμοί απαγορεύουν κάθε μορφής ηλεκτρονική ρύθμιση των αναρτήσεων, πράγμα που σημαίνει πως το σύστημα της Ducati πρέπει να είναι μηχανικό.

Τα κουμπάκια φαίνεται να έχουν όντως κάπως μεγάλη διαδρομή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί για να αλλάξει τόσο πολύ τη διαδρομή της πίσω ανάρτησης και σίγουρα η δύναμη ενός δακτύλου δεν φτάνει για να συμπιέσει ένα αγωνιστικό αμορτισέρ. Ο μόνος τρόπος για να γίνει μηχανικά κάτι τέτοιο με δύο μόνο κουμπάκια, είναι να έχουν σχεδιάσει ένα σύστημα στήριξης του πίσω αμορτισέρ που εκμεταλλεύεται τη μεταφορά βάρους της μοτοσυκλέτας κατά την επιτάχυνση και την επιβράδυνση και ο αναβάτης πατώντας το αντίστοιχο κουμπί την σωστή χρονική στιγμή να κλειδώνει την βάση στο κάτω ή στο πάνω σημείο της. Όπως κι αν έχει, η Ducati για άλλη μια χρονιά έγινε η εταιρεία που θέλει κάθε βιομηχανικός κατάσκοπος να περάσει μια βραδιά στα pits της εργοστασιακής ομάδας της.

Πιο αργά τα δίχρονα V4 GP 500 από τα μονοκύλινδρα τετράχρονα της Moto3

Ούτε ο Valentino Rossi δεν θα μπορούσε να τα περάσει!
1
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

4/3/2024

Δύσκολο να το πιστέψεις, αλλά τα χρονόμετρα δεν ενδιαφέρονται για το τί πιστεύουμε εμείς. Τα χρονόμετρα ενδιαφέρονται μόνο για το ποιος θα περάσει πρώτος τη γραμμή τερματισμού και με ψυχρούς αριθμούς αποτυπώνουν την μία και μοναδική αλήθεια. Ακριβώς αυτό έκαναν και στις τελευταίες επίσημες δοκιμές της Moto3 στην πίστα της Jerez, όπου ο νεαρός αναβάτης David Alonso, γύρισε στο 1:43,315 διαλύοντας στην κυριολεξία το 1:43,674 που ήταν ο χρόνος της Pole Position που είχε πετύχει ο Alex Crivillé με την δίχρονη Honda NSR 500 το 2001 στην ίδια πίστα! Κι αν ο Alex Crivillé δεν σας φαίνεται για πολύ γρήγορος αναβάτης, τί θα λέγατε αν μαθαίνατε πως ο 9 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Valentino Rossi με την NSR 500 είχε πετύχει καλύτερο χρόνο αγώνα στο 1:43,739!

2

Μιλάμε για την τελευταία γενιά των δίχρονων V4 500 μοτοσυκλετών του MotoGP  με βάρος κάτω από 135 κιλά και ιπποδύναμη πάνω από 200 ίππους. Μαζί με έναν αναβάτη 68-75 κιλών έχουμε συνολικό βάρος 210 κιλά το πολύ και αναλογία κιλών ανά ίππο στο 1,05 το πολύ. Κι όμως ένα μονοκύλινδρο, τετράχρονο 250 των 55-60 ίππων με ελάχιστο επιτρεπόμενο από τους κανονισμούς συνολικό βάρος 152 κιλών (μοτοσυκλέυα+αναβάτης), που μας δίνει αναλογία κιλών/ίππο στην καλύτερη των περιπτώσεων 2,55, κατάφερε στην πίστα της Jerez να είναι πάνω από 3 δέκατα πιο γρήγορη.

4

Και μην ξεχνάμε πως η αναλογία κιλών ανά ίππο παίζει ρόλο στις επιταχύνσεις μόνο. Για να επιτύχεις υψηλή τελική ταχύτητα χρειάζεσαι μεγάλες ποσότητες  ιπποδύναμης για να υπερνικήσεις την αεροδυναμική αντίσταση. Το χαμηλό βάρος δεν παίζει κανένα ρόλο στην τελική, οπότε πέρα από το μειονέκτημα της αναλογίας κιλών ανά ίππο που έχει μια μοτοσυκλέτα της Moto3 έναντι ενός δίχρονου V4 500, έχει και ελάχιστη ιπποδύναμη για να σημειώσει υψηλή τελική ταχύτητα στις ευθείες.

7

Βέβαια η πίστα της Jerez δεν έχει μεγάλες ευθείες και στα MotoGP σημειώνονται από τις μικρότερες τελικές ταχύτητες του πρωταθλήματος. Όμως ακόμα κι έτσι, το γεγονός πως μια μονοκύλινδρη τετράχρονη των 250 κυβικών, στα χέρια ενός πιτσιρικά 18 ετών, μπορεί να ξεφτιλίσει μια δίχρονη V4 500, ακόμα κι αν την οδηγεί ο Valentino Rossi στα καλύτερά του, δείχνει πόσο έχει προχωρήσει το άθλημα στο σύνολό του (τεχνολογικά και οδηγηκά) και πόσο απαιτητικό είναι σε κάθε λεπτομέρεια, για τους αναβάτες, τις μοτοσυκλέτες και τις ομάδες. Όσοι λοιπόν νοσταλγούν την δίχρονη εποχή  και νομίζουν πως τα GP 500 ήταν γρήγορες μοτοσυκλετες, ας αναθεωρήσουν…

8