Αναβίωση ΤΤ Ψυχικού - Πλήρες φωτογραφικό υλικό

19/10/2016

του Θανάση Μουρίκη

Πριν ξεκινήσουμε την αφήγηση για μια αναβίωση, είναι σωστό να κάνουμε μια αναδρομή στα γεγονότα.

Το ΤΤ Ψυχικού είναι ο ιστορικότερος αγώνας μοτοσυκλετών στην Ελλάδα, καθώς έγινε για πρώτη φορά το 1927. Η προπολεμική ιστορία της μοτοσυκλέτας έχει εντελώς διαφορετικό προφίλ από την μεταπολεμική Ελλάδα και το σήμερα. Η δεκαετία του ‘20 είναι η χρυσή δεκαετία της μοτοσυκλέτας, και στην Ελλάδα ο μοτοσυκλετισμός διανύει την τρίτη του δεκαετία. Βέβαια, εκείνη την εποχή για να έχεις μοτοσυκλέτα ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να ανήκεις στην υψηλή αστική κοινωνία, η μοτοσυκλέτα ήταν υπόθεση των πλουσίων και της "ελίτ" κοινωνίας. Όπως και να έχει, από την στιγμή που υπήρχαν μοτοσυκλέτες υπήρχε και η πρόκληση, που δεν ήταν άλλη από τους αγώνες.

Μέσα από τις αναφορές του Μιχάλη Αρβανιτόπουλου και την έρευνά του, που είχε δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο περιοδικό ΜΟΤΟ, προκύπτει η αγωνιστική δράση στη περιοχή του Ψυχικού. Οι αγώνες είχαν την μορφή σιρκουί και διεξάγονταν μέσα στο τότε αστικό περιβάλλον. Σαν επιπλέον τεκμήριο έρχεται και ένα φιλμ του 1929 που επιβεβαιώνει την ιστορία.

Και τώρα ερχόμαστε στο παρόν. Ο συνδυασμός της έρευνας του Αρβανιτόπουλου και το φιλμ εποχής είναι το πνευματικό κίνητρο για την αναβίωση του αγώνα. Ο άνθρωπος που δέχεται τις πληροφορίες και εμπνέεται είναι ο Παναγιώτης Μαριολόπουλος, δημιουργός και πρόεδρος του μουσείου μοτοσυκλέτας Motorcycle Republik.

Σχεδόν ένα χρόνο πριν, ο Π. Μαριολόπουλος έρχεται σε επαφή με το δήμο Φιλοθέης - Ψυχικού και αφού παίρνει την αιγίδα αλλά και την ανάλογη υποστήριξη σε επίπεδο συνεργασίας, προχωράει στην ιστορική αναβίωση του αγώνα με ονομασία ΤΤ Ψυχικού. Έτσι, την Κυριακή 16/10 η πρώτη πλατεία Ψυχικού, εν ονόματι Blue Bell, μεταμορφώνεται σε αγωνιστικά paddocks περασμένων δεκαετιών. Η προσέλευση του κόσμου και η παρουσία των προπολεμικών μοτοσυκλετών σε συνδυασμό με τις αχυρόμπαλες και τα κλασικά οχήματα που είχαν τοποθετηθεί στην περίμετρο της πλατείας έδωσαν μια αίσθηση της αναδρομής με μνήμες που έχουμε μόνο μέσα από ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Το αίσθημα της αναβίωσης είχε σαρκωθεί μέσα από ανθρώπους και μηχανές. Το πνεύμα και η γενική αύρα δημιούργησαν συναισθήματα μέσα από εικόνες ήχους και συζητήσεις. Ο αριθμός των θεατών ήταν εξαιρετικά μεγάλος και πιθανόν να πέρασε και τα 3.000 άτομα. Για την ασφάλεια του κόσμου ο διοργανωτής είχε μεριμνήσει σε συνεργασία με την αστυνομική διεύθυνση της περιοχής την παρουσία της πυροσβεστικής αλλά και της τροχαίας Κηφισιάς. Πολύ σημαντική ήταν και η βοήθεια των εθελοντών μοτοσικλετιστών και συγκεκριμένα της ομάδας των Guzzisti Hellas που κυριολεκτικά έδωσαν την ψυχή τους με τον καλύτερο τρόπο! Φωνή της εκδήλωσης ήταν ο ακατάπαυστος με πληροφορίες από αναδρομές αλλά και σημαντικές ιστορικές γνώσεις Αντώνης Κόλλιας.

Δυναμικό παρόν έδωσαν οι βετεράνοι αγωνιζόμενοι όπως ο κ. Μακαρώνας, Γ. Τόγελος. Φ. Λέκκας, Β. Γουρουνές, Μ.Κατρίνης, Β. Γεωργακόπουλος, Β. Παπαϊωάννου, Μ. Τριποδάκης. Πολλοί από αυτούς έτρεξαν στον αγώνα με τους Βασίλη Γουρουνά, Φώτη Λέκκα και Βασίλη Γεωργακόπουλο να κλέβουν την παράσταση ζωντανεύοντας ακόμα περισσότερο την ιστορία, φυσικά η αγωνιστική τους δράση ήταν μεταγενέστερη του ΤΤ Ψυχικού αλλά η προσέγγιση είχε πολυδιάστατο χαρακτήρα.

Οι κατηγορίες που συμμετείχαν ήταν δύο: Στην πρώτη (Α) οι μοτοσυκλέτες ήταν κατασκευής μέχρι το 1945, και στη δεύτερη (Β) είχαμε μοντέλα από το 1946 μέχρι το 1968, χρονιά που έγινε το τελευταίο ΤΤ στο δήμο Ψυχικού - Φιλοθέης.

Ο αγώνας ήταν Regularity, δηλαδή οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να κρατήσουν την μέση ωριαία τους ταχύτητα όσο το δυνατόν πιο κοντά σε αυτή που κάνανε στον τρίτο γύρο. Ο κάθε γύρος είχε μήκος 2 χιλιόμετρα και διάρκεια 10 γύροι, δηλαδή 20 χιλιόμετρα στο σύνολο.

Για τους δυο πρώτους ανιχνευτικούς γύρους, safety car ήταν το πολυμορφικό πρωτότυπο αυτοκίνητο του Δ. Κορρε "KORRES PROJECT 4”. Σημαντική ήταν και η παρουσία του Έλληνα αναβάτη Ανδρέα Ψυχογιού που μας έχει εκπροσωπήσει στο Manx GP του Isle of Man τρεις συνεχόμενες φορές.

Σίγουρα όσοι είχαν την τύχη να παραβρεθούν στην εκδήλωση έμαθαν ένα μέρος της ιστορίας του Ελληνικού μοτοσυκλετισμού με τον καλύτερο τρόπο. Ελπίζουμε το ΤΤ Ψυχικού να γίνει θεσμός.

Ραντεβού του χρόνου, στην πλατεία Blue Bell για μια βόλτα πίσω στο χρόνο με μοτοσυκλέτα.

Αποτελέσματα:

Κατηγορία Α (μέχρι και το 1945)

1^ος Μαραγκός Μάρκος BSA WM20 500 1942

2^ος Ξενίδης Ανδρέας NORBSA 16H-WM20 500 1943

3^ος Τσουρουνακης Παναγιώτης BSA-H28 350 1926

Κατηγορία Β (1946 - 1968)

1^ος Ιωάννου Δημήτρης Morini Veloce 125 1964

2^ος Παπουτσάς Δημήτρης BSA A-50 500 1961

3^ος Μανωλόπουλος Κωσταντίνος Harley Davidson FL 1963

Δείτε παρακάτω Gallery με πλήρες φωτογραφικό αρχείο

Φωτό: Λευτέρης Σαμοθράκης, Κώστας Τσαμπουράνης

https://bit.ly/MOTO_659

Επικαιρότητα

Τα νέας γενιάς χειριστήρια της Yamaha: Πολλά κουμπιά σε λίγο χώρο [Video]

Νέα προσέγγιση από τους Ιάπωνες στη σχεδίαση με βάση το μήκος των δακτύλων

Από τον

Θοδωρή Ξύδη

29/7/2024

Η παρουσίαση του νέου Yamaha MT-09 Y-AMT ήταν μια καλή αφορμή για να στρέψουν οι Ιάπωνες την προσοχή και στα νέας σχεδίασης χειριστήρια της μοτοσυκλέτας που είναι πιο εργονομικά από τα προηγούμενα.

Το νέο Yamaha MT-09 φέρει ήδη τα νέα γενιάς χειριστήρια τιμονιού της ιαπωνικής εταιρείας, χειριστήρια που θα δούμε και σε άλλα μοντέλα της στο μέλλον, αν όχι στην ίδια ακριβώς μορφή τότε πολύ κοντά σε αυτή.

Δεν χωρά συζήτηση για το πόσο σημαντική είναι η εργονομία μιας μοτοσυκλέτας αφού αυτή καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον χαρακτήρα της αλλά το πόσο άνετα νιώθει ένας αναβάτης στη σέλα της.

Τα χειριστήρια τιμονιού παίζουν αναμφίβολα τον δικό τους μεγάλο ρόλο στη διαμόρφωση της σωστής εργονομίας. Με τον αναβάτη να έχει πλέον τη δυνατότητα να διαχειρίζεται εν κινήσει έναν... σκασμό από ηλεκτρονικά συστήματα αλλά και να ελέγχει παράλληλα τις πληροφορίες που παρουσιάζονται στην οθόνη της μοτοσυκλέτας του, τα χειριστήρια του τιμονιού έχουν αποκτήσει περισσότερα κουμπιά από ποτέ, τα οποία είναι τοποθετημένα πολύ κοντά μεταξύ τους.

Το βασικό πρόβλημα των κατασκευαστών δεν είναι τόσο το πλήθος των ηλεκτρονικών που πρέπει να στριμώξουν αλλά το πώς θα ξεδιαλύνουν ένα δαιδαλώδες δίκτυο από πατέντες των άλλων κατασκευαστών που περιορίζουν τις επιλογές τους. Πρώτη τον χωρό έχει ανοίξει η BMW με το χαρακτηριστικό δαχτύλιο τύπου joystick 4 κατευθύνσεων, ένας από τους καλύτερους τρόπους για πλοήγηση σε μενού που ωστόσο έκλεισε την πόρτα για κάτι αντίστοιχο σε όλους τους υπόλοιπους.

Έτσι για τη σχεδίαση της νέας γενιάς χειριστηρίων της η Yamaha επέστρεψε "στα βασικά" βάζοντας στο επίκεντρο τις διαστάσεις του χεριού του αναβάτη και έχοντας ως στόχο να μειώσει το στρες και την απόσπαση προσοχής που μπορεί να προκύψει από την προσπάθειά να κάνει κάποιος μια ρύθμιση σε ένα σύστημα εν κινήσει ή απλά να ανάψει ένα φλας.

Τα νέα χειριστήρια σχεδιάστηκαν από το τμήμα Έρευνας και Εξέλιξης Human-Machine Interface Group των Ιαπώνων το οποίο ανήκει με τη σειρά του στο τμήμα Functional Module Development.

Τα χειριστήρια -ακόμη περισσότερο εκείνα στο αριστερό γκριπ- σχεδιάστηκαν έτσι ώστε ο αναβάτης να μπορεί να τα χρησιμοποιήσει κρατώντας παράλληλα σωστά το τιμόνι και οδηγώντας τη μοτοσυκλέτα του σε όλα τα σενάρια -όπως για παράδειγμα σε ευθεία και στροφή. Και ενώ μέχρι σήμερα οι σχεδιαστές της ιαπωνικής εταιρείας προσπαθούσαν να τοποθετήσουν ή να προσαρμόσουν ήδη υπάρχοντα χειριστήρια στα νέα του μοντέλα, τώρα προχώρησαν στη σχεδίαση των νέων από λευκό χαρτί.

Για να έχουν τους λιγότερους δυνατούς μηχανικούς συμβιβασμούς οι άνθρωποι της Yamaha χρησιμοποίησαν μιας νέας σχεδίασης εύκαμπτη τυπωμένη ηλεκτρονική πλακέτα ώστε το χειριστήριο να είναι όσο πιο στρογγυλό γίνεται, ενώ καθοριστικό ρόλο έπαιξε το μήκος των δακτύλων (συμπεριλαμβανομένων και των γαντιών), με τους σχεδιαστές να προσπαθούν να υπολογίσουν έναν μέσο όρο.

Παράλληλα, τα χειριστήρια έπρεπε να έχουν μια φυσική και ποιοτική αίσθηση κατά τη χρήση τους καθώς και αυτό παίζει σύμφωνα με τη Yamaha σημαντικό ρόλο στην απόσπαση της προσοχής του αναβάτη. Για να παραμείνουν όσο το δυνατό πιο μαζεμένα σε διαστάσεις, το πλαστικό κάλυμμα των νέων χειριστηρίων αναπτύχθηκε με τη χρήση του πηλού - έχουμε συνηθίσει να ακούμε γι’ αυτόν περισσότερο στη σχεδίαση ολόκληρης της μοτοσυκλέτας. Οι σχεδιαστές αφαιρούσαν από το κάλυμμα όλο και περισσότερο υλικό και το διαμόρφωναν κατάλληλα κάθε φορά έως ότου έφτασαν μόνο στο απολύτως απαραίτητο. Δείτε περισσότερα στο ακόλουθο video.