MotorBikeExpo 2018 Full Gallery: Custom πανδαισία!

Η μεγαλύτερη Έκθεση Custom του κόσμου στην οθόνη σας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/2/2018

Ο μαγικός κόσμος της MBE 2018 απλώνεται μπροστά σας σε 500 φωτογραφίες που αποτυπώνουν όλα όσα έγιναν στην πιο πλούσια συγκέντρωση custom μοτοσυκλετών που υπάρχει στον κόσμο. Στο τεύχος Φεβρουαρίου που κυκλοφορεί, διαβάζετε το αποκλειστικό ρεπορτάζ σε συνεργασία με το caferacercult.gr και φωτογραφίες από τους C-Racer, όπου ξεχωρίζουμε μερικά ασυνήθιστα custom από την μεγάλη Έκθεση με την Ελληνική παρουσία.

Συμπληρώνουμε τώρα τις φωτογραφίες του τεύχους με μία πλούσια συλλογή, τόσο από το caferacercult.gr και τους C-Racer, όσο και από την ανταπόκριση με όλες τις δραστηριότητες εντός και εκτός εκθεσιακού χώρου, καθώς και με τις μοτοσυκλέτες που διακρίθηκαν στους διάφορους διαγωνισμού!

Φέτος η μεγάλη αυτή Έκθεση γιόρταζε μία δεκαετία παρουσίας, προσθέτοντας μία ημέρα παραπάνω στην διάρκειά της, την οποία γέμισε με μία εκδήλωση για την συμπλήρωση των δέκα χρόνων. Μονάχα που η απήχηση ήταν τέτοια, που αποφασίστηκε άμεσα να καθιερωθεί η πρόσθετη αυτή η μέρα και για το 2019!

Απίστευτη η απήχηση του DCR-017 της DNA High Perfomance Filters, που το εκπαιδευμένο κοινό της Έκθεσης αναγνώριζε από μακριά την ιδιαιτερότητά της και το γεγονός πως είχε επάνω της κάποια χαρακτηριστικά που κανείς άλλος στον κόσμο δεν έχει κατασκευάσει...

Θυμηθείτε: Το DCR-017 στην μεγαλύτερη έκθεση custom!

Συνολικά περισσότεροι από 160.000 επισκέπτες ταξίδεψαν στην Verona της Ιταλίας για να δουν σχεδόν 700 εκθέτες από όλο τον κόσμο. Εκτός από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, υπήρχαν εκθέτες από το Hong Kong, την Ιαπωνία, χώρες της Ασίας και της Αφρικής, χωρίς να υπολογίζεται μία μικρή στρατιά καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο που ζωγράφιζαν κράνη, τατουάζ, πίνακες ή… σκάλιζαν ακόμα και μουστάκια.. Όλα τα παραπάνω ντύθηκαν με περίπου 60 παράπλευρες εκδηλώσεις που κυμαίνονταν από test rides, μέχρι αγώνες και stunt show ενώ παράλληλα φιλοξενήθηκε και ο πρώτος γύρος του Ιταλικού Πρωταθλήματος Indoor Trial.

οι Έλληνες C-Racer και το caferacercult.gr είχαν για άλλη μία χρονιά μία εξαιρετική παρουσία στην Έκθεση με έντονο εμπορικό ενδιαφέρον!
 

Η μοναδικότητα της Έκθεσης στην Verona, είναι πως φέρνει κοντά τον απλό κόσμο με τους καλύτερους κατασκευαστές custom κι έπειτα με τις μεγάλες εταιρίες που σχεδόν στο σύνολό τους βρίσκονται στην έκθεση με τα δικά τους περίπτερα. Έτσι κάποιος που τώρα ασχολείται με τις custom κατασκευές, βρίσκει την ευκαιρία στην MBE να μιλήσει με τους καλύτερους στον κόσμο που είναι εκεί αυτοπροσώπως πάντα, και που τις δουλείες του βλέπει μονάχα σε φωτογραφίες περιοδικών, στο Instagram κτλ.. Παράλληλα γίνεται ευκαιρία να έρθει πιο κοντά το «παλιό με το νέο», όπως για παράδειγμα η ιταλική ομάδα woolf που συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα τεχνολογία Horizon 2020 και επιδοτήθηκε από την Ιταλική κυβέρνηση για να παραβρίσκεται στην CES2018..

Την τεράστια αυτή συνύπαρξη πλαισίωσε για ακόμα μία φορά η MOTUL, βασικός χορηγός της Έκθεσης, που παράλληλα έδινε την ευκαιρία δοκιμής των προϊόντων της στα πλαίσια της μεγάλης της χορηγίας! Ακόμα και τα σόου με τα αυτοκίνητα είχαν αέρα μοτοσυκλέτας, αφού σε ένα από τα τιμόνια του Drift Taxi που είχε φέρει ο Graziano Rossi, πατέρας του Valentino, βρισκόταν η Alessandra Rossi η σύντροφος του Dovizioso (απλή συνωνυμία το επίθετό τους) και η οποία δήλωσε πως ο Dovizioso δεν την αφήνει ποτέ να οδηγεί γιατί την.. «φοβάται»! Από το Drift μέχρι το 2ο Urban Enduro με ξακουστές συμμετοχές, η μεγάλη έκθεση είχε τόσα πράγματα να δεις εντός και εκτός εκθεσιακού χώρου, και τόσα ξακουστά ονόματα, που πράγματι οι ημέρες δεν έφταναν.

Η Alessandra Rossi, σύντροφος του Dovizioso, ήταν μία από τις οδηγούς του show με τα αυτοκίνητα που διοργανώνει ο πατέρας του Valentino Rossi...
Παράδειγμα προς μίμηση: Βασισμένο σε BMW R100R από την Αυστριακή «Vagabund Moto» το "V07" στο περίπτερο του Αυστραλέζικου site: Pipeburn...

 

Πέρα από τις μοτοσυκλέτες που ξεχωρίσαμε στο τεύχος που κυκλοφορεί, δείτε την μεγαλύτερη Gallery φωτογραφιών από την φετινή Έκθεση:

 

Ετικέτες

Triumph αποκλειστικό: Επιστρέφει κομμάτι της παραγωγής πίσω στην Αγγλία

Είχε μεταφερθεί στην Ταϊλάνδη
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

16/12/2021

Στην πρόσφατη παρουσίαση του νέου Triumph Tiger Sport 660, το ΜΟΤΟ είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με υψηλόβαθμους ανθρώπους της αγγλικής εταιρείας, πράγμα εξίσου βασικό με τις πρώτες οδηγικές εντυπώσεις του νέου μοντέλου που μας παρουσίασαν και για το οποίο διαβάζετε εδώ.

Κομμάτι αυτής της συζήτησης περιελάβανε τα στρατηγικά πλάνα της Triumph αλλά και τις κινήσεις της εταιρείας την περίοδο της πανδημίας όπως και τώρα αμέσως μετά, στα τεράστια προβλήματα που ακολούθησαν για όλη την εφοδιαστική αλυσίδα.

Η πρώτη έκπληξη είναι πως μετέφερε κομμάτι της παραγωγής πίσω στην Αγγλία, ξεκινώντας και πάλι την τροφοδοσία της αγοράς με μοτοσυκλέτες που έχουν βγει από το Hinckley. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν διέκοψε την παραγωγή εκεί, καθώς όλα τα μοντέλα της σειράς TFC (Triumph Factory Custom) δεν σταμάτησαν ποτέ να βγαίνουν από εκεί.

Ωστόσο μόλις τον Φεβρουάριο του 2020 η Triumph είχε ανακοινώσει ένα μεγαλόπνοο σχέδιο ανάπτυξης, κομμάτι του οποίου ήταν να σταματήσει την παραγωγή όλων των μοτοσυκλετών στην Αγγλία εκτός των TFC. Εκείνη την περίοδο σχεδόν το 90% της παραγωγής της βρισκόταν ήδη στην Ταϊλάνδη και στόχος ήταν μέχρι τέλος του 2020 οι τελευταίες από τις 6.500 μοτοσυκλέτες που παράγονταν στο Hickley να φύγουν κι αυτές για εκεί.

Το κέρδος της μετακίνησης αυτής που συνεπαγόταν σε μείωση θέσεων εργασίας επέστρεψε ως επένδυση πίσω στο R&D με σημαντική ανάπτυξη σε ανθρώπινο δυναμικό και προσπάθεια της Triumph για ανακατεύθυνση εργαζομένων και λιγότερες απολύσεις. Αυτή η κίνηση είχε ορίζοντα ολοκλήρωσης το τέλος του 2020, όπως και έγινε. Δεν πρόλαβε όμως να περάσει καιρός, καθώς μέσα στην πανδημία η Triumph ένιωσε για πρώτη φορά το αίσθημα πως χάνεται η δυνατότητα ελέγχου των εξελίξεων μιας κι ο μοχλός πίεσης στην κυβέρνηση της Ταϊλάνδης είναι μικρότερος παρότι διατηρεί τρία εργοστάσια. Σε κάθε περίπτωση όμως, το γεγονός αυτό αντισταθμίστηκε από την καλύτερη αντιμετώπιση των επιχειρήσεων συγκριτικά με το τι συνέβαινε εδώ, όπως λένε οι ίδιοι.

Αμέσως μετά την άρση των περιορισμών όμως, η εκτόξευση του μεταφορικού κόστους και οι ελλείψεις στην εφοδιαστική αλυσίδα άλλαξαν εκ νέου τις ισορροπίες. Μέσα σε αυτή την περίοδο λοιπόν η Triumph απέδειξε γρήγορα αντανακλαστικά και προχώρησε σε άμεσες αλλαγές στρατηγικής για να επιφέρει και πάλι την ισορροπία με βασικό την επιστροφή της παραγωγής στο εργοστάσιο του Hinckley. Αυτό όμως γίνεται με την μορφή των knock down kit, πλήρης συναρμολόγηση δηλαδή από ένα κιτ που έρχεται από το εργοστάσιο της Ταϊλάνδης.

Η μεταφορά των knock down kit κι ακόμη πιο συγκεκριμένα του CKD (Complete Knock Down) είναι πολύ πιο εύκολη και μειώνει τα κόστη, ενώ και το καθεστώς του Brexit βελτίωσε το ζήτημα εισαγωγής τους στην Αγγλία, χωρίς ταυτόχρονα να έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα για την εξαγωγή των ολοκληρωμένων πια μοτοσυκλετών, πέρα από την μεγαλύτερη γραφειοκρατική δουλειά που απαιτείται.

Παραμένει λοιπόν η “bespoke” γραμμή παραγωγής των TFC, η κατά παραγγελία δηλαδή συναρμολόγηση και περίπου το ίδιο μοντέλο ακολουθούν και η συναρμολόγηση των CKD κιτ που αυτή την στιγμή επικεντρώνεται σε συγκεκριμένα μοντέλα και μόνο για την αγορά της Ευρώπης, με προοπτική όμως να ενισχυθεί στο μέλλον για περισσότερα μοντέλα και να παραμείνει έτσι η CKD παραγωγή στην Αγγλία.

Η κουβέντα με τους ανθρώπους του εργοστασίου εμβάθυνε σε αυτό το κομμάτι για την προοπτική να επιστρέψουν και κάποια κανάλια προμηθευτών. Υπάρχουν για παράδειγμα ανταλλακτικά και εξαρτήματα, όπως η οθόνη των οργάνων, που προτιμώνται από Ασιάτη κατασκευαστή μιας και εκεί είναι το εργοστάσιο, όταν θα μπορούσε να είναι ευρωπαίος και να αποστέλλει απευθείας στο Hinckley. Αυτό αλλάζει τελείως την έννοια του CKD και είναι ασύμφορο για ένα, δύο εξαρτήματα καθώς απαιτεί διαδικασίες που μόνο μαζικά και για τεράστια διαφορά κόστους μπορούν να δικαιολογηθούν. Και τέτοιες τεράστιες διαφορές δεν υπάρχουν, ενώ πλέον και η τεχνολογία μοιράζεται ταχύτερα. Μένοντας στο παράδειγμα της οθόνης των οργάνων και εμβαθύνοντας ακόμη περισσότερο, τα όργανα του Tiger 900 προέρχονταν από Ευρωπαίο κατασκευαστή που ενσωμάτωνε την οθόνη στο εξωτερικό Gorilla Glass, κάτι που χρόνια τώρα γίνεται στα κινητά τηλέφωνα αλλά όχι στις μοτοσυκλέτες, κι έτσι η Triumph είχε την καλύτερη οθόνη της κατηγορίας χωρίς κανένα πρόβλημα από αντανακλάσεις. Το Tiger 660 έχει επίσης οθόνη με τα ίδια χαρακτηριστικά από άλλο όμως κατασκευαστή, μιας και ανέπτυξε και άλλος την ίδια τεχνική που έτσι κι αλλιώς σε λίγο καιρό όλοι οι προμηθευτές θα το έχουν κάνει. Προς το παρόν λοιπόν δεν αναμένεται καμία αλλαγή από την μορφή CKD, όμως άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο για μελλοντικά μοντέλα που αυτή την στιγμή όχι μόνο δεν υπάρχουν στην γκάμα αλλά ούτε και σαν κατηγορία της γκάμας δεν έχει αναπτύξει η Triumph, που θα μπορούσαν να γίνουν στο εργοστάσιο της Αγγλίας, χωρίς όμως να υπάρχει κάτι συγκεκριμένο αυτή την στιγμή. Προφανώς μιλάμε για τα χωματερά της μοντέλα, για τα οποία έχουμε κάποιες πρώτες πληροφορίες που ξεφεύγουν από τις ανάγκες του παρόν άρθρου και θα δούμε σε επόμενο.

Οι φωτογραφίες της γραμμής παραγωγής στην Ταϊλάνδη προέρχονται από τον δικό μας συνάδελφο, Alan Cathcart, οι υπόλοιπες από την Triumph και με βάση και τις πληροφορίες του Alan, παραμένει στο Hinckley η παραγωγή των εκκεντροφόρων και των στροφάλων, όπως επίσης και ένα υπερσύγχρονο βαφείο, μία επένδυση πολλών εκατομμυρίων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε τα CKD να στέλνονται άβαφα και να γίνεται στην Αγγλία η βαφή, βελτιώνοντας ακόμη περισσότερο το ζήτημα της μεταφοράς. Για την ιστορία η έναρξη στην Ταϊλάνδη έγινε το 2001, όπου δημιουργήθηκε μία ξεχωριστή εταιρεία και ένα χρόνο αργότερα, το 2002, ξεκίνησε η παραγωγή αλλά μόνο σε συγκεκριμένα εξαρτήματα όπως πλαίσια, ψαλίδια κτλ ενώ το 2003 προχώρησαν στα ρεζερβουάρ. Να σημειωθεί πως η Triumph δεν έφτιαχνε ποτέ δικά της ρεζερβουάρ, τα αναλάμβανε εξωτερικός προμηθευτής όπως άλλωστε σχεδόν όλοι οι κατασκευαστές κάνουν. Πρώτη φορά που έκανε τα δικά της ρεζερβουάρ στην σύγχρονη ιστορία της είναι το 2003 ενώ από τα παραπάνω φαίνεται πόσο σταδιακά και μικρά βήματα έχει ακολουθήσει η διαδικασία εκεί. Το 2006 άνοιξαν δεύτερο εργοστάσιο που μπορούσαν να κάνουν τα πλαστικά τους, όπως και το βαφείο και ξεκίνησαν τότε να στέλνουν κινητήρες από την Αγγλία και να συναρμολογούν στην Ταϊλάνδη, μέχρι που κι αυτό το βήμα έδωσε θέση στο επόμενο…

Ετικέτες