Dakar 2019: Η τραγική πορεία του 53χρονου αναβάτη!

Κυνηγώντας τ' όνειρό του
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

17/1/2019

Ο Richard Main έχοντας χρόνια εμπειρίας στους χωμάτινους αγώνες, μέσα απ’ τους τίτλους που κατέκτησε τόσο στο αγγλικά όσο και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα motocross στα νιάτα του καθώς και απ’ την συμμετοχή του στο Red Bull Romaniacs, αποφάσισε φέτος να λάβει μέρος για πρώτη φορά στο Rally Dakar. Ο 53χρονος αναβάτης μπορεί να μην ιδιαίτερα γνωστός στο Rally με τις επιδόσεις του, καθώς ο στόχος του ήταν κυρίως ο τερματισμός του αγώνα και όχι το να βρεθεί ψηλά στην κατάταξη. Παρ’ όλα αυτά οι κίνδυνοι όσο μετριασμένοι κι αν είναι απ’ τους πιο ήπιους ρυθμούς δεν παύουν να καραδοκούν με αποτέλεσμα ακόμη κι έμπειροι αναβάτες όπως αυτός να ρισκάρουν πολλές φορές τη ζωή τους με διάφορους τρόπους.
Τα πρώτα προβλήματα στην πορεία του εμφανίστηκαν απ’ το 5ο κιόλας σκέλος του αγώνα, που εκτός απ’ τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ενάντια στο αφιλόξενο περιβάλλον του Περού με τους αμμόλοφους αλλά και την ομίχλη, ήρθε αντιμέτωπος και με ένα σοβαρότερο. Κατά τη διάρκεια της ειδικής διαδρομής αφυδατώθηκε με αποτέλεσμα να χάσει την συγκέντρωσή του και να αποπροσανατολιστεί –λόγω της διαταραχής της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών- καθιστώντας πιο δύσκολο τον τερματισμό του, ενώ παρέλειψε κι ένα WP με αποτέλεσμα να του τεθεί και η ανάλογη ποινή. Η μοτοσυκλέτα του (KTM 450RR) απ’ την πλευρά της είχε πρόβλημα με τον άξονα του μπροστινού τροχού το οποίο αποκαταστάθηκε όπως και η ισορροπία των ηλεκτρολυτών έτσι και οι δύο τους ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν την επόμενη μέρα.

Οι δυσκολίες συνεχίστηκαν στο 6ο σκέλος καθώς στο τελευταίο κομμάτι της ειδικής που ήταν γεμάτο αμμόλοφους και κατά το σούρουπο ο Βρετανός αναβάτης σημείωσε την πρώτη μεγάλη του πτώση. Προς καλή του τύχη ο Main βγήκε “ατσαλάκωτος”  χάρη στον εξοπλισμό και κυρίως το κράνος που απόσβεσε αποτελεσματικά την κρούση απ’ την πέτρα. Ένα χτύπημα τόσο δυνατό που είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει το κράνος. Τερματίζοντας επιτυχώς το 6ο σκέλος επισκέφτηκε τον γιατρό αφού βεβαιώθηκε πως είναι καλά αποφάσισε να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του στόχο του με τη φλόγα να καίει δυνατά μέσα του.

Οι ατυχίες όμως δεν έμελλαν να σταματήσουν και στο 7ο σκέλος τα προβλήματα με την άμμο που εισχωρούσε στην μοτοσυκλέτα του, τον ανάγκασαν να σταματήσει –εκτός της διαδρομής- ώστε να την καθαρίσει. Η μοίρα, του επιφύλασσε άλλο ένα σκληρό παιχνίδι –όμως δεν ήταν το τελευταίο της-, καθώς με το που ξεκίνησε για να ξαναμπεί μέσα στην διαδρομή τον χτύπησε ένα φορτηγό πετώντας τον στον αέρα. Ο ατσάλινος αναβάτης κατάφερε να βγει αλώβητος για άλλη μια φορά –καθώς το χτύπημα δεν έγινε με μεγάλη ταχύτητα- όμως η μοτοσυκλέτα του είχε υποστεί ζημιά, με τους λαιμούς των εξατμίσεων να έχουν στραβώσει κι ως εκ τούτου άργησε να ολοκληρώσει το σκέλος. Παρά το ατυχές γεγονός, η θέλησή του για την ολοκλήρωση –ίσως- του πιο δύσκολου Rally παρέμεινε ακλόνητη.
Το τελειωτικό χτύπημα της μοίρας ήρθε στο 8ο σκέλος του αγώνα και ήταν αρκετά βαρύγδουπο καθώς εκτός ότι αποσύρθηκε απ’ τον αγώνα –όντας 74ος στη γενική κατάταξη- η ζωή του τέθηκε σε κίνδυνο. Σημείωσε μία άσχημη πτώση κατά την οποία έσπασε την λεκάνη και τραυματίστηκε στο πρόσωπο, ενώ είχε και εσωτερική αιμορραγία. Ευτυχώς η έγκαιρη διακομιδή του και το άμεσο χειρουργείο, που στέφθηκε με επιτυχία σταμάτησε την εσωτερική αιμορραγία. Στο πρόσωπο χρειάστηκε να κάνει 18 ράμματα, ενώ πλέον η κατάστασή του παρακολουθείται απ’ τους γιατρούς κάθε ώρα.

Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που μας ωθεί να φτάνουμε στα άκρα και να παίζουμε κορόνα γράμματα τη ζωή μας. Για κάποιους μπορεί να είναι η άσβεστη δίψα για αδρεναλίνη, για άλλους μπορεί να είναι η επιθυμία το όνομά τους να γραφτεί στην ιστορία. Στην περίπτωση του Main ήταν να γευτεί την εμπειρία του Dakar και να το ολοκληρώσει, έχοντας παράλληλα την πλήρη υποστήριξη απ’ την οικογένεια του παρά τις όσες διαφωνίες. Μπορεί να του στοίχησε κυρίως μακροπρόθεσμα -καθώς η αποκατάσταση του κατάγματος ποτέ δεν είναι πλήρης- όμως δεν παύει να είναι άξιος θαυμασμού που κυνήγησε τ' όνειρό του αψηφώντας τους κίνδυνους.

Ευχόμαστε στον Richard Main ταχεία ανάρρωση και καλή αποκατάσταση.

Ετικέτες

Ducati: Τίτλος στο MotoAmerica 30 χρόνια μετά - Από το Fast by Feracci 888 στο Panigale V4 R, και με ελληνικό φίλτρο DNA! [VIDEO]

Ο Josh Herrin της Warhorse HSBK Racing Ducati επανέλαβε την επίδοση που είχε πετύχει ο Troy Corser το 1994
Ducati και Josh Herrin νικητές SBK στο MotoAmerica 2024
Από το

motomag

30/9/2024

Ο Josh Herrin της Warhorse HSBK Racing Ducati κέρδισε το δεύτερο πρωτάθλημα AMA Superbike της καριέρας του το Σάββατο 28/9 στο New Jersey Motorsports Park, χαρίζοντας στο Borgo Panigale τον τίτλο στο Αμερικάνικο Πρωτάθλημα SBK μετά από 30 ολόκληρα χρόνια, όταν το 1994 Πρωταθλητής είχε αναδειχθεί ο Troy Corser με το Fast by Feracci 888. Και μάλιστα, στον θρίαμβο του Herrin συνέβαλε και μια ελληνική εταιρεία, αφού ο Αμερικανός αγωνιζόταν με φίλτρο της DNA! 

Στον πρώτο αγώνα του τελευταίου γύρου του Πρωταθλήματος για το 2024, ο Josh Herrin ολοκλήρωσε τον αρχικό του γύρο στην πέμπτη θέση και οι περισσότεροι περίμεναν ότι θα μείνει εκεί, αφού δεν χρειαζόταν να πιέσει. Σε τελική ανάλυση, θα ήταν ο εύκολος τρόπος να κλείσει ο τίτλος, αλλά ο Herrin είχε άλλους στόχους στο μυαλό του. Ο Αμερικανός ανέβηκε τέταρτος στον έκτο γύρο, ήταν τρίτος στον έβδομο γύρο, δεύτερος στον ένατο και πήρε το προβάδισμα στον 11ο γύρο. Όμως τον κυνηγούσε ο Bobby Fong της Wrench Motorcycle, ο οποίος προσπέρασε τον Herrin για να βρεθεί εκείνος πρώτος στον γύρο 15 από 20.

Ο Josh Herrin όμως πέρασε με τη σειρά του τον Bobby Fong, παίρνοντας εν τέλει την 6η νίκη του το 2024, και τη 16η νίκη AMA Superbike στην καριέρα του. Το πιο σημαντικό ήταν όμως πως αυτή η νίκη του χάρισε τον δεύτερο τίτλο του στα Superbike, 11 χρόνια μετά τον πρώτο του. Τίτλος που ήλθε με το Panigale V4R και ήταν ο πρώτος τίτλος για την Ducati μετά από 30 χρόνια απουσίας της από το ψηλότερο σκαλί του βάθρου στις Η.Π.Α., απ’ όταν ο Αυστραλός Troy Corser είχε στεφθεί Πρωταθλητής με την ομάδα της Fast By Ferracci Ducati το 1994!

Eraldo Feracci & Josh Herrin

Εντωμεταξύ στις 13 Σεπτεμβρίου στην COTA, ο Josh Herrin τίμησε τον ιδιοκτήτη της Fast by Feracci, Eraldo Feracci, με χρώματα και γραφικά στο Panigale V4 που απέτιναν φόρο τιμής στη μοτοσυκλέτα των Feracci και Corser που πήρε τον τίτλο πριν 30 χρόνια… μια ιδιαίτερα συγκινητική στιγμή τόσο για τον Herrin όσο ιδίως για τον Eraldo Feracci, λίγες ημέρες πριν ο Αμερικανός αναβάτης επαναλάβει τον άθλο του Corser! Σημειώστε πως ο Feracci είναι ακόμα ενεργό μέλος της Ducati στο MotoAmerica, υποστηρίζοντας την ομάδα των Herrin και HSBK.

Josh Herrin

Με έναν αγώνα να απέμενε για να ολοκληρωθεί η σεζόν, ο Herrin είχε προβάδισμα 58 πόντων έναντι του Cameron Beaubier, προβάδισμα που δεν γινόταν να καλυφθεί. Τελικά την Κυριακή η νίκη πήγε στον Loris Baz, ενώ ο Herrin τερμάτισε 6ος, 3.121 δευτερόλεπτα πίσω από τον ομόσταυλό του.

Josh Herrin & Ducati - Πρωταθλητές MotoAmerica 2024

Ο Josh Herrin δηλώσε: “Στην εκκίνηση γινόταν ένας χαμός, δεν μπορούσα εύκολα να ξεκολλήσω, προσπαθούσα να είμαι χαλαρός - ήρεμος, όπως έκανε και ο Cameron Beaubier. Η εξέλιξη αυτής της προσπάθειας έρχεται με τα χρόνια, όπου και να μην πηγαίνουν καλά τα πράγματα μαθαίνεις να μένεις ήρεμος και με υπομονή ανεβαίνεις. Μπόρεσα να το κάνω αυτό σήμερα, μετά έβαλα το κεφάλι μου κάτω και άρχισα να μειώνω το προβάδισμα από τους προπορευόμενους αναβάτες. Απλώς ένιωθα τόσο άνετα και φαινόταν ότι όλοι οι άλλοι ήταν σε πιο δύσκολη θέση. Όταν άρχισα να παίρνω το προβάδισμα, είδα τον Bobby Fong πίσω μου και απλά δεν ήθελα να ρισκάρω όταν ήταν εκεί, για αυτό τον άφησα να περάσει στην ευθεία. Νόμιζα ότι θα περνούσε από τα αριστερά, αλλά πέρασε τελικά από τα δεξιά. Μετά τους τελευταίους τρεις γύρους ένοιωθα και έβλεπα ότι είχα καλό ρυθμό και το μονό που ήθελα να μπορέσω να συναγωνιστώ τους άλλους δύο αναβάτες. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να έρθει αυτό το αποτέλεσμα. Νόμιζα ότι θα τερμάτιζα όγδοος ή ένατος σήμερα. Ήθελα να φύγω από την COTA νικητής και να κερδίσω το πρωτάθλημα κερδίζοντας τον Beaubier υγιή εκεί. Μπόρεσα να το κάνω και μάλιστα σε μια πίστα που δεν μου ταίριαζε ποτέ στα Superbike. Πιστεύω ότι αυτή είναι η πρώτη μου νίκη εδώ σε αγώνα Superbike που δεν έβρεχε. Ευχαριστώ τον Loris Baz που ειλικρινά ήταν ο καλύτερος συναγωνιστής που είχα ποτέ, η ομάδα που ήταν η καλύτερη ομάδα, τον Joyce που μας μαγείρευε πάντα μεσημεριανό και φρόντισε να μας φροντίζουν, και τη Rachel για πάντα φροντίζοντας τον τρελό μικρό Griffin όποτε είμαι στους αγώνες. Είμαι τόσο χαρούμενος που ήταν εδώ για να γιορτάσουν μαζί μας. Ευχαριστούμε όλη την ομάδα της Warhorse HSBK Racing Ducati North America. Τη Ducati Corse, τα κράνη KYT, την Only Fans, τη Good Boy Vodka, την GoPro, την Alpinestars… η λίστα συνεχίζεται. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ τη MotoAmerica και όλους όσους συμμετείχαν.”