"Δρόμος ειρήνης 2018": Μογγολία

Ένας άλλος κόσμος
16/7/2018

Προσεγγίζοντας την ατμοσφαιρική πόλη Irkutsk, που έχει ταυτιστεί στο μυαλό μου με την πόλη του Μιχαήλ Στρογγόφ (τον μυθιστορηματικό ήρωα του Ιουλίου Βερν), η μαύρη Honda CRF 250 Rally είχε "καταβροχθίσει" 8.370 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού. Η τριήμερη στάση εδώ ήταν επιβεβλημένη για μια επισταμένη περιήγηση στα αξιοθέατα της πόλης του ποταμού Ανγκάρα, αλλά και για μια βόλτα στη κοντινή λίμνη Βαϊκάλη, την βαθύτερη και αρχαιότερη λίμνη του κόσμου.
Ομολογουμένως, το θέαμα της Βαϊκάλης ήταν συναρπαστικό. Το γενναιόδωρο πράσινο της φύσης "μπερδευόταν" προκλητικά με το βαθύ γαλάζιο της απέραντης σιβηρικής λίμνης, που αποτελεί σημείο αναφοράς ενός τόπου απλόχερα προικισμένου με ανυπέρβλητο φυσικό κάλλος. Γι’ αυτές άλλωστε τις σπάνιες παραστάσεις είχα ταξιδέψει ως εδώ…


Και μετά την Irkutsk και την Βαϊκάλη, με καρτερούσε η πόλη Ulan Ude, 445 χλμ. μακριά. Το διασημότερο αξιοθέατο της πόλης, που αποτελεί την σημαντικότερη κοιτίδα του βουδισμού στην Σιβηρία, είναι η προτομή του Λένιν, η μεγαλύτερη παγκοσμίως. Οι φωτογραφίες εδώ κρίθηκαν απαραίτητες…
Το πρόγραμμα είχε κατόπιν Μογγολία, της οποίας τα σύνορα απείχαν μόλις 220 χλμ. από την Ulan Ude. Με την βίζα της Μογγολίας στο διαβατήριο, επιχείρησα την υπέρβαση των συνόρων και για έξι μέρες περιπλανήθηκα στην γη του Τζένγκις Χαν, έναν τελείως διαφορετικό γεωγραφικό και πολιτισμικό χώρο σε σχέση με την γειτονική Σιβηρία.

Γιούρτες, λιβάδια, κοπάδια με άλογα, φιλόξενοι νομάδες, παραδοσιακές ενδυμασίες, πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, στέπες και άμμο ήταν τα στοιχεία που πρωταγωνίστησαν στην γνωριμία μου με την μογγολική ύπαιθρο, έναν τόπο που έχει για σύνορα τον ουρανό και τα απέραντα βοσκοτόπια.
Αντίθετα, στην απέριττη πρωτεύουσα Ulan Bator, τις εντυπώσεις έκλεψαν το Προεδρικό Μέγαρο στην κεντρική πλατεία Sur Battar και το τεράστιο άγαλμα του έφιππου Τζένγκις Χαν (ύψους 40 μ.), που ορθώνεται 54 χλμ. ανατολικά της πρωτεύουσας.
Χορτασμένος από τις σπάνιες εικόνες και τις αξέχαστες εμπειρίες που μου πρόσφερε γενναιόδωρα η χώρα του Τζένγκις Χαν, επέστρεψα και πάλι στην Σιβηρία, και συγκεκριμένα στην Ulan Ude, απ’ όπου θα ξεκινούσα την τελευταία διαδρομή του “Δρόμος ειρήνης 2018”  επί σιβηρικού εδάφους. Τελικός προορισμός το παραθαλάσσιο Vladivostok, μόλις 3.400 χλμ. μακριά…

Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΗ’ - Λετονία - Λιθουανία - Πολωνία

Από τον Παράδεισο στην Κόλαση 
Kaunas
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

16/9/2024

Επίπεδα καταπράσινα λιβάδια, μεσαιωνικά κάστρα και μια ενεργή εμπόλεμη ζώνη χωρίζουν την QJMOTOR SRT 800X από τον Παράδεισο και την Κόλαση που καλείται να διασχίσει στο δρόμο της για την επιστροφή…

"Η οδική αποστολή της QJMOTOR SRT 800X στη Λετονία ήταν αρκετά σύντομη, αφού κύλησε τους τροχούς της στους δρόμους της επίπεδης βαλτικής χώρας για μόλις 180 χλμ. Δίχως συνοριακές διαδικασίες, τη σκυτάλη πήρε κατόπιν η -εξίσου επίπεδη- Λιθουανία, που μου συστήθηκε με την πόλη Kaunas, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, όπου και διανυκτέρευσα. Και στην καταπράσινη Λιθουανία, λίγα ήταν τα χιλιόμετρα που κλήθηκα να οδηγήσω (μόλις 300 χλμ.).

Βαρσοβία

Με καταγεγραμμένα τα πρώτα 1.100 χλμ. της επιστροφής, ήταν η σειρά της Πολωνίας να υποδεχτεί τον δίτροχο ταξιδευτή του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 -εδώ, η πρωτεύουσα Βαρσοβία είχε την τιμητική της. Πριν ακόμα καταλύσω σ’ ένα ξενοδοχείο, κατευθύνθηκα στην περιοχή της παλαιάς πόλης, που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ισοπεδωθεί από τους Γερμανούς. Μετά το τέλος του πολέμου, όλα τα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά αρχιτεκτονήματα του ιστορικού κέντρου ξανακτίστηκαν σε πιστά αντίγραφα, αποτελώντας ένα ρεαλιστικό σκηνικό εποχής που με καταγοήτευσε και με ταξίδεψε πολύ πίσω στο χρόνο.

Και μετά την Πολωνία, τί; Υιοθετώντας τα σοφά λόγια ενός καλού φίλου: 'Αν δεν έχεις περιπέτεια, τη δημιουργείς εσύ', άφησα πίσω μου τη Βαρσοβία και κατευθύνθηκα 320 χλμ. νοτιοανατολικά. Εκεί, ο δρόμος σταμάτησε μπροστά στη συνοριακή πόρτα της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Δίχως δεύτερη σκέψη ή δισταγμό, την άνοιξα και μπήκα! Το σκυλί του πολέμου είναι εδώ."

Ετικέτες