MotoGP Mandalika: Τι μας δίδαξε, τι έγινε με τα ελαστικά, τους χρόνους και τι περιμένουμε στους επόμενους αγώνες

Όλα όσα έγιναν μετά την λήξη του αγώνα

Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

2/10/2024

Συνήθως συμβαίνει να υπάρχει ένας αγώνας που ξεκαθαρίζει ποιος μάχεται για το πρωτάθλημα κάθε χρόνια, συμβαίνει σχεδόν σε κάθε αγωνιστική σεζόν, ακόμη και σε εκείνη που ο Mir, κέρδισε τον τίτλο, ο άνθρωπος που πήρε το έπαθλο γιατί κάθε άλλος που πάλεψε για αυτό και που σε απευθείας αναμέτρηση θα τον είχε κερδίσει, απέτυχε να καταφέρει να έχει διάρκεια και συνέπεια. Για την φετινή σεζόν ο αγώνας της Ινδονησίας ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε πως δύο θα κυνηγήσουν το πρωτάθλημα. Θα πείτε πως καιρό τώρα είναι έτσι και θα το επεκτείνω, θα πω πως από την προηγούμενη σεζόν είναι δύο αυτοί που θα μπορούσαν να κερδίσουν τον φετινό τίτλο και απλά όλο αυτό το διάστημα παλεύαμε με τις συγκυρίες να γίνουν τέσσερις. Για του χρόνου δεν θα ισχύει το ίδιο θα είναι αλλιώς τα πράγματα και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που θα καθορίσουν τον αριθμό εκείνων που αναμένουμε να δούμε στο τέλος του 2025 να παλεύουν για τον Τίτλο. Ένας από αυτούς η χημεία του Martin με την μοτοσυκλέτα της Aprilia για την οποία υπάρχουν προσδοκίες πως θα έχει ισχυρούς δεσμούς από την αρχή.

Προχθές λοιπόν στην Ινδονησία, ο φετινός τίτλος αποτίναξε από πάνω τους τις προσμίξεις και πλέον βαδίζουμε ολοταχώς για την κατά μέτωπο αναμέτρηση δύο αναβατών που αναμένεται να φτάσει έως τον τελευταίο αγώνα αν δεν υπάρχουν πτώσεις και εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα, όπως αυτό που συνέβη στον Marc Marquez.

Δεν είναι και δύσκολο να έρθουν τα πάνω-κάτω, οι τελευταίοι αγώνες το επιβεβαιώνουν άλλωστε. Μετά από λάθος του Bagnaia ο Martin πήγε στην γη της υγρασίας με αέρα 24 βαθμών και χάρισε πίσω, λίγους από αυτούς τους πόντους που του είχαν χαριστεί.

Το ρεπορτάζ του αγώνα στροφή-στροφή εδώ:
MotoGP Ινδονησία: Απόλυτη κυριαρχία Martin σε αλάνθαστη ημέρα με πολλές πτώσεις - Κέρδισε θέσεις από πτώσεις ο Bagnaia

Ο Martin έκανε δώρο την πρώτη θέση στον αγώνα Sprint πέφτοντας και μάλιστα όλο των ποσό των βαθμών καθώς έφτασε πολύ κοντά να ξανά μπει στην περιοχή της βαθμολογίας αλλά δεν είχε τον απαραίτητο χρόνο για κάτι τέτοιο, όμως στο τέλος βγαίνει ζημειωμένος μόλις για τρεις βαθμούς! Θα μπορούσε μάλιστα να ισοφαρίσει ή και να αυξήσει την απόσταση αυτή γιατί φεύγει από την Ινδονησία με 0(SPRTINT) + 25(RACE)=25 βαθμούς, ενώ ο Bagnaia με 12(SPRTINT) + 16(RACE)=28 που θα ήταν 25 αν δεν είχε πέσει ο Bastianini.

Διατηρείται έτσι μία απόσταση 21 βαθμών παρά την πτώση, που δεν είναι καθόλου μεγάλη για τους 5 αγώνες που απομένουν αλλά ταυτόχρονα φαίνεται πως ακόμη και μία αποτυχία στον Sprint μπορεί εύκολα να σβήσει την επόμενη ημέρα και έτσι η διψήφια αυτή διαφορά δεν είναι κάτι ευτελές και δεν θα είναι και πολύ εύκολο να σβήσει. Στο μεταξύ πέρσι τέτοια εποχή ο Martin έχασε σε αυτή την πίστα το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον αυτός έτσι το αισθάνεται πως έγινε σε αυτή την πίστα, το δήλωσε άλλωστε λέγοντας για τα φαντάσματα που τον είχαν κυριεύσει και που στον αγώνα Sprint έκαναν την παρουσία τους και πάλι. Για αυτό και είναι εντυπωσιακός ο αυτοέλεγχος που έδειξε ώστε στο τέλος του αγώνα να αυξήσει την διαφορά από τον Acosta που είχε αρχίσεσι να πλησιάζει. Σε μία πίστα που πέρσι τον στιγμάτισε και που φέτος έκοψε τους μισούς πόντους διαφοράς που είχε ήδη κερδίσει, που επιπρόσθετα η πρόσφυση είναι ένας άγνωστος παράγοντας, εκεί κατάφερε να έχει την καλύτερη εικόνα σε μία ημέρα που για όλους ήταν πολύ δύσκολη. Σίγουρα για τον Bagnaia που τόνισε ότι ήταν από τους δυσκολότερους αγώνες. Υπάρχουν εκεί έξω 25*5 και 12*5, συνολικά 185 βαθμοί για όποιον είναι άριστος στους επόμενους αγώνες οπότε μαθηματικά δεν μπορεί να αποκλειστεί κανείς ακόμη. Ωστόσο δύο είναι εκείνοι που ρεαλιστικά παλεύουν για τον φετινό τίτλο όπως είπαμε και θα είναι δύσκολο να καθοριστεί ποιος θα επικρατήσει αν δεν υπάρξουν ατυχίες και πτώσεις.

Ο θαυμασμός για την αυτοκυριαρχία του που εκφράστηκε πιο πάνω, έρχεται κυρίως για έναν άλλο λόγο: Ο Martin έκανε μετά τον αγώνα μία δήλωση αυτογνωσίας αναγνωρίζοντας αυτό για το οποίο ο κόσμος μιλάει εδώ και πολλές σεζόν. Είπε πως ένιωθε πολύ σίγουρος για τον εαυτό του, πολύ δυνατός, και τότε έκανε το λάθος. Αυτό το πράγμα στον Martin -το γνωρίζω από πρώτο χέρι ως γεγονός- του το έχουν πει κατάμουτρα φίλοι, συναθλητές, διευθυντής ομάδας, ένα σωρό διαφορετικός κόσμος σε μία μεγάλη χρονική βεντάλια, όχι όλοι μαζί. Και το έχει καταλάβει, το έχει πάρει το μάθημα. Προφανώς όμως η συνήθεια κόβεται δύσκολα και πάντα δίνοντας βάση στα δικά του λόγια, γιατί μόνο με την χαζή αυτή πτώση στον αγώνα Sprint δεν θα μιλούσε κανείς για συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα.

Σε κάθε περίπτωση ο Martin είναι πιο ασφαλές στοίχημα για τον φετινό τίτλο, τόσο λόγο της μικρής διαφοράς που όπως είπαμε δεν θα είναι εύκολο να σβήσει, όσο και της απόδοσης στις πίστες που απομένουν γιατί πέρσι μετά την Ινδονησία η μεγάλη χασούρα πόντων ήταν στην Valencia. Η συγκομιδή πόντων Bagnaia και Martin στους ίδιους ενδιάμεσους αγώνες πέρσι δεν είχε μεγάλη διαφορά, έχασαν και κέρδισαν αντίστοιχους βαθμούς και οι δύο με λίγους περισσότερους ο Bagnaia, οπότε με εξαίρεση την Valencia το λάθος και η ατυχία είναι οι δύο βασικοί παράγοντες που μπορούν να επιδράσουν αρνητικά τον Martin πέρα από την περίπτωση ενός αλάνθαστου Bagnaia. Ο οποίος τόνισε αμέσως μετά τον αγώνα πως ήταν η 5^η συνεχόμενη φορά που δεν έχουν καταφέρει να κάνουν σωστή εκκίνηση, αμέσως – αμέσως λοιπόν η περίπτωση να είναι αλάνθαστος έχει ένα μελανό σημείο καθότι ακόμη δεν έχουν βρει την λύση. Μακάρι να την βρουν στο Motegi από την στιγμή που η επιθυμία όλων πλην των ομάδων, είναι να συντηρηθεί ο υψηλότατος ανταγωνισμός μέχρι την τελευταία στροφή στον τελευταίο αγώνα στη Valencia.

Στο μεταξύ ο Bagnaia τόνισε στην Ινδονησία περισσότερες φορές από κάθε άλλη φορά, την διαφορά που έχει η μοτοσυκλέτα του από την περσινή. Το έχει ξανά πει κι άλλες φορές, πως το προηγούμενο μοντέλο έχει καλύτερη πρόσφυση στην έξοδο της στροφής και είναι φυσικό να παραπονιέται για αυτό περισσότερο στην πίστα της Ινδονησίας από άλλες φορές που η πρόσφυση δεν ήταν το κυρίαρχο πρόβλημα.

Στο μεταξύ ο Bezzecchi φυσικά ρωτήθηκε για αυτό το ζήτημα και επιτέλους έχουμε μία πιο «επίσημη» εξήγηση για τις διαφορές τους, διότι μέχρι στιγμής όποιος άλλος πήγαινε να πει το ίδιο, δεν γινόταν πιστευτός. Ο Bezzecchi εξήγησε πως η διαφορά που λέει ο Bagnaia υπάρχει αλλά ταυτόχρονα η νέα μοτοσυκλέτα μπορεί να μπει με περισσότερα χιλιόμετρα στην στροφή και να φρενάρει πιο αργά με ασφάλεια. Επίσης πως η πρόσφυση στον εμπρός τροχό χάνεται απότομα μετά από μερικούς γύρους ενώ στην νέα μοτοσυκλέτα τα πράγματα είναι πιο προοδευτικά. Πριν βιαστείτε, ο Bezzecchi είπε πως αυτό το πρόβλημα το έχουν όλοι οι αναβάτες, όλοι παραπονιούνται για το ίδιο θέμα, που σημαίνει και ο Marc Marquez. Απλά ο Bezzecchi στον τελευταίο αγώνα αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικά και έβαλε το μαλακό ελαστικό μπροστά αντιπαλεύοντας στην συγκεκριμένη πίστα το πλεονέκτημα της νεότερης μοτοσυκλέτας, μετριάζοντας το μειονέκτημα. Το πείραμά του δούλεψε πολύ καλά στην αρχή του αγώνα και για αυτό είπε και ο Bagnaia πως του πήρε πολύ χρόνο για να τον περάσει και έγινε σε λάθος του Bezzecchi στα φρένα πίσω από τον Morbidelli που δεν ήταν εύκολο να κάνει λάθος καθότι είχε την νεότερη μοτοσυκλέτα. Ο Morbidelli ήταν πιο εύκολη υπόθεση, όχι μόνο γιατί είχαν την ίδια μοτοσυκλέτα αλλά και γιατί είχε πάρει το ρίσκο να βάλει την μαλακή γόμα ώστε να ξεχωρίσει στην αρχή του αγώνα κάτι που πέτυχε. Μετά όπως ο ίδιος είπε είχε δυσκολίες και απλά προσπαθούσε να αμυνθεί όσο καλύτερα μπορούσε και μάλιστα αυτό έγινε αρκετά νωρίς, περίπου μετά την μέση του αγώνα! Πάντα με τα δικά του λόγια…

Στο μεταξύ οι χρόνοι βελτιώθηκαν από πέρσι κάτι που αντανακλάται και στον συνολικό χρόνο του αγώνα που πήγε από τα 41'20.293 στα 41'04.389, δηλαδή μειώθηκε κατά 16 δευτερόλεπτα. Αυτό σημαίνει σχεδόν 0,6 δευτερόλεπτα σε κάθε γύρο και καθώς οι συνθήκες με πέρσι είναι κοντινές, δείχνει και την πίεση που είχαν οι προηγούμενες μοτοσυκλέτες της Ducati να μείνουν κοντά στις νέες.

Ο Bastianini σημείωσε την υψηλότερη τελική στα 318,5km/h πολύ κοντά στο ρεκόρ που έγραψαν μαζί ο Bagnaia με τον Acosta ισοφαρίζοντας μόλις ένα χιλιόμετρο πιο πάνω.

Είναι σημαντικό που η KTM σημείωσε την υψηλή τελική της Ducati, η πίστα της Ινδονησίας δεν προσφέρεται για κάποιο εξωπραγματικό νούμερο και δεν είναι το θέμα μας το ύψος της τελικής αλλά το γεγονός πως από έξοδο στροφής σε είσοδο, αυτές οι μοτοσυκλέτες ήταν κοντά σε δύναμη. Το ένα είναι το πόσο δύναμη παράγεται, το δεύτερο είναι πώς εκμεταλλεύεται κανείς αυτή την δύναμη καθώς στο πρώτο κομμάτι η KTM έχει πιάσει την Ducati κι άλλες φορές, το δεύτερο είναι που προσπαθεί να πετύχει πιο συστηματικά. Την διαχείριση της δύναμης όμως επηρεάζουν πολλοί παράγοντες, με πρώτο τον αναβάτη ενώ το αποτέλεσμα για τον εξωτερικό θεατή αντανακλάται μονάχα στο ποιος φαίνεται ταχύτερος. Συχνά έχει αποδοθεί η αδυναμία ενός κινητήρα να πιάσει τον ανταγωνισμό, όταν στην πράξη είναι διαφορετικό το ζήτημα. Ιστορικό παράδειγμα πως κάποτε η Honda πέτυχε με τα οβάλ πιστόνια να έχει την απόδοση που χρειάζεται αλλά το αγωνιστικό αποτέλεσμα δεν ερχόταν, ήταν παράγοντας πολλών ακόμη συνιστωσών με πρώτη και καλύτερη την λανθασμένη αντίληψη που είχαν για το πώς να διαχειριστούν το φρένο του κινητήρα. Το αγωνιστικό λοιπόν αποτέλεσμα δεν ερχόταν στην ώρα του και σκότωσαν κάτι πρωτοποριακό στο οποίο είχαν επενδύσει απίστευτο κόπο και χρήμα και εν μέρη είναι μάλιστα πετύχει! Χρόνια μετά έβγαλαν και μία μοτοσυκλέτα απλά για να επισφραγίσουν την πορεία αυτή, χωρίς κανένα απολύτως στόχο να σημειώσουν εμπορική πορεία, αλλά μόνο και μόνο για να υπάρχει εκεί έξω αυτό που με κόπο είχαν καταφέρει και κάτι τρελοί και αλλοπαρμένοι στην Ελλάδα το κατάλαβαν και έγιναν οι πρώτοι ιδιοκτήτες εκτός Ιαπωνίας, μόνο και μόνο για να καταφέρουν να πάρουν μία γεύση. Άλλα 30 και βάλε χρόνια μετά κάποιος τυχαίος θα πει πως η Honda τότε απέτυχε και θα το αφήσει σκέτο, διαπράττοντας το λάθος να πει την μισή αλήθεια και η μισή αλήθεια είναι πάντα ένα ψέμα. Στην εποχή μας τώρα Honda και Yamaha έχουν πρόβλημα απόδοσης και μετά διαχείρισης της δύναμης και αυτή είναι όλη η αλήθεια.

Πίσω στον Acosta λοιπόν, είδαμε μία πετυχημένη προσπάθεια της KTM που ευτυχώς δεν ακυρώθηκε όπως κάλλιστα θα μπορούσε γιατί πράγματι οι πιέσεις του Acosta δεν ήταν σωστές. Πέρασαν στην KTM στιγμές αγωνίας γιατί στον τερματισμό οι αγωνοδίκες ανακοίνωσαν πως ο Acosta, ο Binder και ο Nakagami ήταν υπό έρευνα για τις πιέσεις που είχαν χρησιμοποιήσει. Ο Nakagami βρέθηκε λάθος και εισέπραξε τα μπόλικα 16 δευτερόλεπτα, σαν να έτρεχε δηλαδή στον περσινό αγώνα αλλά έτσι και αλλιώς εκτός δεκάδας ήταν και πριν, εκεί που ανήκει η Honda φέτος, εκτός και αν πέσουν μπόλικοι αναβάτες μπροστά και καταφέρει ο Zarco να ανέβει θέσεις, που πέφτει πιο σπάνια από τον Mir και γυρίζει ταχύτερα όλων των άλλων.

Ο Binder απέδειξε πως ο αισθητήρας μετρούσε λάθος και απέφυγε την τιμωρία αλλά η KTM δεν είχε καταφέρει να ηρεμήσει γιατί ο αισθητήρας του Acosta δούλευε σωστά και πράγματι οι πιέσεις του δεν ήταν αυτές που θα έπρεπε αλλά χαμηλότερα! Επέμεναν όμως στους αγωνοδίκες να το ψάξουν καλύτερα γιατί είχαν ξεκινήσει εντός ορίων και τελικά το έκαναν με τον παραδοσιακό τρόπο του βουλκανιζατέρ, βύθισαν τον εμπρός τροχό σε λεκάνη να δουν τις μπουρμπουλήθρες! Ευτυχώς υπήρχαν και αποδείχτηκε πως η ζάντα είχε μία ανεπαίσθητη ρωγμή. Θα φαινόταν αυτό αργότερα στον έλεγχο των μηχανικών αλλά θα ήταν αργά, θα είχαν ήδη τιμωρηθεί, αποχωρήσει από την πίστα και δεν θα γινόταν να αποδειχτεί ότι έτσι είχε αγωνιστεί. Όταν ακούτε ορισμένους που οδηγούν σε δημόσιο δρόμο με πανάκριβες αγωνιστικές ζάντες, να τους υπενθυμίζετε πως είναι λίγα τα παραδείγματα πετυχημένων μακρών δοκιμών σε τέτοια χρήση…

Ο άλλος αναβάτης της KTM ο Miller έπαιξε μπόουλινγκ στην πρώτη στροφή και δεν είχε θέματα πίεσης να ασχοληθεί για να δούμε αν θα τριτώσει το κακό στην πλευρά της KTM. Είναι άτυχος γιατί δεν έχει καλή φήμη, ωστόσο δεν ήταν δικό του λάθος σε καμία περίπτωση και κάθε προσπάθεια να τον μειώσει κανείς, τώρα που ξέρουμε ότι συνεχίζει και του χρόνου με μοτοσυκλέτα Yamaha αντί να αποχωρήσει, είναι λανθασμένη. Το έχω ξανά πει και άλλες φορές ακόμη και για τον Marquez, με τον κόσμο να αντιδρά γιατί ο Marquez είναι πολύ καλός στις εκκινήσεις κάτι που το θαύμασε κανείς και στην Ινδονησία. Ωστόσο τα λόγια του Miller έχουν αξία: «Όσο πιο πίσω τόσο πιο δύσκολα, δεν βλέπεις και δεν έχεις χώρο να στρίψεις» για να μην πέσει πάνω στον Vinales φρέναρε απότομα και έπεσε ο ίδιος κάνοντας strike σε Aleix Espargaro που θα είχε πάει καλά, σε Alex Marquez που δεν θα έκανε τίποτα φοβερό και σε Luca Marini που τον γλίτωσε από τις ερινύες για τις αποφάσεις του…

https://bit.ly/MOTO_659

Race News

Valentino Rossi - “Κανείς αθλητής δεν ήταν ποτέ τόσο βρώμικος όσο ο Marquez!” [VIDEO]

Τα λέει έξω από τα δόντια για τον Marc Marquez σε μαραθώνια συνέντευξη στον Andrea Migno

Από τον

Κώστα Γκαζή

13/9/2024

Όταν έχεις ήδη κατακτήσει 9 Παγκόσμιους Τίτλους στο ενεργητικό σου, και ο “Next big thing” φέρελπις νέος τότε αγωνιζόμενος σου παίρνει μέσα από τα χέρια τον 10ο με επεισοδιακό -και ιδιαίτερα αντιαθλητικό- τρόπο, είναι αναμενόμενο και λογικό -αφήνοντας στην άκρη το αν είναι πρέπων ή βοηθητικό για την πνευματική σου ηρεμία ή την εξέλιξή σου σαν άνθρωπος- να το κρατήσεις “μανιάτικο” για μια ζωή. Όπως ακριβώς κάνει ο Valentino Rossi για τον Marc Marquez, με το δραματικό συμβάν στη Sepang του 2015, με τον Ιταλό θρύλο των αγώνων μοτοσυκλέτας να χύνει πολύ φαρμάκι για τον Ισπανό αντίπαλό του σε πρόσφατη συνέντευξη του στο podcast του Andrea Migno.

Πέρα από την δικαιολογημένη αντιπάθεια του Rossi απέναντι στον Marquez μετά τα συμβάντα του 2015, ο Ιταλός δεν είχε προχωρήσει μέχρι σήμερα σε τόσο αναλυτική δημόσια… ψυχανάλυση, κρατώντας τα συναισθήματά του εν πολλοίς προσωπικά -αν εξαιρέσουμε το 2015 όταν τόσο από την πλευρά του Rossi όσο και από την πλευρά του Marquez οι δηλώσεις έπαιρναν και έδιναν με τους δυο Πρωταθλητές να έχουν... σπάσει κάθε φρένο σε κατηγορίες και χαρακτηρισμούς ο ένας για τον άλλον. Τώρα όμως, μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια, ο Rossi βγαίνει λάβρος στο podcast του πρώην μαθητή του και αγωνιζόμενου Andrea Migno, θέλοντας να θυμίσει σε όλους το αντιαθλητικό ποιόν του Marquez. Σημειώστε πως πρόκειται για μια τεράστια σε διάρκεια συνέντευξη (που έχει ανέβει στο Youtube σε 2 μέρη συνολικής διάρκειας δύο ωρών), στην οποία ο Rossi δεν περιορίζεται στον Marquez αλλά αναφέρεται σε πολλά συμβάντα της αγωνιστικής του καριέρας.

Γιατί χρειάστηκαν εννέα χρόνια για να ξεσπάσει δημοσίως ο Rossi με τόσο έντονο τρόπο απέναντι στον Marquez; Ίσως γιατί το 2024 ο Ισπανός έχει εισβάλλει κατά έναν τρόπο στα “χωράφια” του Rossi, έχοντας νικήσει κατά κράτος τους αναβάτες της Pertamina Enduro VR46 Racing Team Bezzecchi και Di Giannantonio, και απειλώντας ευθέως για τον τίτλο τον μαθητή της VR46 Riders Academy, Francesco Bagnaia. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά το 2025 ο Marquez θα αγωνίζεται με την εργοστασιακή ομάδα της Ducati, δίπλα στον Bagnaia. Να βάλουμε ίσως και το γεγονός πως ο ετεροθαλής αδελφός του Rossi, Luca Marini, παραπαίει με τη Honda ή μήπως έτσι θα γίνουμε υπερβολικοί; Ας αφήσουμε τον Marini στην άκρη λοιπόν, αρκετές είναι οι απειλές του Marquez προς τον Rossi και χωρίς τον Luca, όσον αφορά στους μαθητές του Rossi, και στην ιεραρχία των αναβατών που αγωνίζονται με Ducati.

Το ιταλικό κοινό, αλλά και οι φίλοι και οπαδοί του Rossi, έχουν ήδη ταχθεί -σε μεγάλο ποσοστό- με ποδοσφαιρικούς όρους υπέρ του Ιταλού, όπως είδαμε και από τα γιουχαΐσματα που δέχθηκε ο Marquez την ώρα που ανέβαινε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου στο Misano. Από την άλλη ο Pecco δεν συμφωνεί με τις παραπάνω αντιδράσεις, κάτι που έδειξε έντονα στα παραπάνω γιουχαΐσματα, κουνώντας το δάχτυλο στους “tifosi”, με τον Marquez να ευχαριστεί αργότερα τον δυο φορές Παγκόσμιο Πρωταθλητή για τη χειρονομία του.

Αν τώρα ο Pecco έχει με δηλώσεις του στο πρόσφατο παρελθόν κάνει ξεκάθαρο το ότι δεν πρόκειται να κάνει πόλεμο δηλώσεων με τον Marquez, κι ούτε έχει σκοπό να συνεχίσει τον πόλεμο του μέντορά του με τον Ισπανό, δείχνοντας τεράστια ψυχραιμία και ώριμο χαρακτήρα, χαράζοντας τη δική του πορεία, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον Rossi, όπως βλέπουμε στην συνέντευξή του στον Migno.

Παρόλο που ο “γιατρός” έχει αποσυρθεί από την αγωνιστική δράση το 2021, συνεχίζει να εμπλέκεται στο MotoGP ως ιδιοκτήτης της VR46 Racing Team, ενώ πέρα από την ομάδα του, έχει γαλουχήσει στους αγώνες αρκετούς ακόμα Ιταλούς αγωνιζόμενους του Πρωταθλήματος, όπως τον Bagnaia και τον Morbidelli, που αμφότεροι έχουν βρεθεί σε σκληρά στιγμιότυπα μαχών με τον Marquez.

Στο δεύτερο κομμάτι της συνέντευξής του στον πρώην μαθητή της VR46 Racing Academy, ο Rossi τα είπε έξω από τα δόντια. Στην ίδια συνέντευξη, στο πρώτο μέρος, ο Rossi είχε ήδη αναφερθεί στην αντιπαλότητά του με τον Biaggi, όμως στο δεύτερο βίντεο ο Ιταλός ήταν πολύ πιο σκληρός, αναφερόμενος στον Marquez.

Στη συνέντευξη ο Rossi αναφέρει πως όλα ξεκίνησαν στην Αργεντινή το 2015.

“Απόλυτα το χειρότερο πράγμα που μου έχει συμβεί σε αθλητικό επίπεδο. Η διαμάχη με τον Marquez ξεκίνησε στην Αργεντινή. Είχε επιλέξει τη μεσαία πίσω γόμα ελαστικού, κι εγώ τη σκληρή. Είχε φύγει μπροστά αλλά τον έφτασα. Τον ακολουθούσα στην ευθεία μετά την 3, και τον πέρασα στα φρένα. Εκείνος με περνά με τη σειρά του, και τον περνώ ξανά. Κι εκεί, πέφτει επίτηδες πάνω μου, προσπαθώντας να με πετάξει κάτω. Δεν ήθελα να χάσω. Επιστρέφω στη γραμμή μου, αλλά δυστυχώς ακουμπήσαμε. Πέφτεις πάνω μου; Πέφτω κι εγώ πάνω σου. Τότε έπεσε. Από εκείνη τη στιγμή η σχέση μας διαλύθηκε. Παρά το επεισόδιο αυτό, εκείνος συνέχισε να υποκρίνεται πως δεν είχε κανένα πρόβλημα μαζί μου, και να με γλείφει (kissing my ass).”

Το επόμενο συμβάν ήρθε στο Assen την ίδια χρονιά, σε μια μάχη που κράτησε μέχρι το τελευταίο μέτρο του αγώνα.

“Φτάσαμε στον τελευταίο γύρο και ήμουν συνεχώς μπροστά. Στο τελευταίο εσάκι, ήξερα πως θα έκανε την κίνησή του. Προσπάθησα να ξεφύγω όσο πιο μακριά ήταν δυνατόν, όμως παρά τα φρένα της τελευταίας στιγμής, εκείνος μου επιτέθηκε. Με έσπρωξε εκτός (γραμμής και πίστας). Καθώς τον ένιωσα να με πλησιάζει, πέρασα το εσάκι (σσ. από το χώμα) και κέρδισα. Είχα φρενάρει στο όριο, κι εκείνος φρέναρε ακόμα πιο αργά, τόσο που δεν θα μπορούσε να πάρει το εσάκι, απλώς για να έρθει κατά πάνω μου. Κατάφερα να μείνω όρθιος, όχι εύκολα, έκοψα το εσάκι, κέρδισε και αυτό ήταν. Στο parc ferme ήμουν θυμωμένος, δεν είχα δει ποτέ ξανά αναβάτη σαν τον Marquez να κάνει κάτι τέτοιο και να μου λέει: ‘είναι εύκολο να κερδίζεις όταν κόβεις δρόμο.’ Του είπα πως εκείνος είχε κατευθυνθεί πάνω μου, και τον ρώτησα τι έπρεπε να είχα κάνει. Του είπα πως έπρεπε να είναι αντικειμενικός. Από τότε όλα τελείωσαν.”

Στη συνέχεια, ο Rossi αναφέρει πως ο ίδιος πιστεύει πως ο Marquez ήθελε να τον εμποδίσει να κερδίσει τον 10ο τίτλο του.

“Βρήκα πως εκείνοι, ιδίως ο Alzamora (σσ. ο manager του Marquez εκείνη την εποχή), πήγαιναν στο paddock λέγοντας: ‘ΟΚ, τώρα δεν θα κερδίσουμε τον τίτλο, ούτε όμως κι εκείνος.’ Αυτό το είπαν σε κάποιους Ισπανούς, οι οποίοι το μετέφεραν σε κάποιους Ισπανούς φίλους μου, και οι τελευταίοι ήρθαν και μου το είπαν. Ξεκίνησαν να μου λένε να είμαι προσεκτικός στους τελευταίους αγώνες. Το ίδιο μου είπε και ο Uccio.”

Ο Vale συνεχίζει, με τον αγώνα της Αυστραλίας του 2015, τον οποίο κέρδισε ο Marquez, περνώντας τον Jorge Lorenzo, τον αντίπαλο του Rossi για τον τίτλο εκείνης της σεζόν. Ο Rossi υποστηρίζει πως ο Marquez έπαιζε μαζί τους.

“Ήταν τόσο αλαζόνας… ήταν μπροστά μου, με έκανε να χάσω και μετά κέρδισε κιόλας. Μιλάμε για γεγονότα. Αν κάποιος τσεκάρει τους χρόνους, θα δει, πως αυτό δεν είναι μια υπόθεση. Είναι ξεκάθαρο το πώς έγινε.”

Και φτάνουμε στο GP της Sepang, και στη διαβόητη σύγκρουση μεταξύ Marquez και Rossi, που χώρισε τους θεατές του MotoGP σε δυο στρατόπεδα, και δημιούργησε μια έχθρα που κρατά δυνατά ακόμα και σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία από όταν συνέβη. Από τη μια οι οπαδοί του Ιταλού που όπως κι ο Rossi δεν ξεχνούν και δεν συγχωρούν, κι από την άλλοι όχι απαραίτητα οι οπαδοί του Marquez, αλλά όσοι πιστεύουν πως η εμμονή στο παρελθόν δεν βοηθά ούτε το σπορ -που έχει γίνει αρκετά ποδοσφαιρικό στον οπαδισμό του-, ούτε και τον Rossi που κρατά εσαεί πίκρα και αντιπάθεια μέσα του, συναισθήματα που τον δηλητηριάζουν.

Sepang 2015. Όλα ξεκίνησαν στη συνέντευξη τύπου της Πέμπτης πριν τον αγώνα, όταν ο Rossi κατηγόρησε δημοσίως τον Marquez πως υποστήριζε έμπρακτα τον Lorenzo. “Στη Μαλαισία, μίλησα εναντίον του στη συνέντευξη τύπου γιατί ήθελα να προσπαθήσω να τον ντροπιάσω, να μοιραστώ με όλους αυτό που έκανε, ώστε ίσως να το σταματήσει. Επιπλέον, επειδή ο Lorenzo και εγώ παλεύαμε για τον τίτλο. Αν μάχεσαι για τον τίτλο, ίσως μπορώ να το κατανοήσω. Αλλά αν δεν παίζεις βαθμολογικά για τον τίτλο και δεν είσαι ούτε καν στην ίδια ομάδα με κάποιον από τους δύο, θα πρέπει να δείξεις σεβασμό και να μην εκνευρίζεις τους άλλους. Κάνε τον αγώνα σου, προσπάθησε να κερδίσεις και αυτό είναι. Ποιος σε πιέζει να κάνεις κάτι όπως αυτό που έκανε ο Maquez; Όμως στη Sepang μου έκανε κακό και με ενοχλούσε καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Προσπάθησε να με κάνει να πέσω τρεις ή τέσσερις φορές και ευτυχώς δεν έπεσα. Έφτασα πολύ κοντά σε εκείνον και προσπάθησα να πιάσω το βλέμμα του για να του πω : ‘Αρκετά, τι σκατά κάνεις;’ Και ακουμπήσαμε ελαφρώς. Δεν ήθελα να τον ρίξω, αλλά εκείνος έπεσε. Με έκανε να χάσω το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, επειδή με χρέωσαν με ποινή, και έπρεπε να ξεκινήσω τελευταίος στη Valencia.”

Και το άσχημο συμβάν της Valencia, όπου από τη μία ο Marquez έπαιζε ξεκάθαρα με τον Rossi, με παιδιάστικη και προφανώς αντιαθλητική συμπεριφορά του τύπου “είμαι ταχύτερός σου και θα στο αποδείξω”, ενώ μάλιστα ο Ισπανός δεν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον, και από την άλλη ο 9 φορές Πρωταθλητής Rossi που έχασε την ψυχραιμία του, πέφτοντας πάνω στον Marquez, με τον Ισπανό να τον κατηγορεί πως τον κλώτσησε.

O Rossi μιλά για τα συμβάντα μετά τον αγώνα της Sepang: “Μετά τον αγώνα με κάλεσαν οι αγωνοδίκες. Ήμουν με τον Meregalli της Yamaha και ο Marquez με τον manager του, Alzamora. Ο Alzamora ξεκίνησε να με προσβάλλει, κι εγώ τον ρώτησα γιατί βρισκόταν εκεί, αφού δεν ήταν αναβάτης της Honda. Τσακωθήκαμε. Στο τέλος ο υπεύθυνος του αγώνα Mike Webb ανακοίνωσε πως θα ξεκινούσα τελευταίος στη Valencia, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στο MotoGP. Σύμφωνα με τους κανονισμούς θα έπρεπε να μου είχαν δώσει ποινή ride through στη Sepang (σσ. o Marquez αντίθετα υποστηρίζει πως έπρεπε να είχε βγει μαύρη σημαία για τον Rossi). Έτσι αντί για τρίτος θα είχα τερματίσει πέμπτος. Αν πίστευαν πως είχα ρίξει εσκεμμένα τον Marquez, έπρεπε να μου είχαν δώσει ποινή διέλευσης από τα pits, αλλά δεν το έκαναν και έφτιαξαν αυτή την ποινή, πως έπρεπε να ξεκινήσω τελευταίος στη Valencia. Μου έκοψαν τα πόδια, και έχασα τον τίτλο.”

Ο Rossi αναφέρεται στην αλληλεπίδρασή του με τον Marquez μετά τον αγώνα, στους αγωνοδίκες: “Ήταν ο Marquez με σκυμμένο κεφάλι. Τον ρώτησα επίσης αν θα συνέχιζε την καριέρα του με τον ίδιο τρόπο, γιατί είναι απαίσιο για το σπορ να κάνεις κάποιον άλλο να χάσει (σσ. τον τίτλο). Τη στιγμή που ο Mike Webb είπε πως θα ξεκινούσα τελευταίος στη Valencia, το αίμα μου πάγωσε γιατί κατάλαβα πως είχα χάσει τον τίτλο. Αλλά η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κοιτάξω τον Marquez, που κοίταξε με τη σειρά του τον Alzamora, σα να του έλεγε: ‘τα καταφέραμε’.”

Στο τέλος, ο Rossi είχε μια καλή κουβέντα να πει για την ταχύτητα (και μόνο) του Marquez, όμως το συμπέρασμα του Ιταλού για το ποιον του Ισπανού ήταν αμείλικτο: “Ο Ισπανός είναι πολύ δυνατός αναβάτης, ένας Πρωταθλητής. Ήταν πάντα επιθετικός αλλά το 2015 ξεπέρασε τα όρια. Αν είσαι αντιαθλητικός ή επιθετικός, υπάρχουν αρκετοί που πλησιάζουν τη βρώμικη συμπεριφορά και θα μπορούσα να δώσω πολλά παραδείγματα… αλλά κανείς από τους Πρωταθλητές των μηχανοκίνητων σπορ δεν έχει ποτέ παλέψει να κάνει έναν άλλο αγωνιζόμενο να χάσει, αυτή είναι η συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τα όρια. Γενικά, εκείνοι που έκαναν συγκεκριμένα πράγματα το έκαναν για τον εαυτό τους, έπαιξαν βρώμικα για να αποκτήσουν πλεονέκτημα, γιατί ήθελαν να κερδίσουν. Κανείς δεν ήταν τόσο βρώμικος όσο εκείνος (σσ. o Marquez).”

Ακολουθεί η μαραθώνια συνέντευξη του Rossi -που αξίζει να δείτε με τη βοήθεια των υποτίτλων του Youtube-, με τις δηλώσεις του για τον Marquez να βρίσκονται στο δεύτερο βίντεο.