Παγκόσμια αποκλειστικότητα: Οδηγούμε την Ching-Cheng 750 Four “KINEZIANA”

Το πρώτο κινέζικο τετρακύλινδρο
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/10/2018

Οι Κινέζοι έχουν μπει πλέον για τα καλά στη βιομηχανία της μοτοσυκλέτας, με πολύ υψηλές βλέψεις. Οι περισσότεροι από αυτούς γιγαντώθηκαν οικονομικά  κατασκευάζοντας εκατομμύρια παπιά και μικρού κυβισμού μοτοσυκλέτες, πουλώντας τα σε ιθαγενείς της Κίνας και της Ελλάδας. Ακολούθησαν τα scooter και τώρα πλέον ήρθε η ώρα να κονταροχτυπηθούν με τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο της βιομηχανίας των δικύκλων στις κατηγορίες υψηλού κυβισμού.

Η Ching-Cheng είναι μια νεοσύστατη κινέζικη εταιρεία που δεν ακολουθεί την πεπατημένη. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Project Leader της τετρακύλινδρης 750 Four με την κωδική ονομασία Kineziana, που συναντήσαμε στα χωριά της Κρήτης, εκεί δηλαδή που έχει γίνει εξολοκλήρου ο σχεδιασμός και η εξέλιξη της μοτοσυκλέτας. Συμφώνα λοιπόν με τον κύριο  Αλεξ Λαζ Τσιάνγκ, όλοι οι κινέζοι κατασκευαστές ξεκίνησαν αντιγράφοντας το παπί της Honda, όμως η Ching-Cheng αποφάσισε να ακολουθήσει άλλο δρόμο. “Φυσικά κι εμείς αντιγράψαμε την Honda κατά μίαν έννοια, δεν υπάρχει λόγος να ανακαλύψουμε τον τροχό από την αρχή. Όμως η δική μας διαφορά είναι ότι δεν χάσαμε χρόνο ξεκινώντας από τα παπιά της δεκαετίας του 1950, αλλά πήγαμε κατευθείαν στην τεχνολογία της δεκαετίας του 1970.Είμαστε δηλαδή είκοσι χρόνια μπροστά από τους υπόλοιπους κινέζους”.

Επίσης μας εξήγησε τους λόγους που επιλέχθηκε η Κρήτη ως τοποθεσία εξέλιξης αυτής την σημαντικής για την κινεζική εταιρεία τετρακύλινδρης μοτοσυκλέτας. “Η δουλειά μου ήταν να σχεδιάσω μια μοτοσυκλέτα με βάρος άνω των 350 κιλών, με χωμάτινα ελαστικά, χρησιμοποιώντας έναν παλιό αερόψυκτο τετρακύλινδρο κινητήρα του 1970, ένα σκοροφαγωμένο στρατιωτικό παντελόνι και να την βάψω με τα πινέλα και κουτάκια λαδομπογιάς που έκλεψε ένας πακιστανός από την αμερικάνικη βάση της Σούδας. Χωρίς την χρήση άφθονου αλκοόλ από εμένα και τους συνεργάτες μου, θα ήταν αδύνατον να το επιτύχουμε. Υπήρχε ένα όριο στα διαθέσιμα κεφάλια και όπως ξέρετε τα οινοπνευματώδη ποτά είναι πολύ ακριβά σε όλο τον κόσμο λόγω υψηλής φορολογίας. Οπότε επιλέξαμε την Κρήτη, όπου η κάτοικοι προσφέρουν τσικουδιά στους επισκέπτες μέχρι να τους δουν να ξερνάνε σαν τα γατιά για να γελάνε. Με αυτόν τον τρόπο εξοικονομήσαμε πολλά χρήματα από τον προϋπολογισμό του πρώτου σταδίου που αφορούσε τον σχεδιασμό. Το πλεόνασμα των χρημάτων, το διαθέσαμε αργότερα κατά την διαδικασία εξέλιξης του πλαισίου και των αναρτήσεων στους test riders για την αγορά αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, καθώς η χρήση φυτικών ναρκωτικών ουσιών που συνέλεγαν από τα ρέματα δίπλα στους δρόμους δεν ήταν επαρκείς.”

Αντικρίζοντας από κοντά την Kineziana, το πρώτο πράγματα που σε εντυπωσιάζει είναι το κάλυμμα της σέλας. Κατασκευάζεται από δέρμα σκύλων, γατιών και ασβών που πέφτουν θύματα τροχαίων στους δρόμους. “Θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο. Αντί να σκοτώνουμε αγελάδες, να τις τρώμε και μετά να φτιάχνουμε καλύμματα με το δέρμα τους και να καθόμαστε πάνω τους, αποφασίσαμε να μαζεύουμε τα πτώματα των ζώων από τους δρόμους. Πέρα από το φιλοζωΐκό μήνυμα, προσφέρουμε έργο στις τοπικές κοινωνίες καθαρίζοντας τους δρόμους”.

Το καφέ χρώμα της έχει ιδιαίτερη απόχρωση και φτιάχνεται ειδικά για την Kineziana από μια εταιρεία διαχείρισης λυμάτων των Χανίων της Κρήτης, που χρειάστηκε να αναπτύξει για αυτόν τον σκοπό μια πρωτοποριακή μέθοδο βαφής δερμάτων. “ Η έμπνευση για αυτό το χρώμα μου ήρθε -όπως άλλωστε όλες οι καλές ιδέες- ένα πρωινό στην τουαλέτα.” Μας εξήγησε ο Αλεξ Λαζ Τσιάνγκ. “Πραγματικά δεν ξέρω αν με είχε πειράξει το αρνί ή αν ο μάγειρας είχε πάει για κατούρημα λίγο πριν κόψει τις ντομάτες της σαλάτας στην ταβέρνα που έφαγα το προηγούμενο βράδυ…  Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν σηκώθηκα και γύρισα για να τραβήξω το καζανάκι, αντίκρισα μέσα στη λεκάνη τις πιο παράξενες καφετί αποχρώσεις. Εντυπωσιάστηκα τόσο πολύ, που θέλησα να την μοιραστώ με όλο τον κόσμο. Την τράβηξα φωτογραφία με το κινητό και άρχισα να ψάχνω την εταιρεία που θα μπορούσε να αποτυπώσει πιστά την αποχώρηση πάνω σε δέρμα σκύλου”

Από την μεριά του, ο ιδιοκτήτης της εταιρείας διαχείρισης λυμάτων κύριος Μανώλης Καυλαντάκης, ήταν ενθουσιασμένος για την εμπλοκή μιας μικρής τοπικής εταιρείας σε ένα τόσο μεγάλο project. “Τριάντα χρόνια μέσ’στα σκατά είμαστε και κανείς Έλληνας δεν είχε αναγνωρίσει την δουλειά μας. Έπρεπε να ‘ρθουν οι ξένοι. Με τον σύντεκνο Τσιανγκ έχουμε μια άψογη συνεργασία. Πρώτα μου έδειξε την φωτογραφία και μετά  με ρώτησε αν μπορεί να βάζει κάθε πρωί στο βυτίο τα τομάρια των σκύλων, πριν ξεκινήσω τα δρομολόγια στα χωριά για να αδειάσω τους βόθρους. Δεν είναι εύκολη δουλειά όπως φαντάζονται κάποιοι. Αν δεν γνωρίζεις τις διατροφικές συνήθειες των κατοίκων κάθε χωριού δεν θα έχεις το σωστό αποτέλεσμα. Ακόμα και η σειρά που θα ξεκινήσεις να αδειάζεις τους βόθρους έχει την σημασία της. Το σωστό είναι ξεκινήσεις από τα πεδινά χωριά που τρώνε περισσότερα θαλασσινά και μετά να πας στα ορεινά που τρώνε περισσότερο κόκκινο κρέας, ώστε να σκουραίνει προοδευτικά το χρώμα των λυμάτων. Επίσης ο οδηγός του φορτηγού θα πρέπει να πηγαίνει από δρόμους με πολλές στροφές για να αναμιγνύονται καλά τα υλικά.”.

Όταν κάτσεις πάνω στη σέλα της Kineziana και την σηκώσεις από το σταντ, σου είναι δύσκολο να πιστέψεις ότι το πραγματικό βάρος της είναι 350 κιλά χωρίς βενζίνη. Ο Τσιάνγκ παραδέχτηκε ότι το βάρος το υπολογίσανε με το μάτι, καθώς η ζυγαριά έσπασε κατά την διαδικασία της μέτρησης βάρους. Η αδυναμία εύρεσης ζυγαριάς που να αντέχει την Kineziana πάνω της, ώστε να γίνει η μέτρηση που απαιτούν οι προδιαγραφές έγκρισης τύπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, ανάγκασε την Ching-Cheng να αναλάβει το κόστος φιλοξενίας των επιθεωρητών για μία εβδομάδα στα Μάλια.

Το βάρος δημιούργησε πρόβλημα και στην μεταφορά της μοτοσυκλέτας από την γραμμή παραγωγής προς τα λιμάνια για εξαγωγή. Ως λύση, αποφάσισαν να μην φτιάξουν καθόλου γραμμή παραγωγής και οι μοτοσυκλέτες να συναρμολογούνται μία-μία στην αυλή του κάθε πελάτη. “Τόσο προσωπική εξυπηρέτηση δεν παρέχει στους πελάτες της ούτε η Rolls Royce και η Bugatti!” Η διαδικασία κατασκευής ξεκινά με την άφιξη των φορτηγών, τα οποία αδειάζουν στην αυλή τα παλιοσίδερα. Μετά χτυπάει το κουδούνι της εξώπορτας ένας Κινέζος ντυμένος φαντάρος (αν έχεις επιλέξει τον βασικό εξοπλισμό military) ή Νεράιδα του Δάσους (αφορά τον έχτρα εξοπλισμό La Poustola) και αρχίζει να σκίζει τα ρούχα του ουρλιάζοντας, μέχρι να μείνει με το σώβρακο και τις κάλτσες. Από την στιγμή που όλα τα εξαρτήματα είναι μπροστά στα πόδια σου, ξεκινάς μόνος σου την συναρμολόγηση. Η κατασκευή της δικής σου μοτοσυκλέτας από εσένα τον ίδιο είναι μια μοναδική εμπειρία. Είναι δικό σου παιδί και όχι ένα απλό αντικείμενο” μας είπε ο Τσιανγκ.

Η μοτοσυκλέτα που οδηγήσαμε εμείς ήταν το μοναδικό πρωτότυπο που επιβίωσε των σκληρών δοκιμών εξέλιξης στους δρόμους της Κρήτης. Συνολικά είχαν φτιαχτεί πέντε πρωτότυπα για δοκιμές, αλλά δυστυχώς τα δύο από αυτά τα πήραν κατά λάθος οι τσιγγάνοι νομίζοντας ότι είναι τρύπιοι, σκουριασμένοι θερμοσίφωνες και τα άλλα δύο τα πέταξαν στη θάλασσα οι ίδιοι οι δοκιμαστές, μία μόλις ημέρα πριν βγάλουν τα παπούτσια τους, ανοίξουν το παράθυρο και πέσουν στο κενό.

Σπάνια έχουμε την ευκαιρία και την τιμή να μας καλέσει ένα εργοστάσιο να οδηγήσουμε μια πρωτότυπη μοτοσυκλέτα πριν φτάσει στο στάδιο της παραγωγής. Αυτό δείχνει ότι η ομάδα του Τσιανγκ έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της και είναι υπερήφανη για την δουλειά που έχει κάνει. Ξεκινώντας από το φανάρι, ο κινητήρας θα σπρώχνει με όλη του την δύναμη την Kineziana εμπρός, όμως καλό είναι να έχεις κι ένα φίλο σου πίσω της για να βάλει κι αυτός ένα χεράκι. Μόλις αναπτύξει ταχύτητα, τότε σταματάτε να την σπρώχνετε και πηδάτε πάνω στη σέλα της. Χρειάζεται λίγο να συγχρονιστείτε μεταξύ σας για να πετύχετε μια δυνατή εκκίνηση, διότι αν ανεβείτε ταυτόχρονα και οι δύο θα σκορτσάρει ή θα σου σβήσει.

Στις στροφές τα περιθώρια κλίσης είναι ανεξάντλητα, καθώς η μέγιστη ταχύτητα που μπορεί να πιάσει η Kineziana κάνει ουσιαστικά οποιαδήποτε στροφή να μοιάζει με ευθεία.

Φυσικά, ένας έμπειρος αναβάτης μπορεί να ακουμπήσει τα μαρσπιέ στην άσφαλτο, την στιγμή που την πετάει κάτω και την αφήνει στη μέση του δρόμου βρίζοντας, συνεχίζοντας  με τα πόδια. Όμως για τον υπόλοιπο μέσω όρο των αναβατών, η Kineziana 750 μπορεί να γίνει η μοτοσυκλέτα που θα γεμίσει την ζωή τους με πρωτόγνωρες και μοναδικές εμπειρίες.

Αν θέλεις όταν γεράσεις να λες ιστορίες στα εγγόνια σου δίπλα στο τζάκι, τότε η Kineziana σίγουρα θα τις κάνει πιο εντυπωσιακές. Ιστορίες που θα είναι γεμάτες επικές μάχες με άγρια σαλιγκάρια, βουτηγμένες μέσα σε γράσα αλυσίδας και μυρωδιές που κανένας άλλως ζωντανός οργανισμός δεν έχει μυρίσει στη ζωή του. 

Ευχαριστώ θερμά τον Λάζαρο Αλεξάκη για την βοήθεια και διαμεσολάβησή του με την Ching-Cheng, ώστε να γίνει αυτή η σημαντική δοκιμή πραγματικότητα. Ο Λάζαρος είναι ταυτόχρονα και ο πρώτος Έλληνας που θα αποκτήσει μια 750 Four Kineziana και σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορεί στους δρόμους του Ηρακλείου. Καλοτάξιδη Λάζαρε!

 

 

------Disclaimer: Αποποίηση Ευθύνης------------ 

Προφανώς το παρόν άρθρο είναι ξεκάθαρα χιομοριστικό, παρόλο που σήμερα δεν είναι Πρωταπριλιά. Όλες οι πληροφορίες είναι αλληγορικές κι έχουν γραφτεί προς "εσωτερική κατανάλωση" καθώς αφορούν την μοτοσυκλέτα του Λάζαρου Αλεξάκη ή αλλιώς το "Στόμα του Λύκου" του ανθρώπου δηλαδή που υπογράφει την τελευταία σελίδα του MOTO. Και παρόλο που είναι χρόνια πολλά μαζί μας, δεν απέφυγε το λάθος να μας εμπιστευτεί την μοτοσυκλέτα του, και να τα αποτελέσματα...

Η συγκυρία βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Διότι αν υπάρχει ένας άνθρωπος στον κόσμο που ο Αλεξάκης θαυμάζει σε βαθμό απόλυτο, αυτός είναι ο Freddie “Fast” Spencer, τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, ένας από τους καλύτερους αναβάτες που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, και που σήμερα κάθισε στην σέλα αυτής της μοτοσυκλέτα δίνοντας, συγχαρητήρια στον Αλεξάκη για την βαφή, την «καστομιά» και την έμπνευση… Ορίστε:

Δείτε το video του Fast Freddie Spencer στην... "Αμερικάνα"

 

 

Αισθανθήκαμε μετά το παραπάνω πως έπρεπε να τον προσγειώσουμε...

Ελπίζουμε να το απολαύσατε μαζί μας!

 

Νέοι αναβάτες: Πόσο κακή ιδέα είναι η αγορά παλιάς μοτοσυκλέτας

Ο κακός “συμβουλάτορας” της παρέας και η μόδα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/8/2020

Μόλις πήρες το δίπλωμά σου και είσαι έτοιμος να αγοράσεις το πρώτο μηχανάκι σου ή ακόμα καλύτερα την πρώτη σου μοτοσυκλέτα. Φυσικά τα οικονομικά σου είναι περιορισμένα και οι γονείς σου δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη… άρα ούτε και να σε βοηθήσουν οικονομικά στην αγορά της. Οπότε η μόνη βοήθεια που έχεις για να επιλέξεις τί τελικά θα αγοράσεις είναι οι συμβουλές της παρέας και κυρίως των πιο “παλιών” και “έμπειρων”. Σε αυτό το σημείο είναι που γίνεται πολλά χρόνια τώρα ένα σοβαρό λάθος και έχει φτάσει στα άκρα τελευταία λόγω της μόδας των vintage και custom μοτοσυκλετών. Μιλάμε φυσικά για την νοοτροπία πως ο νέος αναβάτης πρέπει να πάρει πρώτα ένα “ρημάδι”  για να “μάθει” και μετά να αγοράσει μια καινούρια μοτοσυκλέτα. Το ίδιο ακριβώς ηλίθιο  σκεπτικό υπάρχει και όταν οι γονείς αγοράζουν αυτοκίνητο στα παιδιά τους “για να μην μπλέξουν με τις σκοτώστρες τις μηχανές”. Συγνώμη λάθος… το σκεπτικό δεν είναι απλώς ηλίθιο, είναι και άκρως επικίνδυνο κι αυτό θα αναλύσουμε εδώ. Τα βασικά επιχειρήματα αυτής της νοοτροπίας είναι ότι ο νέος αναβάτης θα πέσει πέντε-έξι φορές στην αρχή, οπότε γιατί να πάρει μια καινούρια μοτοσυκλέτα και να της καταστρέψει τα πλαστικά; Όταν μάθει να μην πέφτει ας πάρει μια καινούρια, σωστά; Όχι βέβαια! Διότι ο βασικό λόγος για να πέσει ένας νέος αναβάτης είναι να οδηγεί ένα ρημάδι χωρίς αναρτήσεις, χωρίς φρένα, κουρέλι αλυσίδα, με ξύλινα λάστιχα και δεκάδες άλλα μηχανικά προβλήματα.

Δηλαδή δεν φτάνει που μόλις τώρα έμαθε να οδηγεί, θα πρέπει επιπλέον να χειρίζεται και μια αλλοπρόσαλλη μοτοσυκλέτα με απρόβλεπτες και κυρίως επικίνδυνες  αντιδράσεις. Οι νέοι αναβάτες πρέπει να έχουν μια μοτοσυκλέτα που να τους απλοποιεί τη διαδικασία οδήγησης και όχι να τους την κάνει πιο δύσκολη. Επίσης πρέπει να έχουν μια μοτοσυκλέτα που να έχει προοδευτικές αντιδράσεις και αν είναι δυνατόν να “διορθώνει” και να τους προστατεύει από τα λάθη τους. Και δεν είναι μόνο αυτά. Η απουσία τεχνικών γνώσεων και εμπειρίας γύρω από τα μηχανικά μέρη μιας μοτοσυκλέτας των νέων αναβατών, τους βάζει σε μεγάλους κινδύνους όταν οδηγούν μια ταλαιπωρημένη παλιά μοτοσυκλέτα. Οι νέοι αναβάτες δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα πότε μια αλυσίδα είναι έτοιμη να πηδήξει πάνω από τα φαγωμένα δόντια, πότε ένα σύστημα φρένων έχει διαρροή ή υπολειτουργεί, πότε ένας λαιμός τιμονιού μαγκώνει, πότε μια βαλβίδα χάνει σιγά-σιγά αέρα στα λάστιχα, ούτε φυσικά πότε ένα κιβώτιο ταχυτήτων είναι έτοιμο να καρφώσει και να μπλοκάρει τον πίσω τροχό. Εννοείται πως σε όλα αυτά θα ακούσεις αντίλογο. Εγώ έμαθα να οδηγώ χωρίς ABS και Traction Control ενώ τώρα οι νέοι οδηγάνε ρομπότ που στρίβουν και φρενάρουν μόνα τους…

Η απάντηση σε αυτό είναι απλή και μπορείς να την δεις με τα μάτια σου αν πας στην πίστα, όπου οι περισσότεροι από τους “παλιούς” φρενάρουν 100 μέτρα πιο νωρίς πριν τη στροφή και ανοίγουν το γκάζι 100 μέτρα πιο αργά, διότι από τις τούμπες που έχουν φάει οδηγώντας μοτοσυκλέτες χωρίς ABS και Traction Control δεν μπόρεσαν ποτέ να μάθουν πώς να ανιχνεύουν τα όρια της πρόσφυσης και έτσι δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την επιπλέον πρόσφυση της πίστας. Άρα το σκεπτικό ότι με τα ηλεκτρονικά δεν μαθαίνεις να οδηγάς γρήγορα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Ειδικά στους ελληνικούς δρόμους, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το άλλο επιχείρημα όσων συμβουλεύουν τους νέους να πάρουν “για αρχή ένα ρημάδι για να μάθουν” είναι πως με τα μηχανικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν, θα αναγκαστούν να μάθουν “να λύνουν και θα δένουν με κλειστά μάτια” μια μοτοσυκλέτα. Υπάρχουν σχολές για αυτή τη δουλειά κι αν δεν θέλεις να πληρώσεις για να μάθεις, τότε μπορείς να πηγαίνεις στο συνεργείο της γειτονιάς σου και να σκουπίζεις το πάτωμα. Σίγουρα θα μάθεις περισσότερα για τις μοτοσυκλέτες από όσα θα μάθεις αν βρεθείς στο ΚΑΤ λόγω κομμένης αλυσίδας ή κλασμένης ανάρτησης που σε απογείωσε στις μπαριέρες. Αν σου αρέσει να σκαλίζεις παλιές μοτοσυκλέτες με κατσαβίδια για να μάθεις, τότε κάνε το σε μια μοτοσυκλέτα που δεν οδηγείς ή βοήθα έναν φίλο ή γνωστό σου που ανακατασκευάζει μία. Όσο για τη χιπστερομόδα με τους πιτσιρικάδες να κυκλοφορούν “σαράβαλα” ή “κακοποιημένα” μηχανάκια προηγούμενων δεκαετιών, κατανοούμε την “επαναστατική” κουλτούρα της και το γεγονός πως κάποιοι από αυτούς στη συνέχεια αγάπησαν τις κλασσικές μοτοσυκλέτες, αλλά το τίμημα της ασφάλειας της ζωή τους είναι πολύ βαρύ.

Που καταλήγουν όλα αυτά; Το πρώτο είναι πως οι νέοι αναβάτες χρειάζονται δίκυκλα που να είναι ασφαλή και χωρίς κανένα μηχανικό πρόβλημα. Η αγορά εντελώς καινούριας μοτοσυκλέτας ή έστω μεταχειρισμένης (που όμως να έχει εγγύηση εν ισχύει ώστε αν χαλάσει κάτι να επισκευαστεί σωστά και όχι όπως-όπως ή καθόλου γιατί ο πιτσιρικάς είναι by design άφραγκος κι αν έχει λεφτά στην τσέπη θα τα κάνει φώτα LED και όχι service στα φρένα). Το δεύτερο και το βασικότερο αφορά τους “συμβουλάτορες” και πολύ περισσότερο τους γονείς. Μην αγοράζετε και μην αφήνετε τα παιδιά σας να αγοράζουν “ρημάδια” 20-30 ετών για να μάθουν να οδηγούν, είτε πρόκειται για δίκυκλα, είτε για αυτοκίνητα. Βοηθήστε τα (είτε με την συμβουλή σας, είτε με το πορτοφόλι σας) να αγοράσουν ένα σύγχρονο και ασφαλές όχημα. Το πρώτο δίκυκλο με το οποίο θα μάθουν να κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους θα πρέπει να είναι το πιο ασφαλές και το πιο αξιόπιστο που αντέχει η τσέπη τους. Και όσο παράξενο κι αν ακούγεται, οι δόσεις του δανείου για ένα καινούριο δίκυκλο με δύο χρόνια εγγύηση κοστίζουν λιγότερο από τις επισκευές (και τους γιατρούς…) που θα κοστίσει ένα “ρημάδι”. Και επειδή σίγουρα θα βρεθεί ο βλάκας που θα πει πως το κίνητρό μας είναι να “σπρώξουμε” τον κόσμο προς την αγορά καινούριων δικύκλων, αντί για να αγοράσουν πολύ φτηνότερα ένα μεταχειρισμένο, θα του θυμίσουμε πως το άρθρο αυτό αφορά μόνο τους νέους αναβάτες και το πρώτο δίκυκλο που θα αγοράσουν – Δεν αφορά το σύνολο των μοτοσυκλετιστών. Ίσα-ίσα που οι μεταχειρισμένες μοτοσυκλέτες είναι η ραχοκοκαλιά του μοτοσυκλετισμού εμπορικά, καθώς κρατάνε εν ζωή όλους τους κλάδους. Άλλωστε αν δεν μπορείς να πουλήσεις την μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα σου, τότε πως θα πάρεις καινούρια;               

 

Στη στήλη "Απόψεις" εκφράζεται η άποψη του συντάκτη που υπογράφει το άρθρο