Μία εγκύκλιος δεν θα διορθώσει τα προβλήματα των διανομέων!

Χρειάζονται πράξεις - νόμοι υπάρχουν ήδη
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

11/12/2018

Στα ειδησεογραφικά site γενικού ενδιαφέροντας κυκλοφορεί η είδηση από εχθές πως έρχονται αλλαγές για όσους εργάζονται ως διανομείς, όμως όπως όλα δείχνουν όλο αυτό δεν είναι τελικά παρά μία προσπάθεια να κρατηθούν χαμηλά οι τόνοι, που πρόσφατα ανέβηκαν στην Θεσσαλονίκη.

Διότι νομοθεσία υπήρχε και υπάρχει, κι έτσι η συνέντευξη που έδωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Κόκκινο Θεσσαλονίκης» ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Ανδρέας Νεφελούδης, περισσότερο ρίχνει την μπάλα στο δοκάρι, παρά στα δίχτυα.

Αναφέρουν λοιπόν τα μεγάλα ειδησεογραφικά site αναπαράγοντας το ένα το άλλο, πως έρχεται εγκύκλιος που «επιτέλους» θα καθιστά υποχρεωτικό να παρέχει ο εργοδότης μοτοσυκλέτα!

Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός, πως το γράμμα του νόμου δεν έχει αφήσει ακάλυπτες τις εξωτερικές εργασίες, και πώς πάντα έπρεπε ο εργοδότης να παρέχει όλα τα «μέσα» που απαιτεί η εκπλήρωση μίας εργασίας. Διαφορετικά και συγκεκριμένα για το μεταφορικό μέσο, μπορούσε να προβεί σε ειδική συμφωνία εκμίσθωσης του ιδιωτικού μέσου του εργαζόμενου με το αντίστοιχο τίμημα, πράγμα που χοντρικά και δίχως πρακτική κάλυψη έναντι του νόμου γινόταν στην Ελλάδα ως: «δίνω τόσα για αυτές τις ώρες αν έχεις μηχανάκι δικό σου».

Όταν ήρθαν στο προσκήνιο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι διανομείς προσπάθησαν να συνδικαλιστούν διεκδικώντας μία συλλογική σύμβαση με πρώτο και κυριότερο την παροχή του μέσου από τον εργοδότη κι έπειτα καλύτερο ένσημο από την στιγμή που το ρίσκο ήταν –και είναι- αυξημένο καθώς και μία σειρά από πολύ λογικά αιτήματα.

Το πρόβλημα είναι βέβαια πως δεν είναι καθόλου εύκολο να συνδικαλιστεί κανείς σε έναν κλάδο που βασιλεύει η μαύρη εργασία. Κι αυτό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι από όσους δουλεύουν στον χώρο των παραδόσεων της εστίασης, τους φίλους delivery / deliverάδες / πακετάδες κτλ… πράγμα εγκληματικό με βάση την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία!

Το άλλο θέμα που έχουμε εμείς μαζί τους, για να σας προλάβω στα σχόλια, είναι πως σπάνια χρησιμοποιούν κράνος, και ελάχιστα σέβονται τον ΚΟΚ, όμως αυτή είναι μία πραγματικότητα που ανταποκρίνεται σε ολοένα και λιγότερο κόσμο. Οι περισσότεροι βλέπουν πλέον πως οι διανομείς δεν παραβιάζουν τον ΚΟΚ περισσότερο από αυτό που κάνουμε όλοι οι μοτοσυκλετιστές στην Ελλάδα. Εξαιρέσεις υπάρχουν, και πάντα θα υπάρχουν, όμως ακόμη κι έτσι ας παρανομούν έχοντας πλήρη ασφάλιση καλυπτόμενοι από τους νόμους, καθώς αυτό είναι καλύτερο για τους άλλους την στιγμή του ατυχήματος…

Προς τι λοιπόν η ειδική εγκύκλιος που ο γενικός γραμματέας είπε χαρακτηριστικά στο ραδιόφωνο: «βγάζουμε αυτές τις μέρες την περίφημη εγκύκλιο μετά από μια πολύ μεγάλη επεξεργασία για το τι προβλέπει ο νόμος για να είμαστε προσεκτικοί απολύτως και να μην κάνουμε κάποιο λάθος».

Αυτό δυστυχώς ερμηνεύτηκε ως αλλαγές στον χώρο του delivery, όταν στην πραγματικότητα αυτό που είπε ο κ. Νεφελούδης, κι αρκετά θαρραλέα μάλλον, είναι πως εκεί στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας δεν είχαν ιδέα για το τι ορίζει ο νόμος και χρειάζεται να το ξανά δουν, πράγμα που τους πήρε και αρκετό χρόνο, σύμφωνα πάντα με τα δικά του λόγια!

Σύντομη απάντηση σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει, καθώς πρώτα πρέπει να ερωτηθεί ο γενικός γραμματέας τι έκαναν τόσο καιρό, όπως επίσης και για το τι προτίθεντο να κάνουν, από την στιγμή που η μάστιγα στον συγκεκριμένο κλάδο δεν ήταν η νομοθεσία, αυτή ξανά λέμε πως υπήρχε και υπάρχει, αλλά το γεγονός πως κανείς εργοδότης δεν συμμορφωνόταν ενώ κυριεύεται το επάγγελμα από την ανασφάλιστη εργασία, πράγμα που μία εγκύκλιος για επιβολή παροχής μοτοσυκλέτας δεν μπορεί να λύσει σε ανθρώπους που δεν επιβεβαιώνεται το ίδιο το γεγονός της εργασίας!

Δυστυχώς δεν γίνεται να πανηγυρίσουμε μαζί με τους υπόλοιπους δημοσιογράφους γενικής ενημέρωσης, καθώς εκλαμβάνουμε αυτή την εξαγγελία ως μία προσπάθεια να κατευνάσουν τα πνεύματα στην Θεσσαλονίκη, εκεί που οι αντιδράσεις του κλάδου διανομέων ήταν πάντα μαζικότερες, παρουσιάζοντας έντονη συνδικαλιστική δράση και περισσότερες κινητοποιήσεις που το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί. Κι αυτό γιατί μέσα σε δύο μήνες έχουν καταγραφεί δύο ξεχωριστά περιστατικά ξυλοδαρμού από εργοδότες σε διανομείς, με την τελευταία περίπτωση να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις στον Τύπο. Από την μία τα παραδοσιακά μέσα ανέδειξαν το θέμα που πήρε διαστάσεις και μπράβο, από την άλλη γίνεται προσπάθεια να ξεχαστεί, αφήνοντας να εννοηθεί πως το μόνο που χρειάζεται τελικά ήταν μία εγκύκλιος!

Είναι χαρακτηριστικό λοιπόν που ο κ. Νεφελούδης συνέχισε λέγοντας: «Η εγκύκλιος ξεκαθαρίζει τις υποχρεώσεις που έχει ο εργοδότης στα καταστήματα που έχουν delivery στην εστίαση και θα βοηθήσει πάρα πολύ στη διαδικασία κυρίως του ΣΕΠΕ, για να ξέρει τι ελέγχει, και βεβαίως το να μαζευτεί το "σύστημα" αυτό με τους τραμπουκισμούς και τις παραβατικότητες».

Ξεκάθαρα λοιπόν το ενδιαφέρον προς την μερίδα αυτή των εργαζομένων είναι πρόσκαιρο με βάση την δημοσιότητα που υπάρχει αυτή την στιγμή, όταν αυτό που χρειάζεται το επάγγελμα είναι ο συχνότερος έλεγχος. Και πάντα φυσικά με την ωριμότητα που πρέπει να έχει ένα σωστό κράτος, διότι το μυστικό είναι στο "συχνός" έλεγχος. Δεν βάζεις εξαντλητικά πρόστιμα αλλά τα αυξάνεις σταδιακά μονάχα σε εκείνον που επαναλαμβάνει την παρανομία, από την στιγμή που τόσο οι διανομείς όσο και η πλειοψηφία των μικρών μαγαζιών σίτισης είναι σε αυτό το επάγγελμα καθαρά βιοποριστικά και όχι επιχειρηματικά.

Γνώριμο κάθε κυβέρνησης σε αυτή την χώρα, οι εξαγγελίες για νόμους που έρχονται μέσα από γραμματείς και «πληροφοριοδότες» λες και βρισκόμαστε στην Πνύκα και ο δημόσιος διάλογος θα οδηγήσει κάπου. Στην προκειμένη περίπτωση είναι απαραίτητο να γίνουν συγκεκριμένες πράξεις, κι έτσι εκείνο που χρειάζεται από εμάς –ως μέσο- είναι να δώσουμε συνέχεια και μετά την περίφημη, όπως το ίδιο το υπουργείο την είπε, εγκύκλιο!

Νέοι αναβάτες: Πόσο κακή ιδέα είναι η αγορά παλιάς μοτοσυκλέτας

Ο κακός “συμβουλάτορας” της παρέας και η μόδα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/8/2020

Μόλις πήρες το δίπλωμά σου και είσαι έτοιμος να αγοράσεις το πρώτο μηχανάκι σου ή ακόμα καλύτερα την πρώτη σου μοτοσυκλέτα. Φυσικά τα οικονομικά σου είναι περιορισμένα και οι γονείς σου δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη… άρα ούτε και να σε βοηθήσουν οικονομικά στην αγορά της. Οπότε η μόνη βοήθεια που έχεις για να επιλέξεις τί τελικά θα αγοράσεις είναι οι συμβουλές της παρέας και κυρίως των πιο “παλιών” και “έμπειρων”. Σε αυτό το σημείο είναι που γίνεται πολλά χρόνια τώρα ένα σοβαρό λάθος και έχει φτάσει στα άκρα τελευταία λόγω της μόδας των vintage και custom μοτοσυκλετών. Μιλάμε φυσικά για την νοοτροπία πως ο νέος αναβάτης πρέπει να πάρει πρώτα ένα “ρημάδι”  για να “μάθει” και μετά να αγοράσει μια καινούρια μοτοσυκλέτα. Το ίδιο ακριβώς ηλίθιο  σκεπτικό υπάρχει και όταν οι γονείς αγοράζουν αυτοκίνητο στα παιδιά τους “για να μην μπλέξουν με τις σκοτώστρες τις μηχανές”. Συγνώμη λάθος… το σκεπτικό δεν είναι απλώς ηλίθιο, είναι και άκρως επικίνδυνο κι αυτό θα αναλύσουμε εδώ. Τα βασικά επιχειρήματα αυτής της νοοτροπίας είναι ότι ο νέος αναβάτης θα πέσει πέντε-έξι φορές στην αρχή, οπότε γιατί να πάρει μια καινούρια μοτοσυκλέτα και να της καταστρέψει τα πλαστικά; Όταν μάθει να μην πέφτει ας πάρει μια καινούρια, σωστά; Όχι βέβαια! Διότι ο βασικό λόγος για να πέσει ένας νέος αναβάτης είναι να οδηγεί ένα ρημάδι χωρίς αναρτήσεις, χωρίς φρένα, κουρέλι αλυσίδα, με ξύλινα λάστιχα και δεκάδες άλλα μηχανικά προβλήματα.

Δηλαδή δεν φτάνει που μόλις τώρα έμαθε να οδηγεί, θα πρέπει επιπλέον να χειρίζεται και μια αλλοπρόσαλλη μοτοσυκλέτα με απρόβλεπτες και κυρίως επικίνδυνες  αντιδράσεις. Οι νέοι αναβάτες πρέπει να έχουν μια μοτοσυκλέτα που να τους απλοποιεί τη διαδικασία οδήγησης και όχι να τους την κάνει πιο δύσκολη. Επίσης πρέπει να έχουν μια μοτοσυκλέτα που να έχει προοδευτικές αντιδράσεις και αν είναι δυνατόν να “διορθώνει” και να τους προστατεύει από τα λάθη τους. Και δεν είναι μόνο αυτά. Η απουσία τεχνικών γνώσεων και εμπειρίας γύρω από τα μηχανικά μέρη μιας μοτοσυκλέτας των νέων αναβατών, τους βάζει σε μεγάλους κινδύνους όταν οδηγούν μια ταλαιπωρημένη παλιά μοτοσυκλέτα. Οι νέοι αναβάτες δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα πότε μια αλυσίδα είναι έτοιμη να πηδήξει πάνω από τα φαγωμένα δόντια, πότε ένα σύστημα φρένων έχει διαρροή ή υπολειτουργεί, πότε ένας λαιμός τιμονιού μαγκώνει, πότε μια βαλβίδα χάνει σιγά-σιγά αέρα στα λάστιχα, ούτε φυσικά πότε ένα κιβώτιο ταχυτήτων είναι έτοιμο να καρφώσει και να μπλοκάρει τον πίσω τροχό. Εννοείται πως σε όλα αυτά θα ακούσεις αντίλογο. Εγώ έμαθα να οδηγώ χωρίς ABS και Traction Control ενώ τώρα οι νέοι οδηγάνε ρομπότ που στρίβουν και φρενάρουν μόνα τους…

Η απάντηση σε αυτό είναι απλή και μπορείς να την δεις με τα μάτια σου αν πας στην πίστα, όπου οι περισσότεροι από τους “παλιούς” φρενάρουν 100 μέτρα πιο νωρίς πριν τη στροφή και ανοίγουν το γκάζι 100 μέτρα πιο αργά, διότι από τις τούμπες που έχουν φάει οδηγώντας μοτοσυκλέτες χωρίς ABS και Traction Control δεν μπόρεσαν ποτέ να μάθουν πώς να ανιχνεύουν τα όρια της πρόσφυσης και έτσι δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την επιπλέον πρόσφυση της πίστας. Άρα το σκεπτικό ότι με τα ηλεκτρονικά δεν μαθαίνεις να οδηγάς γρήγορα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Ειδικά στους ελληνικούς δρόμους, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το άλλο επιχείρημα όσων συμβουλεύουν τους νέους να πάρουν “για αρχή ένα ρημάδι για να μάθουν” είναι πως με τα μηχανικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν, θα αναγκαστούν να μάθουν “να λύνουν και θα δένουν με κλειστά μάτια” μια μοτοσυκλέτα. Υπάρχουν σχολές για αυτή τη δουλειά κι αν δεν θέλεις να πληρώσεις για να μάθεις, τότε μπορείς να πηγαίνεις στο συνεργείο της γειτονιάς σου και να σκουπίζεις το πάτωμα. Σίγουρα θα μάθεις περισσότερα για τις μοτοσυκλέτες από όσα θα μάθεις αν βρεθείς στο ΚΑΤ λόγω κομμένης αλυσίδας ή κλασμένης ανάρτησης που σε απογείωσε στις μπαριέρες. Αν σου αρέσει να σκαλίζεις παλιές μοτοσυκλέτες με κατσαβίδια για να μάθεις, τότε κάνε το σε μια μοτοσυκλέτα που δεν οδηγείς ή βοήθα έναν φίλο ή γνωστό σου που ανακατασκευάζει μία. Όσο για τη χιπστερομόδα με τους πιτσιρικάδες να κυκλοφορούν “σαράβαλα” ή “κακοποιημένα” μηχανάκια προηγούμενων δεκαετιών, κατανοούμε την “επαναστατική” κουλτούρα της και το γεγονός πως κάποιοι από αυτούς στη συνέχεια αγάπησαν τις κλασσικές μοτοσυκλέτες, αλλά το τίμημα της ασφάλειας της ζωή τους είναι πολύ βαρύ.

Που καταλήγουν όλα αυτά; Το πρώτο είναι πως οι νέοι αναβάτες χρειάζονται δίκυκλα που να είναι ασφαλή και χωρίς κανένα μηχανικό πρόβλημα. Η αγορά εντελώς καινούριας μοτοσυκλέτας ή έστω μεταχειρισμένης (που όμως να έχει εγγύηση εν ισχύει ώστε αν χαλάσει κάτι να επισκευαστεί σωστά και όχι όπως-όπως ή καθόλου γιατί ο πιτσιρικάς είναι by design άφραγκος κι αν έχει λεφτά στην τσέπη θα τα κάνει φώτα LED και όχι service στα φρένα). Το δεύτερο και το βασικότερο αφορά τους “συμβουλάτορες” και πολύ περισσότερο τους γονείς. Μην αγοράζετε και μην αφήνετε τα παιδιά σας να αγοράζουν “ρημάδια” 20-30 ετών για να μάθουν να οδηγούν, είτε πρόκειται για δίκυκλα, είτε για αυτοκίνητα. Βοηθήστε τα (είτε με την συμβουλή σας, είτε με το πορτοφόλι σας) να αγοράσουν ένα σύγχρονο και ασφαλές όχημα. Το πρώτο δίκυκλο με το οποίο θα μάθουν να κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους θα πρέπει να είναι το πιο ασφαλές και το πιο αξιόπιστο που αντέχει η τσέπη τους. Και όσο παράξενο κι αν ακούγεται, οι δόσεις του δανείου για ένα καινούριο δίκυκλο με δύο χρόνια εγγύηση κοστίζουν λιγότερο από τις επισκευές (και τους γιατρούς…) που θα κοστίσει ένα “ρημάδι”. Και επειδή σίγουρα θα βρεθεί ο βλάκας που θα πει πως το κίνητρό μας είναι να “σπρώξουμε” τον κόσμο προς την αγορά καινούριων δικύκλων, αντί για να αγοράσουν πολύ φτηνότερα ένα μεταχειρισμένο, θα του θυμίσουμε πως το άρθρο αυτό αφορά μόνο τους νέους αναβάτες και το πρώτο δίκυκλο που θα αγοράσουν – Δεν αφορά το σύνολο των μοτοσυκλετιστών. Ίσα-ίσα που οι μεταχειρισμένες μοτοσυκλέτες είναι η ραχοκοκαλιά του μοτοσυκλετισμού εμπορικά, καθώς κρατάνε εν ζωή όλους τους κλάδους. Άλλωστε αν δεν μπορείς να πουλήσεις την μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα σου, τότε πως θα πάρεις καινούρια;               

 

Στη στήλη "Απόψεις" εκφράζεται η άποψη του συντάκτη που υπογράφει το άρθρο