Διόδια και προσωπικά δεδομένα: Μας απάντησαν τέσσερα χρόνια μετά!

Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

14/11/2014

Ήταν αρχές του 2011, όταν οι εταιρίες παραχώρησης που εισπράττουν τα έσοδα των διοδίων τελών, άρχισαν να αποστέλλουν στην τροχαία τα στοιχεία των οχημάτων που δεν κατέβαλαν το τέλος διοδίων. Στις 5/1/2011 το περιοδικό MOTO στα πλαίσια έρευνάς του έκανε αίτηση στην Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, ζητώντας να μάθει αν η Αρχή είναι σύμφωνη με την επεξεργασία δεδομένων από τις εταιρίες, και αν ναι, τα σημεία που βασίστηκε η γνωμοδότησή της. Η απάντηση της Αρχής μας ήρθε εχθές, 13/11/2014!

Το διάστημα αυτό των τεσσάρων χρόνων που χρειάστηκε για να μας απαντήσουν (τι είναι άλλωστε τέσσερα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα!), είναι ακόμα ένας τρόπος για να αντιληφθεί κανείς τις διαφορετικές ταχύτητες αντίδρασης με τις οποίες κινείται το ελληνικό δημόσιο σε ότι αφορά τους πολίτες, σε σχέση με τις ανώνυμες εταιρίες. Ευτυχώς που δεν μας είπαν, τέσσερα χρόνια μετά, «Θα το ψάξουμε και θα σας ενημερώσουμε», γιατί και αυτό δεν είναι δύσκολο για τα ελληνικά δεδομένα…

Σχετικά με τις κάμερες λοιπόν, και την διασταύρωση των στοιχείων που κάνουν οι ίδιες οι εταιρίες, έχοντας στα χέρια τους τις πινακίδες, αλλά και τους αριθμούς πλαισίου από το Υπουργείο Μεταφορών, η Αρχή είναι σύμφωνη. Μάλιστα, σύμφωνα με την νέα Οδηγία 1/2011 οι εταιρίες απλά χρειάζεται να γνωστοποιούν στην αρχή την λειτουργία του συστήματος, και την επεξεργασία των στοιχείων, καθώς αυτά δεν είναι «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Διαφορετική λοιπόν αντιμετώπιση για τα «προσωπικά δεδομένα» και για τα «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Ο αριθμός της πινακίδας ανήκει στα πρώτα, τα πρόσωπα των επιβαινόντων στο όχημα ανήκουν στα δεύτερα.

Όσο λοιπόν οι εταιρίες καταγράφουν πινακίδες ή αριθμούς πλαισίου (για να μην ξεχνάμε ότι στα σύγχρονα αυτοκίνητα αυτός είναι εμφανής από το παρμπρίζ) δεν χρειάζονται την αδειοδότηση της Αρχής. Οι ίδιες οι εταιρίες βέβαια, σε επιστολές τους προς τους πολίτες, λένε ότι έχουν την άδεια της Αρχής, οπότε και σε επιστολή της προς τις εταιρίες η Αρχή ζητά να αναφέρονται απλά στην Οδηγία 1/2011, χωρίς να λένε ότι αυτή «υπέχει θέση αδειοδότησης».

Εν ολίγοις, το ελληνικό δημόσιο έδωσε το δικαίωμα σε ιδιώτες ν’ αστυνομεύουν απευθείας πολίτες. Αφού ενσωμάτωσε την μη καταβολή αντιτίμου διοδίων, στις παραβάσεις του ΚΟΚ, έδωσε και το δικαίωμα στις εταιρίες να στέλνουν απευθείας πρόστιμα σε όσους δεν πληρώνουν διόδια. Με την προϋπόθεση ότι υπάρχει φωτογραφία της πινακίδας την στιγμή της παράβασης…

Βέβαια εδώ υπάρχει και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό που οι εταιρίες προσπερνούν με διάφορους τρόπους:

«Ο Παραχωρησιούχος, μετά από παρέλευση 15 ημερών από την ημερομηνία βεβαίωσης της μη καταβολής, εντός των οποίων ο υπόχρεος θα δικαιούται να καταβάλει το οφειλόμενο τέλος με τον τρόπο που θα υποδείξει ο Παραχωρησιούχος, απαλλασσόμενος από κάθε άλλη επιβάρυνση, θα δικαιούται να ζητήσει και έκδοση διαταγής πληρωμής και για τα δύο αυτά ποσά με βάση την παραπάνω βεβαίωση»

Αν λοιπόν η εταιρία καταγράψει τα στοιχεία οχήματος που δεν πλήρωσε διόδια, τότε ο ιδιοκτήτης έχει 15 μέρες στη διάθεσή του να πληρώσει μονάχα τα διόδια, χωρίς κανένα απολύτως πρόστιμο (το οποίο είναι το 20πλάσιο του αντιτίμου). Βέβαια, σε όσες περιπτώσεις γνωρίζουμε εμείς, οι εταιρίες έχουν στείλει απευθείας "λογαριασμό" μαζί με το πρόστιμο.

Ακόμα όμως και αν εκδοθεί νόμιμα η διαταγή πληρωμής, τότε σύμφωνα με το άρθρο 272ΣΤ του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας θα πρέπει να επιδοθεί εντός 30 ημερών αλλιώς παύει να ισχύει! Αν δηλαδή σας ψάχνουν και δεν σας βρίσκουν, τότε θα πρέπει να βγάλουν νέα διαταγή πληρωμής, νέα δικαστικά έξοδα κτλ… Η οποία διαταγή πληρωμής φυσικά, μπορεί και να ανακοπεί.

Στην απάντηση επίσης της Αρχής προς το MOTO, δεν αναφέρεται τίποτα για την κοινοπραξία ΟΛΥΜΠΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε., πρότερα γνωστή ως "Άπιον Κλέος Αυτοκινητόδρομος Α.Ε.". Δεν μας λένε αν έχει γνωστοποιήσει και η παραπάνω εταιρία την καταγραφή των στοιχείων των οχημάτων, ως οφείλει, πριν αρχίσει να τα επεξεργάζεται. Θα τους ρωτούσαμε για αυτή την παράλειψη, αλλά φοβόμαστε ότι θα περάσουν άλλα τέσσερα χρόνια μέχρι να μας απαντήσουν!

Ολόκληρη η απάντηση προς το περιοδικό:

(σημείωση: Το ερώτημα στάλθηκε στις 5/1/2011, αριθμό πρωτοκόλου πήρε στις 10/1/2011. Πέντε μέρες για να πρωτοκοληθεί, σχεδόν τέσσερα χρόνια για να απαντηθεί!)

Ετικέτες

Νέοι αναβάτες: Πόσο κακή ιδέα είναι η αγορά παλιάς μοτοσυκλέτας

Ο κακός “συμβουλάτορας” της παρέας και η μόδα
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

27/8/2020

Μόλις πήρες το δίπλωμά σου και είσαι έτοιμος να αγοράσεις το πρώτο μηχανάκι σου ή ακόμα καλύτερα την πρώτη σου μοτοσυκλέτα. Φυσικά τα οικονομικά σου είναι περιορισμένα και οι γονείς σου δεν θέλουν να ακούσουν ούτε λέξη… άρα ούτε και να σε βοηθήσουν οικονομικά στην αγορά της. Οπότε η μόνη βοήθεια που έχεις για να επιλέξεις τί τελικά θα αγοράσεις είναι οι συμβουλές της παρέας και κυρίως των πιο “παλιών” και “έμπειρων”. Σε αυτό το σημείο είναι που γίνεται πολλά χρόνια τώρα ένα σοβαρό λάθος και έχει φτάσει στα άκρα τελευταία λόγω της μόδας των vintage και custom μοτοσυκλετών. Μιλάμε φυσικά για την νοοτροπία πως ο νέος αναβάτης πρέπει να πάρει πρώτα ένα “ρημάδι”  για να “μάθει” και μετά να αγοράσει μια καινούρια μοτοσυκλέτα. Το ίδιο ακριβώς ηλίθιο  σκεπτικό υπάρχει και όταν οι γονείς αγοράζουν αυτοκίνητο στα παιδιά τους “για να μην μπλέξουν με τις σκοτώστρες τις μηχανές”. Συγνώμη λάθος… το σκεπτικό δεν είναι απλώς ηλίθιο, είναι και άκρως επικίνδυνο κι αυτό θα αναλύσουμε εδώ. Τα βασικά επιχειρήματα αυτής της νοοτροπίας είναι ότι ο νέος αναβάτης θα πέσει πέντε-έξι φορές στην αρχή, οπότε γιατί να πάρει μια καινούρια μοτοσυκλέτα και να της καταστρέψει τα πλαστικά; Όταν μάθει να μην πέφτει ας πάρει μια καινούρια, σωστά; Όχι βέβαια! Διότι ο βασικό λόγος για να πέσει ένας νέος αναβάτης είναι να οδηγεί ένα ρημάδι χωρίς αναρτήσεις, χωρίς φρένα, κουρέλι αλυσίδα, με ξύλινα λάστιχα και δεκάδες άλλα μηχανικά προβλήματα.

Δηλαδή δεν φτάνει που μόλις τώρα έμαθε να οδηγεί, θα πρέπει επιπλέον να χειρίζεται και μια αλλοπρόσαλλη μοτοσυκλέτα με απρόβλεπτες και κυρίως επικίνδυνες  αντιδράσεις. Οι νέοι αναβάτες πρέπει να έχουν μια μοτοσυκλέτα που να τους απλοποιεί τη διαδικασία οδήγησης και όχι να τους την κάνει πιο δύσκολη. Επίσης πρέπει να έχουν μια μοτοσυκλέτα που να έχει προοδευτικές αντιδράσεις και αν είναι δυνατόν να “διορθώνει” και να τους προστατεύει από τα λάθη τους. Και δεν είναι μόνο αυτά. Η απουσία τεχνικών γνώσεων και εμπειρίας γύρω από τα μηχανικά μέρη μιας μοτοσυκλέτας των νέων αναβατών, τους βάζει σε μεγάλους κινδύνους όταν οδηγούν μια ταλαιπωρημένη παλιά μοτοσυκλέτα. Οι νέοι αναβάτες δεν μπορούν να καταλάβουν εύκολα πότε μια αλυσίδα είναι έτοιμη να πηδήξει πάνω από τα φαγωμένα δόντια, πότε ένα σύστημα φρένων έχει διαρροή ή υπολειτουργεί, πότε ένας λαιμός τιμονιού μαγκώνει, πότε μια βαλβίδα χάνει σιγά-σιγά αέρα στα λάστιχα, ούτε φυσικά πότε ένα κιβώτιο ταχυτήτων είναι έτοιμο να καρφώσει και να μπλοκάρει τον πίσω τροχό. Εννοείται πως σε όλα αυτά θα ακούσεις αντίλογο. Εγώ έμαθα να οδηγώ χωρίς ABS και Traction Control ενώ τώρα οι νέοι οδηγάνε ρομπότ που στρίβουν και φρενάρουν μόνα τους…

Η απάντηση σε αυτό είναι απλή και μπορείς να την δεις με τα μάτια σου αν πας στην πίστα, όπου οι περισσότεροι από τους “παλιούς” φρενάρουν 100 μέτρα πιο νωρίς πριν τη στροφή και ανοίγουν το γκάζι 100 μέτρα πιο αργά, διότι από τις τούμπες που έχουν φάει οδηγώντας μοτοσυκλέτες χωρίς ABS και Traction Control δεν μπόρεσαν ποτέ να μάθουν πώς να ανιχνεύουν τα όρια της πρόσφυσης και έτσι δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την επιπλέον πρόσφυση της πίστας. Άρα το σκεπτικό ότι με τα ηλεκτρονικά δεν μαθαίνεις να οδηγάς γρήγορα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει.

Ειδικά στους ελληνικούς δρόμους, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Το άλλο επιχείρημα όσων συμβουλεύουν τους νέους να πάρουν “για αρχή ένα ρημάδι για να μάθουν” είναι πως με τα μηχανικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν, θα αναγκαστούν να μάθουν “να λύνουν και θα δένουν με κλειστά μάτια” μια μοτοσυκλέτα. Υπάρχουν σχολές για αυτή τη δουλειά κι αν δεν θέλεις να πληρώσεις για να μάθεις, τότε μπορείς να πηγαίνεις στο συνεργείο της γειτονιάς σου και να σκουπίζεις το πάτωμα. Σίγουρα θα μάθεις περισσότερα για τις μοτοσυκλέτες από όσα θα μάθεις αν βρεθείς στο ΚΑΤ λόγω κομμένης αλυσίδας ή κλασμένης ανάρτησης που σε απογείωσε στις μπαριέρες. Αν σου αρέσει να σκαλίζεις παλιές μοτοσυκλέτες με κατσαβίδια για να μάθεις, τότε κάνε το σε μια μοτοσυκλέτα που δεν οδηγείς ή βοήθα έναν φίλο ή γνωστό σου που ανακατασκευάζει μία. Όσο για τη χιπστερομόδα με τους πιτσιρικάδες να κυκλοφορούν “σαράβαλα” ή “κακοποιημένα” μηχανάκια προηγούμενων δεκαετιών, κατανοούμε την “επαναστατική” κουλτούρα της και το γεγονός πως κάποιοι από αυτούς στη συνέχεια αγάπησαν τις κλασσικές μοτοσυκλέτες, αλλά το τίμημα της ασφάλειας της ζωή τους είναι πολύ βαρύ.

Που καταλήγουν όλα αυτά; Το πρώτο είναι πως οι νέοι αναβάτες χρειάζονται δίκυκλα που να είναι ασφαλή και χωρίς κανένα μηχανικό πρόβλημα. Η αγορά εντελώς καινούριας μοτοσυκλέτας ή έστω μεταχειρισμένης (που όμως να έχει εγγύηση εν ισχύει ώστε αν χαλάσει κάτι να επισκευαστεί σωστά και όχι όπως-όπως ή καθόλου γιατί ο πιτσιρικάς είναι by design άφραγκος κι αν έχει λεφτά στην τσέπη θα τα κάνει φώτα LED και όχι service στα φρένα). Το δεύτερο και το βασικότερο αφορά τους “συμβουλάτορες” και πολύ περισσότερο τους γονείς. Μην αγοράζετε και μην αφήνετε τα παιδιά σας να αγοράζουν “ρημάδια” 20-30 ετών για να μάθουν να οδηγούν, είτε πρόκειται για δίκυκλα, είτε για αυτοκίνητα. Βοηθήστε τα (είτε με την συμβουλή σας, είτε με το πορτοφόλι σας) να αγοράσουν ένα σύγχρονο και ασφαλές όχημα. Το πρώτο δίκυκλο με το οποίο θα μάθουν να κυκλοφορούν στους ελληνικούς δρόμους θα πρέπει να είναι το πιο ασφαλές και το πιο αξιόπιστο που αντέχει η τσέπη τους. Και όσο παράξενο κι αν ακούγεται, οι δόσεις του δανείου για ένα καινούριο δίκυκλο με δύο χρόνια εγγύηση κοστίζουν λιγότερο από τις επισκευές (και τους γιατρούς…) που θα κοστίσει ένα “ρημάδι”. Και επειδή σίγουρα θα βρεθεί ο βλάκας που θα πει πως το κίνητρό μας είναι να “σπρώξουμε” τον κόσμο προς την αγορά καινούριων δικύκλων, αντί για να αγοράσουν πολύ φτηνότερα ένα μεταχειρισμένο, θα του θυμίσουμε πως το άρθρο αυτό αφορά μόνο τους νέους αναβάτες και το πρώτο δίκυκλο που θα αγοράσουν – Δεν αφορά το σύνολο των μοτοσυκλετιστών. Ίσα-ίσα που οι μεταχειρισμένες μοτοσυκλέτες είναι η ραχοκοκαλιά του μοτοσυκλετισμού εμπορικά, καθώς κρατάνε εν ζωή όλους τους κλάδους. Άλλωστε αν δεν μπορείς να πουλήσεις την μεταχειρισμένη μοτοσυκλέτα σου, τότε πως θα πάρεις καινούρια;               

 

Στη στήλη "Απόψεις" εκφράζεται η άποψη του συντάκτη που υπογράφει το άρθρο