MotorBikeExpo 2018 Full Gallery: Custom πανδαισία!

Η μεγαλύτερη Έκθεση Custom του κόσμου στην οθόνη σας
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

5/2/2018

Ο μαγικός κόσμος της MBE 2018 απλώνεται μπροστά σας σε 500 φωτογραφίες που αποτυπώνουν όλα όσα έγιναν στην πιο πλούσια συγκέντρωση custom μοτοσυκλετών που υπάρχει στον κόσμο. Στο τεύχος Φεβρουαρίου που κυκλοφορεί, διαβάζετε το αποκλειστικό ρεπορτάζ σε συνεργασία με το caferacercult.gr και φωτογραφίες από τους C-Racer, όπου ξεχωρίζουμε μερικά ασυνήθιστα custom από την μεγάλη Έκθεση με την Ελληνική παρουσία.

Συμπληρώνουμε τώρα τις φωτογραφίες του τεύχους με μία πλούσια συλλογή, τόσο από το caferacercult.gr και τους C-Racer, όσο και από την ανταπόκριση με όλες τις δραστηριότητες εντός και εκτός εκθεσιακού χώρου, καθώς και με τις μοτοσυκλέτες που διακρίθηκαν στους διάφορους διαγωνισμού!

Φέτος η μεγάλη αυτή Έκθεση γιόρταζε μία δεκαετία παρουσίας, προσθέτοντας μία ημέρα παραπάνω στην διάρκειά της, την οποία γέμισε με μία εκδήλωση για την συμπλήρωση των δέκα χρόνων. Μονάχα που η απήχηση ήταν τέτοια, που αποφασίστηκε άμεσα να καθιερωθεί η πρόσθετη αυτή η μέρα και για το 2019!

Απίστευτη η απήχηση του DCR-017 της DNA High Perfomance Filters, που το εκπαιδευμένο κοινό της Έκθεσης αναγνώριζε από μακριά την ιδιαιτερότητά της και το γεγονός πως είχε επάνω της κάποια χαρακτηριστικά που κανείς άλλος στον κόσμο δεν έχει κατασκευάσει...

Θυμηθείτε: Το DCR-017 στην μεγαλύτερη έκθεση custom!

Συνολικά περισσότεροι από 160.000 επισκέπτες ταξίδεψαν στην Verona της Ιταλίας για να δουν σχεδόν 700 εκθέτες από όλο τον κόσμο. Εκτός από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, υπήρχαν εκθέτες από το Hong Kong, την Ιαπωνία, χώρες της Ασίας και της Αφρικής, χωρίς να υπολογίζεται μία μικρή στρατιά καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο που ζωγράφιζαν κράνη, τατουάζ, πίνακες ή… σκάλιζαν ακόμα και μουστάκια.. Όλα τα παραπάνω ντύθηκαν με περίπου 60 παράπλευρες εκδηλώσεις που κυμαίνονταν από test rides, μέχρι αγώνες και stunt show ενώ παράλληλα φιλοξενήθηκε και ο πρώτος γύρος του Ιταλικού Πρωταθλήματος Indoor Trial.

οι Έλληνες C-Racer και το caferacercult.gr είχαν για άλλη μία χρονιά μία εξαιρετική παρουσία στην Έκθεση με έντονο εμπορικό ενδιαφέρον!
 

Η μοναδικότητα της Έκθεσης στην Verona, είναι πως φέρνει κοντά τον απλό κόσμο με τους καλύτερους κατασκευαστές custom κι έπειτα με τις μεγάλες εταιρίες που σχεδόν στο σύνολό τους βρίσκονται στην έκθεση με τα δικά τους περίπτερα. Έτσι κάποιος που τώρα ασχολείται με τις custom κατασκευές, βρίσκει την ευκαιρία στην MBE να μιλήσει με τους καλύτερους στον κόσμο που είναι εκεί αυτοπροσώπως πάντα, και που τις δουλείες του βλέπει μονάχα σε φωτογραφίες περιοδικών, στο Instagram κτλ.. Παράλληλα γίνεται ευκαιρία να έρθει πιο κοντά το «παλιό με το νέο», όπως για παράδειγμα η ιταλική ομάδα woolf που συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα τεχνολογία Horizon 2020 και επιδοτήθηκε από την Ιταλική κυβέρνηση για να παραβρίσκεται στην CES2018..

Την τεράστια αυτή συνύπαρξη πλαισίωσε για ακόμα μία φορά η MOTUL, βασικός χορηγός της Έκθεσης, που παράλληλα έδινε την ευκαιρία δοκιμής των προϊόντων της στα πλαίσια της μεγάλης της χορηγίας! Ακόμα και τα σόου με τα αυτοκίνητα είχαν αέρα μοτοσυκλέτας, αφού σε ένα από τα τιμόνια του Drift Taxi που είχε φέρει ο Graziano Rossi, πατέρας του Valentino, βρισκόταν η Alessandra Rossi η σύντροφος του Dovizioso (απλή συνωνυμία το επίθετό τους) και η οποία δήλωσε πως ο Dovizioso δεν την αφήνει ποτέ να οδηγεί γιατί την.. «φοβάται»! Από το Drift μέχρι το 2ο Urban Enduro με ξακουστές συμμετοχές, η μεγάλη έκθεση είχε τόσα πράγματα να δεις εντός και εκτός εκθεσιακού χώρου, και τόσα ξακουστά ονόματα, που πράγματι οι ημέρες δεν έφταναν.

Η Alessandra Rossi, σύντροφος του Dovizioso, ήταν μία από τις οδηγούς του show με τα αυτοκίνητα που διοργανώνει ο πατέρας του Valentino Rossi...
Παράδειγμα προς μίμηση: Βασισμένο σε BMW R100R από την Αυστριακή «Vagabund Moto» το "V07" στο περίπτερο του Αυστραλέζικου site: Pipeburn...

 

Πέρα από τις μοτοσυκλέτες που ξεχωρίσαμε στο τεύχος που κυκλοφορεί, δείτε την μεγαλύτερη Gallery φωτογραφιών από την φετινή Έκθεση:

 

Ετικέτες

Joe Bar Team: Το μοτοσυκλετιστικό κόμικ με την παγκόσμια απήχηση που ήρθε στην Ελλάδα από το ΜΟΤΟ

Οι ιστορίες δημοσιεύτηκαν σε κάθε τεύχος και ξεχωριστά σε τόμους
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

29/12/2021

Πριν από τριάντα χρόνια, και πιο συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 1991, ο Jean-Raul (aka Ζανό ο Σαμουράι), ο Guido (aka Ο Παππούς), o Eduard (aka Εντ ο Τσίτας) και o Jean (aka Τζο ο Πλακατζής) μπήκαν στην παρέα του ΜΟΤΟ κι έκαναν τους ίδιους και τις μοτοσυκλέτες τους (ένα Kawasaki 750 H2, ένα Ducati 9000SS, ένα Honda CB750 κι ένα Norton 850 Commando ΜΚ1 αντίστοιχα) μέρος της Ιστορίας του περιοδικού.

Αυτά ήταν τα ονόματα των χαρακτήρων όπως για πρώτη φορά αποδόθηκαν στα ελληνικά από τον αείμνηστο συνεργάτη μας, τον Γκουίντο Τσιόφφι, που εκείνη την λιγότερο καλωδιωμένη, λιγότερο ταξιδεμένη από τις μάζες εποχή και με σαφώς βραδύτερη επικοινωνία από αυτή που τώρα απολαμβάνουμε, μας δίδαξε πως ο μοτοσυκλετισμός έχει την ίδια γλώσσα σε όλες τις χώρες.

Το κόμικ “Joe Bar Team” δημιουργήθηκε από τον Christian Debarre που υπέγραφε ως Bar2 με στόχο να αποδώσει την μοτοσυκλετιστική κουλτούρα της δεκαετίας του ’70 που εξελισσόταν μπροστά στα προ-εφηβικά του μάτια. Γεννημένος στις 18 Απριλίου του 1960, ο Bar2 βλέπει στους δρόμους τους πρώτους ανένταχτους της ζωής του, τους μοτοσυκλετιστές, όσο διαβάζει τα κόμικ του André Franquin. Αυτά τα δύο παντρεύτηκαν δημιουργώντας την συντροφιά του «Joe Bar» που στα γαλλικά δημιουργεί ένα έξυπνο λογοπαίγνιο με τον «τρελάρα» και όχι τον τρελό, κι αμυδρά παραπέμπει στο απόβαλμα, το έκτρωμα, σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του ίδιου. Η σχολή ενός από τους σημαντικότερους Βέλγους καλλιτέχνες, του André Franquin δημιουργού των «Gaston» και «Marsupilami», παραγωγού του «Spirou et Fantasio», επηρέασε πολλούς κομίστες και τον Debarre επίσης. Με το Joe Bar Team ήθελε να αποτυπώσει την εικόνα που ονειρευόταν να ζήσει μεγαλώνοντας, όσο έβλεπε τους μοτοσυκλετιστές με τον ίδιο τρόπο που ένα μικρό παιδί αντιμετώπιζε κάποτε και σε εμάς εδώ τον μοτοσυκλετισμό της «Αύρας» ομαλοποιώντας και στρογγυλεύοντας τις εικόνες. Για αυτό και το “Joe Bar Team” είναι μία αποτύπωση ενός παλαιότερου Παρισιού με σύγχρονες για την εποχή του Bar2 μοτοσυκλέτες.

Το “Joe Bar Team” κυκλοφορεί στις σελίδες του Moto Journal στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και δένεται σε τόμο το 1990. Με την έκδοση του τόμου, η ανάγκη αυτή για έκφραση μίας συγκεκριμένης πτυχής στην ζωή του Bar2 καλύπτεται και σταματά να σκιτσάρει για το συγκεκριμένο μεταπηδώντας σε ένα άλλο είδος.

Συμβαίνει όμως κάτι παράδοξο και κάπως ελληνικό συν τοις άλλοις, γιατί στο μεσοδιάστημα το Joe Bar Team υιοθετείται από μοτοσυκλετιστικά περιοδικά ανά τον κόσμο και αρχίζει έτσι να αγαπιέται ακόμη περισσότερο και από τους Γάλλους! Η φήμη του στο εξωτερικό επιστρέφει και σε εθνικό επίπεδο τρέφοντας το αίσθημα των αναγνωστών, που ζητάνε την συνέχισή του. Κατά μία έννοια η ευρεία αποδοχή του σε αγγλικά και σε άλλες γλώσσες του δίνει ώθηση και στις γαλλόφωνες χώρες που κυκλοφορούσε.

Για το ελληνικό κοινό συμβαίνει το ίδιο επίσης, η αποδοχή του κόμικ είναι τεράστια και οι Γάλλοι λαμβάνουν και από την Ελλάδα, το μήνυμα πως πρέπει να συνεχίσουν. Ωστόσο ο Bar2 έχει προχωρήσει σε νέο είδος παρόλο που το ενδιαφέρον για περισσότερες Joe Bar ιστορίες συνεχίζεται αμείωτο. Εκείνη την περίοδο έρχεται πιο κοντά με έναν οκτώ χρόνια νεαρότερο δημιουργό που έχει μόλις αποφοιτήσει από την σχολή καλών τεχνών, τον Stéphane Deteindre με τον οποίο συνεργάζονται στην ίδια διαφημιστική εταιρεία. Ο Deteindre ανακαλύπτει πως οι κομίστες είναι απλοί άνθρωποι και όχι ημίθεοι και πως θα μπορούσε και ο ίδιος να κάνει αυτό που αγαπούσε τόσο να διαβάζει. Υπογράφοντας με όνομα «Fane» αναλαμβάνει να συνεχίσει το Joe Bar κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα και ξελαφρώνοντας τον Bar2 από την πίεση. Αρχικά γράφει ο ίδιος και τους διαλόγους μαζί με τα σκίτσα, που μένουν πιστά στην παράδοση του André Franquin και βάζει σε αυτά όλη την απίστευτη ενέργεια που έχει ένας νεαρός όταν το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα.

Ο Fane κρατά όλους τους χαρακτήρες και εισάγει και νέους ενώ αποδεικνύεται άξιος συνεχιστής κάνοντας δική του την παρέα του Joe Bar. Στην Ελλάδα οι ιστορίες γνωρίζουν απίστευτη αγάπη, δένονται σε πολυτελή τεύχη σε δική μας έκδοση και βρίσκουν τον δρόμο τους στα βιβλιοπωλεία. Οι χαρακτήρες μπαίνουν σε μπλούζες, αυτοκόλλητα και γίνονται φιγούρες με το Joe Bar Team να αποκτά φανατικούς αναγνώστες και εκτός μοτοσυκλετιστικού κόσμου. Το κοινό ταυτίζεται και για έναν ακόμη λόγο, καθώς το Joe Bar Team έχει συγχρονιστεί πλήρως με πτυχές του ελληνικού μοτοσυκλετισμού που εκείνη την εποχή δεν απέχει πολύ από τα σκίτσα και το κόμικ δεν φαίνεται ξένο. Ο Fane γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και κάνει το επόμενο βήμα συμβαδίζοντας με εκδοτική εταιρεία στον χώρο τον κόμικ, ξεφεύγοντας από τα περιοδικά μοτοσυκλέτας. Το κοινό των κόμικ είναι διαφορετικό από το αμιγώς μοτοσυκλετιστικό, το ίδιο και οι εκδοτικοί οίκοι που στην Γαλλία μάλιστα έχουν μάθει να επενδύουν σε τίτλους που γίνονται παγκόσμιες επιτυχίες με αντίστοιχα μεγάλα μεγέθη, όπως για παράδειγμα ο Αστερίξ. Εκείνη την εποχή το Joe Bar Team χάνεται από πολλά περιοδικά μοτοσυκλέτας ανά τον κόσμο και θα περάσουν χρόνια και στην Ελλάδα μέχρι τα νέα άλμπουμ να κυκλοφορήσουν από διαφορετικές εκδόσεις και σε άλλη μετάφραση.

Ο αρχικός δημιουργός, Christian Debarre, δεν εγκατέλειψε ωστόσο ποτέ το κόμικ του, επέστρεψε αναλαμβάνοντας μόνος του τον 5ο τόμο και συνεργάστηκε με τον Fane στους υπόλοιπους, ενώ στο σενάριο για τα συνολικά 8 άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει έχουν εμπλακεί και γνωστοί Γάλλοι σεναριογράφοι.

Το ΜΟΤΟ κυκλοφόρησε τις ιστορίες για τα πρώτα τρία άλμπουμ, ταυτόχρονα με την έκδοσή τους έξω κι έκανε το Joe Bar Team ευρύτατα γνωστό στο ελληνικό κοινό.

Ο Fane θα συνεργαστεί αργότερα με έναν από τους μεγαλύτερους γαλλικούς οίκους για κόμικ μεταπηδώντας στο είδος επιστημονικής φαντασίας που πάντα ήθελε να εξερευνήσει, με τον ίδιο πόθο που οι μοτοσυκλέτες είχαν τραβήξει το ενδιαφέρον του Bar2 στην προ-εφηβική ηλικία. Στον ίδιο οίκο θα βρεθεί και ο Bar2 μαζί και τα δικαιώματα του Joe Bar Team. Το 5ο άλμπουμ θα βγει σε σχέδια και σκίτσα αποκλειστικά του Bar2 και οι δύο τους θα συνεργαστούν ξανά στο 6ο άλμπουμ. Ακολουθεί η εγκυκλοπαίδεια «L'Encyclopédie imbécile de la moto» που στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως Σαλταρισμένη εγκυκλοπαίδεια μοτοσυκλέτας, και με αρχικούς δημιουργούς  τους Bar2 και Michel Bidault.

Το 7ο άλμπουμ είναι μία συνεργασία των Bar2, Fades, Patrice Perna και Henri Jenfèvre και τέλος το 2014 εκδίδουν το τελευταίο της σειράς, το 8ο άλμπουμ πάλι από το δίδυμο Bar2 και Fades. Το 2007, ανάμεσα στα άλμπουμ 7 και 8, θα κυκλοφορήσουν και το «Manuel de conduite à l'usage du motocycliste débutant» ένα εγχειρίδιο για νέους αναβάτες που ακόμη και έμπειροι όμως, θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους.

Λίγο αργότερα από το 8ο άλμπουμ θα κυκλοφορήσει και ένα αλμανάκ κάλτ μοτοσυκλετών για την περίοδο 1955-1985 βασισμένο όλο σε γραφή, σκίτσο και χαρακτήρες Joe Bar Team που υπογράφουν οι Bar2, Pierre Vedel, Fades και Juan με πληροφορίες για μοτοσυκλέτες που άφησαν εποχή, όπως οι Norton 500 Manx 1960, Triumph 650 Bonneville (61), Honda CB 450 (66), CB 750, Kawasaki 500 H1 (69), Honda 900 Bol d'Or (79), Yamaha 350 RDLC (80), Suzuki 1100 Katana (82), Kawasaki 900 Ninja (84), MV Agusta 750 S, Ducati 900 SS 1976 και πολλές ακόμη σε 128 χορταστικές σελίδες. Η εγκυκλοπαίδεια αυτή είναι και η τελευταία στην οικογένεια του Joe Bar Team.

Η ευρεία αποδοχή του παρελθόντος δεν έχει μειωθεί ούτε στην σύγχρονη εποχή, αλλά στον καιρό του διαδικτύου το κόμικ έχει δεχτεί κριτική γιατί αποτυπώνει ενέργειες που παραβαίνουν τον ΚΟΚ και αντικοινωνική συμπεριφορά που επιβραβεύεται από τους χαρακτήρες. Αυτό βέβαια είναι κάτι που περισσότερο χαρακτηρίζει την εποχή μας ως σύνολο και λιγότερο κάθε ξεχωριστή δημιουργία φανταστικών χαρακτήρων και καταστάσεων, με τα κοινωνικά δίκτυα να μεγεθύνουν το αρνητικό και όχι το θετικό σχόλιο που ξεκάθαρα και αδιαμφισβήτητα υπερισχύει για κάθε ένα από τα άλμπουμ.

Στο ΜΟΤΟ στηρίξαμε τους Γάλλους δημιουργούς από την πρώτη στιγμή και πριν μεταπηδήσουν εκτός αμιγούς μοτοσυκλετιστικού χώρου. Το κάναμε αναγνωρίζοντας από την πρώτη στιγμή πως ένα κόμικ για μοτοσυκλέτες μπορεί να δημιουργηθεί μονάχα αν συντονιστούν πολλά απόμακρα μεταξύ τους πράγματα καθώς, όπως έχει πει και ο Fane, είναι πιο εύκολο να γράψεις ιστορίες για το διάστημα και το φανταστικό, παρά φανταστικές ιστορίες για μία πραγματική κι ακραία επικριτική κοινότητα, όπως οι μοτοσυκλετιστές. Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας που χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να δούμε να ξεπηδά κάτι τελείως νέο και 100% ελληνικό, που ουδεμία σχέση έχει με την σχολή του André Franquin, αλλά ακολουθεί την σχολή ενός άλλου «Γαλάτη, κοντόξανθου με έναν χοντρό φίλο και τον σκύλο του που ποτέ δεν πρέπει να αποκαλείς έτσι. Τον φίλο, όχι τον σκύλο». Αυτή όμως είναι μία ολότελα διαφορετική ιστορία, που μόλις τώρα έχει αρχίσει να γράφεται.