Ο McGuinness βρήκε "στέγη" στην Kawasaki!

Θα τρέξει μαζί τους στο Isle of Man και στο NW200
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

10/1/2020

Ο John McGuinness είναι μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες του road racing, με 23 νίκες στο ΤΤ του Isle of Man και 47 τερματισμούς στο βάθρο! Μέχρι πριν λίγο καιρό, ο θρυλικός αναβάτης έτρεχε με την μοτοσυκλέτα της Norton, αλλά πρόσφατα είχε μείνει χωρίς "αγωνιστική στέγη", όταν έληξε η συνεργασία του με το βρετανικό εργοστάσιο, καθώς το αφεντικό της φόρμας, Stuart Garner, του ξεκαθάρισε ότι η εταιρεία δεν είχε αγωνιστικά πλάνα για το 2020.

Έκτοτε, ο McGuinness ήταν σε αναζήτηση ομάδας, συζητώντας τόσο με την Triumph όσο και με την PBM, που θα τρέξει με μοτοσυκλέτες της Ducati. Τελικά όμως, το σίριαλ της συμμετοχής του Ιρλανδού στους αγώνες road racing για φέτος, έληξε με την υπογραφή της συμφωνίας με την ομάδα Quattro Plant Bournemouth Kawasaki. Μάλιστα, ο πολυνίκης αναβάτης από το Νησί, δεν θα τρέξει μόνο στο Isle of Man αλλά και στο North West 200, στις κατηγορίες Superbike και Superstock. Ο McGuinness παίρνει ουσιαστικά την θέση του James Hillier, ο οποίος έφυγε από την ομάδα της Bournmouth Kawasaki για να πάει στην OMG Racing BMW.

Παρά την πλούσια αγωνιστική του εμπειρία, ο McGuinness είναι η πρώτη φορά που τρέξει με Kawasaki στο IoM και στο NW200, αν και είχε τερματίσει δεύτερος με μοτοσυκλέτα των "πρασίνων" στον αγώνα Ulster Grand Prix Superbike το 2004. Ο team mate του Ιρλανδού θα είναι ο Alastair Seeley που κατέχει το ρεκόρ νικών για την ομάδα στο NW200, ενώ στο Isle of Man ο McGuinness θα αποτελεί τον μοναδικό αναβάτη της ομάδας. Ο ίδιος δήλωσε πως "είμαι ενθουσιασμένος που ανακοινώνω τα πλάνα μου για το 2020 και αντίστοιχα συγκινημένος που θα οδηγώ για την Quattro Plant Bournemouth Kawasaki. Το ρεκόρ που κατέχουν με τον James Hillier, από πλευράς αποτελεσμάτων και αξιοπιστίας, μαζί με την φήμη τους στον χώρο της μοτοσυκλέτας, μιλούν από μόνα τους. Σε συνδυασμό με το οικογενειακό κλίμα της ομάδας, αποτελούν για μένα το τέλειο πακέτο. Είναι μια ομάδα με εξαιρετική φήμη και υψηλό επαγγελματισμό που έχει πετύχει σπουδαία πράγματα, σε δρόμους και πίστες, και για μένα πληρούν όλες τις προϋποθέσεις."

"Ο Pete (σ.σ. ο Pete Extance, ο ιδιοκτήτης της ομάδας) οδήγησε όλο το δρόμο από το Bournemouth μέχρι το Morecambe για να με συναντήσει κι έριξε μια προσφορά στο τραπέζι που δεν μου πήρε πολλή ώρα για να υπογράψω. Ήταν μια εύκολη απόφαση."

Σε αντίστοιχο ενθουσιώδες κλίμα ήταν και οι δηλώσεις του Pete Extance, ο οποίος είπε ότι είναι απίστευτο το ότι έχουν στην ομάδα τους πλέον έναν θρύλο, όπως ο John McGuinness, τον οποίο μάλιστα αποκάλεσε ως ο "κύριος ΤΤ". Η ομάδα της Bournemouth Kawasaki αποσύρθηκε από το βρετανικό πρωτάθλημα Superbikes (BSB) –που συμμετείχε τα τελευταία χρόνια- για το 2020, ώστε να επικεντρωθεί στην προσπάθειά της στο road racing.

 

 

Joaquim Rodrigues - Βάζει τέλος στην 35χρονη αγωνιστική του καριέρα

Ένας από τους διασημότερους Πορτογάλους αγωνιζόμενους MX, Enduro και Rally αποσύρεται από το προσκήνιο
JROD Retires
Κώστα Γκαζή
Από τον

Κώστα Γκαζή

26/3/2024

Το Σάββατο 23 Μαρτίου, ο Joaquim Rodrigues ανακοίνωσε την απόσυρσή του από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, μετά από 35 χρόνια εμπλοκής στους χώρους Motocross, Supercross, Enduro και Rally.

O JRod” αγωνίστηκε για 20+ χρόνια στο Motocross αλλά και στο Supercross στις Η.Π.Α., ενώ έκανε το ντεμπούτο του στους αγώνες Rally ως μέλος της εργοστασιακής ομάδας της Hero MotoSports το 2016. Με τη Hero κέρδισε τον αγώνα Baja India το 2017, τον Pan-Africa το 2019, ήταν 3ος στο Abu Dhabi Desert Challenge 2021, και 4ος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Rally του 2021. Στο Rally Dakar καλύτερο αποτέλεσμά του ήταν η 11η θέση τη γενικής το 2021, ενώ είχε νίκη ημέρας (stage) το 2022. Το 2024 εγκατέλειψε μετά από πτώση και τραυματισμό το θρυλικό ράλι, μόλις στην 1η ημέρα του αγώνα.

Ο Joaquim Rodrigues μπροστά στο άγαλμα του Paulo Goncalves

Ο θάνατος του κουνιάδου του, Paulo Goncalves (είχε παντρευτεί την αδελφή του JROD), στο Dakar 2020 στάθηκε μεγάλο πλήγμα για τον Rodrigues.

Jrod

Στην ανακοίνωση για το τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, ο JRod αναφέρει μεταξύ άλλων: “Για 35 χρόνια αφιέρωσα τον εαυτό μου ολόψυχα στο Motocross, το Supercross, το Enduro και, πιο πρόσφατα, στα ράλι. Πάντα το έκανα με ένταση και πάθος. Δεν θα είχε νόημα με άλλον τρόπο.
Η αφοσίωση που με οδήγησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Motocross και στη συνέχεια στο πολυαγαπημένο AMA Supercross στις Ηνωμένες Πολιτείες με συνόδευσε σε όλη μου την καριέρα. Η ίδια αφοσίωση και ο ίδιος ενθουσιασμός με τον οποίο αφιέρωσα τον εαυτό μου στους αγώνες ράλι. Δεν ήταν εύκολο, δεν είναι ποτέ εύκολο. Το να φύγεις από το σπίτι σου ως παιδί για να ενταχθείς σε μια επίσημη ομάδα του παγκόσμιου Motocross δίπλα στον δύο φορές παγκόσμιο πρωταθλητή είναι ένα όνειρο για κάθε νεαρό αναβάτη, να ετοιμάζεις τις βαλίτσες σου και να πηγαίνεις στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνος σου, χωρίς να ξέρεις τι να περιμένεις από το πιο άγριο πρωτάθλημα supercross στον κόσμο. Ήρθε ένα σημείο όπου, περισσότερο από την έλλειψη κινήτρων, ένιωσα ότι ήταν καιρός να σταματήσω, να αλλάξω πορεία. Ο ενθουσιασμός δεν υπήρχε και πάντα σεβόμουν τις ομάδες, τους χορηγούς και όλους γύρω μου. Αυτό συνέβη και με τ
α Rally-Raids, μέσω των οποίων ερωτεύτηκα την έρημο. Ξεκινήσαμε τις περιπέτειές μας στο Ντακάρ με επιτυχίες, ήττες, χαρές, καλές και όχι και τόσο καλές μέρες, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψα αυτό που είχα βάλει σκοπό να κάνω, γιατί δεν είναι μέσα μου να τα παρατάω. Αλλά ήταν ο πόνος που ένιωσα με το ατύχημα του Πάολο εκείνη την καταραμένη 12η Ιανουαρίου 2020 που μου κόστισε περισσότερο και άλλαξε τα πάντα. Υπέφερα πολύ, αλλά, επίσης εξαιτίας του, επέστρεψα στο Ντακάρ. Ξεπέρασα τους φόβους και τις φοβίες μου και καταφέραμε να κερδίσουμε ένα στάδιο το 2022. Ξέρω ότι δεν ένιωσα ποτέ ξανά ο ίδιος οδηγός. Όχι επειδή φοβάμαι τα ατυχήματα, αλλά μια τόσο τεράστια απώλεια σε κάνει να βάζεις όλα τα υπόλοιπα σε μια άλλη προοπτική και να βλέπεις τη ζωή διαφορετικά. Δεν εγκατέλειψα ποτέ την προπόνηση, δούλεψα σκληρά και αφοσιώθηκα ώστε, μαζί με την ομάδα, να πετύχω τους στόχους που είχαμε θέσει. Όσο περνάει όμως ο καιρός, αρχίζουν να μπαίνουν αμφιβολίες για το αν αυτό είναι πραγματικά το σημείο που θέλουμε να είμαστε, και πρόσφατα αυτές οι αμφιβολίες εντάθηκαν. Πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τον αγώνα του Αμπού Ντάμπι από το περιθώριο και, για πρώτη φορά στην καριέρα μου, ένιωσα καλά που ήμουν εκεί χωρίς να συμμετέχω, χωρίς να θέλω να βάλω πρώτη ταχύτητα και να ξεκινήσω όταν είδα τους συναδέλφους μου στην πίστα. Ένιωσα ότι βρισκόμουν στο σωστό μέρος. Επιστρέψαμε στο σπίτι και μίλησα ανοιχτά με την ομάδα, η οποία αμέσως κατανόησε και αποδέχθηκε την επιθυμία μου να αποχωρήσω από τους αγώνες. Ένιωσα ότι ήταν καιρός να φύγω και ότι έπρεπε να το κάνω με τον ίδιο ειλικρινή τρόπο που πάντα διαχειριζόμουν την καριέρα μου. Δεν ήταν σωστό να είμαι εκεί έξω και να εξαπατώ τους χορηγούς και όσους πάντα με υποστήριζαν, κάνοντας τον εαυτό μου ρεζίλι, όταν το μυαλό μου μου έλεγε ότι ήταν καιρός να σταματήσω. Έτσι αποφάσισα να φύγω τη σωστή ώρα. Ελπίζω όλοι να κατανοήσουν την απόφασή μου. Όλοι πρέπει να ξέρουμε πότε πρέπει να σταματήσουμε και να σεβόμαστε αυτούς που θέλουν να σταματήσουν. Μια στάση δεν είναι αποχαιρετισμός. Ευτυχώς, η Hero έδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ομάδα, είναι μια πραγματική οικογένεια, και με κάλεσε να παραμείνω στην ομάδα, την οποία ελπίζω να βοηθήσω, σε άλλο ρόλο πλέον, και να συμβάλω στις μελλοντικές επιτυχίες της.”

Αναμένουμε να δούμε αν ο JRod αποδεχτεί την πρόσκληση της Hero και συνεχίσει την εμπλοκή του με τα ράλι, σε διαφορετικό ρόλο.

Ετικέτες