Dakar 2019: Η τραγική πορεία του 53χρονου αναβάτη!

Κυνηγώντας τ' όνειρό του
Από τον

Πάνο Καραβοκύρη

17/1/2019

Ο Richard Main έχοντας χρόνια εμπειρίας στους χωμάτινους αγώνες, μέσα απ’ τους τίτλους που κατέκτησε τόσο στο αγγλικά όσο και στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα motocross στα νιάτα του καθώς και απ’ την συμμετοχή του στο Red Bull Romaniacs, αποφάσισε φέτος να λάβει μέρος για πρώτη φορά στο Rally Dakar. Ο 53χρονος αναβάτης μπορεί να μην ιδιαίτερα γνωστός στο Rally με τις επιδόσεις του, καθώς ο στόχος του ήταν κυρίως ο τερματισμός του αγώνα και όχι το να βρεθεί ψηλά στην κατάταξη. Παρ’ όλα αυτά οι κίνδυνοι όσο μετριασμένοι κι αν είναι απ’ τους πιο ήπιους ρυθμούς δεν παύουν να καραδοκούν με αποτέλεσμα ακόμη κι έμπειροι αναβάτες όπως αυτός να ρισκάρουν πολλές φορές τη ζωή τους με διάφορους τρόπους.
Τα πρώτα προβλήματα στην πορεία του εμφανίστηκαν απ’ το 5ο κιόλας σκέλος του αγώνα, που εκτός απ’ τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ενάντια στο αφιλόξενο περιβάλλον του Περού με τους αμμόλοφους αλλά και την ομίχλη, ήρθε αντιμέτωπος και με ένα σοβαρότερο. Κατά τη διάρκεια της ειδικής διαδρομής αφυδατώθηκε με αποτέλεσμα να χάσει την συγκέντρωσή του και να αποπροσανατολιστεί –λόγω της διαταραχής της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών- καθιστώντας πιο δύσκολο τον τερματισμό του, ενώ παρέλειψε κι ένα WP με αποτέλεσμα να του τεθεί και η ανάλογη ποινή. Η μοτοσυκλέτα του (KTM 450RR) απ’ την πλευρά της είχε πρόβλημα με τον άξονα του μπροστινού τροχού το οποίο αποκαταστάθηκε όπως και η ισορροπία των ηλεκτρολυτών έτσι και οι δύο τους ήταν έτοιμοι να αγωνιστούν την επόμενη μέρα.

Οι δυσκολίες συνεχίστηκαν στο 6ο σκέλος καθώς στο τελευταίο κομμάτι της ειδικής που ήταν γεμάτο αμμόλοφους και κατά το σούρουπο ο Βρετανός αναβάτης σημείωσε την πρώτη μεγάλη του πτώση. Προς καλή του τύχη ο Main βγήκε “ατσαλάκωτος”  χάρη στον εξοπλισμό και κυρίως το κράνος που απόσβεσε αποτελεσματικά την κρούση απ’ την πέτρα. Ένα χτύπημα τόσο δυνατό που είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει το κράνος. Τερματίζοντας επιτυχώς το 6ο σκέλος επισκέφτηκε τον γιατρό αφού βεβαιώθηκε πως είναι καλά αποφάσισε να προχωρήσει στην ολοκλήρωση του στόχο του με τη φλόγα να καίει δυνατά μέσα του.

Οι ατυχίες όμως δεν έμελλαν να σταματήσουν και στο 7ο σκέλος τα προβλήματα με την άμμο που εισχωρούσε στην μοτοσυκλέτα του, τον ανάγκασαν να σταματήσει –εκτός της διαδρομής- ώστε να την καθαρίσει. Η μοίρα, του επιφύλασσε άλλο ένα σκληρό παιχνίδι –όμως δεν ήταν το τελευταίο της-, καθώς με το που ξεκίνησε για να ξαναμπεί μέσα στην διαδρομή τον χτύπησε ένα φορτηγό πετώντας τον στον αέρα. Ο ατσάλινος αναβάτης κατάφερε να βγει αλώβητος για άλλη μια φορά –καθώς το χτύπημα δεν έγινε με μεγάλη ταχύτητα- όμως η μοτοσυκλέτα του είχε υποστεί ζημιά, με τους λαιμούς των εξατμίσεων να έχουν στραβώσει κι ως εκ τούτου άργησε να ολοκληρώσει το σκέλος. Παρά το ατυχές γεγονός, η θέλησή του για την ολοκλήρωση –ίσως- του πιο δύσκολου Rally παρέμεινε ακλόνητη.
Το τελειωτικό χτύπημα της μοίρας ήρθε στο 8ο σκέλος του αγώνα και ήταν αρκετά βαρύγδουπο καθώς εκτός ότι αποσύρθηκε απ’ τον αγώνα –όντας 74ος στη γενική κατάταξη- η ζωή του τέθηκε σε κίνδυνο. Σημείωσε μία άσχημη πτώση κατά την οποία έσπασε την λεκάνη και τραυματίστηκε στο πρόσωπο, ενώ είχε και εσωτερική αιμορραγία. Ευτυχώς η έγκαιρη διακομιδή του και το άμεσο χειρουργείο, που στέφθηκε με επιτυχία σταμάτησε την εσωτερική αιμορραγία. Στο πρόσωπο χρειάστηκε να κάνει 18 ράμματα, ενώ πλέον η κατάστασή του παρακολουθείται απ’ τους γιατρούς κάθε ώρα.

Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που μας ωθεί να φτάνουμε στα άκρα και να παίζουμε κορόνα γράμματα τη ζωή μας. Για κάποιους μπορεί να είναι η άσβεστη δίψα για αδρεναλίνη, για άλλους μπορεί να είναι η επιθυμία το όνομά τους να γραφτεί στην ιστορία. Στην περίπτωση του Main ήταν να γευτεί την εμπειρία του Dakar και να το ολοκληρώσει, έχοντας παράλληλα την πλήρη υποστήριξη απ’ την οικογένεια του παρά τις όσες διαφωνίες. Μπορεί να του στοίχησε κυρίως μακροπρόθεσμα -καθώς η αποκατάσταση του κατάγματος ποτέ δεν είναι πλήρης- όμως δεν παύει να είναι άξιος θαυμασμού που κυνήγησε τ' όνειρό του αψηφώντας τους κίνδυνους.

Ευχόμαστε στον Richard Main ταχεία ανάρρωση και καλή αποκατάσταση.

Ετικέτες

Michael Dunlop: Πεθαίνει το Road Racing όσο ανεβαίνουν Isle of Man TT και North West 200!

Έρχονται οι αναβάτες BSB και αλλοιώνουν την οικογένεια του Road Racing
Michael_Dunlop_Interview_motomag
Θάνο Αμβρ. Φελούκα
Από τον

Θάνο Αμβρ. Φελούκα

30/10/2024

Την ανησυχία του για την εξέλιξη που υπάρχει στους αγώνες Road Racing εξέφρασε ο κυρίαρχος του Isle of Man TT σε συνέντευξή του, τονίζοντας πως έχει χαθεί η φυσική ροή του πρωταθλήματος Road Racing που κάποτε τροφοδοτούσε τους διεθνής αγώνες με πρωτοκλασάτους αναβάτες που είχαν εξελιχθεί μέσα από αυτό.

Τώρα έρχονται 20 αναβάτες από το BSB για να τρέξουν στο Isle of Man TT και στον North West 200, έτοιμοι και εξελιγμένοι ως προς την οδήγησή τους και χωρίς να ακολουθούν όλο το πρωτάθλημα Road Racing.

Πλέον δεν τροφοδοτούν αυτοί οι αγώνες με νέους αναβάτες το BSB, αλλά αντιθέτως δέχονται ένα κύμα Superbike αγωνιζομένων τόσο το Isle of Man TT όσο και ο North West 200.

Στο μέλλον, τόνισε ο Dunlop, το Isle of Man TT και ο North West 200 θα γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλής αγώνες, την ίδια ώρα που το Road Racing θα σβήνει.

«Απλά αυτή είναι η κατάσταση» είπε με τον χαρακτηριστικό του, απόμακρο τρόπο, ο Dunlop κλείνοντας την δήλωσή του στο BBC Sport.

Ο κίνδυνος που θέλει να περιγράψει ο Michael Dunlop είναι εκείνος που συζητήσαμε μαζί τον περασμένο Ιανουάριο, όταν τον συνάντησα στο πλαίσιο της επίσκεψης στις εγκαταστάσεις της D3O. Δεν τον νοιάζει ούτε ο αυξημένος ανταγωνισμός, ούτε και αν θα συνεχίσει να έχει χορηγούς. Έτσι και αλλιώς το 40% των εξόδων της ομάδας του το καλύπτει ο ίδιος με τα έσοδα που έχει από την κατασκευαστική του εταιρεία την οποία και δεν διαφημίζει μέσα από τους αγώνες. Όλη η ομάδα είναι δικοί του άνθρωποι που εργάζονται σε διαφορετικά επαγγέλματα και όταν είναι να τρέξουν στο Isle of Man TT, μαζεύονται για να νικήσουν τους «εργοστασιακούς». Υπό αυτή την έννοια, ο Dunlop, ο μοναδικός που έμεινε πλέον με το όνομα έχοντας χάσει σε αυτούς τους αγώνες πατέρα, αδερφό και θείο, δεν αγχώνεται για τον ανταγωνισμό αλλά για τις μελλοντικές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στους κανονισμούς του αγώνα.

Αυτή την στιγμή δεν πιέζει κανείς για αλλαγές με στόχο την αυξημένη ασφάλεια, η οποία δεν υπάρχει τρόπος να αυξηθεί αν δεν αλλοιωθεί πλήρως η ταυτότητα του Isle of Man TT. Μία μίξη όμως περισσότερων αναβατών από το BSB μπορεί να οδηγήσει σε δυνατότερη κραυγή ενάντια στους θανάτους και τα δυστυχήματα του Isle of Man TT που θα βρει ανοιχτά αυτιά, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει τώρα.

Εύλογο να υπάρχουν σχόλια που απορούν με το γεγονός πως αγώνες όπως ο Isle of Man TT συνεχίζει να υπάρχει, και ακόμη πιο κατανοητό να συμβαίνει αυτό στη χώρα μας που χάνει πολύ κόσμο στους δρόμους. Η απορία είναι μεγαλύτερη μάλιστα για εμάς εδώ καθώς εκεί υπάρχουν μπόλικες πίστες και δεν χρειάζεται να κλείνει κανείς τους δρόμους ενός νησιού για να τρέξει.

360_Interview_2
φωτό από πρόσφατη συνέντευξή μας

Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω την απορία που έχει και ο ίδιος το Michael Dunlop, οι Ιρλανδοί της ομάδας του και αρκετοί από τους Άγγλους αγωνιζόμενους που ξέρουν που πέφτει η Ελλάδα και την έχουν επισκεφτεί, ότι πώς μπορεί να μιλά κανείς για ασφάλεια ενός αγωνιζόμενου όταν δεν έχει μάθει να φορά ακόμη το κράνος του καθημερινά, εκεί που συμβαίνουν όλα τα ατυχήματα. Σε αυτό το στάδιο θα θυμίσω ένα παλαιότερο άρθρο σχετικά με το αν θα έπρεπε να συνεχίσουν ή όχι αυτοί οι αγώνες:

Isle of Man TT: 112 χρόνια 274 νεκροί - Πλήρης Λίστα – Γιατί δεν ακυρώνεται

Ο πιο επικίνδυνος αγώνας του κόσμου