Trans – Asian 2017

Ένα επικό ταξίδι στο δρόμο του μεταξιού
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

26/6/2017

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης ξαναχτυπά! Αυτή τη φορά πάνω στη σέλα ενός Honda CRF1000 Africa Twin με το οποίο έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του, κατά τη διάρκεια του οποίου θα καλύψει μια απόσταση 15.600 χιλιομέτρων ακολουθώντας την πορεία του περίφημου "δρόμου του μεταξιού". Η μοτοσυκλέτα είναι μια χορηγία του επίσημου εισαγωγές-διανομέα της Honda στην Ελλάδα (Αδελφοί Σαρακάκη Α.Ε.Β.Μ.Ε.) και μ' αυτή θα κινηθεί στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης.

Με αφετηρία την Ελλάδα, ο Μητσάκης θα καταλήξει στην Ινδονησία έχοντας περάσει από δέκα χώρες συνολικά (Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές, Μιανμάρ, Ταϊλάνδη, Καμπότζη, Μαλαισία και τέλος Ινδονησία), με στόχο να περάσει από σημαντικές πόλεις με ιστορική και πολιτιστική αξία όπως η Άγκυρα, το Ερζερούμ, το Εσφαχάν, η Κερμάν, η Κουέτα, η Λαχώρη, το Νέο Δελχί, το Βαρανάσι, η Ντάκα, η Γιανγκόν, η Μπανγκόκ και η Κουάλα Λουμπούρ.

Λίγο πριν ξεκινήσει, ο Μητσάκης δήλωσε πως πρόκειται για ένα δύσκολο και απαιτητικό ταξίδι, με πολλές δυσκολίες και πιθανότητες για πολλά απρόοπτα, με κυριότερες αντιξοότητες αυτές που αφορούν τις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες. Πέρα απ' αυτό όμως, οι δυσκολίες έχουν να κάνουν και με τις τριτοκοσμικές συνθήκες διαβίωσης σε πολλά από το μέρη που θα περάσει, καθώς και με τις ποικίλες γεωμορφολογικές ιδιαιτερότητες των περιοχών, που κυμαίνονται από ερήμους και τροπικά δάση, μέχρι νησιωτικά συμπλέγματα και ορεινές διαδρομές.

Θα κινηθεί με την μοτοσυκλέτα του στις ίδιες διαδρομές που κάποτε χρησιμοποιούσαν τα καραβάνια για να φέρουν μετάξι και εξωτικά μπαχαρικά από την Ανατολή στις αγορές της Δύσης

Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, ένα τέτοιο ταξίδι απαιτεί σχολαστική και ιδιαίτερα σοβαρή προετοιμασία, υπολογισμό όλων των παραμέτρων και πολύ καλή γνώση των περιοχών, κάτι που όπως αποδείχθηκε από τα γεγονότα επιβεβαίωσε πλήρως τους προβληματισμούς του Μητσάκη.

Αυτή τη στιγμή, και μετά από αρκετές μέρες αναμονής και διαβουλεύσεων (χρειάστηκε η μεσολάβηση της ιρανικής πρεσβείας με απευθείας τηλεφώνημα στον υπάλληλο των συνόρων) ο Κωνσταντίνος κατάφερε να περάσει τα σύνορα Τουρκίας-Ιράν μη έχοντας όμως καμία πρόσβαση σε internet και social media, αφού είναι απαγορευμένα στη συγκεκριμένη χώρα. Η αποκατάσταση της επικοινωνίας αναμένεται να γίνει τις επόμενες πέντε μέρες, αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση βρίσκεται αλλού: Αυτές τις μέρες στο Ιράν επικρατεί ένας πρωτοφανούς έντασης καύσωνας, ο οποίος αναμένεται ότι θα δώσει ιστορικά ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών παγκοσμίως! Ο Μητσάκης σκοπεύει να οδηγήσει κατά τη διάρκεια του καύσωνα προκειμένου να διασχίσει γρήγορα τη χώρα και να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του, εκτός και αν οι πρωτοφανείς θερμοκρασίες το καταστήσουν απαγορευτικό. Ελπίζουμε να τα καταφέρει ο Κωνσταντίνος και πολύ σύντομα να έχουμε την πρώτη του ανταπόκριση από το ταξίδι.

Ταξίδι – Ιράκ

Στο άντρο των τζιχαντιστών
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

25/4/2017

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης είναι ξανά στο δρόμο αναζητώντας δύσκολους και προορισμούς και προκλήσεις. Αυτή τη φορά ταξιδεύει σε μια από τις πιο επικίνδυνες, εμπόλεμες –ουσιαστικές- περιοχές του πλανήτη: Στο Ιράκ! Ακολουθεί η πρώτη ανταπόκριση από την… εμπόλεμη ζώνη:

“Ελάχιστα άτομα γνώριζαν τον πραγματικό μου προορισμό. Όχι, δεν ήταν θέμα μυστικοπάθειας, αλλά δεν ήθελα να τρομάξω και να πανικοβάλω τους δικούς μου ανθρώπους. Εκείνο το Σαββατιάτικο πρωινό, όταν ξεκινούσε το ταξίδι μου στην Τουρκία, δεν σκόπευα να αναλωθώ στην εξερεύνηση της γειτονικής χώρας. Έτσι, μετά από δύο μέρες συνεχούς πορείας και περίπου 1.600 χιλιόμετρα ανατολικά της αιγαιοπελαγίτικης ακτογραμμής, η μαύρη ΚΤΜ 1050 Adventure σταμάτησε μπροστά στην συνοριακή είσοδο του Ιράκ.

Αψηφώντας την φωνή της λογικής –που μιλούσε για καθαρή αυτοκτονία– σκόπευα να οδηγήσω στα μονοπάτια μιας ριψοκίνδυνης ταξιδιωτικής περιπέτειας, οδοιπορώντας με μια μοτοσυκλέτα στην χώρα όπου οι Τζιχαντιστές δρούσαν ανεξέλεγκτα και οι πολεμικές συγκρούσεις ήταν καθημερινότητα…

Στις πολύωρες συνοριακές διαδικασίες που ακολούθησαν, υποχρεώθηκα να καταθέσω το διαβατήριο και θα το παραλάμβανα στην επιστροφή – αν φυσικά επέστρεφα... Με αυτόν τον τρόπο οι Ιρακινοί προσπαθούσαν να αποτρέψουν στους μεμονωμένους ταξιδιώτες την προσχώρησή τους στις τάξεις των Τζιχαντιστών. Βλέπετε, χωρίς το διαβατήριό του, ένας ξένος υπήκοος-Τζιχαντιστής δεν μπορούσε να εγκαταλείψει το Ιράκ και να επιστρέψει στην πατρίδα του.

Διατρέχοντας τις πόλεις Zahko και Duhok, σύντομα έφτασα σε απόσταση μόλις 20 χιλιόμετρα βόρεια της Μοσούλης, εκεί όπου πάνοπλοι στρατιώτες με το δάκτυλο στην σκανδάλη με σταμάτησαν και με έδιωξαν κακήν–κακώς. Η πόλη τελούσε υπό την πολιορκία των ιρακινών και των αμερικανικών δυνάμεων, οι οποίες σφυροκοπούσαν τους Τζιχαντιστές που είχαν αποκλειστεί στις δυτικές συνοικίες της πόλης.

Με την συνοδεία ενός στρατιωτικού οχήματος, απομακρύνθηκα αμέσως από την εμπόλεμη ζώνη. Και μόνο όταν βρέθηκα σε απόσταση 35 χιλιομέτρων από την Μοσούλη, οι στρατιώτες με αποχαιρέτησαν. Μόνος μου πλέον, κατευθύνθηκα κατόπιν στην πόλη Erbil, που απέχει 75 χιλιόμετρα ανατολικά της Μοσούλης – εκεί έμεινα για τρεις μέρες.

Με ιστορική παρουσία που αγγίζει τα 6.000 χρόνια, η Erbil αποτελεί σήμερα την πρωτεύουσα της ημιαυτόνομης περιοχής του ιρακινού Κουρδιστάν και είναι η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν με 2.000.000 κατοίκους. Το ενδιαφέρον μου μονοπώλησε το ανιστορημένο κάστρο στο κέντρο της πόλης, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίαζε το υπαίθριο παζάρι της, με τα ποικιλόμορφα εμπορεύματα και τους λαλίστατους πωλητές..."