SYM SIBERIA - Ταξιδιωτικό στη Σιβηρία με SYM NH-T 300 - Β' ανταπόκριση

Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

26/6/2023

Οι πόλεις Saratov, Syrzan, Samara και Ufa παρεμβάλλονταν μετά την Volgograd στην ανατολική πορεία μου προς την Σιβηρία. Αστική διανυκτέρευση πραγματοποίησα μόνο στην Saratov, ενώ στη συνέχεια επέλεξα να κοιμίζω το ταλαιπωρημένο μου κορμί σε μοτέλ της διαδρομής.

Αναφορικά με τις εξυπηρετήσεις των ταξιδιωτών του δρόμου (ύπνος, φαγητό, καύσιμα), η κατάσταση στους εθνικούς άξονες της Ρωσίας ήταν αρκετά οργανωμένη και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα. Πιο συγκεκριμένα, βενζίνη 95 οκτανίων διέθεταν όλα τα πρατήρια καυσίμων, ενώ οι τιμές στα μοτέλ ξεκινούσαν από 10 Ευρώ το δωμάτιο (σε αυτή την τιμή ήταν με κοινόχρηστη τουαλέτα). Μοναδικό πρόβλημα που με κούραζε καθοδόν ήταν η πυκνή κυκλοφορία οχημάτων, ειδικά των φορτηγών.

Η ακούραστη SYM NH-T 300 είχε καταγράψει 4.000 χλμ. από την αρχή του ταξιδιού όταν συνάντησε το Υπερσιβηρικό Δρόμο / Transiberian Road (Μόσχα– Βλαδιβοστόκ). Πλέον, ο θρυλικός Υπερσιβηρικός θα αναλάμβανε να φιλοξενήσει την πορεία μου μέχρι σχεδόν το τέλος του ταξιδιού. Όλα ευθεία τώρα, δεν στρίβω πουθενά!

Ως γνωστόν, ο ορεινός κόσμος των Ουραλίων (τα Υπερβόρεια Όρη των αρχαίων Ελλήνων) εκτελούν χρέη γεωγραφικών συνόρων Ρωσίας και Σιβηρία, Ευρώπης και Ασία. Μετά την πόλη Ufa ξέφυγα από την μονοτονία των ρωσικών πεδιάδων και για 150 χλμ. βρέθηκα να οδηγώ μέσα στο καταπράσινο τοπίο των Ουραλίων.

Ήταν μια πανέμορφη ορεινή διαδρομή που με υποχρέωσε σε πολλές στάσεις, για να την απαθανατίσω με άπειρα φωτογραφικά κλικ. Κι όταν τελικά επιτεύχθηκε η υπέρβαση των Ουραλίων, με καλωσόρισε πλέον η ανατολική Σιβηρία.

Για τους οδικούς ταξιδιώτες, η πόλη Omsk θεωρείται η «Πύλη της Σιβηρία». Η σιβηρική πόλη, που αποτέλεσε στο παρελθόν τόπο εξορίας για χιλιάδες αντικαθεστωτικούς (συμπεριλαμβανομένου και του Ρώσου συγγραφέα Ντοστογιέφσκι), με ενθουσίασε ιδιαίτερα χάρη στα καλαίσθητα κτίσματα του 18ου – 19ου αιώνα που κοσμούσαν το κέντρο της. Ο Καθεδρικός ναός, το Πολιτιστικό κέντρο και το Εθνικό Θέατρο ήταν τα κυριότερα σημεία ενδιαφέροντος στη βόλτα γνωριμίας με την Omsk, η οποία θεμελιώθηκε στις όχθες του ποταμού Irtis το 1710 και σήμερα στεγάζει περίπου 1.700.000 κατοίκους.

Εδώ στην Omsk ήταν ώρα να αλλάξω λάδια στην λευκή SYM NH-T 300 – μετά από 6.000 χλμ. έπρεπε να την «κεράσω» καινούρια λάδια. Έτσι επισκέφθηκα ένα συνεργείο μοτοσυκλετών της πόλης, παρέα όμως με τον Oleg, έναν Ρώσο σύντροχο που είχα γνωρίσει καθοδόν για την Omsk την προηγούμενη μέρα. Κι ενώ εγώ άλλαξα λάδια στην SYM NH-T 300, ο Oleg άλλαξε λάστιχα στην μοτοσυκλέτα του (YAMAHA SUPER TENERE 1200), για να ταξιδέψει κατόπιν στους χωματόδρομους της Μογγολίας.

Με καινούρια λάδια στο μοτέρ και ηθικό ακμαιότατο, μοτοσυκλέτα και αναβάτης ήμασταν πλέον έτοιμοι για αναχώρηση. Η αχανής Σιβηρία ήταν μπροστά και μας καρτερούσε

Ετικέτες

ταξίδι

ταξιδιωτικό

μητσάκης

https://bit.ly/MOTO_659

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

8/7/2019

Η διάσχιση του Καζακστάν με την λευκή Honda CB500X στην διαδρομή Oral – Aktobe – Aral – Shymkent (2.150 χλμ) αποδείχθηκε η πιο ανιαρή και μονότονη αποστολή του ταξιδιού. Στέπες, καμήλες, άμμος, ευθεία και μοναξιά, πρωταγωνίστησαν για τρεις μέρες στην ζωή μου…
Το Ουζμπεκιστάν ήταν η δεύτερη κεντροασιατική χώρα που με υποδέχθηκε. Η πρωτεύουσα Τασκένδη, μόλις 20 χιλιόμετρα από τα σύνορα με το Καζακστάν, με κοίμισε στην αστική της αγκαλιά για δυο μέρες, μου πρόσφερε μια ευχάριστη περιπλάνηση σε ενδιαφέροντα μουσεία (Μουσείο Ταμερλάνου), βαθύσκιωτα πάρκα και μεγάλες πλατείες, ενώ οι καλοσυνάτοι κάτοικοί της με καλωσόρισαν στην πόλη τους μ’ ένα διάπλατο χαμόγελο.

Μόλις 280 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τασκένδης, κυκλωμένη από καταπράσινα χωράφια με βαμβάκι, αντίκρισα την Σαμαρκάνδη, το "Γαλάζιο Μαργαριτάρι της Κεντρικής Ασίας", που υπήρξε μια από τις σημαντικότερες πόλεις στην διαδρομή του μεταξένιου δρόμου, από την μακρινή Κίνα στην Δύση.
Στο διάβα των αιώνων, τις πύλες της κεντροασιατικής πολιτείας πέρασαν αμέτρητα εμπορικά καραβάνια, σκονισμένοι ταξιδιώτες και αδίστακτοι εισβολείς. Η απόφαση του Ταμερλάνου να επιλέξει την Σαμαρκάνδη για πρωτεύουσα της κοσμοκρατορίας του, μοιραία της χάρισε μια περίοπτη θέση στο πάνθεον των πιο ένδοξων πόλεων του κόσμου.

Με σημείο αναφοράς την διάσημη πλατεία Regastan, η παλαιά πόλη της Σαμαρκάνδης ήταν γεμάτη με πανύψηλα μνημεία, που με εντυπωσίασαν κυρίως με τους γαλάζιους τρούλους τους. Μαυσωλεία και τζαμιά τα περισσότερα, αποτελούσαν την μακροσκελή λίστα των μοναδικών κτισμάτων της μαγευτικής Σαμαρκάνδης.
Δεν χρειάστηκε να οδηγήσω περισσότερα από 270 χιλιόμετρα για να φτάσω κατόπιν στην Μπουχάρα, που καμαρώνει σήμερα για τα διάσημα χαλιά της, όπως φυσικά και για τα 140 διατηρημένα μεσαιωνικά κτίσματα που υπάρχουν στα όρια της παλαιάς πόλης.
Η Μπουχάρα, το "δεύτερο ανατολίτικο θαύμα", όπως περιγραφόταν από τους ποιητές της Ανατολής, έφτασε στο απόγειο της δόξας της κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους (12ο–16ο αιώνα), όταν εξελίχθηκε σ’ έναν από τους σημαντικότερους εμπορικούς σταθμούς πάνω στο Δρόμο του Μεταξιού.

Η Μπουχάρα, διαθέτοντας ένα μοναδικό σκηνικό εποχής, μού πρόσφερε στο ακέραιο την αίσθηση μιας αυθεντικής ανατολίτικης πολιτείας της μεσαιωνικής περιόδου. Αλλά και οι κάτοικοί της, απλοί και καλοσυνάτοι, σε αρκετές περιπτώσεις με κάλεσαν σπίτι τους για να πιούμε μαζί ένα φλιτζάνι τσάι και να μου διηγηθούν μια ιστορία για ένα τζαμί ή ένα κάστρο, για ένα μύθο ή έναν τρομερό πολεμιστή της μυθικής Μπουχάρα… Γιατί να αρνηθώ άλλωστε; Επειδή δεν μιλούσα ουζμπέκικα;