Μια χαρά έφτασα ως το Dubai, τώρα έπρεπε να γυρίσω σπίτι μου! Ποια διαδρομή θα ακολουθούσε η QJ SRT 800X ως την Ελλάδα; Η οδική επιστροφή στα πάτρια εδάφη θα γινόταν μέσω Σαουδικής Αραβίας, Κουβέιτ, Ιράκ και Τουρκίας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου 4.500 χλμ. με χώριζαν από το οριστικό φινάλε του QJ DUBAI. Ξεκινάμε λοιπόν για Ελλάδα…
Από το Dubai ακολούθησα την ίδια ακριβώς διαδρομή ως τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας (450 χλμ.). Καθοδόν πραγματοποίησα μια σύντομη στάση στο στο Abu Dhabi (110 χλμ. δυτικά του Dubai), προκειμένου να επισκεφθώ το πάλλευκο τζαμί Sheikh Zayed Grand Mosque, που ανεγέρθηκε το 2007 και η χωρητικότητα του αγγίζει τους 40.000 προσκυνητές. Με το χέρι στην καρδιά, το συγκεκριμένο τζαμί ήταν ένα διαμάντι θρησκευτικής-ισλαμικής αρχιτεκτονικής.
Διεκπεραιωτικά τα χιλιόμετρα μέσα στην Σαουδική Αραβία (με μια ενδιάμεση διανυκτέρευση στην πόλη Jubail) και πέρασμα κατόπιν στο έδαφος του Κουβέιτ – το σύνολο των χιλιομέτρων από το Dubai ως το Kuwait άγγιξε τα 1.250 χλμ. Χρονικά σύντομες οι συνοριακές διαδικασίες στα Κουβετιανά σύνορα και μόλις 110 χλμ. αργότερα με υποδέχθηκε η πρωτεύουσα Kuwait City. Μοντέρνα και κοσμοπολίτικη, η Kuwait City αντανακλούσε την ευημερία και τον πλούτο που έχουν χαρίσει στο μικρό εμιράτο του Κουβέιτ τα αστείρευτα αποθέματα πετρελαίου του Περσικού Κόλπου. Οι λαμπεροί ουρανοξύστες, τα υπερσύγχρονα εμπορικά κέντρα και τα χλιδάτα ξενοδοχεία που αντίκριζα στο κέντρο της Κουβετιανής πρωτεύουσας επιβεβαίωναν τούτη την ραγδαία οικονομικής ανάπτυξης.
Σήμα κατατεθέν της Kuwait City αποτελούσαν οι τρεις εμβληματικοί Πύργοι (Kuwait Towers), ενώ η επίσκεψη στο κατάστημα MIKEL COFFEE του Kuwait City ήταν επιβεβλημένη, προκειμένου να ανταμώσω τους ανθρώπους της MIKEL COFFEE COMPANY και να πιούμε μαζί έναν μυρωδάτο καφέ. Και μετά, Ιράκ! Από την ασφάλεια και την ευημερία του Κουβέιτ, στην επικινδυνότητα και την εξαθλίωση του Ιράκ. Μετά από 22 χρόνια πολέμου (ακόμα υπάρχουν εστίες εχθροπραξιών στα ανατολικά και βορειανατολικά της χώρας), το Ιράκ είναι μια χώρα καταστραμμένη – με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια ενός οδικού ταξιδιώτη! Στο Ιράκ είχα βρεθεί πριν από ένα χρόνο μ’ ένα σκούτερ SYM JOYRIDE 300 και έτσι γνώριζα από πρώτο χέρι τις καταστάσεις και τις ιδιαιτερότητες που θα αντιμετώπιζα, διασχίζοντας με την QJ SRT 800X περίπου 1.130 χλμ. στην ιρακινή επικράτεια.
Η πρώτη μου στάση στο ιρακινό έδαφος έγινε στη τοποθεσία Ur, τον σπουδαιότερο αρχαιολογικό χώρο της νότιας Μεσοποταμίας. Εκεί ορθωνόταν με μεγαλοπρέπεια το επιβλητικό ζιγκουράτ της Ur, μια ογκώδη βαθμιδωτή πυραμίδα που πρωτοκτίστηκε πριν από 4.100 χρόνια (τον 21ο αιώνα π. Χ). Έμεινα αποσβολωμένος μπροστά σ’ αυτό το μνημειώδη αρχιτεκτόνημα του ανθρώπινου πολιτισμού. Στη Βαγδάτη των «Χιλίων και Μίας Νυχτών» έμεινα μια μέρα, αφού την είχα «περπατήσει» με το SYM JOYRIDE 300. Μόνο μια χαλαρή βόλτα έκανα στο παζάρι και ένα γαστρονομικό ταξίδι με τοπικές γεύσεις. Το μόνο, ωστόσο, που με ταλαιπώρησε ήταν το γεγονός ότι απαγορευόταν ο ανεφοδιασμός των δίκυκλων σε πρατήρια καυσίμων (βενζίνη μόνο από μπιτόνι, μακριά από την μάνικα)!
Από την Βαγδάτη, τα σύνορα της Τουρκίας απείχαν 530 χλμ., απόσταση που κατάφερα να καλύψω αυθημερόν – χρειάστηκα περίπου 10 ώρες! Καθοδόν πραγματοποίησα μια στάση στην πόλη Samarra, για να ανεβώ (ξανά) στον σπειροειδή μιναρέ Malwiyyah (κτίσμα του 850 μ.Χ.), ενώ προσπέρασα τάχιστα την πολύπαθη Μοσούλη (275 χλμ. βόρεια της Samarra) δίχως να την επισκεφθώ. Μόλις 40 χλμ. βόρεια της Μοσούλης, η QJ SRT 800X εισήλθε στην αυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν – τον έλεγχο και την άσκηση της εξουσίας ασκούν εδώ οι Κούρδοι και όχι οι Ιρακινοί! Κι εντέλει, οδηγώντας μέσα στην ασφαλέστατη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν, προσέγγισα την βόρεια συνοριακή έξοδο του Ιράκ και έβαλα ρόδα στην Τουρκία.
