"Δρόμος ειρήνης 2018": Σιβηρία

Η μοναξιά των χιλιομέτρων
6/7/2018

Την Σιβηρία την είχα ξαναπερπατήσει άλλες δυο φορές στο παρελθόν (1996, 2007) – όλη, ως το Βλαδιβοστόκ. Είναι ένα ιδιαίτερο και απαιτητικό ταξίδι, καθώς πρέπει να σου αρέσει η αφόρητη μοναξιά των χιλιομέτρων, η ανεμπόδιστη ελευθερία του ορίζοντα και η τρομακτική απεραντοσύνη του χώρου. Στην Σιβηρία πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να συνομιλείς καθημερινά με τον εαυτό σου και την φύση γύρω σου και λιγότερο με τους ανθρώπους.
Αφήνοντας πίσω μου τα Ουράλια Όρη, η Σιβηρία είχε επιτέλους ανοίξει την αγκαλιά της και υποδεχόταν την μαύρη Honda CRF 250 Rally. Η Ευρωπαϊκή Ρωσία ήταν πλέον πίσω μου, ενώ με τα μάτια της φαντασίας, στο βάθος του ταξιδιωτικού μου ορίζοντα, άρχιζα πλέον να βλέπω μόνο Βλαδιβοστόκ...

Καταπίνοντας αχόρταγα τα καθημερινά χιλιόμετρα, η μικρή μοτοσυκλέτα είχε ήδη αγγίξει τα πρώτα 6.000 χλμ. του ταξιδιού όταν προσέγγισε την πόλη Omsk, το πρώτο μεγάλο αστικό κέντρο της Σιβηρίας, που απλώνεται δίπλα στις όχθες του ποταμού Ίρτις. Οι προτεραιότητές μου εδώ ήταν η γνωριμία με τα αξιοθέατα της πόλης και μια πρώτη αλλαγή λαδιών στην αειθαλή μοτοσυκλέτα.
Στο Νοβοσιμπίρσκ, που εκτελεί χρέη άτυπης διοικητικής πρωτεύουσας της Σιβηρίας και δημιουργήθηκε το 1893 δίπλα στις όχθες του ποταμού Ob, ούτε καν σταμάτησα -την προσπέρασα τάχιστα. Με τίποτα δεν ήθελα να περιηγηθώ στα εκτεταμένα αστικά της όρια.


Απλά, γιατί προτιμώ τις μικρότερες και πιο βολικές πόλεις, όπως την κοντινή Kemerovo. Εκεί ωστόσο διανυκτέρευσα και για έναν επιπλέον λόγο: ήθελα να επισκεφθώ στα προάστια της πόλης το σιντριβάνι “Greek Fountain”, που ήταν αφιερωμένο στην Ελλάδα! Τελικά το βρήκα, το θαύμασα, το φωτογράφισα – Ελλάδα, είσαι παντού…
Στην διαδρομή Kemerovo – Krasnoyarsk – Irkutsk, την παράσταση έκλεcε η φύση, καθώς το επίπεδο τοπίο των προηγούμενων σιβηρικών χιλιομέτρων παραχώρησε σταδιακά την θέση ένα χαμηλό δασωμένο ανάγλυφο. Μέχρι που φτάσαμε στην πόλη Irkutsk, μοτοσυκλέτα και αναβάτης βρεθήκαμε να κολυμπάμε για τουλάχιστον τρεις μέρες μέσα σε μια απέραντη καταπράσινο θάλασσα. Μιχαήλ Στρογγόφ, φτάσαμε κι εμείς επιτέλους στην πόλη σου…
Κωνσταντίνος Μητσάκης

Ετικέτες

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΗ’ - Λετονία - Λιθουανία - Πολωνία

Από τον Παράδεισο στην Κόλαση 
Kaunas
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

16/9/2024

Επίπεδα καταπράσινα λιβάδια, μεσαιωνικά κάστρα και μια ενεργή εμπόλεμη ζώνη χωρίζουν την QJMOTOR SRT 800X από τον Παράδεισο και την Κόλαση που καλείται να διασχίσει στο δρόμο της για την επιστροφή…

"Η οδική αποστολή της QJMOTOR SRT 800X στη Λετονία ήταν αρκετά σύντομη, αφού κύλησε τους τροχούς της στους δρόμους της επίπεδης βαλτικής χώρας για μόλις 180 χλμ. Δίχως συνοριακές διαδικασίες, τη σκυτάλη πήρε κατόπιν η -εξίσου επίπεδη- Λιθουανία, που μου συστήθηκε με την πόλη Kaunas, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, όπου και διανυκτέρευσα. Και στην καταπράσινη Λιθουανία, λίγα ήταν τα χιλιόμετρα που κλήθηκα να οδηγήσω (μόλις 300 χλμ.).

Βαρσοβία

Με καταγεγραμμένα τα πρώτα 1.100 χλμ. της επιστροφής, ήταν η σειρά της Πολωνίας να υποδεχτεί τον δίτροχο ταξιδευτή του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 -εδώ, η πρωτεύουσα Βαρσοβία είχε την τιμητική της. Πριν ακόμα καταλύσω σ’ ένα ξενοδοχείο, κατευθύνθηκα στην περιοχή της παλαιάς πόλης, που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ισοπεδωθεί από τους Γερμανούς. Μετά το τέλος του πολέμου, όλα τα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά αρχιτεκτονήματα του ιστορικού κέντρου ξανακτίστηκαν σε πιστά αντίγραφα, αποτελώντας ένα ρεαλιστικό σκηνικό εποχής που με καταγοήτευσε και με ταξίδεψε πολύ πίσω στο χρόνο.

Και μετά την Πολωνία, τί; Υιοθετώντας τα σοφά λόγια ενός καλού φίλου: 'Αν δεν έχεις περιπέτεια, τη δημιουργείς εσύ', άφησα πίσω μου τη Βαρσοβία και κατευθύνθηκα 320 χλμ. νοτιοανατολικά. Εκεί, ο δρόμος σταμάτησε μπροστά στη συνοριακή πόρτα της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Δίχως δεύτερη σκέψη ή δισταγμό, την άνοιξα και μπήκα! Το σκυλί του πολέμου είναι εδώ."

Ετικέτες