"2 Generations’ ride"

Μάθημα… καθ' οδόν!
Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

18/4/2018

Ο Κωνσταντίνος Μητσάκης συνεχίζει το ταξίδι-σταθμό στην πορεία του ως ταξιδευτής, καθώς είναι η πρώτη τέτοιου είδους εμπειρία που μοιράζεται με τον εντεκάχρονο γιο του! Όπως σας είχαμε υποσχεθεί, εδώ θα μπορείτε να διαβάζετε την πορεία του ταξιδιού και τις εμπειρίες που μοιράζονται πατέρας και γιος:
"Ως γονέας και εκπαιδευτικός, υποστηρίζω διακαώς πως πρέπει να περνάμε όσο γίνεται περισσότερη ώρα με τα παιδιά μας. Να τους προσφέρουμε απλόχερα τον πλούτο της ψυχής μας και όχι της τσέπης μας. Να τα παίρνουμε από το χέρι και να τους δείχνουμε τον πραγματικό κόσμο και όχι να τα αφήνουμε παγιδευμένα στην εικονική πραγματικότητα μιας οθόνης.
Αυτό ακριβώς ήθελα να «φωνάξω» εμπράκτως μέσα από το "2 Generations’ ride", ταξιδεύοντας με τον 11χρονο Γιώργο στην ίδια σέλα μιας μοτοσυκλέτας. Να μοιραστώ μαζί του μοναδικές εμπειρίες ζωής, που θα τις θυμάται για πάντα.


Το ταξίδι με τον μικρό Μητσάκη είχε σχεδιαστεί προσεκτικά αρκετούς μήνες πριν. Καθημερινές ώρες οδήγησης, στάσεις καθοδόν, εξοπλισμός, διατροφή… Η Ιταλία, η Γερμανία, η Αυστρία και η Γαλλία είχαν επιλεγεί ως πεδίο δράσης των δυο αναβατών και της λευκής Honda Africa Twin CRF 1000, ενώ οι πασχαλινές διακοπές του σχολείου ήταν το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο θα ταξιδεύαμε. Μοναδικό ανησυχητικό στοιχείο ήταν το γεγονός ότι εκείνη την εποχή στην Ευρώπη δεν έχει έρθει ακόμα η άνοιξη.


Και πραγματικά, οδηγώντας από την Βενετία -όπου αποβιβαστήκαμε- με προορισμό το Τιρόλο (Venezia-Verona-Brenner-Innsbruck), ο υδράργυρος είχε "παγώσει" κοντά στο 0°C, ενώ τα χιόνια σε πολλά σημεία της διαδρομής μόλις είχαν "εγκαταλείψει" την ασφάλτινη λωρίδα. Η πρώτη διανυκτέρευσή μας έγινε στο χιονισμένο Seefield του Τιρόλο, εκεί όπου παίξαμε χιονοπόλεμο μέχρι τελικής πτώσης.
Επόμενος προορισμός μας τα παραμυθένια κάστρα Neuschwanstein και Hohenschwangau, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων. Μάθημα Ιστορίας για τον Γιώργο, που μαγεύτηκε από το ανυπέρβλητο θέαμα των δυο μνημειακών αξιοθέατων της Νότιας Γερμανίας.
Κι από την Βαυαρία βρεθήκαμε κατόπιν στις όχθες του Δούναβη, στην Βιέννη. Εδώ η Όλγα ήρθε αεροπορικώς και όλοι μαζί ψάλλαμε το “Χριστός Ανέστη” στην ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας. Αντί όμως για πασχαλινό αρνί, φάγαμε τελικά σνίτσελ…


Αναζητώντας πιο ζεστές αναμνήσεις, αφήσαμε πίσω μας την Αυστρία και στρέψαμε την πυξίδα στο νότο. Η λευκή Honda Africa Twin CRF 1000 θα μας οδηγούσε και πάλι στις ακτές της Μεσογείου, με προορισμό τις κοσμοπολίτικες πόλεις του Μονακό, της Νίκαιας και των Καννών. Φτάνοντας όμως στην Γένοβα, ο Γιώργος έριξε την ιδέα να πάμε Αφρική και συγκεκριμένα στην Τυνησία. Η πρότασή του με βρήκε θετικό και έτσι, αντί για την Κυανή Ακτή, βρεθήκαμε να αποβιβαζόμαστε στις βορειοαφρικανικές ακτές. Σαχάρα, σου ερχόμαστε…
"

Κωνσταντίνος Μητσάκης

QJMOTOR TRANS ASIA 2024, Μέρος ΙΗ’ - Λετονία - Λιθουανία - Πολωνία

Από τον Παράδεισο στην Κόλαση 
Kaunas
Από τον

Κωνσταντίνο Μητσάκη

16/9/2024

Επίπεδα καταπράσινα λιβάδια, μεσαιωνικά κάστρα και μια ενεργή εμπόλεμη ζώνη χωρίζουν την QJMOTOR SRT 800X από τον Παράδεισο και την Κόλαση που καλείται να διασχίσει στο δρόμο της για την επιστροφή…

"Η οδική αποστολή της QJMOTOR SRT 800X στη Λετονία ήταν αρκετά σύντομη, αφού κύλησε τους τροχούς της στους δρόμους της επίπεδης βαλτικής χώρας για μόλις 180 χλμ. Δίχως συνοριακές διαδικασίες, τη σκυτάλη πήρε κατόπιν η -εξίσου επίπεδη- Λιθουανία, που μου συστήθηκε με την πόλη Kaunas, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, όπου και διανυκτέρευσα. Και στην καταπράσινη Λιθουανία, λίγα ήταν τα χιλιόμετρα που κλήθηκα να οδηγήσω (μόλις 300 χλμ.).

Βαρσοβία

Με καταγεγραμμένα τα πρώτα 1.100 χλμ. της επιστροφής, ήταν η σειρά της Πολωνίας να υποδεχτεί τον δίτροχο ταξιδευτή του QJMOTOR TRANS ASIA 2024 -εδώ, η πρωτεύουσα Βαρσοβία είχε την τιμητική της. Πριν ακόμα καταλύσω σ’ ένα ξενοδοχείο, κατευθύνθηκα στην περιοχή της παλαιάς πόλης, που κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε ισοπεδωθεί από τους Γερμανούς. Μετά το τέλος του πολέμου, όλα τα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά αρχιτεκτονήματα του ιστορικού κέντρου ξανακτίστηκαν σε πιστά αντίγραφα, αποτελώντας ένα ρεαλιστικό σκηνικό εποχής που με καταγοήτευσε και με ταξίδεψε πολύ πίσω στο χρόνο.

Και μετά την Πολωνία, τί; Υιοθετώντας τα σοφά λόγια ενός καλού φίλου: 'Αν δεν έχεις περιπέτεια, τη δημιουργείς εσύ', άφησα πίσω μου τη Βαρσοβία και κατευθύνθηκα 320 χλμ. νοτιοανατολικά. Εκεί, ο δρόμος σταμάτησε μπροστά στη συνοριακή πόρτα της ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ. Δίχως δεύτερη σκέψη ή δισταγμό, την άνοιξα και μπήκα! Το σκυλί του πολέμου είναι εδώ."

Ετικέτες