Riding tips (Vol. 3)

Από τον

Λάζαρο Μαυράκη

19/12/2016

Σφίξτε τα γόνατα!

Πολύ πιθανόν να έχτε ξανακούσει ή να έχετε διαβάσει ξανά, ότι για να έχετε καλύτερο έλεγχο, τα χέρια σας θα πρέπει να είναι χαλαρά στο τιμόνι ή τα κλιπόνς, χωρίς να επιφορτίζονται με πολύ βάρος την ώρα που οδηγείτε. Όταν όμως έρθει η ώρα του φρεναρίσματος –και δη των απότομων φρένων- είναι πολύ δύσκολο να μην πέσει το βάρος στους πήχεις. Ποια είναι η λύση; Σφίξτε με δύναμη το ρεζερβουάρ με τα γόνατα και τους γοφούς σας, χαλαρώνοντας παράλληλα την πίεση στον κορμό σας. Υπάρχουν και αντιολισθητικά αυτοκόλλητα που προσαρμόζονται πάνω στο ρεζερβουάρ γι' αυτή τη δουλειά, τα οποία βοηθούν ιδιαίτερα με την πρόσφυση που προσφέρουν στα γόνατα.

Σφίξτε με δύναμη το ρεζερβουάρ με τα γόνατα και τους γοφούς σας

Έτσι, τα χέρια δεν επιβαρύνονται με την μεταφορά βάρους κατά το φρενάρισμα και κατά συνέπεια, πέρα από την μεγαλύτερη ευκολία στον έλεγχο, κουράζονται και λιγότερο απομακρύνοντας την πιθανότητα του φαινομένου που ονομάζεται arm pump (το να πρηστούν δηλαδή οι πήχεις σας εξαιτίας της καταπόνησης). Ένα σημαντικό όφελος επίσης, είναι και ότι με αυτό τον τρόπο προφυλάσσετε την… ευαίσθητη περιοχή από το να συνθλίβεται κάθε φορά που φρενάρετε πάνω στο ρεζερβουάρ…

Φρενάρετε σωστά!

Το μπροστινό φρένο είναι ίσως το πιο δυναμικό περιφερειακό εξάρτημα πάνω στην μοτοσυκλέτα σας. Είναι αυτό που μπορεί να μεταβάλλει την ταχύτητα της μοτοσυκλέτας σας, πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι ο κινητήρας της. Πρόκειται για ένα από τα ισχυρά και εξελιγμένα εξαρτήματα, ακόμη και από αυτά που μπορεί να βρείτε σε ένα ακριβό αυτοκίνητο, γι' αυτό το λόγο και απαιτεί μεγάλο ποσοστό τεχνικής και δυσκολίας στην χρήση του. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένα super car που μπορεί να κάνει endo αν πατήσετε λίγο παραπάνω το πεντάλ του φρένου…

Θα έχετε διαβάσει πολλές φορές σε δοκιμές του περιοδικού, όπου γράφουμε σχετικά με την απόδοση εντός μπροστινού φρένου σχετικά με το αν είναι πολύ απότομη, προοδευτική και το πόσο δυνατό είναι το αρχικό δάγκωμα. Θα έχετε διαβάσει επίσης αρκετές φορές για φρένα προοδευτικά χωρίς πολύ δύναμη αρχικά, τα οποία είναι κατάλληλα για λιγότερο έμπειρους αναβάτες, καθώς το να κάνεις κτήμα σου το σωστό φρενάρισμα απαιτεί αρκετά χρόνια εμπειρίας. Σας παραθέτουμε παρακάτω τον τρόπο και την μέθοδο για να γίνει αυτό και από εκεί και πέρα –όπως όλες οι τεχνικές- η εξάσκηση και η τριβή θα φτάσουν στο επιθυμητό επίπεδο:

Χρησιμοποιήστε μόνο δύο δάχτυλα, τον δείκτη και τον μέσο. Τα υπόλοιπα καλό θα είναι να μείνουν τυλιγμένα γύρω από το γκριπ. Μπορεί να χρειαστεί να φρενάρετε απότομα και σε πολύ μικρό διάστημα οποιαδήποτε στιγμή, όπως για παράδειγμα όταν οδηγείτε μέσα στην κίνηση. Για να είστε σε ετοιμότητα, έχετε πάντοτε αυτά τα δύο δάχτυλα ακουμπισμένα πάνω στην μανέτα του φρένου. Έτσι, όποτε χρειαστεί να φρενάρετε θα ενεργοποιήσετε το εμπρός φρένο πιο ομαλά και η αντίδρασή σας θα γίνει σε μικρότερο χρόνο.

Όλα θα πρέπει να γίνονται ομαλά και προοδευτικά

Φορτίστε τον μπροστινό τροχό για να έχετε περισσότερη πρόσφυση. Η πολύ λογική εξίσωση λέει πώς για να έχετε στην διάθεσή σας την μεγαλύτερη δυνατότητα για επιβράδυνση, θα πρέπει ο μπροστινός τροχός να διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό τριβής που μπορεί να βρει. Όποτε κι αν αρχίσετε την διαδικασία του φρεναρίσματος, ακόμη και σε κάποιο φρενάρισμα πανικού, κάντε το ασκώντας πίεση γραμμικά στην μανέτα, συμπιέζοντας παράλληλα την μπροστινή ανάρτηση και πιέζοντας τον μπροστινό τροχό προς το έδαφος. Όταν το ελαστικό συμπιεστεί και παραμορφωθεί το πέλμα του μεγαλώνοντας την επιφάνεια επαφής με την άσφαλτο λόγω του βάρους που δέχεται από την μοτοσυκλέτα, μόνο τότε θα μπορείτε να ασκήσετε την μέγιστη δύναμη στην μανέτα του φρένου.

Αρχίστε να πιέζετε προοδευτικά όλο και περισσότερο, μέχρι να φτάσετε στο επιθυμητό επίπεδο επιβράδυνσης. Μόλις ο πίσω τροχός αρχίσει να χάνει την επαφή του με την άσφαλτο, ή όταν νιώσετε το μπροστινό ελαστικό να χάνει την πρόσφυσή του, θα σημαίνει ότι έχετε φτάσει στο μέγιστο ποσοστό επιβράδυνσης που μπορείτε να πετύχετε στις συγκεκριμένες συνθήκες. Διατηρήστε σταθερή την πίεση στην μανέτα, ή μειώστε την ελαφρώς, μέχρι το σημείο που θα αισθάνεστε άνετοι και ασφαλείς.

Θα επαναλάβουμε για άλλη μια φορά, διότι είναι ζωτικής σημασίας, το ότι όλα θα πρέπει να γίνονται ομαλά και προοδευτικά. Διαφορετικά, αν χουφτώσετε με δύναμη την μανέτα του φρένου και δεν διαθέτει η μοτοσυκλέτα σας ABS, είναι βέβαιο ότι θα βρεθείτε στο έδαφος.

Σε ό,τι αφορά το πίσω φρένο, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα riding tips, είναι εξαιρετικό για να διατηρείτε τον έλεγχο και την ισορροπία της μοτοσυκλέτας σε χαμηλές ταχύτητες, αλλά σε μοτοσυκλέτες που δεν έχουν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά ενός… chopper ή δεν είναι scooter, δεν προσφέρει και πολλά στο συνολικό φρενάρισμα, καθώς κατά τη διάρκεια της επιβράδυνσης ο πίσω τροχός, εξαιτίας της μεταφοράς βάρους, μειώνει την επιφάνεια επαφής του με την άσφαλτο και κατά συνέπεια δεν έχει ικανοποιητικό ποσοστό πρόσφυσης.

Η καλύτερη επένδυση για εσάς και την μοτοσυκλέτα σας!

Οι εξατμίσεις που κάνουν τους συναγερμούς να βαράνε στο πέρασμά σας, τα χρώμια που θυμίζουν ντισκομπάλα της δεκαετίας του '80, τα φαντεζί λάστιχα και τα εντυπωσιακά γραφικά πάνω στα φαίρινγκ και τα ρεζερβουάρ, δεν πρόκειται να σας κάνουν πιο γρήγορους και πιο ασφαλείς.

Η καλύτερη επένδυση, που απαιτεί λιγότερα χρήματα και αποδίδει μακράν περισσότερο, είναι να αγοράσετε και να διαβάσετε μερικά βιβλία σχετικά με τεχνικές οδήγησης (το "Twist of the Wrist" του Keith Code και το "Sport Riding Techniques" του Nick Ienatsch με την συμμετοχή του Kenny Roberts, είναι δύο εξαιρετικές επιλογές), επιλέξτε κάποιες μεμονωμένες τεχνικές κάθε φορά και αρχίστε να εξασκήστε πάνω σ' αυτές μέχρι να νιώσετε ότι το κατέχετε απόλυτα. Στη συνέχεια, αρχίστε να συνδυάζετε μεταξύ τους αυτές τις τεχνικές και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα θα έχετε κάνει άλματα βελτίωσης στον τρόπο που οδηγείτε την μοτοσυκλέτα σας.

Επιλέξτε κάποιες μεμονωμένες τεχνικές κάθε φορά και αρχίστε να εξασκήστε πάνω σ' αυτές

https://bit.ly/MOTO_660

Riding Tips

Στρώσιμο ελαστικών

Πώς να στρώσεις τα καινούρια σου ελαστικά

Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/1/2018

Κατά καιρούς ακούμε το ερώτημα, αλλά και διάφορες απαντήσεις σχετικά με το στρώσιμο των καινούριων ελαστικών. Πρώτα απ’ όλα, να εξηγήσουμε σε τι χρειάζεται το στρώσιμο ενός καινούριου ζευγαριού ελαστικών.

Το τελευταία στάδιο κατασκευής ενός ελαστικού είναι η αποκόλλησή του από το καλούπι που του δίνει το σχήμα της χάραξής του. Οι κατασκευαστές χρησιμοποιούσαν μέχρι σήμερα εξειδικευμένα λιπαντικά, ώστε η αποκόλληση του ελαστικού από το καλούπι να είναι εύκολη και κυρίως να αποφεύγεται ο κίνδυνος κατασκευαστικού ελαττώματος.

Τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι κατασκευαστές χρησιμοποιούν νέας τεχνολογίας καλούπια, τα οποία έχουν αντικολλητική επιφάνεια (παρόμοια με τα αντικολλητικά τηγάνια…) οπότε δεν χρησιμοποιούν πλέον λιπαντικό. Όμως επειδή οι μοτοσυκλετιστές έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα καινούρια ελαστικά να γυαλίζουν, για καθαρά εμπορικούς λόγους συνεχίζουν να δίνουν στα ελαστικά τους μια γυαλιστερή εξωτερική επιφάνεια. Εκτός από την εμφάνιση στο ράφι βέβαια, αυτή η επικάλυψη σφραγίζει τους πόρους και προστατεύει το ελαστικό κατά την αποθήκευσή του.

Με άλλα λόγια στην νέα εποχή δεν συντρέχουν οι ίδιοι λόγοι για στρώσιμο του ελαστικού, με την ίδια διαδικασία όπως μέχρι πριν από μερικά χρόνια, και τα πράγματα είναι πιο απλά. Επίσης ισχύει και μία μικρή εξαίρεση που κατά καιρούς έχουμε αναφέρει στο περιοδικό. Η Continental έχει αναπτύξει μία φόρμουλα προστασίας του ελαστικού μέχρι να φορεθεί στην μοτοσυκλέτα που προδίδει και την γυαλιστερή όψη για να δείχνει όμορφο στο ράφι, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει εξαιρετική πρόσφυση, ώστε να μην απαιτείται καμία προετοιμασία από τον αναβάτη, πριν στρίψει με ολοκαίνουρια ελαστικά από την πρώτη βόλτα.

Στην μεγάλη πλειοψηφία νέων ελαστικών ωστόσο, είτε βάζουμε καινούρια ελαστικά με λιπαντικό αποκόλλησης, είτε όχι, αυτή η γυαλιστερή επιφάνεια πρέπει να καθαριστεί, για να μπορέσει το ελαστικό να προσφέρει τη μέγιστη δυνατή πρόσφυση.

Κι εδώ είναι που αρχίζουν οι ιστορίες με αγρίους και η παραπληροφόρηση.

Το τρίψιμο των ελαστικών με άγριας επιφάνειας υλικά (γυαλόχαρτα, βούρτσες κ.τλ.) ή το πλύσιμο με χημικά δεν είναι καλή ιδέα. Τα χημικά μπορεί να προξενήσουν βλάβες στη μοριακή δομή της γόμας, είτε άμεσα είτε με την πάροδο του χρόνου. Ακόμα και χημικά που λένε ότι είναι κατάλληλα για μια τέτοια δουλειά, δεν είναι βέβαιο ότι έχουν δοκιμαστεί για τη μοριακή σύνθεση του δικού σου τύπου ελαστικών.

Σε ότι αφορά τα τριψίματα με άγριας επιφάνειας υλικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος τραυματισμού του ελαστικού και σε κάθε περίπτωση είναι απίστευτα χρονοβόρος και για ανθρώπους που δεν έχουν προσωπική ζωή…

Στην πραγματικότητα ο καλύτερος τρόπος για να στρώσουμε τα καινούρια ελαστικά μας είναι ταυτόχρονα κι ο πιο ευχάριστος απ’ όλους… πάμε βόλτα!

Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε πρώτα είναι να ζεστάνουμε καλά τα καινούρια ελαστικά μας. Έχουμε πει πολλές φορές ότι τα ελαστικά δεν ζεσταίνονται κάνοντας ζικ-ζακ αλλά στις ευθείες κατά την διάρκεια των επιταχύνσεων, των φρένων και διατηρώντας υψηλές ταχύτητες. Αυτό συμβαίνει διότι ο σκελετός κάμπτεται διαρκώς και με αυτόν τον τρόπο παράγεται θερμότητα από μέσα προς τα έξω, σε αντίθεση με τα ζικ-ζακ που απλώς δημιουργούν στιγμιαία τριβή στην εξωτερική επιφάνεια του ελαστικού. Άλλωστε αν κάνεις απότομες αλλαγές πορείας με ένα ολοκαίνουριο, γυαλιστερό ελαστικό, το πιθανότερο είναι να πέσεις χωρίς να καταλάβεις γιατί… Αν έχετε δει σε αγώνες τους αναβάτες να κάνουν ζικ-ζακ είναι επειδή τα ελαστικά τους είναι ήδη ζεστά από τις ηλεκτρικές κουβέρτες και χρησιμοποιούν πολύ χαμηλές πιέσεις, οπότε με τα ζικ-ζακ κάμπτουν τον σκελετό του ελαστικού, ενώ με πιέσεις δρόμου δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αφού ζεστάνετε τα ελαστικά σας, μπορείτε να αρχίσετε κι εσείς τα ζικ-ζακ, όχι όμως όσο ακόμη είναι κρύα.

Οπότε η σωστή διαδικασία είναι να κάνουμε σε ανοιχτό δρόμο μια διαδρομή 20-50 χιλιομέτρων χωρίς στάση και με σταθερή ταχύτητα άνω των 80km/h, με σκοπό να ζεστάνουμε όσο καλύτερα γίνεται τα ελαστικά μας. Το καλοκαίρι μπορεί να ζεσταθούν πιο γρήγορα και τον χειμώνα μπορεί να χρειαστεί να οδηγήσουμε λίγο παραπάνω. Αφού βεβαιωθούμε ότι τα ελαστικά μας είναι πλέον σε θερμοκρασία λειτουργίας, δοκιμάζουμε μερικές δυνατές επιταχύνσεις και φρεναρίσματα. Μετά βγαίνουμε από την εθνική ή τον ανοιχτό δρόμο και βρίσκουμε έναν επαρχιακό δρόμο με στροφές, όπου σιγά-σιγά αυξάνουμε ρυθμό, πλαγιάζοντας προοδευτικά έως το σημείο που μας επιτρέπουν οι συνθήκες. Το σημαντικό σε όλη την διάρκεια της διαδικασίας είναι η διατήρηση της θερμοκρασίας των ελαστικών. Δηλαδή δεν κάνουμε μεγάλης χρονικής διάρκειας στάσεις που θα παγώσουν τα ελαστικά μας.

Οδηγώντας σταθερά, αυξάνοντας τον ρυθμό μας σταδιακά και διατηρώντας την θερμοκρασία τους, στρώνουμε τα νέα ελαστικά με τον πιο διασκεδαστικό τρόπο και παράλληλα συνηθίζουμε άμεσα τον νέο τους χαρακτήρα.