Εκείνη την ημέρα, στην επιστροφή μου από την Musqat στο Dubai (560 χλμ.), τα "είδα όλα". Έχοντας μπει στο δεύτερο δεκαήμερο του Μαΐου, ο υδράργυρος είχε πλέον σταθεροποιηθεί πάνω από τους 45ο βαθμούς, ενώ ο ήλιος που με πυρπολούσε ανελέητα όλο το μεσημέρι με 50ο βαθμούς, μοιραία έθετε σε δοκιμασία τις βιολογικές μου αντοχές. Τελικά, άντεξα…
Τις τρεις τελευταίες μέρες στο Dubai, ο φίλος μοτοσυκλετιστής Μάριος Χριστόπουλος και η γυναίκα του, που τα τελευταία 3 χρόνια ζουν και εργάζονται εκεί, μου πρόσφεραν στέγη και παρέα –τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ από βάθη καρδιάς…
Στις άμεσες προτεραιότητές μου υπήρξε η γιορτή υποδοχής που οργανώθηκε στο κατάστημα "MIKEL" του Dubai, η επίσκεψη στο διάσημο μοτο-στέκι της πόλης "Bikes Café" και η παράδοση της μαύρης ΚΤΜ στο λιμάνι για το μεγάλο ατμοπλοϊκό ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα –εγώ, αντίθετα, θα επέστρεφα στην πατρίδα γρήγορα και άνετα, αεροπορικώς.
Ο Μάριος, κάτοχος μιας BMW R1200GS Adventure, φρόντισε να μου δείξει την απαστράπτουσα πλευρά του Dubai, που τις δυο τελευταίες δεκαετίες αποτελεί τον ταχύτερα αναπτυσσόμενο τουριστικό προορισμό του πλανήτη (οι τουρίστες από 600.000 το 1992, έφτασαν τους 13.000.000 το 2011).
Και όταν του ζήτησα να μου εξηγήσεις πώς δημιουργήθηκε -κυριολεκτικά από το τίποτα- ένας από τους πιο ιδανικούς και δημοφιλείς προορισμούς διακοπών, ο Μάριος υπήρξε αρκετά κατατοπιστικός: "Τα πράγματα φίλε Κώστα είναι απλά. Κτίζεις πολυτελέστερα ξενοδοχεία, προσφέρεις υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, επιβάλεις πολύ χαμηλή φορολογία, ενισχύεις τον άκρατο καταναλωτισμό φτιάχνοντας εντυπωσιακά εμπορικά κέντρα, δημιουργείς ζώνες ελεύθερου εμπορίου για την προσέλκυση πολυεθνικών εταιρειών και κατασκευάζεις υποδομές-εγκαταστάσεις που συναγωνίζονται τις αντίστοιχες δυτικές. Ότι δηλαδή δεν κάναμε ποτέ στην Ελλάδα…".
Ο επίλογος του "Adv 2 Dubai 2016" γράφτηκε εκείνα τα ξημερώματα στο αεροδρόμιο του Dubai, όταν αποχαιρέτησα τον Μάριο και κατευθύνθηκα με το φορτωμένο καρότσι μου στον έλεγχο εισιτηρίων. Σε λίγες ώρες θα προσγειωνόμουν και πάλι στην μίζερη ελληνική καθημερινότητα. Κάνω όμως λίγο υπομονή, η επόμενη απόδραση είναι κοντά...
Κώστας Μητσάκης