Ετοιμαστείτε γιατί τα πράγματα δυσκολεύουν και θα δυσκολέψουν περισσότερο για την αγορά της μοτοσυκλέτας καθώς οδηγούμαστε σε μαζικές ανατιμήσεις εξαιτίας μίας σειράς πολλών παραγόντων. Το πρόβλημα άρχισε να φαίνεται με την αύξηση του μεταφορικού κόστους που από τον περασμένο Οκτώβριο μπήκε σε ένα Rally που όμοιό του δεν έχει ξανά γίνει στον συγκεκριμένο τομέα. Από την μία στιγμή στην άλλη ένα τυπικό κοντέινερ 40 ποδιών, που αναλόγως το μοντέλο χωρά από 25 έως 30 μοτοσυκλέτες, σκαρφάλωσε από τα 1.500-2.000 ευρώ, στα 10.000-12.000. Αυτό σημαίνει ένα πρόσθετο κόστος 300-400 ευρώ σε κάθε μοτοσυκλέτα! Ήταν ένα ζήτημα που δεν φάνηκε αμέσως, ιδιαίτερα στην ελληνική αγορά, γιατί οι περισσότερες εταιρείες είχαν δημιουργήσει ένα στοκ και με τα δεδομένα της πανδημίας κατάφερναν να προχωρήσουν την χρονιά ευελπιστώντας πως το ζήτημα αυτό θα ομαλοποιούνταν.
Το κόστος των μεταφορικών ήταν ένα θέμα που επηρέαζε όλο τον κόσμο και όχι μόνο την μοτοσυκλέτα προφανώς και ήρθε στο προσκήνιο από την επάνοδο της παραγωγής στην Κίνα και την έλλειψη κοντέινερ. Με την βίαιη πτώση του εμπορίου τα κοντέιντερ βρέθηκαν να στοιβάζονται σε διάφορα μέρη καθώς δεν υπάρχουν αποθηκευτικοί χώροι για αυτά, από την στιγμή που είναι συνέχεια στην κυκλοφορία. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που συνέβη με τα αεροπλάνα, που επίσης το σύστημα δεν ήταν έτοιμο να τα υποδεχτεί όλα ταυτόχρονα στο έδαφος. Κάπως έτσι τα κοντέινερ βρέθηκαν διάσπαρτα ανά τον κόσμο να χρησιμοποιούνται ως αποθηκευτικός χώρος και να μην επαρκούν για την μεταφορά, την ίδια στιγμή που και τα πλοία είχαν μειωθεί με τις εταιρείες να συγχωνεύουν τα δρομολόγια, συγκεντρώνοντας τα εμπορευματοκιβώτιά τους σε ένα πλοίο, πάλι κάτι σαν κι αυτό που συμβαίνει με τις πτήσεις των συνεργαζόμενων αεροπορικών εταιρειών. Θα περίμενε κανείς πως αυτό ήταν ένα προσωρινό πρόβλημα που γρήγορα θα λυνόταν, αλλά οι ναυτιλιακές έδειξαν πως τα πολύ χαμηλά ναύλα που έμειναν σταθερά για πάνω από μία δεκαετία, είχε έρθει η ώρα να αυξηθούν. Ταυτόχρονα το πρόβλημα άρχισε να φαίνεται στις συνολικές του διαστάσεις, όσο οι κατασκευαστές παρουσίαζαν ελλείψεις στις γραμμές παραγωγής σε όλο τον κόσμο, ανεξαρτήτως χώρας. Διότι κάθε μοτοσυκλέτα είτε φτιάχνεται στην Ιταλία, την Γερμανία και την Αυστρία, έχει κάποιο κινέζικο εξάρτημα που φτάνει σε μεγάλες ποσότητες με καράβι ή βασίζεται σε πρώτες ύλες που επίσης είχαν αρχίσει να έχουν τεράστιες ανατιμήσεις. Ο χάλυβας σχεδόν διπλασιάστηκε, το λίθιο κατάντησε πιο πολύτιμο από ποτέ και στο τέλος το κοστολόγιο κάθε εταιρείας ανεβοκατέβαινε με τρόπο που ήταν αδύνατο για τους κατασκευαστές να προβλέψουν την πορεία του.
Αυτό ήταν το σημείο που άρχισαν όλοι να αντιλαμβάνονται πως όσο και να περιμένουν, καλύτερες τιμές δεν θα δουν να έρχονται. Κι έτσι ο επαναπροσδιορισμός της τιμολογιακής τους πολιτικής, ήταν ο πρώτος τρόπος να συνεχίσουν. Κι όμως, θα υπήρχε και συνέχεια. Στις 19 Μαρτίου μία πυρκαγιά στην Renesas Electronics, τον μεγαλύτερο κατασκευαστή μικροεπεξεργαστών του κόσμου συγκεκριμένα για την αυτοκίνηση, καταστρέφει μια παραγωγή ύψους 156 εκατομμυρίων και ταυτόχρονα τα πρωτότυπα μηχανήματα που συνθέτουν τα ολοκληρωμένα κυκλώματα. Αυτό το δεύτερο είναι πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα γιατί το εργοστάσιο αυτό δεν μπορεί να ξανά στηθεί εύκολα. Η αρχική εκτίμηση μιλά για τέσσερις μήνες καθυστέρηση μέχρι να επαναλειτουργήσει το εργοστάσιο στην Naka αλλά μόλις ένα μηνά μετά, στις 17 Απριλίου, η Renesas επαναφέρει το 10% της παραγωγής και μέχρι τις 23/4 φτάνει στο 30% με ορίζοντα αποκατάστασης τα τέλη Μαΐου. Για να τα καταφέρει τόσο γρήγορα, απευθύνθηκε σε μεγάλους κατασκευαστές που κατασκευάζουν μικροεπεξεργαστές, μνήμες κ.τ.λ. στους τομείς της πληροφορικής και των κινητών τηλεφώνων οι οποίοι έτσι κι αλλιώς έχουν σημαντικά προβλήματα με την πανδημία καθώς αυξήθηκε η ζήτηση για όλα τα ηλεκτρονικά γενικά. Οι μοτοσυκλέτες και τα σκούτερ δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς ECU και οδηγούμαστε σε νέες καθυστερήσεις.
Τα εργοστάσια λοιπόν έχουν μεγαλύτερο κόστος για να βάλουν μπροστά την γραμμή παραγωγής, ελλείψεις όταν η παραγωγή ξεκινήσει και αυξημένο κόστος μεταφοράς μόλις η παραγωγή ολοκληρωθεί. Κράνη, μπουφάν και μπότες δεν ξεφεύγουν φυσικά από τον κανόνα αυτό και μαζί με όλα αυτά ακολουθούν και τα ελαστικά! Θα είναι η πρώτη φορά που θα θέλει ο Έλληνας να αλλάξει ελαστικό και μπορεί να μην βρίσκει διαθεσιμότητα σε οποιαδήποτε εταιρεία. Αυτό δεν έχει ξανά γίνει. Όπως δεν έχει ξανά γίνει να αυξάνεται η τιμή του καουτσούκ τόσο απότομα. Οι καλύτερες πιθανότητες που υπάρχουν για ομαλοποίηση, είναι ο εορτασμός της νέας χρονιάς στην Κίνα δηλαδή σχεδόν σε ένα χρόνο από τώρα. Μέχρι τότε θα παρουσιάζονται καθυστερήσεις και μεγάλες ελλείψεις σε μοτοσυκλέτες, όσο οι κατασκευαστές επαναπροσδιορίζουν τις μεταφορικές τους ανάγκες και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις.
Στην χώρα μας που εκτός των άλλων έχει πολύ υψηλό ΦΠΑ κι αυξημένους τελωνειακούς δασμούς και φόρους, οι τιμές των μοτοσυκλετών ήταν έτσι και αλλιώς, δυστυχώς, από τις υψηλότερες στην Ε.Ε. Έτσι όπως διαμορφώνεται η νέα πραγματικότητα η ψαλίδα αυτή θα ανοίξει ακόμη περισσότερο.
