Editorial 660 - Το marketing το κάνουν οι παπαγάλοι αφιλοκερδώς

Από το

motomag

1/11/2024

Δημοσιεύει το γκρουπ KTM τα οικονομικά στοιχεία που δείχνουν πτώση πωλήσεων, βγαίνουν οι παπαγάλοι να σχολιάσουν ότι έτσι όπως τα έχουν κάνει με τις τιμές καλά να πάθουν, θα τους φάνε οι Κινέζοι κτλ.

Που σε κάθε δημοσίευση περί κινέζικης μοτοσυκλέτας θα τους βλέπεις να ξαναμαζεύονται να πουν ότι δεν χρειαζόμαστε κινέζικες μοτοσυκλέτες γιατί δεν έχουν ποιότητα, προφανώς εννοώντας τα πρώτα Zongshen που είχαν έρθει και το MOTO αρνήθηκε ακόμη και να τα δείξει ή τα noname παπιά που αγόραζαν από Praktiker και Alex Pack. Η KTM είναι από εκείνους που άνοιξαν την πόρτα για να έρθουν οι Κινέζοι στην Ευρώπη, τους έδωσαν τεχνολογία και σφράγισαν την συνεργασία με ανταλλαγή ποσοστών σε μητρικές εταιρείες, όχι μόνο στις κοινοπραξίες. Οι Ιάπωνες είναι χρόνια στην Κίνα και πουλούν τα δίκυκλα με το εκατομμύριο, απλά δεν είχαν ασχοληθεί με το κομμάτι της μοτοσυκλέτας γιατί δεν υπήρχε εσωτερική ανάγκη για αγορά μοτοσυκλέτας, όπως δημιουργήθηκε την τελευταία πενταετία. Αλλιώς θα συνεχίζαμε να μην βλέπουμε κινέζικες μοτοσυκλέτες, δεν ξύπνησαν μία μέρα να κατακτήσουν τον Ευρωπαίο μοτοσυκλετιστή, σιγά το κέρδος! Άλλαξε η δική τους αγορά και μόλις άλλαξε, πρώτοι οι Ευρωπαίοι πήγαν εκεί, να προλάβουν τους Ιάπωνες και προσκαλώντας τους Κινέζους να έρθουν στην Ευρώπη αν τους αφήσουν να πάρουν μερίδιο στην τεράστια εγχώρια αγορά της Κίνας. Γίνεται αυτή η εξίσωση να βολεύει και τους δύο; Ναι για διαφορετικούς λόγους αλλά δεν είναι αυτή η κατεύθυνση της συζήτησης που πρέπει να πάμε αυτή τη φορά, τουλάχιστον όχι αν δεν λύσουμε ένα δικό μας θέμα.

Η πτώση πωλήσεων στην KTM έχει κοινοποιηθεί με εσωτερική αλληλογραφία από το τέλος του ΄22, και αρχές του΄23, το γνωρίζω και εγώ, μου το επιβεβαιώνει και η -νέα ακόμη είναι- ελληνική αντιπροσωπεία που το έχουν μάθει και εκείνοι. Κινούνται δηλαδή σε γνωστή πορεία και όχι σε αχαρτογράφητα νερά. Γίνονται και απολύσεις, οι οποίες μάλιστα συμπίπτουν και με τον αριθμό που η διοίκηση του γκρουπ είχε πληροφορήσει τον πυρήνα κάθε τμήματος πως θα συμβεί. Βλέπετε εδώ ένα μοτίβο; Αν όχι, το επόμενο θα συμπληρώσει σίγουρα την εικόνα: Βγάζει ο Hubert Trunkenpolz, δηλαδή το “T” στο όνομα KTM, μία συνέντευξη στην οποία ενημερώνει τον κόσμο ότι μπαίνουν πλέον στην σωστή τροχιά, έχουν ανακαλύψει όλα τα λάθη και θα διορθώσουν όλα τα προβλήματα. Από κάτω σχολιάζουν οι παπαγάλοι ότι δεν θα καταφέρουν τίποτα, ότι δεν σώνονται και ότι όταν ακούγονται τέτοιες δηλώσεις είναι γιατί δεν μπορούν να αποφύγουν το παγόβουνο. Στο μεταξύ η συνέντευξη καθόλου τυχαία δεν ήρθε στην κατάλληλη χρονική στιγμή, ακριβώς πριν την προγραμματισμένη ανακοίνωση πως έχουν 22 νέα μοντέλα το 2025! Μία λοιπόν προγραμματισμένη αναδιάρθρωση εν μέσω ενός πολέμου, μεταξύ του Bajaj με προμαχώνα την Triumph με την KTM με την οποία όμως συνεργάζονται, που έχει για εφεδρεία την CFMOTO, που επίσης κρατά τη δική της εφεδρεία και ενώ οι πορτοκαλί ανοίγουν ταυτόχρονα και το μέτωπο με την Ducati. Στην παρουσίαση της Multistrada μου επιβεβαίωσαν στο μεταξύ πως το κέρδος δεν είναι ο λόγος που μπαίνουν στο χώμα αλλά για να πάρουν μερίδιο πωλήσεων από την KTM και να περάσουν στην αντεπίθεση. Οι παπαγάλοι βλέπουν λάθη στρατηγικής σε όλα αυτά και όχι ένα καταπληκτικά στημένο πεδίο μάχης!

Στην άλλη όχθη μία νέα εταιρεία που μέχρι προχθές, κυριολεκτικά, δεν την ήξερε κανείς, έφτασε να συζητιέται χωρίς να διαφημιστεί, χωρίς να μιλήσει κανείς για αυτήν με διθυραμβικά σχόλια και να κερδίσει δημοσιότητα μόνο με την υπόσχεση στο κοινό πως θα τους δώσει μία πολύ καλή μοτοσυκλέτα, μόλις πάει στο Dakar και δείξει εκεί τις ικανότητές της. Η Kove έστειλε για εκπαίδευση στο Dubai αναβάτες που μπορούσαν να τερματίσουν στο Dakar και επενδύοντας πάνω τους και μόνο σε αυτούς, κατάφερε να γίνει πιο γνωστή εκτός Κίνας από αυτό που είναι μέσα! Όπως και η Benelli, με τη διαφορά πως εκεί κρύβεται ένας μεγάλος κατασκευαστής που ακόμη δεν έχει αποφασίσει πώς θα παίξει το παιχνίδι της Ευρωπαϊκής αγοράς και προτιμά να κρατά όλα τα πιόνια στο τραπέζι χωρίς να καίει κανένα. Οι παπαγάλοι δυνάμωσαν την ευρωπαϊκή πορεία της Kove σε σημείο που αναγκάστηκε να τρέξει περισσότερο από εκείνο που είχε προγραμματίσει και έτσι ήρθε ο πρώτος εσωτερικός τριγμός. Την εξισορρόπησαν με τον κολοσσό της QJMOTOR ή την ανερχόμενη Zontes που έχει δημιουργήσει τελείως διαφορετικό υπόβαθρο από την Kove, για να υποστηρίξει την επιτυχία που θα έρθει, ουσιαστικά διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα.

Το ακριβότερο marketing του κόσμου να βάλεις, δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα για την Kove, ούτε μπορείς να καλύψεις τόσο αναίμακτα και γρήγορα τα απόνερα μίας αναδιάρθρωσης εν όψει πολέμου, όπως έκανε η KTM.

Τσάμπα στόματα να λένε αυτό που θέλεις δεν είχαμε ξανά, τώρα αποκτήσαμε. Ελλιπής ενημέρωση και αντικατάσταση αυτής με την τεχνική “ότι πιάσει το μάτι, ό,τι ακούσει το αυτί μου”, μόνο που έτσι δεν έγινε κανείς γνώστης αλλά ένας παπαγάλος του marketing και το κάνει και αφιλοκερδώς!

Editorial 562 - Αφανής τεχνολογία

x
Από το

motomag

1/9/2016

Σ’ αυτό το τεύχος έχουμε μια πολύ ωραία αντίθεση: Απ’ τη μια μεριά δύο εξωτικές Ιταλικές κατασκευές, απ’ την άλλη, τρεις μοτοσυκλέτες που κάνουν περισσότερα απ’ όσα δείχνουν με την πρώτη ματιά.

Κι ενώ είναι άγνωστο τι χρόνους θα έκανε μια Tamburini T12 Massimo στην πίστα, σε σχέση με την δωρητή κινητήρας της BMW S1000RR, δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το απόλυτο της κατασκευής της. Με κινητήρα factory superbike της BMW που βγάζει 235 ίππους, ζυγίζει 154 κιλά, ένα λιγότερο από το ελάχιστο όριο των MotoGP!  Όπως είπαν και οι άνθρωποι της BMW όταν την είδαν από κοντά, δεν υπάρχει περίπτωση μοτοσυκλέτα μαζικής παραγωγής να πετύχει το επίπεδο της ποιότητας και της προσοχής στην λεπτομέρεια που έχει μια Τ12. Kι ούτε βέβαια θα μπορούσε ποτέ να είναι μαζικής παραγωγής μια μοτοσυκλέτα κόστους πάνω από 300.000 ευρώ. Γι’ αυτό και μίλησα για χρόνους, για γυρολόγια, για μετρήσιμα μεγέθη. Γιατί υπάρχει βέβαια η – αξία ανεκτίμητη – απόλαυση της μορφής, της υφής και της ποιότητας του συνόλου και των εξαρτημάτων του, υπάρχει το δέος του ονόματος του Tamburini και της ιστορίας του και της γνώσης πως αυτή ήταν για κείνον η ιδανική superbike, κι αυτά είναι αρκετά για να σε μαγέψουν χωρίς καν να χρειάζεται να την οδηγήσεις. Έχοντας στο μυαλό μου πως σχεδόν όλες οι Bimota (πλην των DB2) που έχω οδηγήσει ήταν μάλλον απογοητευτικές ως σύνολο και συμπεριφορά (και ειδικά η πολυσυζητημένη Tesi), θα ήθελα πάρα πολύ να οδηγήσω μια Τ12 αλλά... απ’ τη μια θα κράταγα και μικρό καλάθι (με τόσες υποσχέσεις, είναι εύκολο να απογοητευτείς), κι απ’ την άλλη, αν όλα ήταν καλά, δεν έχω την ικανότητα να γράψω χρόνους ανταγωνιστικούς με μια μοτοσυκλέτα επιπέδου MotoGP. Μόνο εικόνες και αισθήσεις θα μάζευα, δεν θα μπορούσα να την χρησιμοποιήσω όπως της αξίζει και να μπορέσω να την αξιολογήσω σε ένα απίθανο να συμβεί ποτέ συγκριτικό: Μια Yamaha M1 που θα μας δάνειζε το φιλαράκι μας ο Valentino, μια BMW του παγκοσμίου SBK και μια T12 Massimo… Θα χρειαζόμασταν βέβαια και αντίστοιχα μυθικούς αναβάτες, για να τις οδηγήσουν στο Mugello κατά προτίμηση, για να βγάλουμε μετά τα συμπεράσματά μας. Τα γυρολόγια θα έλεγαν την ψυχρή αλήθεια, θα είχαμε μια τυπική νικήτρια, καλά θα περνάγαμε αν τις κάναμε κι εμείς μια βόλτα, αλλά μήπως έτσι θα χάναμε την ουσία; Τα πιο σημαντικά πράγματα στις μοτοσυκλέτες (όπως και στη ζωή) δεν είναι μετρήσιμα, δεν κατατάσσονται σε πρώτο δεύτερο τρίτο. Επιπλέον, κάθε τέτοια εξωτική κατασκευή έχει πολύ εξειδικευμένο και περιορισμένο πεδίο δράσης: Ακόμα και στην περίπτωση ενός πλούσιου συλλέκτη, ιδιοκτήτη T12, υποπτεύομαι πως περισσότερη ευχαρίστηση θα ήταν για κείνον να την χαζεύει στο γκαράζ του παρέα με τους φίλους του, παρά να κάνει μερικούς γύρους το χρόνο σε πίστα, φοβούμενος μην την κάνει την στραβή, το τσακίσει και το απαξιώσει. Η δε απολύτως χειρότερη περίπτωση θα ήταν να την αγοράσει κάποιος, και να την κρατήσει βουβή ακίνητη κι ανέραστη στο σαλόνι του σπιτιού του. Ως έργο τέχνης.

 

Στην άλλη άκρη του μοτοσυκλετιστικού σύμπαντος, έχουμε απλές και χρηστικές μοτοσυκλέτες όπως οι BMW F700GS και R 9T Scrambler, μαζί με την NC750X της Honda. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι πως ως σύνολο αποδίδουν καλύτερα απ’ ότι θα πίστευε κανείς βλέποντας τα επί μέρους εξαρτήματά τους και το εμφανές επίπεδο της τεχνολογίας τους. Μπορεί να έχουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα, να μην προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με την τεχνολογία τους, ας μην ξεχνάμε όμως πως η καλύτερη τεχνολογία δεν είναι κάποιο σύστημα ή ηλεκτρονικό βοήθημα, αλλά η φαιά ουσία του εγκεφάλου αυτών που εξέλιξαν τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Στην περίπτωση του Honda, η "αφανής" τεχνολογία συγκεντρώνεται κυρίως στην εφαρμογή της τεχνογνωσίας ενός κατασκευαστή κολοσσού σε μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, έτσι ώστε να φτιάξει αυτό που ξέρει πως οι περισσότεροι αναβάτες χρειάζονται: Μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα χρήσεων στην άσφαλτο, με αξιοπιστία, πρακτικότητα και οικονομία.  Έφτιαξε δηλαδή η Honda αυτό που χρειάζεται η πλειοψηφία των μοτοσυκλετιστών, κάτι που δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με αυτό που ονειρεύονται. Κάτι δηλαδή σαν την γυναίκα που θα ήσουν ευτυχής αν παντρευόσουν, σε αντίθεση με αυτή που θα επιθυμούσες να έχεις στο κρεβάτι σου. Λίγοι είναι τόσο ρεαλιστές ώστε να κάνουν τη σωστή επιλογή για συμβίωση, δυστυχώς.

Παρόμοιας φιλοσοφίας και το 700 της ΒΜW, με το σύνολο να αποδεικνύεται ανώτερο των επί μέρους εξαρτημάτων του, με πιο σπορ χροιά και απόδοση σε σχέση με το Honda. Τόσο μάλιστα, που λίγες αλλά καίριες αλλαγές το κάνουν να ανταγωνίζεται το "ανώτερο" στα χαρτιά, και προσανατολισμένο περισσότερο από το 700 προς το χώμα, F800GS.   

     

Διαφορετικού είδους και επιδόσεων μοτοσυκλέτες χρειάζονται και άλλες δόσεις τεχνολογίας, δεν μπαίνουν όλες στο ίδιο τσουβάλι, κάνοντας άκυρες τις συζητήσεις του είδους "χρειάζεται το traction control ή όχι;". Για μια superbike είναι απαραίτητο, ειδικά αν ο αναβάτης της θέλει να απολαμβάνει την οδήγηση στην πίστα αντί να περιμένει το επόμενο high siding. Για τους 90 ίππους στο τροχό του Scrambler στις περισσότερες περιπτώσεις όχι, σε μερικές ναι, και τελικά μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό. Κι αυτές είναι οι προφανείς τεχνολογίες, ενώ πιο σημαντικές είναι οι αφανείς, που σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και την σωστή κρίση, φτιάχνουν απολαυστικές, άρτιες και ομοιογενείς μοτοσυκλέτες. Για παράδειγμα, ένα πιρούνι με σωστά επιλεγμένα ελατήρια και αποσβέσεις, χωρίς ρυθμίσεις, θα δουλέψει καλύτερα από ένα πολύ μαλακό, αλλά πολυρυθμιζόμενο. Γιατί το δεύτερο, θα είναι μια ισχυρή ένδειξη πως αυτοί που εξέλιξαν την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν έκαναν τις σωστές επιλογές, με πιθανότερη κατάληξη πως και το σύνολο δεν θα λειτουργεί σωστά τελικά. Από το "τεχνολογικά εντυπωσιακό, αλλά πλημμελώς εξελιγμένο", το "καλοεξελιγμένο, αλλά απλό", είναι πάντα προτιμότερο. Και ο αναβάτης του, δένεται πολύ περισσότερο μαζί του, αφού δεν απογοητεύεται από τεχνολογίες που υποτίθεται θα του έκαναν τη ζωή εύκολη, ενώ αντίθετα του την κάνουν περίπλοκη χωρίς λόγο. 

 

 

Το MOTO HAPPENING αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας. Ο λόγος; Η ανωτέρα βία!