Το βασικό πρόβλημα της αγωνιστικής μοτοσυκλέτας στην χώρα μας είναι η υπέρμετρη εσωστρέφεια που την διακατέχει και από την οποία ποτέ δεν κατάφερε να ξεφύγει. Κομμάτι της ευθύνης ανήκει και σε εσάς, τον κόσμο, γιατί ποτέ δεν την στηρίξατε σταθερά. Υπάρχει περίοδος της ελληνικής ιστορίας με θεατές που ήταν περισσότεροι και από ποδοσφαιρικό αγώνα, υπάρχουν και πιο μελανά σημεία όπως η σύγχρονη περίοδος όπου για μία κόντρα σε έναν άσχετο δρόμο θα μαζευτεί περισσότερος κόσμος από ό,τι αν αθροίσουμε διοργανωτές και θεατές για όλα τα αθλήματα με μοτοσυκλέτα σε βάθος τριετίας. Μία ημέρα > τρία χρόνια, αυτοί είμαστε. Αν τώρα υπήρχε τρόπος να μαζέψουμε όλους τους δυνητικά θεατές των αγώνων σε ένα μεγάλο στάδιο και τους ρωτούσαμε γιατί ελάχιστοι είναι αυτοί που πηγαίνουν σε αγώνες μοτοσυκλέτας η απάντηση θα είναι ομόφωνη και θα ταξιδέψει με μία βοή: «Και τι να δούμε»! - Προφανώς και θα έχουν δίκιο αυτοί οι συγκεντρωμένοι θεατές. Οι αγώνες δεν απασχολούν παρά μόνο εκείνους που συμμετέχουν και έναν κλειστό κύκλο συγγενών και φίλων, ούτε καν το σύνολο του κοινωνικού περίγυρου των αγωνιζομένων! Σε αυτό το σύνολο πασπαλίζουμε ορισμένους από εσάς τους γενναίους και ρομαντικούς που παρακολουθείτε λίγο περισσότερο από την γενικότερη μάζα και έτσι έχουμε τώρα όλους όσους κοιτούν να μάθουν κάτι για τους αγώνες μοτοσυκλέτας, γνωρίζουν και μερικούς αναβάτες με το όνομα και τέλος, αυτοί είναι όλοι. Το ακούω αυτό που σκέφτεστε: «Και ποιο άθλημα εκτός ποδοσφαίρου και μπάσκετ έχει πολλούς θεατές;» Θα συμφωνήσω. Κατά καιρούς μαζεύουν κόσμο και τα υπόλοιπα αθλήματα, αν ξαφνικά εμφανιστεί ένας αστέρας ή γίνει κάτι συνταρακτικό. Αρέσει στον κόσμο να είναι μέσα στην μόδα και αν αυτό σημαίνει πως θα πάει να δει δύο φορές τένις θα το κάνει. Η μοτοσυκλέτα όμως είναι κάτι διαφορετικό, διαφέρει και από το αυτοκίνητο που επίσης ακολουθεί τους δικούς του κανόνες, επηρεάζεται από την επικαιρότητα, μαζεύει και άσχετους που δεν ξέρουν να συμπεριφερθούν όπως το AKROPOLIS αλλά ναι, ο μικρόκοσμος της μοτοσυκλέτας δεν μπαίνει σε αλλουνού καλούπι. Αν τώρα ρωτήσετε τους ίδιους τους αγωνιζόμενους το ίδιο θα σας πουν, μακάρι να έτρεχαν σε πίστες γεμάτες με συμμετέχοντες. Ειδικά για την Ταχύτητα το «πίστες» δεν έχει πλέον πληθυντικό, μία είναι που μπορεί να κάνει αγώνες στις Σέρρες. Η απουσία θεατών διώχνει και τους χορηγούς, ακόμη και εκείνους που θέλουν να ξοδέψουν χρήματα χωρίς να εισπράξουν την προβολή που να δικαιολογεί το έξοδο. Ανέκαθεν στην ιστορία της μοτοσυκλέτας υπήρχαν αιμοδότες αλλά και η αιμοδοσία έχει ένα όριο πριν γίνει αφαίμαξη. Χωρίς χορηγούς δεν έρχονται περισσότεροι αναβάτες, ιδιαίτερα στην Ταχύτητα που είναι το ακριβότερο άθλημα, μόνο τα ελαστικά να υπολογίσεις. Παρένθεση εδώ πως στην Ελλάδα παίζει και το φαινόμενο «δώσε μου λεφτά να τρέξω» χωρίς να έχει καβαλήσει αγωνιστική μοτοσυκλέτα. Άγνωστη ιστορία για μερικούς η οικογένεια Stoner ή για να μην πηγαίνουμε μακριά μία χούφτα παιδιά που τώρα αγωνίζονται έξω με τεράστια έξοδα που βαρύνουν πρώτα τις οικογένειές τους και μετά τις όποιες, λίγες χορηγίες. Είναι όμως άλλη κουβέντα αυτή καθώς για να πας έξω, έχεις ήδη κατακτήσει το μέσα ή είσαι πολύ καλός για να ασχοληθείς. Ναι έχουμε και τέτοιους Έλληνες αναβάτες, πολύ καλούς!
Αν παρακολουθήσετε τώρα ένα ξένο περιοδικό εκεί που τα περιοδικά είναι στην εποχή μας πολύ εύρωστα με υψηλά budget, όπως στην Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία και Αγγλία: Ούτε ένας από τους πρώτους δεν ασχολείται με το εθνικό άθλημα! Εξαίρεση η Αγγλία γιατί εντάξει, BSB είναι αυτό μέχρι και στην Ελλάδα το παρακολουθούμε. Και εκεί οι θεατές είναι λίγοι για αυτό δεν ασχολείται ο Τύπος, τα site κτλ. Έχουν όμως βιομηχανία και τεράστιες αγορές και μπορούν αυτά τα Πρωταθλήματα να συντηρηθούν εκ των έσω. Το ΜΟΤΟ τρέχει σε όλους τους αγώνες ξοδεύοντας χρήμα και κόπο για να υπάρχουν οι φωτογραφίες, τα αποτελέσματα και μία καταγραφή που αν δεν γίνει ούτε από εμάς, σε δέκα χρόνια από τώρα θα ψάχνεις να δεις τι συνέβη το 2022, έτσι για ιστορικούς λόγους, και δεν θα μπορείς να βρεις τι είχε συμβεί στο Πρωτάθλημα! Υπάρχει βέβαια και μία μακρά παράδοση που πρέπει να τιμήσουμε καθώς όχι απλά είμασταν πάντα δίπλα στους αγώνες αλλά ματώσαμε κυριολεκτικά για να μπορούν να γίνουν σωστά: 40.000.000 εκατομμύρια δραχμές έχουν στοιχήσει οι δικαστικοί αγώνες στο ΜΟΤΟ για να μην έχει η αγωνιστική μοτοσυκλέτα κάποιον πάνω από το κεφάλι της! Λίγες ημέρες πριν φύγει το 2022, βρεθήκαμε σε μία συνέντευξη Τύπου στα γραφεία της ΛΕΜΟΤ όπου 4 σωματεία: ΛΕΜΟΤ/ΑΜΛΕΧ/ΑΡΤΕΜΙΣ/ΑΡΗΣ παρουσίασαν τον δικαστικό αγώνα που ξεκινούν απέναντι στην ΑΜΟΤΟΕ. Είμασταν δύο εκπρόσωποι από τον Τύπο ενώ κλήθηκαν όλοι όπως μας είπαν και εκπροσωπήθηκε επίσης ο ΠΑ.Σ.Ε.Ε.Ε.Δ και ο ΣΕΜΕ που μαζί καλύπτουν το σύνολο της αγοράς μοτοσυκλέτας. Ακολούθησε η παραίτηση μέλους του ΔΣ της ΑΜΟΤΟΕ για διαφωνίες με τον οικονομικό απολογισμό του 2021 και την ημέρα ακριβώς που το τεύχος αυτό ταξιδεύει στο Τυπογραφείο, κυριολεκτικά επί του πιεστηρίου ακολούθησε και πρόσκληση για απολογιστική Γενική Συνέλευση: Ποιο είναι το νόημα λοιπόν σε όλα αυτά; Πως πρέπει τα Σωματεία και οι Λέσχες να κινηθούν και να συμμετάσχουν στα κοινά. Μόνο έτσι θα υπάρχει μέλλον. Οι θεατές και οι αγωνιζόμενοι έχουν ήδη ένα κοινό πρόβλημα, το καλεντάρι δεν έχει αποσαφηνιστεί και αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει ήδη από το 2022…
