Πριν τον τελευταίο αγώνα των MotoGP η ομάδα PR της αγωνιστικής ομάδας της Ducati απέκλεισε τον Mat Oxley, δημοσιογράφο του MotorSport και σε αυτή την δουλειά από το 1988. Του απαγόρευσαν να μιλήσει με τους μηχανικούς της ομάδας σε ένα γύρο συνεντεύξεων που τον κάνει χρόνια τώρα με όλους κι εκείνος έβγαλε ένα πύρινο άρθρο με υπότιτλο: «Έγραφα για πράγματα που δεν τους αρέσουν και με έβαλαν στην μαύρη λίστα. Μπουχου!». Σε πολλά πράγματα δεν συμφωνώ με τον Oxley και ιδιαίτερα η κριτική που άσκησε στην Ducati για τις πιέσεις των ελαστικών και ξεκίνησε την μεταξύ τους διαμάχη, δεν ήταν ολοκληρωμένη και στοιχειοθετημένη αλλά κυρίως μετέφερε τα παράπονα των υπολοίπων ομάδων. Δικαίως η Ducati είχε θέμα μαζί του αλλά ο τρόπος που αντέδρασε η ομάδα PR είναι πρωτόγνωρα αντιεπαγγελματικός. Για τον τρόπο που χειρίστηκαν όλα τα ζητήματα που προέκυψαν και όχι μόνο αυτό, από το τρακάρισμα του Bagnaia ενώ ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ και έπειτα την δημόσια υποστήριξή του στον Dennis Rodman που έχει καταδίκες για ατύχημα με εγκατάλειψη, οδήγηση υπό την επήρεια και προπηλακισμούς, μέχρι φυσικά το τελευταίο αυτό παράδειγμα. Για αυτό τον λόγο δεν χρειάζεται να επεκταθώ καθώς καμία πλευρά δεν έχει απόλυτο δίκιο. Αντί αυτού ας αντλήσουμε το παράδειγμα για να έρθουμε στα δικά μας δεδομένα. Την τελευταία τριετία οι εταιρείες που δεν άσκησαν απολύτως καμία πίεση στο ΜΟΤΟ για σκληρή κριτική που δέχτηκαν σε δοκιμές μοντέλων και συγκριτικά που δημοσιεύθηκαν, του Mega Test συμπεριλαμβανομένου, είναι οι παρακάτω μαζί με ορισμένα τρανταχτά παραδείγματα από αυτά που τους «κάναμε».
Η BMW είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα σωστής ανταπόκρισης στην κριτική, όπως έχω δηλώσει πολλές φορές, καθώς διαβάζει τα πάντα που γράφεις για όλους και κοιτά αν κρατάς ίσες αποστάσεις. Με βάση αυτό δέχεται τα πάντα. Μόλις δει πως κάποιο από τα σκοινάκια που τους έχεις όλους κρεμάσει είναι πιο κοντό από τα υπόλοιπα, σε βάζει στην μαύρη λίστα. Δίκαιο. Πέρα από μειονεκτήματα που αναδεικνύουμε, όπως για παράδειγμα το quickshifter που ήταν και αντικείμενο της αλληλογραφίας στο προηγούμενο τεύχος, το 2020 πήγαμε σε Mega Test των mini on-off με ξεχωριστό “box” κειμένου που έλεγε πως δεν χρειαζόταν να πάρουμε μαζί τον δικό τους εκπρόσωπο στην κατηγορία καθώς ήταν τόσο πίσω σε διαφορά, που δεν υπήρχε κανένας λόγος. Ξεκινούσαμε λοιπόν ξεκαθαρίζοντας την τελευταία θέση του συγκριτικού, σε μία παγκόσμια πρωτοτυπία. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα με αυτό.
Σε πρόσφατη δοκιμή του NC750 που και πάλι είχε γίνει θέμα στην αλληλογραφία, η Honda δεν είχε κανένα θέμα για την κριτική που ασκήσαμε στο πιρούνι της μοτοσυκλέτας, οι μόνοι που είχαμε να γράψουμε και ένα μειονέκτημα με όλο τον υπόλοιπο Τύπο να έχει μόνο διθυράμβους. Ούτε και για τον διαχωρισμό που έχουμε κάνει στις εκδόσεις της Africa Twin βάζοντας σε απόσταση την μία από την άλλη.
Η CFMOTO / ROYAL ENFIELD (ίδια αντιπροσωπεία οπότε τα βάζω μαζί) αξίζει επίσης συγχαρητήρια γιατί κρατά την στάση της BMW χωρίς να έχει την εδραίωση των Γερμανών στην αγορά και σαφώς μεγαλύτερο άγχος για την άσκηση κριτικής. Η δοκιμή του CFMOTO 800MT στο προηγούμενο τεύχος ή στο Mega Test απλά δείχνουν πως αν και νέα εταιρεία μπορεί να διαχωρίσει το εμπορικό από το δημοσιογραφικό, όπως αντίστοιχα κάνουν άλλοι που έχουν πολλά χρόνια εμπειρίας στην ελληνική αγορά μοτοσυκλέτας.
Η Suzuki επίσης, όπως και η Kawasaki / KSR Hellas μπορούν απόλυτα να διαχωρίσουν την σωστή κριτική από την στοχευμένη επίθεση, όπως και όλο το Piaggio Group με το απόλυτο παράδειγμα εδώ να είναι το Dorsoduro 1200 γιατί δεν έχει ξανά γίνει να είμαστε τόσο σίγουροι πως κάποιος τα σκάτωσε τόσο πολύ, που σε μόλις 150 χιλιόμετρα να κατεβαίνουμε και να τους λέμε να το πάρουν πίσω και να το ξανά φτιάξουν από την αρχή. Οι παλαιότεροι αναγνώστες θα το θυμούνται, είναι ένα ακόμη έπος του Μπάμπη Μέντη. Η KTM/HUSQVARNA/GASGAS/BAJAJ/SWM (επίσης μία αντιπροσωπεία) δεν είχε κανένα θέμα όταν αποκαλύψαμε πρώτοι και μόνο εμείς, το πρόβλημα στο ρεζερβουάρ τoυ 790 Adventure πρώτης γενιάς. Η Triumph δεν είχε να μας πει κάτι όταν γράφαμε πως το Traction Control σε προσγειώνει σαν μουλαρωμένη καμήλα στην έρημο. Η SYM/DAYTONA/ZONTES, ας μην γράψω όλες της μάρκες του ομίλου που έχει σχεδόν την μισή ελληνική αγορά, δεν είχε καμία διαφωνία για την σκληρή κριτική του Explorer 125 μόλις τρία τεύχη πριν. Συνεργαζόμαστε με όλους, είτε διαφημίζονται σε εμάς, είτε όχι και γι αυτό ακριβώς θεωρούμε πως πλέον δεν έχουν μείνει και πολλά μέρη εκεί έξω που η διαφήμιση είναι τόσο ξεκάθαρη ως προς ποια είναι και που σταματά, χωρίς να εμπλέκεται σε άρθρο που φέρει τον τίτλο «δοκιμή» ή «παρουσίαση» ή «συγκριτικό». Για αυτό και δεν υπάρχει ουσιαστικός μοχλός πίεσης όλα αυτά τα χρόνια ή αυτά τα τελευταία τρία, από όλους όσους προσπάθησαν.
