Εδώ και λίγους μήνες στην Ιταλία έχει απαγορευτεί η εκτός δρόμου οδήγηση και μάλιστα καθολικά, απαγορεύονται δηλαδή και τα ποδήλατα ακόμη! Το θέμα έχει αναφερθεί και από ελληνικά site, επιδερμικά όμως, και έχει δημιουργηθεί η εντύπωση πως η Ιταλία έγινε Ελβετία ή Αυστρία.
Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Ο νόμος είναι ανοικτός για να υιοθετηθεί από τις διάφορες διοικητικές περιφέρειες της Ιταλίας και είναι πολλές αυτές, κι επιπρόσθετα δεν είναι δεσμευτικό το πόσο σκληρά θα τον εφαρμόσουν. Είναι στην ευχέρεια της τοπικής αυτοδιοίκησης αν θα το εφαρμόσει ακραία, νομοθετώντας και για τα ποδήλατα ακόμη, ή θα αρχίσει να εξαιρεί κατηγορίες οχημάτων. Μέχρι και πριν από ένα μήνα, οι μόνοι που είχαν ασχοληθεί με το θέμα ήταν οι διοργανωτές των διαφόρων Rally και χωμάτινων αγώνων, με αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες και ποδήλατα, καθώς έχουν βαρύ πρόγραμμα διοργανώσεων και θέλουν να είναι προετοιμασμένοι σε περίπτωση εφαρμογής. Συνομιλώντας με έναν από αυτούς τους διοργανωτές, που το οικονομικό του συμφέρον τον βρίσκει ενάντια στο μέτρο, η απάντηση ήταν πως δεν ξέρει αν κάνει καλά που ασχολείται με το θέμα, γιατί έχει καταλήξει να ενημερώνει εκείνος τους αρμόδιους, οι οποίοι δήλωναν και άγνοια αλλά και απροθυμία να ασχοληθούν με το ζήτημα της οδήγησης εκτός δρόμου.
Προφανώς και είμαι υπέρ της ελευθερίας, φτάνει να συμφωνήσουμε όλοι πως πρώτο μέλημα είναι ο σεβασμός απέναντι στην φύση και η προστασία της. Να μην ξεχνάμε πόσες φωτιές έχουν προλάβει οι Έλληνες εντουράδες στα ελληνικά βουνά τα τελευταία χρόνια, μην έχετε καμία αμφιβολία, είναι πολλές. Μπορεί ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα ελληνικά δάση να είναι ο εμπρησμός και οι εγκληματικές ενέργειες, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν ξεσπούν πυρκαγιές και από άλλες αιτίες.
Οι αιτίες που οδήγησαν την ιταλική Πολιτεία να ψηφίσει μία τέτοια νομοθεσία είναι πολλές και διαφορετικές, έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή: Υπάρχει περισσότερος κόσμος στις θέσεις εξουσίας που δεν οδηγεί και που αντιλαμβάνονται το βουνό ως βόλτα με τα πόδια ή ακόμη καλύτερα ως background στις φωτογραφίες του, και δεν μπορούν να κατανοήσουν την αξία της διανυκτέρευσης στην φύση, της εκτός δρόμου οδήγησης και της ελευθερίας μετακίνησης στα βουνά. Κατ’ επέκταση δεν μπορείς να τους εξηγήσεις κιόλας, πως οι φυσιολάτρες μπορούν να έχουν και ποδήλατα και μοτοσυκλέτες, δεν είναι μόνο εκείνοι που περπατούν στο βουνό. Ούτε φυσικά θα δεχτούν την τεκμηρίωση ακόμη και με στοιχεία, πως δεν είναι όλοι οι αναβάτες και οδηγοί ίδιοι, και πως υπάρχουν και εκείνοι που σέβονται απόλυτα την φύση.
Γι' αυτό και η συζήτηση στην Ιταλία έχει αρχίσει να κατευθύνεται στην ανάγκη να τοποθετήσουν στην εξουσία κατάλληλους εκπροσώπους, που θα μπορούν να προλάβουν τέτοια ζητήματα την ώρα ακριβώς που γεννιούνται. Να δείτε πως θα καταλήξουν στο τέλος καλύτερα από αυτό που είναι τώρα, θα καταλήξουν να βελτιώνουν την κατάστασή τους, αντί να την δυσχεραίνουν τέτοιοι ανεφάρμοστοι νόμοι.
Το ζήτημα της ελεύθερης μετακίνησης σε όλη την επικράτεια μας έχει απασχολήσει πολλές φορές στο ΜΟΤΟ και την θέση μας την ξέρετε, θέλουμε να βλέπουμε τις μοτοσυκλέτες να σέβονται την φύση, να προστατεύουν τα μονοπάτια, να μην τα σκάβουν στις διελεύσεις τους, τα σημάδια μιας κατασκήνωσης να εξαφανίζονται το επόμενο πρωί, τα σκουπίδια να μαζεύονται μέχρι ενός κι έτσι κανείς να μην μπορεί να ισχυριστεί πως υπάρχει ανάγκη για αστυνόμευση και εφαρμογή της νομοθεσίας, διότι προσέξτε, η νομοθεσία υπάρχει και εδώ.
Το επιπρόσθετο μέτρο που ψηφίστηκε στην Ιταλία είναι να μην μπορείς να πατήσεις χώμα αν δεν πηγαίνεις προς αγροτικές εργασίες ή προς επιτήρηση και επίβλεψη της περιοχής, δηλαδή οι δασοφύλακες επιτρέπονται, ή προς το σπίτι σου και κάθε άλλη εργασία. Είναι βέβαιο πως δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, κι αν γίνει θα είναι σε πολύ περιορισμένη έκταση, αλλά γεγονός παραμένει πως αυτή την στιγμή μονάχα τα Βαλκάνια παραμένουν ολότελα ελεύθερα. Ας φροντίσουμε να μην δώσουμε το παραμικρό έναυσμα για να ξεκινήσει μία τέτοια συζήτηση…
