Υπάρχουν στιγμές που το κοινωνικό πρόβλημα της Ελλάδας, όπου κάθε ένας έχει άποψη για θέματα που δεν γνωρίζει και πολύ καλά την οποία και υποστηρίζει φανατικά, διαφαίνεται πως έχει ξεκάθαρη πολιτική αιτία. Προσέξτε, δεν είναι κομματική σε καμία περίπτωση αλλά ξεκάθαρα πολιτική, καθώς μιλάμε για ζήτημα που υπερβαίνει κάθε παράταξη. Διότι όταν βλέπεις μία σειρά από εξόφθαλμα λάθη και αργά αντανακλαστικά που ενεργοποιούνται μόνο όταν δημιουργηθεί ντόρος, τότε σαφώς και δημιουργείται η αίσθηση στον πολίτη πως τίποτα δεν λειτουργεί σωστά και πως μία απλή κι επιφανειακή σκέψη που μόλις είχε, είναι καλύτερη από την τακτική που ακολουθεί η Πολιτεία.
Πώς αλλιώς να σκεφτεί κανείς, όταν βλέπει ένα ιστορικό υψηλό στην τιμή πώλησης της βενζίνης χωρίς να γίνονται έκτακτες ενέργειες για να μετριαστεί το πρόβλημα;
Κι όταν τελικά υπάρχει η πρώτη αντίδραση από την Πολιτεία, βλέπεις δηλώσεις που φανερώνουν βαθύτατη κοινωνική άγνοια, όπως ότι μόνο οι πλούσιοι οδηγούν όπως μας ενημέρωσε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών. Λίγο αργότερα ο Υπουργός Ανάπτυξης τόνισε ότι θα βάλει πλαφόν στο ποσοστό κέρδους των πρατηρίων, που αυτό βέβαια είναι μονοψήφιο και αρκετά περιορισμένο. Ο Ειδικός Φόρος κατανάλωσης που δεν είναι καινούριος, έχει διαμορφωθεί από το 2017 στα 700 Ευρώ ανά κυβικό μέτρο και πρόσφατα ανέβηκε είκοσι λεπτά, τα Ειδικά Τέλη Δικαιωμάτων Εκτέλεσης Τελωνειακών Εργασιών, το Τέλος ΡΑΕ, η Εισφορά Ειδικού Λογαριασμού Πετρελαιοειδών και το ΦΠΑ αντιστοιχούν σχεδόν στο 60% της τιμής λίτρου, αλλά τα μέτρα ανακοινώθηκαν για το 5-6% που αφορούν το ποσοστό κέρδους. Προφανώς κι αυτό χρειάζεται γιατί βλέπουμε αναθεωρήσεις τιμών για ήδη αγορασμένα καύσιμα, ωστόσο δεν παύει να είναι ένα μέτρο που αφορά το μικρότερο κομμάτι του τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζουμε.
Με την τιμή καυσίμου στο υψηλότερο σημείο που έχει υπάρξει ποτέ απαιτούνται έκτακτα μέτρα, κι όταν τελικά αυτά πάρθηκαν με σημαντική καθυστέρηση απλά φανέρωσαν για ακόμη μία φορά πως δεν υπάρχει πραγματική σύνδεση με την απτή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε όλοι οι υπόλοιποι. Η ενίσχυση με την μορφή μηνιαίου κουπονιού για ένα ποσό που αντιστοιχεί στα ¾ του ρεζερβουάρ ενός μικρομεσαίου σκούτερ, δηλαδή για κάτι λιγότερο από εκατό χιλιόμετρα -αυτή είναι η πραγματικότητα- δεν γίνεται να ληφθεί ως σοβαρή αντιμετώπιση. Πρακτικά επιδοτεί τα δίκυκλα με έως 45 λίτρα από Απρίλιο έως Ιούνιο, δηλαδή λιγότερο από ένα γέμισμα το μήνα, σαν να φωνάζεις δηλαδή την πυροσβεστική υπηρεσία και αντί με αυτοκίνητο και μάνικες να έρχονται με κουβά, κι αυτό σιγά-σιγά, με τα χέρια στις τσέπες και αργό βάδισμα.
Ο Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης στα καύσιμα εισήλθε με τα μνημόνια και θα πρέπει πλέον να μειωθεί, μία κίνηση που παράλληλα θα ανακόψει και το παραεμπόριο που αυτή την στιγμή ανθεί, σύμφωνα με τους ίδιους τους βενζινοπώλες εκ μέρους της προέδρου, όπως δήλωσε στην κρατική τηλεόραση. Ένα παραεμπόριο που αποφέρει τεράστιο κέρδος ακριβώς γιατί οι φόροι είναι το μεγαλύτερο κόστος. Ακόμη κι αν η λειτουργία του κράτους πράγματι συνδέεται με την συνέχισή του ΕΦΚ, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες, θα έπρεπε να συζητηθεί τουλάχιστον η προσωρινή μείωσή του. Το μέτρο της επιδότησης με λιγότερο από ένα ρεζερβουάρ το μήνα είναι κουβάς νερού σε δασική πυρκαγιά που έχει φουντώσει. Κι αυτή η αδυναμία λήψης γρήγορων αποφάσεων και οι ανακοινώσεις κατόπιν εορτής για να μετριάσεις την κατακραυγή, δεν γίνεται παρά να πυροδοτούν την αντίδραση αντί να την κατευνάζουν.
Για άλλη μία φορά τα πράγματα δεν γίνονται σωστά, κι αυτό είναι το μόνο σίγουρο και βέβαιο.
