Ένας από τους βασικότερος λόγος που στην Γερμανία υπάρχουν αρκετοί αυτοκινητόδρομοι χωρίς ανώτατο όριο ταχύτητας είναι η διαφορά νοοτροπίας που διακατέχει τους Γερμανούς χρήστες και καθιστά κάτι τέτοιο εφικτό, χωρίς να αυξάνονται ολοένα τα θανατηφόρα ατυχήματα. Σκοπός μου δεν είναι να αναλύσω τις γερμανικές Autobahn, είναι κάτι παλιό, κάτι ήδη γνωστό, ούτε να πω ποιος αν είναι καλύτεροι ή όχι από εμάς αλλά να τονίσω κάτι πολύ βασικό. Δεν γίνεται να απελευθερώσεις το όριο ταχύτητας οπουδήποτε και υπάρχουν σημαντικοί λόγοι που κάτι τέτοιο δουλεύει στην Γερμανία και όχι κάπου αλλού.
Από τους βασικότερους κανόνες στον οποίο όλοι ανεξαιρέτως πειθαρχούν είναι να μην προσπερνάνε από δεξιά. Φανταστείτε λίγο την εικόνα των ελληνικών δρόμων για να δείτε πόσο συχνό φαινόμενο είναι η προσπέραση από δεξιά. Η οποία δεν συμβαίνει μονάχα όταν εκείνος που προσπερνά παραβιάζει το όριο ταχύτητας, αλλά και γιατί υπάρχουν αρκετοί που οδηγούν αριστερά και πηγαίνουν σιγά ή κάτω από το μέσο όρο ταχύτητας των υπόλοιπων λωρίδων. Θεωρούν δικαίωμα την παραμονή στην αριστερή λωρίδα και μένουν σε αυτή ακόμη και όταν δεξιά τους είναι κενή, όπως και μπροστά τους. Σε ένα σύστημα δρόμων και οδηγών που επιτρέπεται να πάνε με όσα θέλουν στον αυτοκινητόδρομο, αυτά είναι τεράστια σφάλματα που πρέπει να αποφεύγονται. Η δε καθολική αποδοχή αυτών των απλών κανόνων από όλους είναι η πραγματική αιτία που εξασφαλίζει την διαιώνιση αυτής της παράδοσης και το γεγονός πως λιγότερα θανατηφόρα συμβαίνουν στους αστικούς δρόμους της Γερμανίας, παρά στους αυτοκινητόδρομους. Τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν και εκεί οι φωνές που θέλουν την καθολική συμμόρφωση των ορίων ταχύτητας σε όλη την Ευρώπη και υπάρχουν μία σειρά από λόγοι που ακούγονται έντονα και στην Γερμανία, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε προς τα εκεί. Ακόμη και όρια να μπουν παντού, οι παραπάνω κανόνες θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται από όλους, και φυσικά ισχύουν και σε εμάς εδώ απλά δεν εφαρμόζονται καθολικά και με συνέπεια από όλους! Λέμε πως η ταχύτητα σκοτώνει πράγμα που ισχύει και δεν το αμφισβητεί κανείς, ξεχνάμε όμως πως σκοτώνει και η βραδυπορία, η παραμέληση βασικών κανόνων με πρώτο και κύριο πως στόχος μας όταν οδηγούμε είναι να διευκολύνουμε τους άλλους, ούτε να περάσουμε από πάνω τους, ούτε να μην μας νοιάζει πώς θα περάσουν.
Πρόκειται για κάτι τόσο απλό αν το καλοσκεφτείς που δεν καταλαβαίνεις για πιο λόγο δεν συμβαίνει στους ελληνικούς δρόμους. Για πιο λόγο το πιο αργό όχημα θα είναι αριστερά στις λεωφόρους ή θα βγει στην αριστερή λωρίδα χωρίς φλας (το άναμμα την τελευταία στιγμή όταν έχεις πάρει μαζί και το τιμόνι δεν μετράει) και φυσικά όλα αυτά ισχύουν ανεξαιρέτως οχήματος και για αυτοκίνητα και για μοτοσυκλέτες. Το να πηγαίνεις με τριακόσια σε γερμανικό αυτοκινητόδρομο είναι πολλαπλάσια ασφαλέστερο από τα μισά στην Ελλάδα. Προφανώς και συμβαίνουν ατυχήματα και εκεί, δεν χρειάζεται να τονίσω το προφανές μεταξύ μας, προφανώς και χρειάζονται βελτίωση σε πολλά πράγματα, αλλά ας επικεντρωθούμε σε ένα βασικό που αν αλλάξει εδώ θα κάνει τεράστια διαφορά: Πηγαίνοντας με τριακόσια σε γερμανικό δρόμο χωρίς όρια αισθάνεσαι το ίδιο άγχος με το να πηγαίνεις στα όρια του ΚΟΚ, άντε και ελάχιστα παραπάνω γιατί το κοντέρ κλέβει καμιά δεκαριά χιλιόμετρα. Θεωρούμε στην Ελλάδα πως μονάχα η ταχύτητα σκοτώνει και αυτό είναι επικίνδυνο για τον εξής απλό λόγο: Ξεχνάμε έτσι πόσο βασικό πράγμα είναι να προσέχουμε και να τηρούμε όλους τους κανόνες, αντί να λέμε «δεν τρέχω, άρα όλα είναι καλά». Γιατί δεν είναι καλά τα πράγματα, κι αυτό δεν χρειάζεται καμία απόδειξη, το βλέπετε γύρω – τριγύρω καθημερινά…
