"Δεν σταματάμε να καβαλάμε μοτοσυκλέτες", αυτή είναι μία εξαιρετικά απλουστευμένη, εξαιρετικά σύντομη απάντηση για το τι διαφορετικό κάνουμε στο ΜΟΤΟ όλα αυτά τα χρόνια. Γιορτάζουμε τα 35(!) χρόνια λοιπόν, ενώ με ένα χρόνο διαφορά, πέρσι τέτοια εποχή, γιορτάζαμε τα πρώτα 600 τεύχη, ένας μεγάλος και στρογγυλός αριθμός που λίγα περιοδικά φτάνουν. Πρόκειται για δύο κοντινά ορόσημα στην μακρά μας ιστορία. Το "και πέντε" έχει άλλωστε ιδιαίτερη σημασία για το ΜΟΤΟ, είναι πιο σημαντικά τα 35 από τα 30, θα είναι πιο σημαντικά τα 45 από τα 40. Διότι όταν ξεκινούσαμε την πορεία μας, χωρίς καμία υποστήριξη από πουθενά, λέγαμε πως αν αντέξουμε τα πρώτα πέντε, τότε θα αντέξουμε και για τα πρώτα πενήντα. Πέντε ήμουν κι εγώ όταν ξεκινούσε το ΜΟΤΟ. Πάνω από μία ντουζίνα χρόνια "υπηρεσίας" είχα συσσωρεύσει ωστόσο πριν αναλάβω την έκδοση του περιοδικού, με κάθε έναν στην υπόλοιπη ομάδα να μετρά τουλάχιστον την διπλάσια από εμένα θητεία, ή να είναι κομμάτι του περιοδικού από την απαρχή του! Το ιδανικό είναι να τραβά το έλκηθρο ο νεότερος σκύλος και οι έμπειροι μούργοι να καθοδηγούν. Έχετε όμως πολλά παραδείγματα εκεί έξω που να συμβαίνει το ιδανικό; Αλλά αυτό είναι το ΜΟΤΟ και ξεχωρίζει και για άλλο λόγο, που θεωρούμε δεδομένο εμείς αλλά δεν ισχύει πουθενά αλλού. Στο έλκηθρο κουβαλάμε μόνο τις εμπειρίες που χτίζουμε, δεν έχουμε τον λεγόμενο “musher” να δίνει εντολές, δεν υπήρχε ποτέ τέτοιος άλλωστε… Το ΜΟΤΟ διοικείται από την συντακτική του ομάδα, όχι από κάποιον άσχετο με μοτοσυκλέτες, όχι από κάποιον επιχειρηματία με άλλα συμφέροντα κι έχει καταφέρει να είναι ανεξάρτητο κάνοντας ταυτόχρονα "τα πράγματα να συμβαίνουν". Κι έτσι φτάσαμε ως εδώ, έτσι συνεχίζουμε ακάθεκτοι λοιπόν!
Ένα ακόμη που δεν κάνουμε ποτέ και θεωρούμε πως επίσης μας ξεχωρίζει, είναι να μιλάμε για τις δουλειές των άλλων, το θεωρούμε και κουραστικό και λάθος για όποιον το κάνει, γι' αυτό μιλάμε μόνο για την δική μας δουλειά ή καλύτερα, μιλάμε με την δουλειά μας… Διότι η φράση, "το κορυφαίο περιοδικό της Ελλάδας κι ένα από τα δέκα καλύτερα της Ευρώπης" που λέγαμε δεκαετίες τώρα, έχει ιδιαίτερη σημασία σήμερα, που τα άρθρα του ΜΟΤΟ μεταφράζονται και διαβάζονται από Γάλλους, Γερμανούς κ.τ.λ. φτάνοντας σε όλη την Ευρώπη! Οι Έλληνες αναγνώστες διαβάζουν πρώτοι, ηγούνται των εξελίξεων και το να είσαι μπροστά από τις εξελίξεις συμβαίνει σπάνια στην χώρα μας.
Αν τα τελευταία δύο χρόνια βλέπετε ένα ΜΟΤΟ πιο ζωντανό και δραστήριο, όπως μας λέτε, τότε έτσι και καλύτερα θα συνεχίσει και το μέλλον. Δεσμευόμαστε για αυτό. Η ομάδα του περιοδικού, αυτούσια με ανθρώπους που βρίσκονται πάνω από είκοσι χρόνια στις θέσεις τους αποτελώντας ουσιαστικά τις μπαταρίες εμπειρίας που κουβαλάμε πάντα μαζί μας φορτισμένες, έχει διατηρήσει τεράστια αποθέματα όρεξης. Ο τρόπος που συμβαίνει αυτό είναι απλός, δείτε την πρώτη φράση, την πιο σύντομη απάντηση - Κοιτώντας πάντα μπροστά, στηριζόμενοι στις γερές βάσεις πάνω στις οποίες χτίστηκε η φιλοσοφία του ΜΟΤΟ, μία φιλοσοφία ζωής πλέον για όλους μας. Και για εμάς και για εσάς.
Στο ΜΟΤΟ θεωρούμε την υστεροφημία πιο σημαντική από τα υλικά αγαθά, και το έχουμε έτσι λάβει ως δεδομένο πως πλούσιοι τελικά δεν θα γίνουμε ποτέ καθώς το "σπάμε αυγά" είναι συχνό φαινόμενο. Ξέρετε η οικονομική κρίση έχει φέρει και μία κάποια κάθαρση. Καμία εταιρεία δεν αποτελεί στήριγμα για το περιοδικό μέσα από την διαφήμιση που μας δίνει. Καμία. Μέσα στο 2020 μάλιστα, δύο ήταν εκείνοι που μας "την έκοψαν" για πράγματα που γράψαμε. Σήκωσαν το τηλέφωνο, δήλωσαν την δυσαρέσκειά τους και ανακοίνωσαν την διακοπή των σχέσεων μας. Τους χαιρετήσαμε ευγενικά και ευχηθήκαμε να ομαλοποιηθούν τα πράγματα στο μέλλον. Ξέρετε γιατί; Γιατί αυτό το ζούμε κάθε χρόνο, επί 35 χρόνια σταθερά! Όταν όμως η άποψη του ΜΟΤΟ κυκλοφορεί και επηρεάζει τον κόσμο αποδεδειγμένα, όταν την βλέπεις να αναπαράγεται ακόμη και διαδικτυακά σε συζητήσεις, "είπαν εκείνο, έγραψαν το άλλο", τότε είναι αναπόφευκτο να επιστρέψουμε στην ομαλοποίηση.
Ο Χρίστος Χατζάρας λέει τα υπόλοιπα αυτονόητα λίγο πιο κάτω, ως ο πνευματικός μας μπαμπάς που έχει πάντα έτοιμη την συμβουλή - φτάνει να του την ζητήσεις- κι ο Λάζαρος Μαυράκης στην επόμενη σελίδα εξηγεί για ποιο λόγο κοιτάμε μόνο μπροστά, τώρα που ξέρετε και που "πατάμε"…
