Editorial 611 - Οι τελευταίοι της Ευρώπης

Από το

motomag

1/10/2020

Δεν έχω βρει συγκεκριμένο όνομα, ωστόσο υπάρχει μία τάση που αναγνωρίζω σε εμάς τους Έλληνες να κλείνουμε αυτιά και μάτια παραμένοντας καθηλωμένοι σε μία θέση, απλά και μόνο γιατί την υποστηρίξαμε αρχικά. Δεν έχει σημασία αν τα επιχειρήματα που ακολούθησαν μας έχουν πείσει πως η άλλη πλευρά είχε τελικά δίκιο, σημασία έχει να μην το παραδεχτούμε εκείνη την στιγμή λες και η συζήτηση είναι μονομαχία θανάτου όπου θα μείνει μόνο ένας και κανείς άλλος. Πρόσφατο παράδειγμα αυτό που έγινε με τα διπλώματα, μόλις ακούστηκε πως θα επιτραπεί σε κατόχους άδειας οδήγησης αυτοκινήτου να καβαλήσουν μοτοσυκλέτες κατηγορίας Α1. Για αυτό και εμείς ας δούμε κάτι άλλο, αλλά κοντινό:

Είναι δεδομένο πως στην Ελλάδα υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά 16 και 17 ετών που οδηγούν παπιά/σκούτερ/μοτοσυκλέτες χωρίς φυσικά να έχουν δίπλωμα γιατί δεν το δικαιούνται. Είναι επίσης δεδομένο πως μονάχα η Ελλάδα, η Ολλανδία, το Βέλγιο και η Δανία, απαγορεύουν την οδήγηση κατηγορίας Α1 μοτοσυκλετών κάτω των 18 ετών. Όλες οι υπόλοιπες χώρες επιτρέπουν την οδήγηση της Α1 από τα 16! Μαζί με τα μοτοποδήλατα! Απλά αλλάζουν οι εξετάσεις που δίνει ο νέος αναβάτης, αλλά από 16 ετών μπορεί κανείς να οδηγήσει Α1. Στην Ολλανδία και το Βέλγιο, τις επίπεδες αυτές χώρες που μπορείς να διασχίσεις με ποδήλατο και τα μοτοποδήλατα δεν ζορίζονται καθόλου, δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα να γίνει κάτι τέτοιο. Αντίστοιχα στην Δανία, μία χώρα που η μοτοσυκλετιστική κουλτούρα δεν είναι το ίδιο διαδεδομένη με την γειτονική Γερμανία. Στην Ελλάδα όμως θα έπρεπε να είναι προτεραιότητα να εξεταστεί το πλαίσιο αυτό πιο σωστά, με δεδομένο το ποσοστό αναβατών που οδηγεί χωρίς δίπλωμα πριν πάει στα 18! Όταν μάλιστα φτάσει στην ηλικία να βγάλει το δίπλωμα και με βάση την εμπειρία οδήγησης που ήδη έχει, αμελεί να δώσει τις απαραίτητες εξετάσεις… Γιατί «ξέρει να οδηγεί». Έχει φτιάξει μία κουλτούρα παραβατικότητας την οποία θεωρεί και δικαιωματικά σωστή, με βάση το απλό σκεπτικό: «και τι να κάνω αφού απαγορευόταν;». Η κουλτούρα αυτή είναι διαδεδομένη περισσότερο εκτός των μεγάλων πόλεων, εξαιτίας του μικρότερου ελέγχου αλλά και των μεγαλύτερων αναγκών που υπάρχουν στην ατομική μετακίνηση. Δεν έχει τις ίδιες δυνατότητες μαζικής μεταφοράς ένα νεαρό παιδί στην επαρχία με κάποιο συνομήλικό του στον αστικό ιστό της Αθήνας. Αντιθέτως έχει πολλές μεγαλύτερες ανάγκες! Ο νομοθέτης οφείλει να βλέπει την επικράτεια στο σύνολό της. Ο επικριτής σχολιαστής στα κοινωνικά δίκτυα από την άλλη, βλέπει μονάχα με τα δικά του γυαλιά. Αν είναι στο κέντρο της Αθήνας, φαντάζεται ξεκράνωτους πιτσιρικάδες που ανεβαίνουν τους λόφους σπινάροντας σε παπιά χωρίς ποδιές, χωρίς πίσω λάστιχο, χωρίς σωστά φρένα, υποψήφιους θαμώνες του ΚΑΤ. Κάποιος σε ένα ορεινό χωριό από την άλλη βλέπει τον μοναδικό τρόπο που έχει ένας νεαρός να πηγαίνει στο σχολείο χωρίς να εξαρτάται από σοφέρ όλες τις ημέρες του έτους. Ποιοι ακούγονται περισσότερο; Οι επικριτές από τα αστικά κέντρα, μονίμως συνδεδεμένοι σε κάποιο από τα κοινωνικά δίκτυα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Να έχουμε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ανασφάλιστων νεαρών παιδιών σε δημόσιους δρόμους πάνω σε μοτοσυκλέτες, που κυκλοφορούν χωρίς να έχουν περάσει ούτε τα θεωρητικά μαθήματα!

Φταίνε και οι γονείς που τους έχουν αφήσει να έχουν το δικό τους μέσο; Πριν ρίξουμε την πέτρα της κατηγορίας ας κάνουμε ένα ταξίδι με την δική μας μοτοσυκλέτα στην ορεινή Ελλάδα – υπόψιν πως ορεινό είναι σχεδόν το σύνολο αυτής της χώρας- και όταν δούμε την δική τους πραγματικότητα ας εκφέρουμε την άποψή μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως όποιος το χρειάζεται πραγματικά θα έπρεπε να έχει βγάλει άδεια οδήγησης μοτοποδηλάτου στα 16 και να κυκλοφορεί με ένα τέτοιο. Μία γενικευμένη όμως παρανομία δείχνει πως είτε ο νόμος δεν είναι σωστός, είτε ο έλεγχος ελλιπής και στην περίπτωσή μας ισχύουν και τα δύο!

Αντίστοιχα και με την άδεια οδήγησης μοτοσυκλέτας Α1 με δίπλωμα αυτοκινήτου, που τις προηγούμενες ημέρες το Υπουργείο έδωσε στην δημοσιότητα ΚΥΑ που φανερώνει πως ετοιμάζει την αλλαγή, για να οδηγείται με δίπλωμα αυτοκινήτου. Αναγκάστηκε να διευκρινίσει μετά τις αντιδράσεις πως δεν ισχύει ακόμη αλλά θα μας ενημερώσει για τον τρόπο που θα γίνει η αλλαγή. Άρα θα γίνει.

Όπως ήδη ισχύει σε όλες τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Διαφέρει το πλαίσιο αλλά ισχύει ήδη σε όλες τις άλλες χώρες. Γιατί; Γιατί ξέρουν πως αυτό καλύπτει μία πραγματική ανάγκη. Η πρόωρη αυτή ανακοίνωση που έγινε πριν λίγες ημέρες μας έδειξε βέβαια για άλλη μία φορά πόσο ανώριμοι είμαστε -πολίτες και Κράτος-  καθώς και το πρόσωπο ορισμένων του γενικού Τύπου. Είναι εκείνοι που μας έδειξαν εικόνες από μοτοσυκλέτες 600 κυβικών σε μπαριέρες, μίλησαν για εκατόμβες, για νεκροταφεία για ένα σωρό πράγματα που υπάρχουν μονάχα στην φαντασία τους. Ξέρουν αλήθεια πόσα τρίκυκλα σκούτερ οδηγούνται αυτή την στιγμή με δίπλωμα αυτοκινήτου; Πόσα ηλεκτρικά δίκυκλα εκεί έξω είναι πιο γρήγορα από αυτό που θα έπρεπε και αντίστοιχα μίας μοτοσυκλέτας Α1; Είναι τόσα πολλά που θα έπρεπε να βλέπουμε ήδη την εικόνα που περιγράφουν αλλά όχι, εξακολουθούμε να έχουμε πολλά δυστυχήματα που είναι τελείως άσχετα με την κατηγορία του διπλώματος! Όπως εξακολουθούμε να είμαστε πρώτοι από όλους στις εγκαταλείψεις θυμάτων, κυρίως γιατί δεν είμαστε νόμιμοι. Κι έπειτα γιατί δεν εμπιστευόμαστε τις διαδικασίες του Κράτους. Βλέπετε τώρα πως η ανάγκη είναι πραγματική και υφίσταται ήδη; Η εικόνα είναι ήδη άσχημη εκεί έξω. Οι Ισπανοί είδαν πως επιτρέποντας σε κάθε οδηγό αυτοκινήτου που έχει το δίπλωμα για τρία χρόνια να οδηγήσει μοτοσυκλέτες Α1, να μειώνονται αμέσως τα ατυχήματα στους δρόμους. Όπως και να προξενούν λιγότερα ατυχήματα που εμπλέκονταν και μοτοσυκλέτες, όσοι οδηγοί αυτοκινήτων ξεκίνησαν να καβαλούν μέσα στις πόλεις! Στην Αγγλία το κάνουν διαφορετικά, περνάς μία γρήγορη εκπαίδευση πριν σου επιτραπεί να οδηγήσεις μία μικρή μοτοσυκλέτα, ενώ είσαι κάτοχος διπλώματος αυτοκινήτου χωρίς άλλες εξετάσεις. Στην Ιταλία το ίδιο. Γιατί; Είναι καλύτερη η κατάσταση στην Ιταλία από εμάς; Μήπως δεν έχουν το ίδιο χάος οι πόλεις τους; Απλά είδαν την ανάγκη που ήδη υπάρχει και αντίστοιχα προσαρμόστηκαν. Εμείς κλείνουμε τα μάτια στους ανασφάλιστους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας χωρίς δίπλωμα, όπως ακριβώς κάνει και η αστυνομία όταν τους βλέπει χωρίς κράνος, παρά μόνο όταν στήσει «μπλόκο»! Για άλλη μία φορά ας πάμε με εκείνους που το έχουμε μελετήσει περισσότερο. Έχουμε πολλά να μάθουμε και μόνο ένα να τους δείξουμε: Την διήθηση στην κυκλοφορία που εκείνοι τώρα επιτρέπουν.

Editorial 562 - Αφανής τεχνολογία

x
Από το

motomag

1/9/2016

Σ’ αυτό το τεύχος έχουμε μια πολύ ωραία αντίθεση: Απ’ τη μια μεριά δύο εξωτικές Ιταλικές κατασκευές, απ’ την άλλη, τρεις μοτοσυκλέτες που κάνουν περισσότερα απ’ όσα δείχνουν με την πρώτη ματιά.

Κι ενώ είναι άγνωστο τι χρόνους θα έκανε μια Tamburini T12 Massimo στην πίστα, σε σχέση με την δωρητή κινητήρας της BMW S1000RR, δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το απόλυτο της κατασκευής της. Με κινητήρα factory superbike της BMW που βγάζει 235 ίππους, ζυγίζει 154 κιλά, ένα λιγότερο από το ελάχιστο όριο των MotoGP!  Όπως είπαν και οι άνθρωποι της BMW όταν την είδαν από κοντά, δεν υπάρχει περίπτωση μοτοσυκλέτα μαζικής παραγωγής να πετύχει το επίπεδο της ποιότητας και της προσοχής στην λεπτομέρεια που έχει μια Τ12. Kι ούτε βέβαια θα μπορούσε ποτέ να είναι μαζικής παραγωγής μια μοτοσυκλέτα κόστους πάνω από 300.000 ευρώ. Γι’ αυτό και μίλησα για χρόνους, για γυρολόγια, για μετρήσιμα μεγέθη. Γιατί υπάρχει βέβαια η – αξία ανεκτίμητη – απόλαυση της μορφής, της υφής και της ποιότητας του συνόλου και των εξαρτημάτων του, υπάρχει το δέος του ονόματος του Tamburini και της ιστορίας του και της γνώσης πως αυτή ήταν για κείνον η ιδανική superbike, κι αυτά είναι αρκετά για να σε μαγέψουν χωρίς καν να χρειάζεται να την οδηγήσεις. Έχοντας στο μυαλό μου πως σχεδόν όλες οι Bimota (πλην των DB2) που έχω οδηγήσει ήταν μάλλον απογοητευτικές ως σύνολο και συμπεριφορά (και ειδικά η πολυσυζητημένη Tesi), θα ήθελα πάρα πολύ να οδηγήσω μια Τ12 αλλά... απ’ τη μια θα κράταγα και μικρό καλάθι (με τόσες υποσχέσεις, είναι εύκολο να απογοητευτείς), κι απ’ την άλλη, αν όλα ήταν καλά, δεν έχω την ικανότητα να γράψω χρόνους ανταγωνιστικούς με μια μοτοσυκλέτα επιπέδου MotoGP. Μόνο εικόνες και αισθήσεις θα μάζευα, δεν θα μπορούσα να την χρησιμοποιήσω όπως της αξίζει και να μπορέσω να την αξιολογήσω σε ένα απίθανο να συμβεί ποτέ συγκριτικό: Μια Yamaha M1 που θα μας δάνειζε το φιλαράκι μας ο Valentino, μια BMW του παγκοσμίου SBK και μια T12 Massimo… Θα χρειαζόμασταν βέβαια και αντίστοιχα μυθικούς αναβάτες, για να τις οδηγήσουν στο Mugello κατά προτίμηση, για να βγάλουμε μετά τα συμπεράσματά μας. Τα γυρολόγια θα έλεγαν την ψυχρή αλήθεια, θα είχαμε μια τυπική νικήτρια, καλά θα περνάγαμε αν τις κάναμε κι εμείς μια βόλτα, αλλά μήπως έτσι θα χάναμε την ουσία; Τα πιο σημαντικά πράγματα στις μοτοσυκλέτες (όπως και στη ζωή) δεν είναι μετρήσιμα, δεν κατατάσσονται σε πρώτο δεύτερο τρίτο. Επιπλέον, κάθε τέτοια εξωτική κατασκευή έχει πολύ εξειδικευμένο και περιορισμένο πεδίο δράσης: Ακόμα και στην περίπτωση ενός πλούσιου συλλέκτη, ιδιοκτήτη T12, υποπτεύομαι πως περισσότερη ευχαρίστηση θα ήταν για κείνον να την χαζεύει στο γκαράζ του παρέα με τους φίλους του, παρά να κάνει μερικούς γύρους το χρόνο σε πίστα, φοβούμενος μην την κάνει την στραβή, το τσακίσει και το απαξιώσει. Η δε απολύτως χειρότερη περίπτωση θα ήταν να την αγοράσει κάποιος, και να την κρατήσει βουβή ακίνητη κι ανέραστη στο σαλόνι του σπιτιού του. Ως έργο τέχνης.

 

Στην άλλη άκρη του μοτοσυκλετιστικού σύμπαντος, έχουμε απλές και χρηστικές μοτοσυκλέτες όπως οι BMW F700GS και R 9T Scrambler, μαζί με την NC750X της Honda. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι πως ως σύνολο αποδίδουν καλύτερα απ’ ότι θα πίστευε κανείς βλέποντας τα επί μέρους εξαρτήματά τους και το εμφανές επίπεδο της τεχνολογίας τους. Μπορεί να έχουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα, να μην προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με την τεχνολογία τους, ας μην ξεχνάμε όμως πως η καλύτερη τεχνολογία δεν είναι κάποιο σύστημα ή ηλεκτρονικό βοήθημα, αλλά η φαιά ουσία του εγκεφάλου αυτών που εξέλιξαν τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Στην περίπτωση του Honda, η "αφανής" τεχνολογία συγκεντρώνεται κυρίως στην εφαρμογή της τεχνογνωσίας ενός κατασκευαστή κολοσσού σε μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, έτσι ώστε να φτιάξει αυτό που ξέρει πως οι περισσότεροι αναβάτες χρειάζονται: Μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα χρήσεων στην άσφαλτο, με αξιοπιστία, πρακτικότητα και οικονομία.  Έφτιαξε δηλαδή η Honda αυτό που χρειάζεται η πλειοψηφία των μοτοσυκλετιστών, κάτι που δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με αυτό που ονειρεύονται. Κάτι δηλαδή σαν την γυναίκα που θα ήσουν ευτυχής αν παντρευόσουν, σε αντίθεση με αυτή που θα επιθυμούσες να έχεις στο κρεβάτι σου. Λίγοι είναι τόσο ρεαλιστές ώστε να κάνουν τη σωστή επιλογή για συμβίωση, δυστυχώς.

Παρόμοιας φιλοσοφίας και το 700 της ΒΜW, με το σύνολο να αποδεικνύεται ανώτερο των επί μέρους εξαρτημάτων του, με πιο σπορ χροιά και απόδοση σε σχέση με το Honda. Τόσο μάλιστα, που λίγες αλλά καίριες αλλαγές το κάνουν να ανταγωνίζεται το "ανώτερο" στα χαρτιά, και προσανατολισμένο περισσότερο από το 700 προς το χώμα, F800GS.   

     

Διαφορετικού είδους και επιδόσεων μοτοσυκλέτες χρειάζονται και άλλες δόσεις τεχνολογίας, δεν μπαίνουν όλες στο ίδιο τσουβάλι, κάνοντας άκυρες τις συζητήσεις του είδους "χρειάζεται το traction control ή όχι;". Για μια superbike είναι απαραίτητο, ειδικά αν ο αναβάτης της θέλει να απολαμβάνει την οδήγηση στην πίστα αντί να περιμένει το επόμενο high siding. Για τους 90 ίππους στο τροχό του Scrambler στις περισσότερες περιπτώσεις όχι, σε μερικές ναι, και τελικά μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό. Κι αυτές είναι οι προφανείς τεχνολογίες, ενώ πιο σημαντικές είναι οι αφανείς, που σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και την σωστή κρίση, φτιάχνουν απολαυστικές, άρτιες και ομοιογενείς μοτοσυκλέτες. Για παράδειγμα, ένα πιρούνι με σωστά επιλεγμένα ελατήρια και αποσβέσεις, χωρίς ρυθμίσεις, θα δουλέψει καλύτερα από ένα πολύ μαλακό, αλλά πολυρυθμιζόμενο. Γιατί το δεύτερο, θα είναι μια ισχυρή ένδειξη πως αυτοί που εξέλιξαν την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν έκαναν τις σωστές επιλογές, με πιθανότερη κατάληξη πως και το σύνολο δεν θα λειτουργεί σωστά τελικά. Από το "τεχνολογικά εντυπωσιακό, αλλά πλημμελώς εξελιγμένο", το "καλοεξελιγμένο, αλλά απλό", είναι πάντα προτιμότερο. Και ο αναβάτης του, δένεται πολύ περισσότερο μαζί του, αφού δεν απογοητεύεται από τεχνολογίες που υποτίθεται θα του έκαναν τη ζωή εύκολη, ενώ αντίθετα του την κάνουν περίπλοκη χωρίς λόγο. 

 

 

Το MOTO HAPPENING αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας. Ο λόγος; Η ανωτέρα βία!