Editorial 608 - Πάνω από τα χωριά των κορυφών…

Από το

motomag

1/7/2020

Ο Κασπάροφ σε μία ομιλία του, από τις πολλές που κάνει τελευταία, το έθεσε αρκετά κομψά: «Δίνουμε μεγαλύτερη σημασία σε κάποιο app για το iphone 11 αντί να ονειρευόμαστε σαν ανθρωπότητα το επόμενο Apollo 11». Μένουμε στάσιμοι και ασχολούμαστε με το ευτελές και πρόσκαιρο - ποιος μπορεί να πει πως αυτή δεν είναι η πραγματικότητα; Στα σύρματα που μεταφέρουν την πληροφορία και στα κύματα που αυτή ταξιδεύει ασύρματα, επικρατεί μία βαβούρα. Ένας όχλος που θεωρεί δικαίωμα να μιλά και να σχολιάζει, μπερδεύοντας το δικαίωμα με την ευθύνη. Όταν μιλάς για κάτι έχεις την ευθύνη να το έχεις ελέγξει, να το έχεις ψάξει. Με στοιχεία όμως. Γιατί από μία θεωρία μπορούμε να έχουμε όλοι για όλα, αυτό είναι το εύκολο άλλωστε, όπως και με τις απόψεις. Μόλις βγεις λίγο προς τα έξω από την πόλη, όταν εκεί που θα πας το σήμα δεν σε βρίσκει, η βαβούρα αρχίζει να καταλαγιάζει. Δεν είναι το ίδιο με το να μείνεις στην πόλη και να επιλέξεις να κλείσεις τα πάντα, γιατί τα πάντα γύρω σου συνεχίζουν στον ίδιο ρυθμό.

Σε ένα χωριό όμως στα 1.800 μέτρα, από τους οικισμούς σε μεγαλύτερο υψόμετρο στην Ευρώπη, η ηρεμία είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα. Δεν παίρνεις απλά οξυγόνο, καθαρίζει το μυαλό σου αμέσως μόλις ανταλλάξεις δύο κουβέντες με το γέρικο ζευγάρι που ξεχορταριάζει τα σκαλοπάτια στο σπίτι που ανοίγει μόλις για λίγους μήνες τον χρόνο, μονάχα το καλοκαίρι. Στα Καλύβια Ροδοχωρίου που πέρασε φέτος το Mega Test δεν φτάνεις δύσκολα, αλλά κανείς δεν μπαίνει στον κόπο. Στον Γράμμο έχει πιο εύκολο δρόμο να φτάσεις από εκείνον που πήγαμε εμείς και σίγουρα πιο εύκολο για να φύγεις, από τον απροσπέλαστο που θέλαμε να μπλέξουμε, αλλά ελάχιστοι πηγαίνουν. Δεν είναι θέμα χρόνου αλλά διάθεσης. Το ευτελές σε κρατά πίσω, ασχολείσαι με το τι μπορείς να αποκτήσεις τώρα, όχι πώς να αξιοποιήσεις καλύτερα αυτό που έχεις… Όπως λέμε σε κάθε Mega Test, όπως ακριβώς κλείνει και το φετινό – κλείνει προσωρινά καθώς έρχεται το Story- το συγκριτικό αυτό είναι πρώτα μία έμπνευση και μετά όλα τα άλλα. Άρπαξε την ευκαιρία και κάνε το ταξίδι, με ό,τι έχεις ή με ό,τι κι αν μπορείς να βρεις, τόσο απλά… Ο Ελληνοαμερικανός, χρόνια αναγνώστης του ΜΟΤΟ που μας ανακάλυψε στο Βελβεντό έχει χορτάσει πολύ βαβούρα πηγαινοερχόμενος στο Μαϊάμι και είναι ήδη σε καλό σημείο: Ετοιμαζόταν να φορτώσει ένα παλιό παπί και να ξεκινήσει τις βόλτες στα βουνά να καθαρίσει το μυαλό του. Σε αυτό να ξέρετε πως είμαστε προνομιούχοι όλοι οι μοτοσυκλετιστές, το αντίδοτο σε όλα τα παραπάνω είναι να βάλεις κράνος, μπουφάν γάντια κτλ και να βγεις στο δρόμο… Κάτι καινούριο θα συναντήσεις σίγουρα:

Στους πρόποδες του Ολύμπου περάσαμε από ένα χωριό που έχει τα περισσότερα βοειδή ανά κάτοικο στα Βαλκάνια, ο βενζινάς μας το είπε ξεκάθαρα: Επτά νοματαίοι εσείς και το χωριό έχει πολλά κορίτσια ανύπαντρα και οι χειρωνακτικές δουλειές βγαίνουν δύσκολα! Γαμπρούς ψάχνουμε… Ορίστε μία πρόταση που δεν θα γινόταν ποτέ σε κάποιον που σταμάτησε να βάλει βενζίνη με το αυτοκίνητο. Η μοτοσυκλέτα φέρνει άλλη αμεσότητα με το περιβάλλον και όχι μόνο με την φύση… Στον Γράμμο ο παππούς με την γιαγιά που τα χρόνια επάνω τους δεν φαίνονται όσο έντονα θα έπρεπε, από το περπάτημα που ρίχνουν για να φροντίσουν τα ζώα που εκτρέφουν, μας είπαν πως πρέπει να πούμε και σε άλλους να περνάνε να συνηθίζουν τον κόσμο. Γιατί μία ανάσα από τα σύνορα, ο ξένος ισοδυναμεί πρώτα με την απειλή. Ο γείτονας, το άλλο 50% του πληθυσμού δηλαδή, μετατρέπει ήδη τον κάτω όροφο του σπιτιού σε ταβέρνα. Άλλη δεν έχει για πολλά χιλιόμετρα, «να πείτε στον κόσμο να έρχεται προς τα εδώ» και δεν το έλεγε μόνο για την ταβέρνα του… Την μοναδική ημέρα που πιάσαμε πολιτισμό, στην Καστοριά, ο κόσμος μας έλεγε πως η βαβούρα με τις θεωρίες για την πόλη, τους έχει κοστίσει αρκετά. Ένα λάθος δημοσίευμα στην τηλεόραση και έχασα δύο κρατήσεις, μας λέει ένας ντόπιος και συνεχίζει πως το διάβασμα είναι καλό, όταν όμως πρώτα έχεις διαλέξει καλά τι είναι εκείνο που διαβάζεις…

Το φετινό Mega Test είχε σκοπό πριν την πανδημία να συνεχίσει εκεί που μας άφησε το περσινό δίπλα στα σύνορα δηλαδή, συνεχίζοντας προς τα έξω. Όμως τα χωριά που βρίσκονται στο μεγαλύτερο υψόμετρο, τα βουνά τα δικά μας, από τα ψηλότερα στα Βαλκάνια που λίγοι επισκέπτονται, έπρεπε να έχουν την τιμητική τους. Θα αφήσουμε το ταξίδι εκτός συνόρων να περιμένει λίγο ακόμη, όχι όμως πολύ… Μέχρι τότε, από εμάς, από την ομάδα που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν, προς εσάς, τους αναγνώστες που επιλέγουν τι θα διαβάσουν, πάρτε το Mega Test ως μία έμπνευση πρώτα για ταξίδι και μετά για αγορά μοτοσυκλέτας. Καλή ανάγνωση λοιπόν, για ένα τεύχος που φιλοξενεί απίστευτη δράση, σε χώμα και άσφαλτο!

 

Editorial 562 - Αφανής τεχνολογία

x
Από το

motomag

1/9/2016

Σ’ αυτό το τεύχος έχουμε μια πολύ ωραία αντίθεση: Απ’ τη μια μεριά δύο εξωτικές Ιταλικές κατασκευές, απ’ την άλλη, τρεις μοτοσυκλέτες που κάνουν περισσότερα απ’ όσα δείχνουν με την πρώτη ματιά.

Κι ενώ είναι άγνωστο τι χρόνους θα έκανε μια Tamburini T12 Massimo στην πίστα, σε σχέση με την δωρητή κινητήρας της BMW S1000RR, δεν μπορεί κανείς παρά να θαυμάσει το απόλυτο της κατασκευής της. Με κινητήρα factory superbike της BMW που βγάζει 235 ίππους, ζυγίζει 154 κιλά, ένα λιγότερο από το ελάχιστο όριο των MotoGP!  Όπως είπαν και οι άνθρωποι της BMW όταν την είδαν από κοντά, δεν υπάρχει περίπτωση μοτοσυκλέτα μαζικής παραγωγής να πετύχει το επίπεδο της ποιότητας και της προσοχής στην λεπτομέρεια που έχει μια Τ12. Kι ούτε βέβαια θα μπορούσε ποτέ να είναι μαζικής παραγωγής μια μοτοσυκλέτα κόστους πάνω από 300.000 ευρώ. Γι’ αυτό και μίλησα για χρόνους, για γυρολόγια, για μετρήσιμα μεγέθη. Γιατί υπάρχει βέβαια η – αξία ανεκτίμητη – απόλαυση της μορφής, της υφής και της ποιότητας του συνόλου και των εξαρτημάτων του, υπάρχει το δέος του ονόματος του Tamburini και της ιστορίας του και της γνώσης πως αυτή ήταν για κείνον η ιδανική superbike, κι αυτά είναι αρκετά για να σε μαγέψουν χωρίς καν να χρειάζεται να την οδηγήσεις. Έχοντας στο μυαλό μου πως σχεδόν όλες οι Bimota (πλην των DB2) που έχω οδηγήσει ήταν μάλλον απογοητευτικές ως σύνολο και συμπεριφορά (και ειδικά η πολυσυζητημένη Tesi), θα ήθελα πάρα πολύ να οδηγήσω μια Τ12 αλλά... απ’ τη μια θα κράταγα και μικρό καλάθι (με τόσες υποσχέσεις, είναι εύκολο να απογοητευτείς), κι απ’ την άλλη, αν όλα ήταν καλά, δεν έχω την ικανότητα να γράψω χρόνους ανταγωνιστικούς με μια μοτοσυκλέτα επιπέδου MotoGP. Μόνο εικόνες και αισθήσεις θα μάζευα, δεν θα μπορούσα να την χρησιμοποιήσω όπως της αξίζει και να μπορέσω να την αξιολογήσω σε ένα απίθανο να συμβεί ποτέ συγκριτικό: Μια Yamaha M1 που θα μας δάνειζε το φιλαράκι μας ο Valentino, μια BMW του παγκοσμίου SBK και μια T12 Massimo… Θα χρειαζόμασταν βέβαια και αντίστοιχα μυθικούς αναβάτες, για να τις οδηγήσουν στο Mugello κατά προτίμηση, για να βγάλουμε μετά τα συμπεράσματά μας. Τα γυρολόγια θα έλεγαν την ψυχρή αλήθεια, θα είχαμε μια τυπική νικήτρια, καλά θα περνάγαμε αν τις κάναμε κι εμείς μια βόλτα, αλλά μήπως έτσι θα χάναμε την ουσία; Τα πιο σημαντικά πράγματα στις μοτοσυκλέτες (όπως και στη ζωή) δεν είναι μετρήσιμα, δεν κατατάσσονται σε πρώτο δεύτερο τρίτο. Επιπλέον, κάθε τέτοια εξωτική κατασκευή έχει πολύ εξειδικευμένο και περιορισμένο πεδίο δράσης: Ακόμα και στην περίπτωση ενός πλούσιου συλλέκτη, ιδιοκτήτη T12, υποπτεύομαι πως περισσότερη ευχαρίστηση θα ήταν για κείνον να την χαζεύει στο γκαράζ του παρέα με τους φίλους του, παρά να κάνει μερικούς γύρους το χρόνο σε πίστα, φοβούμενος μην την κάνει την στραβή, το τσακίσει και το απαξιώσει. Η δε απολύτως χειρότερη περίπτωση θα ήταν να την αγοράσει κάποιος, και να την κρατήσει βουβή ακίνητη κι ανέραστη στο σαλόνι του σπιτιού του. Ως έργο τέχνης.

 

Στην άλλη άκρη του μοτοσυκλετιστικού σύμπαντος, έχουμε απλές και χρηστικές μοτοσυκλέτες όπως οι BMW F700GS και R 9T Scrambler, μαζί με την NC750X της Honda. Το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι πως ως σύνολο αποδίδουν καλύτερα απ’ ότι θα πίστευε κανείς βλέποντας τα επί μέρους εξαρτήματά τους και το εμφανές επίπεδο της τεχνολογίας τους. Μπορεί να έχουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα, να μην προσπαθούν να εντυπωσιάσουν με την τεχνολογία τους, ας μην ξεχνάμε όμως πως η καλύτερη τεχνολογία δεν είναι κάποιο σύστημα ή ηλεκτρονικό βοήθημα, αλλά η φαιά ουσία του εγκεφάλου αυτών που εξέλιξαν τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Στην περίπτωση του Honda, η "αφανής" τεχνολογία συγκεντρώνεται κυρίως στην εφαρμογή της τεχνογνωσίας ενός κατασκευαστή κολοσσού σε μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα, έτσι ώστε να φτιάξει αυτό που ξέρει πως οι περισσότεροι αναβάτες χρειάζονται: Μια μοτοσυκλέτα που μπορεί να καλύψει όλο το φάσμα χρήσεων στην άσφαλτο, με αξιοπιστία, πρακτικότητα και οικονομία.  Έφτιαξε δηλαδή η Honda αυτό που χρειάζεται η πλειοψηφία των μοτοσυκλετιστών, κάτι που δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με αυτό που ονειρεύονται. Κάτι δηλαδή σαν την γυναίκα που θα ήσουν ευτυχής αν παντρευόσουν, σε αντίθεση με αυτή που θα επιθυμούσες να έχεις στο κρεβάτι σου. Λίγοι είναι τόσο ρεαλιστές ώστε να κάνουν τη σωστή επιλογή για συμβίωση, δυστυχώς.

Παρόμοιας φιλοσοφίας και το 700 της ΒΜW, με το σύνολο να αποδεικνύεται ανώτερο των επί μέρους εξαρτημάτων του, με πιο σπορ χροιά και απόδοση σε σχέση με το Honda. Τόσο μάλιστα, που λίγες αλλά καίριες αλλαγές το κάνουν να ανταγωνίζεται το "ανώτερο" στα χαρτιά, και προσανατολισμένο περισσότερο από το 700 προς το χώμα, F800GS.   

     

Διαφορετικού είδους και επιδόσεων μοτοσυκλέτες χρειάζονται και άλλες δόσεις τεχνολογίας, δεν μπαίνουν όλες στο ίδιο τσουβάλι, κάνοντας άκυρες τις συζητήσεις του είδους "χρειάζεται το traction control ή όχι;". Για μια superbike είναι απαραίτητο, ειδικά αν ο αναβάτης της θέλει να απολαμβάνει την οδήγηση στην πίστα αντί να περιμένει το επόμενο high siding. Για τους 90 ίππους στο τροχό του Scrambler στις περισσότερες περιπτώσεις όχι, σε μερικές ναι, και τελικά μπορεί να κάνει και χωρίς αυτό. Κι αυτές είναι οι προφανείς τεχνολογίες, ενώ πιο σημαντικές είναι οι αφανείς, που σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία και την σωστή κρίση, φτιάχνουν απολαυστικές, άρτιες και ομοιογενείς μοτοσυκλέτες. Για παράδειγμα, ένα πιρούνι με σωστά επιλεγμένα ελατήρια και αποσβέσεις, χωρίς ρυθμίσεις, θα δουλέψει καλύτερα από ένα πολύ μαλακό, αλλά πολυρυθμιζόμενο. Γιατί το δεύτερο, θα είναι μια ισχυρή ένδειξη πως αυτοί που εξέλιξαν την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα δεν έκαναν τις σωστές επιλογές, με πιθανότερη κατάληξη πως και το σύνολο δεν θα λειτουργεί σωστά τελικά. Από το "τεχνολογικά εντυπωσιακό, αλλά πλημμελώς εξελιγμένο", το "καλοεξελιγμένο, αλλά απλό", είναι πάντα προτιμότερο. Και ο αναβάτης του, δένεται πολύ περισσότερο μαζί του, αφού δεν απογοητεύεται από τεχνολογίες που υποτίθεται θα του έκαναν τη ζωή εύκολη, ενώ αντίθετα του την κάνουν περίπλοκη χωρίς λόγο. 

 

 

Το MOTO HAPPENING αναβάλλεται μέχρι νεωτέρας. Ο λόγος; Η ανωτέρα βία!