Μας είχε λείψει. Έκθεση μοτοσυκλέτας είχε να γίνει από το 2008, καθόλου τυχαία. Τους λόγους τους νιώθουμε ακόμα όλοι, και δεν ξέρουμε για πόσο. Όμως, η έκθεση μοτοσυκλέτας του 2017 μας γέμισε αισιοδοξία με την επιτυχία της. Ο χώρος εξαιρετικός για το μέγεθος της έκθεσης, τα περίπτερα των εκθετών κι αυτά άψογα και τα περισσότερα καλύτερα απ’ ότι θα περίμενε κανείς τέτοιους καιρούς, δίνοντας έναν Ευρωπαϊκό αέρα. Το σημαντικότερο όμως ήσασταν όλοι εσείς που ήρθατε, και όχι μόνο γιατί ήσασταν πολλοί. Πριν ακόμα ανοίξουν για το κοινό οι πόρτες, απέξω υπήρχε ουρά, κατάσταση που συνεχίστηκε όλες τις μέρες της λειτουργίας της. Το Σαββατοκύριακο, η ουρά στην είσοδο ήταν πολλές φορές μεγάλη, αλλά πολύ τακτική – λες και περίμεναν τίποτα Σουηδοί απέξω για να μπουν. Το πάθος όμως ξεχείλιζε και δεν ήταν καθόλου Σουηδικό, αλλά πολύ πολύ Ελληνικό! Όλοι μας διψούσαμε για κάτι τέτοιο, όλοι περιμέναμε να δούμε από κοντά μαζεμένα όλα τα νέα μοντέλα του ’17, να βρεθούμε μεταξύ μας, ν’ ανέβουμε πάνω τους για να κάνουμε βρουμ-βρουμ, ν’ αφήσουμε την φαντασία μας ελεύθερη, να ενημερωθούμε, να χορτάσουμε μοτοσυκλέτα. Φυσικά και το ΜΟΤΟ ήταν εκεί, έχοντας αναλάβει και τα test ride της έκθεσης, ούτε δυό βδομάδες πριν το μεγάλο TEST RIDE EVENT του ΜΟΤΟ στα Μέγαρα, στις 6 και 7 Μαΐου.
Σημαντικό ήταν το γεγονός της σύστασης Κλάδου Εισαγωγέων Δικύκλου στον ΣΕΑΑ, τον Σύνδεσμο Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτου, που έγινε τον Απρίλιο, και που έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στην απόφαση διοργάνωσης της έκθεσης. Η επωνυμία του συνδέσμου θα αλλάξει κι αυτή σε “Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Αυτοκινήτων και Δικύκλων”, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα. Μπορεί κάποιοι να θεωρούν αυτονόητο πως μέχρι τώρα οι αντιπρόσωποι των εταιριών μοτοσυκλέτα κάθονταν σε ένα τραπέζι και “τα έβρισκαν”, εργαζόμενοι για το κοινό καλό, αλλά δεν συνέβαινε καθόλου κάτι τέτοιο. Με πρώτο δείγμα την έκθεση του 2017, μια διοργάνωση που ανέλαβε η Albatross Event Organizing του Κώστα Λαμάρη, ο Κλάδος Εισαγωγέων Δικύκλου ξεκινά καλά κι έχει μεγάλο έργο μπροστά του. Πρώτος πρόεδρος του ΚΕΔ ανέλαβε ο Σωτήρης Χατζίκος, Διευθύνων Σύμβουλος της Μοτοδυναμική ΑΕΕ,
αντιπρόεδρος ο Άκης Στυλιανίδης, Γενικός Διευθυντής της ΤΕΟΜΟΤΟ ΑΕ, γενικός γραμματέας ο Φώτης Δράκος, Διευθύνων Σύμβουλος της Piaggio Ελλάς ΑΕ και αναπληρωματικό μέλος ο Σόλων Κοντός, Chief Sales Officer της KTM South East Europe ΑΕ. Μαθαίνουμε πως μια από τις πρώτες επιδιώξεις του ΚΕΔ θα είναι και η δυνατότητα για τους κατόχους διπλώματος αυτοκινήτου να οδηγούν μοτοσυκλέτα ως 125cc. Τους ευχόμαστε κάθε επιτυχία.
Με την μνήμη των περισσότερων να φτάνει μέχρι το “είχε πολλά χρόνια να γίνει έκθεση”, φαίνεται πως χρειάζεται να την φρεσκάρουμε λίγο, για να θυμόμαστε την ιστορία των εκθέσεων μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα. Υπό την αιγίδα του ΣΕΑΑ είχαν διοργανωθεί εκθέσεις από το 2003 ως το 2008, με την εξαίρεση του 2005. Η δειλή αρχή όμως είχε γίνει στο 6ο Σαλόνι Αυτοκινήτου το 1988, από λίγες εταιρίες (Aprilia, Ducati, Cagiva, Benelli, MZ, Simson, Tomos και… Bimota), με το ΜΟΤΟ να έχει κι αυτό ένα μικρό περίπτερο. Την επόμενη χρονιά όμως, το 1989, το Σαλόνι Αυτοκινήτου αναβλήθηκε, και χωρίς καθόλου ώριμη σκέψη ή οικονομικό πλάνο, δανειζόμενοι τέσσερις φορές παραπάνω χρήματα από αυτά που είχαμε, με χρονικό περιθώριο λιγότερο από τρεις μήνες, αποφασίσαμε να διοργανώσουμε το 1ο Show Μοτοσυκλέτας στον ΟΛΠ του Πειραιά, χωρίς να έχουμε ιδέα πως γίνεται κάτι τέτοιο. Μέχρι τότε, εκτός από την συμμετοχή των εταιριών που αναφέραμε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου, και παρουσιάσεις των μοντέλων της που οργάνωνε η Yamaha στο Ζάππειο, έκθεση μοτοσυκλέτας δεν είχε διοργανωθεί στην Ελλάδα. Το 1ο Show Μοτοσυκλέτας του ΜΟΤΟ είχε διάρκεια εννέα ημέρες και το επισκέφθηκαν πάνω από 45.000 θεατές που είδαν όλα τα νέα μοντέλα του 1989. Τα αστέρια της έκθεσης τότε ήταν το Honda VFR750R RC30 και το Suzuki GSX-R 1100 Slingshot! Όπως γράφαμε τότε, μπορεί να μην ήταν Μιλάνο ή Κολωνία, αλλά δεν ήταν και Τίρανα ή Λάγκος. Μέχρι και δώρο είχε, με τον τυχερό επισκέπτη να κερδίζει ένα Honda MVX250, εκείνο το ασσύμετρο υγρόψυκτο τρικύλινδρο. Όλοι οι φορείς του χώρου εκπροσωπούνταν, από τις λέσχες και τα επαγγελματικά σωματεία ως την… τροχαία και τις πολιτικές νεολαίες! Το βασικό ήταν ότι περάσαμε όλοι καλά, δεν καταστραφήκαμε οικονομικά, κι έτσι επιβιώσαμε και μπορέσαμε να κάνουμε και το 2ο Show Μοτοσυκλέτας την επόμενη χρονιά, το 1990, σαφώς αναβαθμισμένο. Ακόμα καλύτερο ήταν το 3ο Show Mοτοσυκλέτας το 1991, μια κορυφαία σφαιρική εκδήλωση για την μοτοσυκλέτα. Φτάσαμε αισίως μέχρι το 5ο Show, το 1993, αλλά το έκτο δεν έγινε ποτέ. Με την φράση “Κάθε αγορά μοτοσυκλέτας έχει την προβολή που της ταιριάζει”, μιλούσαμε τότε για τα αίτια. Φανταστείτε πως τότε υπήρχαν εταιρίες μοτοσυκλέτας με εντελώς δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, με στελέχη που δεν επισκέπτονταν καν την έκθεση για να δουν το περίπτερο της εταιρίας τους… Το παλέψαμε, αλλά ο συνδυασμός της ποιότητας που θέλαμε εμείς, και με 40% μικρότερο κόστος για τις εταιρίες, συνάντησε αρνητική αντιμετώπιση, κι ένα κεφάλαιο της ιστορίας του ΜΟΤΟ και της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, έκλεισε.
Μετά το 1ου Show Moτοσυκλέτας το 1989, θεωρούσαμε ως μεγαλύτερη επιτυχία (προφανώς μετά το ότι δεν χρεοκοπήσαμε…) ότι η μοτοσυκλέτα πέρασε στην επικαιρότητα και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αποδεικνύοντας πως “ο κόσμος της μοτοσυκλέτας αποτελεί μια ζωντανή πραγματικότητα που εκφράζεται από δεκάδες χιλιάδες πιστούς φίλους, με οργανωμένους φορείς, με ένα τεράστιο εμπορικό κύκλωμα.” To ίδιο ισχύει και σήμερα, και η ελπίδα είναι πως η Έκθεση Μοτοσυκλέτας του 2017 θα σηματοδοτήσει ένα καλύτερο αύριο για όλους, και για την μοτοσυκλέτα στην Ελλάδα.
ΛΕΖ.
Τεύχος 40, τον Απρίλιο του 1989, με το ρεπορτάζ από το 1ο Show Μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα
