Τριάντα χρόνια κλείνει φέτος το ΜΟΤΟ. Είκοσι το MEGA TEST. Έχουμε φτάσει ένα τεύχος πριν τα 550. Τις βαριέμαι τις επετείους. Από μόνες τους δεν λένε τίποτα. Το θέμα είναι αν κάναμε κάτι αξιόλογο όλα αυτά τα χρόνια, γιατί οι επέτειοι δεν είναι τίποτα άλλο από αφορμή για απολογισμό κι αφετηρία για την συνέχεια. Τους βαριέμαι τους απολογισμούς. Είναι εξίσου εύκολο ή να βλογήσεις τα γένια σου ή να υποτιμήσεις την δουλειά σου. Όλο παγίδες. Κι ό,τι χρειαζόταν να ειπωθεί για το ΜΟΤΟ, το είπε ο φίλος μας ο Mac MacDiarmid το 1995, όταν τον είχα καλέσει στο πρώτο MEGA TEST. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο Mac είναι ένας από τους καλύτερους φωτογράφους, συγγραφείς και δημοσιογράφους που είχε ποτέ ο ειδικός τύπος παγκόσμια, κι έχει συνεργαστεί με τα σημαντικότερα περιοδικά. Προέρχεται δε από μια χώρα με τον αρχαιότερο ειδικό τύπο, κι είναι εκ φύσεως πικρόχολος, κυνικός και μπλαζέ, με χιούμορ που σκοτώνει. Ένα μειδίαμα επιδοκιμασίας είναι τεράστιος έπαινος, όταν προέρχεται από τον Μac. Μετά το τέλος του πρώτου MEGA TEST, του ζήτησα να μου γράψει κάτι γι’ αυτό. Ο άθλιος, αντί για ένα κείμενο για τοπία και μηχανάκια, έγραψε για το ίδιο το ΜΟΤΟ απευθυνόμενος σε σας, τους αναγνώστες του, και συγκρίνοντάς το με τα μεγαλύτερα περιοδικά μοτοσυκλέτας παγκοσμίως: "...Κανένα άλλο περιοδικό στον κόσμο δεν είναι σαν κι αυτό. Κανένα άλλο περιοδικό δεν έχει αναλάβει τέτοια βαριά αποστολή πληροφόρησης και διέγερσης των αναγνωστών του. Το να βρίσκεσαι μπροστά από τα γεγονότα είναι δύσκολο ακόμα και για χώρες πιο κοντά στο κέντρο του μοτοσυκλετιστικού σύμπαντος. Για ένα μικρό περιοδικό σε μια μικρή χώρα σε μια γωνιά της Ευρώπης, είναι διαβολεμένα δύσκολο. Κι όμως το ΜΟΤΟ τα καταφέρνει με ένα πάθος, έναν ενθουσιασμό και έναν επαγγελματισμό, αξεπέραστο απ’ οποιονδήποτε. [...] Όσο η αγορά της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα θα μεγαλώνει, ο τύπος της δεν θα μπορούσε να βρίσκεται σε καλύτερα χέρια. Αυτό σας δίνει, ελπίζω, την ευχαρίστηση να μεγαλώνετε μαζί με το ΜΟΤΟ, κι ακόμα, σας επιφορτίζει με ένα καθήκον, γιατί τίποτα δεν διαρκεί αν το παρατήσεις: Κρατήστε τους στην τσίτα!".
Όταν είχα πρωτοδιαβάσει το κείμενό του, είχα μείνει. Πω, πω, πρέπει να είναι πολύ σπουδαία αυτά που κάνουμε! Χρόνια αργότερα, όποτε τύχαινε να το δω, έπεφτε συγκίνηση κι έκανε λίγο νοσταλγία. Τώρα πια, αν και θεωρώ πως πρόκειται για τον μεγαλύτερο έπαινο που έχουμε λάβει ποτέ, διαφωνώ μαζί του. Η "αποστολή πληροφόρησης και διέγερσης των αναγνωστών" δεν μου φάνηκε ποτέ βαριά. Τονίζοντας εξ αρχής πως αν και οποιαδήποτε εργασία, ακόμα και η δική μας, έχει και κακές, ψυχρές κι ανάποδες στιγμές και περιόδους, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ έναν καλύτερο τρόπο για να περάσω τα τελευταία 30 σχεδόν χρόνια. Για όσους έχουν αποτελέσει τον σκληρό πυρήνα του ΜΟΤΟ, η αναζήτηση της γνώσης και της εμπειρίας ήταν πάντα χαρά και απόλαυση. Για να μπορείς να προσφέρεις κάτι αξιόλογο στους αναγνώστες σου, πρέπει πρώτα να έχεις εσύ ο ίδιος την τρέλα, την αγωνία, την ανάγκη να μάθεις, ικανοποιώντας πρώτα απ’ όλα την δική σου περιέργεια και μετά δημιουργώντας κάτι – ένα άρθρο για το περιοδικό, ένα event ας πούμε – που θα μοιραστείς με τους αναγνώστες. Άρα, κάθε φορά, με κάθε άρθρο, με κάθε τεύχος, ο δημοσιογράφος πρέπει να έχει κάτι καινούργιο να πει, να έχει εξελιχθεί πρώτα ο ίδιος, να έχει προχωρήσει ένα τουλάχιστον βήμα πιο μπροστά, για να μπορέσει να προσφέρει κάτι καλύτερο στους αναγνώστες του. Αυτό είναι πάντα η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Και γι΄αυτό ποτέ δεν ένιωσα πως ήταν "βαριά αποστολή". Ούτε κάτι "διαβολεμένα δύσκολο". Δύσκολο είναι αν δεν μπορείς να σκεφτείς να το κάνεις, ή αν έχεις μεν την ιδέα, αλλά δεν βρίσκεις τον τρόπο να την εφαρμόσεις. Προφανώς και δεν ισχυρίζομαι πως τριάντα χρόνια τώρα μας ήρθαν όλα εύκολα, το αντίθετο μάλιστα. Η ίδια όμως η δυσκολία είναι που δίνει και την ικανοποίηση, όπως ακριβώς η αξία του αντιπάλου δίνει αξία στην νίκη.
Όπως το είχε πει ο Mac, η αγορά της μοτοσυκλέτας μεγάλωσε, μαζί της και το ΜΟΤΟ, μαζί και οι αναγνώστες μας που τους ευχαριστούμε που μας κράτησαν στην τσίτα. Αποτέλεσμα αυτής της... τσίτας, είναι πως το ΜΟΤΟ μετά από 20 χρόνια ΜΕGA TEST είναι ακόμα εδώ, πως σε πείσμα της κατάρρευσης της αγοράς μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα κάναμε ακόμα ένα MEGA TEST με επτά μοτοσυκλέτες επί 2.500 χιλιόμετρα, ενώ λίγο πριν, είχαμε διοργανώσει το ΜΟΤΟ test ride event, όπου έγιναν 7.410 test rides, και δεν ξέρουμε να έχει γίνει κάτι καλύτερο στο είδος του, οπουδήποτε. Το μόνο δύσκολο το έχουμε μπροστά μας: Τα έχουμε καταφέρει τόσο καλά ως χώρα, που αυτή τη στιγμή ούτε μοτοσυκλέτες εισάγονται, ούτε χρήματα έχουμε για να τις αγοράσουμε. Το μόνο που μας σώζει προς το παρόν είναι πως η υπόθεση μοτοσυκλέτα για τον καθένα από μας δεν αρχίζει και τελειώνει στο "αγοράζω καινούργια μοτοσυκλέτα". Το πάθος και η δίψα για γνώση, εμπειρίες και μοτοσυκλετιστική ζωή είναι πάντα εδώ, κινητήρια δύναμη και για το ΜΟΤΟ και στους αναγνώστες του. Τα όνειρα είναι ζωντανά, δωρεάν, κι οι δρόμοι ανοιχτοί. Ονειρευτείτε μαζί μας.
--------------------------------
Οι σελίδες του τεύχους: Οι παρατηρητικοί θα πρόσεξαν πως είναι λιγότερες. Πόσες λείπουν; 16, και είναι (θα ήταν, αν υπήρχαν), όλες διαφημίσεις. Οι σελίδες των άρθρων είναι όσες και στα προηγούμενα τεύχη, οπότε και η αξία του τεύχους για τον αναγνώστη δεν έχει μειωθεί.
