Suzuki SV 650 2019: Δοκιμή μακράς διαρκείας Part 2

Συμβίωση με τη λογική
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

13/1/2020

Οι 25 ημέρες συμβίωσης με το Suzuki SV 650 πέρασαν γρήγορα και ήρθε η ώρα να επιστρέψει σπίτι του και στην οικογένειά του. Στις πρώτες ημέρες αυτής της μακράς διάρκειας δοκιμής, μας είχε τραβήξει την προσοχή η μεγάλη αλλαγή που έφεραν στην προσωπικότητα αυτής της μοτοσυκλέτας τα ισχυρότερα φρένα. Για το πόσο και σε πoιο βαθμό το μοντέλο του 2019 διαφέρει και άλλαξε σε σχέση με το μοντέλο του 2016-2018, μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ. Τώρα είναι η ώρα να κάνουμε έναν μικρό απολογισμό. Να πούμε τί μας άρεσε, τί δεν μας άρεσε, τί θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, αλλά και την αλλαγή κατεύθυνσης που έχει η τελευταία γενιά των SV 650 από τα πρώτα SV 650 του 1999. Και θα ξεκινήσουμε από το τελευταίο κεφάλαιο, διότι καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τα κριτήρια πάνω στα οποία θα κάνουμε την κριτική μας.

Η πρώτη γενιά των SV είχε αλουμινένιο πλαίσιο χωροδικτύωμα, 68 ίππους στον τροχό και μοντέρνα εμφάνιση. Εμφανίστηκε σε μια εποχή που η Suzuki είχε στη γκάμα της τα τετρακύλινδρα Bandit και λίγα χρόνια αργότερα πρόσθεσε και το GSR 600. Με τα Bandit 650 να καλύπτουν το συντηρητικό κοινό της μεσαίας κατηγορίας και το υγρόψυκτο GSR 600 να κινείται στα λημέρια των Hornet 600 και FZ 600 (Fazer), ο εμπορικός χώρος δράσης του SV 650 ήταν απέναντι στον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό, δηλαδή στα αερόψυκτα Ducati Monster 600/750 (620/800) και στα αντίστοιχα Supersport 750/800. Αν ήθελες V2 με περισσότερο γκάζι και την δεδομένη Ιαπωνική αξιοπιστία, τα SV 650 ήταν η εναλλακτική επιλογή. Αν ρωτούσες τότε ποιο από αυτά τα τρία μοντέλα της Suzuki στη μεσαία κατηγορία θα επιβίωνε στο μέλλον , η λογική απάντηση θα ήταν το μοντέρνο τεχνολογικά GSR 600 και ίσως το Bandit 650 λόγω της ανταγωνιστικής τιμής του και της αλεξίσφαιρης αξιοπιστίας του, που του χάριζαν εντυπωσιακές πωλήσεις στη γερμανική, βρετανική και αμερικάνικη αγορά.

Η λογική έλεγε πως το τελευταίο που θα είχε ελπίδες να μείνει στην παραγωγή έως τις μέρες μας ήταν το SV 650, το οποίο έως τότε ήταν απλώς εναλλακτική λύση σε μια ιταλική μοτοσυκλέτα. Κι όμως! Όχι μόνο επέζησε η πιο “εξειδικευμένη” από τις τρεις μεσαίες μοτοσυκλέτες της Suzuki, αλλά είναι και η μόνη που επέζησε εμπορικά. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι γι΄αυτό. Οι προδιαγραφές εκπομπής ρύπων της Ε.Ε. που θέρισε τα μικρομεσαίου κυβισμού τετρακύλινδρα και η σοφή επιλογή της Suzuki να μεταλλάξει το SV 650 σε ανταγωνιστή των Yamaha MT-07 και Kawasaki ER-6 (τώρα πλέον Ζ650). Και οι δύο αυτοί λόγοι, δεν θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα, αν ο V2 κινητήρας των 650 κυβικών της Suzuki δεν ήταν εξ αρχής… φανταστικός. Μιλάμε για έναν κινητήρα είκοσι χρονών, ο οποίος ήρθε αντιμέτωπος με τις προδιαγραφές Euro 4 και εξακολουθεί να είναι από τους δυνατότερους και οικονομικότερους σε κατανάλωση στην κατηγορία του.

Η αλλαγή στρατηγικής της Suzuki για τον εμπορικό προσανατολισμό του SV 650, έφερε αναγκαστικά και πολλές αλλαγές στο σχεδιασμό και τα μηχανικά μέρη. Όταν αντίπαλος ήταν τα ακριβότερα Ducati, υπήρχε σοβαρός λόγος το πλαίσιο να είναι από αλουμίνιο. Τώρα που κύριοι αντίπαλοι είναι το MT-07 και το Z650, προτεραιότητα έχει η τιμή.

Στα χαρτιά, οι προδιαγραφές του νέου SV 650 μοιάζουν υποδεέστερες από εκείνες των δύο πρώτων γενιών. Μόνο που στην πράξη συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Η ακαμψία του νέου ατσάλινου πλαισίου σε σχέση με του πρώτης και δεύτερης γενιάς αλουμινένιου, είναι εφάμιλλη. Η συμπεριφορά όμως στην γρήγορη οδήγηση είναι πολύ καλύτερη στην νέα γενιά, λόγω της άριστης ρύθμισης του πιρουνιού, αλλά και του πίσω αμορτισέρ. Το πιρούνι και τα φρένα ήταν το αδύνατο σημείο των SV 650, ενώ τώρα είναι το δυνατό τους σημείο. Ειδικά το πιρούνι είναι το καλύτερο ανάμεσα στους άμεσους ανταγωνιστές του. Κι όπως ήδη είπαμε στην πρώτη αναφορά μας, στο "Part 1" αυτής της δοκιμής μακράς διάρκειας, οι τετραέμβολες δαγκάνες του μοντέλου του 2019 άλλαξαν συνολικά το χαρακτήρα του SV 650 στη σπορ οδήγηση. Χωρίς καμία αμφιβολία, το μοντέλο του 2019 είναι το πιο καλοστημένο SV 650 και ταυτόχρονα το πιο καλοστημένο στην κατηγορία του γενικώς.

Όπως τα καλύτερα στην κατηγορία του είναι τα όργανα. Από εμφάνιση δεν έχουν κάτι ιδιαίτερο, όμως έχουν μια αξιόπιστη ένδειξη αυτονομίας και όλα όσα πραγματικά χρειάζεσαι σε μια γυμνή μοτοσυκλέτα για όλες τις χρήσεις.  

Προφανώς το SV 650 του 2019 δεν είναι παντού τέλειο, όπως και καμία μοτοσυκλέτα δεν είναι συνολικά τέλεια. Η πολύ χαμηλή σέλα θα βολέψει ακόμα και αναβάτες με ύψος 1,50μ όμως αυτό το πέτυχαν αφαιρώντας σχεδόν όλο το αφρώδες υλικό. Για τις σύντομες καθημερινές διαδρομές εντός πόλεως και τις μονοήμερες εκδρομούλες περιμετρικά της πόλης, είναι αποδεκτή η άνεση (κυρίως χάρη στην ποιότητα λειτουργίας των αναρτήσεων). Όμως αν μιλάμε για μεγαλύτερες αποστάσεις που απαιτούν να μείνεις καθισμένος στη σέλα για πάνω από δύο ώρες συνεχόμενα, τότε τα πράγματα γίνονται πολύ άβολα. Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι της σέλας που αναλογεί στον συνεπιβάτη, μόνο που εδώ δεν υπάρχει η δικαιολογία του χαμηλού ύψους. Αντίθετα πιστεύουμε πως αν πρόσθεταν περισσότερο υλικό και την έκαναν λιγότερο κατηφορική, θα σε ενοχλούσε λιγότερο ο συνεπιβάτης στα φρεναρίσματα και γενικά θα σε ενοχλούσε λιγότερο με τη γκρίνια του.

Επίσης το τιμόνι θα μπορούσε να είναι λίγο μεγαλύτερο σε πλάτος και πιο κοντά στο σώμα σου, αλλά το συγχωρούμε διότι σου επιτρέπει να περνάς μέσα από τους πιο στενούς διαδρόμους στις ουρές των αυτοκινήτων. Εκείνο που δεν μπορέσαμε να συγχωρήσουμε είναι τα ασθενικά φώτα. Ο μεγάλος στρογγυλός προβολέας υπόσχεται μια ευρεία δέσμη φωτός χωρίς κενά και σκιές, όμως η δύναμη της λάμπας είναι οριακή ακόμα και μέσα στη πόλη. Το ίδιο ισχύει και για τη μεγάλη σκάλα, που είναι ελάχιστα πιο δυνατή από την μεσαία. Το πρόβλημα είναι πως το κρύσταλλο του προβολέα είναι εντελώς διάφανο κι αν βάλεις πολύ πιο δυνατές λάμπες (άνω των 3500Κ τύπου Xenon ή LED) θα στραβώνεις τους υπόλοιπους στο απέναντι ρεύμα και θα τρως πολλές μούτζες… δικαιολογημένα.

Πέραν αυτών των τριών σημείων είναι πολύ δύσκολο να βρεις κάποια άλλη αιτία για να παραπονεθείς. Ακόμα και η πολύ μικρή χωρητικότητα του ρεζερβουάρ σε βενζίνη δεν επηρεάζει σημαντικά την αυτονομία, λόγω της μικρής κατανάλωσης (μέση 4,5-5 λίτρα στα 100km σε μικτή χρήση). Οπότε κάνεις εύκολα 180-200 χιλιόμετρα πριν αρχίσεις να ψάχνεις για βενζινάδικο. Επαρκέστατη απόσταση ανεφοδιασμού ακόμα και για μακρινά ταξίδια περιπλάνησης σε άγνωστες διαδρομές. Αν ξαναδιαβάσετε αυτό το κείμενο από την αρχή και κρατήσετε μόνο της “επικεφαλίδες” κάθε παραγράφου, αυτό που μένει είναι πως το SV 650 έχει μια πολύ γερή βάση κινητήρα-πλαισίου-αναρτήσεων (και φρένων από το 2019). Τα γύρω-γύρω είναι εκείνα που αφήνουν περιθώρια για κουβέντα, διαφωνίες ή βελτιώσεις ανάλογα με τις προτεραιότητες και τα γούστα του καθένα μας.

ΔΟΚΙΜΗ SHOEI Glamster: Ρετρό εμφάνιση και υπερσύγχρονη ασφάλεια

Στιλ εποχής χωρίς παραχωρήσεις
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

8/7/2022

Πρώτα απ’ όλα το κράνος το φοράμε για ασφάλεια και προστατεύει το πιο ευαίσθητο και σημαντικότερο για τη ζωή μας όργανο του σώματός, δηλαδή τον εγκέφαλο. Όμως ασφάλεια για ένα κράνος δεν αποτελεί μόνο η αντοχή του στις δυνάμεις πρόσκρουσης που του ασκούνται σε περίπτωση πτώσης. Το κράνος θα πρέπει να προσφέρει και ενεργητική ασφάλεια, δηλαδή να είναι σταθερό σε όλες τις ταχύτητες, να προσφέρει επαρκές οπτικό πεδίο προς όλες τις κατευθύνσεις, να είναι εργονομικά σωστό για να μην προκαλεί πρόωρη κόπωση του αναβάτη στην πολύωρη οδήγηση και φυσικά να έχει ποιότητα υλικών και κατασκευής ώστε τα χαρακτηριστικά του να μην αλλοιώνονται από τη συχνή χρήση.

Η πρόοδος που έχει γίνει στο σχεδιασμό και στη χρήση υλικών τα τελευταία χρόνια, αλλά και οι αυστηρότερες προδιαγραφές, έχουν ως αποτέλεσμα τα σημερινά κράνη να είναι πολύ πιο ασφαλή και πολύ πιο άνετα και ανθεκτικά σε σχέση με τα κράνη προηγούμενων δεκαετιών.

Την ίδια στιγμή όμως, η αναγέννηση της custom σκηνής και η επιστροφή των retro μοντέλων στο προσκήνιο, έφερε μαζί της και την επιστροφή αντίστοιχης σχεδίασης κρανών.

Το πρόβλημα σε αυτή την περίπτωση είναι πως το στιλ και ο όμορφος εξωτερικός σχεδιασμός που είναι εμπνευσμένος από το παρελθόν δεν ακολουθεί το επίπεδο ασφάλειας που πρέπει να έχει ένα κράνος στη σύγχρονη εποχή.

Εδώ βρίσκεται η διαφορά του νέου Glamster σε σχέση με τα περισσότερα κράνη της “retro” και “neoretro” κατηγορίας.

Το πρώτο σημαντικό στοιχείο διαφοροποίησης είναι φυσικά ο σχεδιασμός του τμήματος που προστατεύσει το σαγόνι και το πρόσωπο του αναβάτη. Η SHOEI έχει διατηρήσει μια αρκετά μεγάλη σε μέγεθος “μπάρα προστασίας” κάτω από τη ζελατίνα, οπότε το Glamster προσφέρει προστασία σύγχρονου Full-Face κράνους.

Ένα ακόμα σημείο διαφοροποίησης από την πλειοψηφία των κρανών αυτής της κατηγορίας είναι η ύπαρξη αεραγωγών στο υποσαγόνιο και το μέτωπο, οι οποίοι διατηρούν δροσερό το κεφάλι του αναβάτη το καλοκαίρι και αποτρέπουν το θόλωμα της ζελατίνας από την ανάσα του αναβάτη τον χειμώνα.

Ακολουθώντας τα υψηλά πρότυπα ασφάλειας της SHOEI, το λουράκι του Glamster δένει με διπλούς κρίκους και έχει σύστημα E.Q.R.S. (Emergency Quick Release System) ώστε οι διασώστε να μπορούν να βγάζουν εύκολα το κράνος από το κεφάλι, χωρίς να καταπονούν τον αυχένα σε περίπτωση ατυχήματος, όπως επιβάλλεται στα αγωνιστικά κράνη.

Άλλη μια ομοιότητα με τα αγωνιστικά κράνη της SHOEI είναι η αφαίρεση όλων των τμημάτων της εσωτερικής επένδυσης για εύκολο και γρήγορο πλύσιμο.   

Το εξωτερικό κέλυφος του Glamster κατασκευάζεται σε τρία διαφορετικά μεγέθη, οπότε τα μικρά, τα μεσαία και τα μεγάλα νούμερα έχουν ίδιο πάχος αφρώδους υλικού εσωτερικά και δεν υπάρχουν κάποια νούμερα που διαθέτουν περισσότερο ή λιγότερο αφρώδες από το ιδανικό, κάτι που παίζει μεγάλο ρόλο στον τομέα της ασφάλειας ενός κράνους.

Επίσης η SHOEI προσφέρει πέντε διαφορετικού πάχους μαξιλαράκια για τα μάγουλα, ώστε το Glamster να εφαρμόζει άψογα σε διαφορετικά σχήματα προσώπου.

Το πρώτο πράγμα που σε εντυπωσιάζει όταν πιάνεις για πρώτη φορά στα χέρια σου το  Glamster είναι το μικρό του βάρος και οι μικρές εξωτερικές διαστάσεις του που έχει το κέλυφος (1165gr-1215gr). Στο περιοδικό έχουμε πάρα πολλά κράνη στο ίδιο νούμερο και το Glamster ήταν βαρύτερο σε αίσθηση μόνο από ένα full-carbon, το οποίο ήταν μάλιστα και open-face!. Πραγματικά πολύ ελαφρύ κράνος όταν το κρατάς στα χέρια και παραμένει ελαφρύ σε αίσθηση όταν το φοράς, χάρη στο σωστό ζύγισμα που έχει και την πολύ καλή εφαρμογή.

Το δοκιμάσαμε οδηγώντας διαφορετικού τύπου μοτοσυκλέτες και scooter με πιο δύσκολη δοκιμασία απ’ όλες την οδήγηση του ηλεκτρικού scooter CE-04 της BMW, το οποίο φυσικά δεν παράγει κανέναν θόρυβο, οπότε ο αναβάτης ακούει μόνο όποιον αεροδυναμικό θόρυβο παράγει το κράνος.

Επίσης η ζελατίνα του είναι χαμηλή, οπότε η αεροδυναμική συμπεριφορά του κράνους στις υψηλές ταχύτητες πρέπει να είναι άψογη για να μην τρέμει και να μην πιέζει το κεφάλι του αναβάτη.

Όπως αναμέναμε από ένα κράνος της SHOEI, το Glamster είναι πολύ ήσυχο στις υψηλές ταχύτητες και δεν υπάρχουν σφυρίγματα ή στροβιλισμοί αέρα γύρω από τη ζελατίνα του. Επίσης δεν έχει την τάση να ανασηκώνεται στις υψηλές ταχύτητες, κάτι που δεν καταφέρνουν να κάνουν ούτε τα κράνη που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για γυμνές μοτοσυκλέτες.   

Συνοψίζοντας την εμπειρία μας από τον πρώτο μήνα συμβίωσης με το Glamster θα λέγαμε πως η SHOEI έντυσε ένα υπερσύγχρονο full-face κράνος με μια ρετρό εμφάνιση και κατάφερε να προσφέρει στο κοινό της custom σκηνής και των neo-retro μοτοσυκλετών πολύ υψηλά επίπεδα ασφάλειας και άνεσης με εξαιρετικό στιλ.