Στην Μονεμβάσια με την Street Glide Special

Μοτοσυκλέτα για χορτασμένους
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

9/8/2018

Για να μην μακρηγορούμε, για μένα δύο είναι οι καλύτερες μοτοσυκλέτες τουρισμού αυτή την στιγμή. Η μία είναι η BMW R 1200 RT και η άλλη είναι η Harley Davidson Street Glide. Πρώτα αγοράζεις την BMW  για να γυρίζεις τον κόσμο μέχρι να φτάσεις στο σημείο να χορτάσεις, να μπουχτίσεις και να μην θέλεις να ταξιδέψεις ποτέ ξανά με μοτοσυκλέτα.

Όταν φτάσεις στο σημείο να έχεις επισκεφτεί όλα τα μέρη του κόσμου που πάει δρόμος  και όταν έχεις φτάσεις στο σημείο να θεωρείς το ταξίδι με μοτοσυκλέτα μια βαρετή ρουτίνα, τότε ακριβώς είναι η ώρα για να αγοράσεις την Street Glide και εκείνη έχει τον τρόπο να σε κάνει να ερωτευτείς ξανά τα ταξίδια με μοτοσυκλέτα.

 Αν έχεις ήδη κάνει πολλά ταξίδια με υπερηχητικές ταχύτητες στη σέλα ενός Hayabusa και  αν έχεις γράψει χιλιάδες χιλιόμετρα με μια πλήρως εξοπλισμένη σύγχρονη τουριστική μοτοσυκλέτα όπως το R 1200 RT, θα είσαι πλέον σε θέση να πάρεις από την Street Glide τον θησαυρό που έχει να σου δώσει.

 

Τα πρώτα 400 χιλιόμετρα είναι για ζέσταμα

 

Το 1998 είχα κάνει την διαδρομή Ανκόνα-Μόναχο αυθημερόν με ένα Yamaha R6 με στάσεις ολίγων λεπτών μόνο για βενζίνη και το ίδιο έκανα την επόμενη χρονιά με την μεγάλη της αδερφή, την R1. Πέρσι έκανα αυθημερόν την διαδρομή Αθήνα-Λίμνη Πλαστήρα-Αθήνα με ένα KTM 390 Duke (επίσης με στάσεις μόνο για βενζίνη), οπότε τα 400 χιλιόμετρα σερί με την Street Glide μέσα σε τέσσερεις ώρες δεν τα θεωρώ επίτευγμα ή κάποιο φοβερό κατόρθωμα και είμαι βέβαιος ότι θα υπάρχουν ανάμεσά σας πολλοί που έχουν κάνει περισσότερα χιλιόμετρα σε μια μέρα με πολύ πιο ακατάλληλες για ταξίδια μοτοσυκλέτες, πιθανότατα και με ποδήλατο.

Όμως το νόημα δεν είναι στους αριθμούς και στα ρεκόρ Guinness.

Την διαδρομή Αθήνα-Νεάπολη Λακωνίας την κάνω τουλάχιστον πέντε με έξι φορές τον χρόνο. Κάποτε ήταν πάνω από 450 χιλιόμετρα και διαρκούσε σχεδόν έξι ώρες αν οδηγούσες προσεκτικά ή μπορούσες να το κάνεις σε τέσσερις ώρες αν δεν σε ένοιαζε να προστεθεί και το δικό σου εικονοστάσι ανάμεσα στα υπόλοιπα 5-6 εικονοστάσια που υπάρχουν σε κάθε στροφή από την Τρίπολη και κάτω. Τα τελευταία τρία χρόνια η διαδρομή έχει μικρύνει στα 370 χιλιόμετρα λόγω των νέων δρόμων που έχουν φτιαχτεί. Οι τέσσερεις ώρες είναι πλέον εύκολο να επιτευχθούν, ακόμα και αν πας με αυτοκίνητο, που εκ των πραγμάτων θα χάσεις αρκετό χρόνο στην τοπική κίνηση των χωριών της νότιας Λακωνίας.

Η επικινδυνότητα του δρόμου μετά την Σπάρτη εξακολουθεί να είναι υψηλή και οι εννιά στους δέκα οδηγούς αυτοκινήτων είναι συνταξιούχοι μέσου όρου ηλικίας 95 ετών και αντίστοιχης αντίληψης και αντανακλαστικών. Κάποιοι το απολαμβάνουν αυτό το ταξίδι, γιατί τους αρέσουν οι στροφές μεταξύ Τρίπολης και Σπάρτης (τόσο στον παλιό δρόμο από το βουνό χωρίς διόδια, όσο και στον καινούριο με τα διόδια) και η θέα της θάλασσας προς το τέλος της διαδρομής. Εγώ πάλι το έχω σιχαθεί αυτό το ταξίδι και δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα αναγκαίο κακό. Μου χαλάει τη μέρα και γι΄αυτό το κάνω πλέον αυθημερόν για να μην μου χαλάσει δύο μέρες, αλλά μόνο μία…

Φέτος το καλοκαίρι όμως ήρθε η Street Glide και με ξανάκανε να αγαπήσω αυτή τη διαδρομή.

Πάντα θα πρέπει να επαναλαμβάνεις ότι κάθε μοντέλο της Harley Davidson διαφέρει σε προσωπικότητα και ικανότητες, διότι πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα πιστεύουν ότι τα 32 μοντέλα της αμερικάνικης εταιρίας είναι η ίδια μοτοσυκλέτα σε άλλο χρώμα. Στην πραγματικότητα είναι σαν να λες ότι το Suzuki V-Strom 1000 είναι το ίδιο πράγμα με το GSX-R 1000 επειδή είναι και τα δύο Suzuki και έχουν 1000 κυβικά.

Βέβαια για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η ίδια η Harley Davidson έχει την ευθύνη για τη δημιουργία αυτής της εικόνας, επιλέγοντας να απομονωθεί για πολλές δεκαετίες από τον πυρήνα του κόσμου της μοτοσυκλέτας και να φτιάξει έναν ξεχωριστό δικό της. Αυτό φυσικά οδήγησε στη δημιουργία στρατοπέδων με φίλους και εχθρούς, κάτι που εμποδίζει την ψύχραιμη κριτική των μοτοσυκλετών της.

Μιλάμε για ψύχραιμη κριτική και όχι για αντικειμενική κριτική, διότι αντικειμενικός  δεν μπορεί να είναι κανένας μας στην κριτική του, από τη στιγμή που κανένας μας δεν έχει κάνει τα πάντα με όλες τις μοτοσυκλέτες του κόσμου. Όσα περισσότερα μαθαίνεις, τόσο πιο ανοιχτόμυαλος και δεκτικός γίνεσαι σε νέες εμπειρίες και σε διαφορετικές απόψεις. Όσα λιγότερα ξέρεις και έχεις ζήσει, τόσο πιο δογματικός γίνεσαι, εκφράζοντας τις απόψεις σου με επιθετικότητα. Βάλτε στο You Tube μια συνέντευξη του καθηγητή του MIT κ. Ναννόπουλου και μετά βάλτε να δείτε πως μιλάνε οι εκπρόσωποι των φοιτητικών οργανώσεων και θα καταλάβετε την διαφορά μεταξύ ενός ανθρώπου που έχει δει πόσο μικρή είναι η γη μέσα στο σύμπαν και ενός ανθρώπου που πιστεύει ότι ολόκληρο το σύμπαν είναι το Παγκράτι.

Που κολλάει η Street Glide σε όλα αυτά; Μα πολύ απλά, η Street Glide είναι η μοτοσυκλέτα που σου δείχνει ότι το σύμπαν επεκτείνεται πολύ πιο μακριά από το προσωπικό Παγκράτι του καθενός μας. Ναι, υπάρχει ο τουρισμός με ταχύτητες ταξιδιού 200-250 km/h και έναν σάκο πλάτης που έχει μια οδοντόβουρτσα μέσα. Ναι, υπάρχει ο τουρισμός με τις φαρδιές αφράτες θερμαινόμενες σέλες, τα τριβάλιτσα με ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της Βουγιουκλάκη μέσα τους και τις τεράστιες ηλεκτρικά ρυθμιζόμενες ζελατίνες.

Υπάρχει ο εξερευνητικός τουρισμός, σε μέρη που δεν θα σε ενοχλήσει ο “θόρυβος” της κίνησης του χρήματος  από τσέπη σε τσέπη.

Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και ο τουρισμός που πρεσβεύει η Street Glide και στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μεγάλη βόλτα στους δρόμους όλου του κόσμου.

Πως όμως καταφέρνει να μετατρέπει σε βόλτα τις διαδρομές που αν τις κάνεις με άλλη μοτοσυκλέτα θα τις αποκαλούσες ταξίδια;

 Αυτός ο παλιομοδίτικος κινητήρας με τα ωστήρια που βγάζει με το ζόρι 65,5 ίππους στον τροχό από 1745 κυβικά, προκαλεί γέλια σε όσους πεινάνε ακόμα για γκάζι, αλλά ταυτόχρονα προκαλεί και ένα τεράστιο χαμόγελο σε όσους έχουν χορτάσει από αυτό ή έχουν τη δυνατότητα να πάρουν τη δόση τους όποτε την χρειαστούν.

Η Street Glide μπορεί να ταξιδεύει με 150-160km/h για ώρες στην εθνική χωρίς πρόβλημα, αλλά αν το κάνεις αυτό, βάζεις τον εαυτό σου σε έναν ρυθμό που αφαιρεί το μεγαλύτερο μέρος της γοητείας αυτής της μοτοσυκλέτας. Επίσης μειώνεις τον χρόνο του ταξιδιού, που είναι καλό μόνο όταν ταξιδεύεις με τις υπόλοιπες μοτοσυκλέτες. Με την Street Glide θέλεις το ταξίδι να διαρκέσει όσο περισσότερο γίνεται. Γιατί; Γιατί αισθάνεσαι ότι κάνεις βόλτα και σε όλους μας αρέσουν οι βόλτες και θέλουμε να διαρκούν όσο περισσότερο γίνεται. Κατέβασε την ταχύτητα ταξιδιού στα 120-140 km/h και θα ανοίξει μπροστά σου ένας καινούριος κόσμος. Το είχα γράψει και στο τεστ της μοτοσυκλέτα στο τ. 582 του MOTO, ότι η διαδικασία οδήγησης της Street Glide σου καθαρίζει το μυαλό με αποτέλεσμα να νοιώθεις ψυχική γαλήνη. Πρωταγωνιστής σε αυτή την διαδικασία είναι ο κινητήρας με τον αριθμό “107”. Αυτός με την τεχνολογία του 1920 που σχολίασε κάποιος στο facebook ή “αυτός ο καινούριος, ο γιαπωνέζικος” που μου είπε ένας “παλιός” Χαρλεάς.

Εννοείται πως κανένας από τους δύο δεν έχει ταξιδέψει με την Street Glide…

Πρόκειται για τον καλύτερο κινητήρα στην ιστορία της Harley και σίγουρα πολύ καλύτερο από τον κινητήρα των V-Rod που είχε σχεδιάσει μαζί με την Porsche και είχε τεχνολογία του 2020. Κλάσεις ανώτερος είναι και από τον προηγούμενο 103 και 103 ΗΟ, διότι δεν έχει παρασιτικούς μεταλλικούς θορύβους, οπότε παράγει πιο καθαρά τον αυθεντικό ήχο των αμερικάνικων V2 και όταν ανοίγεις το γκάζι σπρώχνει εμπρός την μοτοσυκλέτα έως τον κόφτη, χωρίς ενοχλητικούς κραδασμούς.

Ο κινητήρας αυτός είναι που σε κάνει να λες ότι η Street Glide είναι η Rolls Royce των μοτοσυκλετών.

 

Η άνεση που προσφέρει αυτή η μοτοσυκλέτα είναι κυρίως ψυχική και όχι σωματική. Από το σώμα σου έχει απαιτήσεις στους πολύ στενούς επαρχιακούς δρόμους. Το μόνο που μπορείς να χειριστείς πάνω της με ένα άγγιγμα είναι η μεγάλη οθόνη touch screen του συστήματος multimedia. Η ανάλυση της οθόνης είναι πολύ καλή αλλά όχι κορυφαία. Όμως οι δυνατότητες του συστήματος ξεπερνούν ακόμα και εκείνες της BMW στο καινούριο σύστημα Connected που έχει το καινούριο  R 1200 GS. Επίσης εργονομικά είναι άψογο και η πλοήγηση στο μενού του navi και του ηχοσυστήματος (έχει ραδιόφωνο και σύνδεση για mp3/mp4/smartphone) γίνεται εύκολα από τα δύο joystick στους διακόπτες. Άριστα δέκα παίρνει και το cruise control που μέχρι στιγμής είναι το πιο ομαλό σε λειτουργία και εύκολο στο χειρισμό που έχουμε δοκιμάσει.

Τα υπόλοιπα τα έχουμε γράψει στο τεστ της μοτοσυκλέτας, αλλά και από την οδήγησή της στην πανευρωπαϊκή παρουσίαση στην Κροατία, μαζί με την Road Glide.

Αν αξίζει να προσθέσουμε κάτι, αυτό αφορά την μεγάλη αυτονομία που προσφέρει το ρεζερβουάρ και η λογική κατανάλωση βενζίνης του κινητήρα. Ο δείκτης της βενζίνης ακούμπησε την ένδειξη της ρεζέρβας στα 367 χιλιόμετρα. Εντυπωσιακό επίτευγμα για μια μοτοσυκλέτα με 1745 κυβικά που ζυγίζει 360 κιλά.

   

Δοκιμή Honda NT 1100 2022: Πρώτες εντυπώσεις στην Ελλάδα

Με στόχο τους πελάτες της
Μπάμπη Μέντη
Από τον

Μπάμπη Μέντη

12/4/2022

Αναλόγως με το τί θα ήθελες να είχε φτιάξει η Honda για αυτή την κατηγορία ή ποιες μοτοσυκλέτες του ανταγωνισμού θέλεις να βάλεις απέναντι στο NT 1100 DCT, μπορείς να πεις ό,τι θέλεις και να την αξιολογήσεις όπως σε βολεύει.

Στην πραγματικότητα όμως ο βασικός στόχος της Honda ήταν να καλύψει την τρύπα που δημιουργήθηκε στην γκάμα της μετά την διακοπή της παραγωγής των VFR 800 F και Crossrunner 800 X λόγω προδιαγραφών Euro 5, χρησιμοποιώντας όσα περισσότερα μηχανικά μέρη μπορούσε από τα Africa Twin 1100.

Με άλλα λόγια, ο βασικός στόχος του NT 1100 DCT είναι να καλύψει τις ανάγκες του παραδοσιακού πελατολογίου της Honda και όχι να πάρει πελάτες από κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο της κατηγορίας των sport-touring. Προφανώς η Honda δεν θα πει όχι αν το προτιμήσει κάποιος αντί για ένα BMW R1250RS, όμως ξεκάθαρα δεν μπήκε στη διαδικασία της απευθείας αντιπαράθεσης με τον ανταγωνισμό.

Μόλις την καβαλήσεις και πολύ περισσότερο μόλις περάσει η τρίτη ή τέταρτη μέρα συμβίωσης στους ελληνικούς δρόμους, σε αναγκάζει να παραδεχτείς πως έχει σε όλους τους τομείς ακριβώς ό,τι χρειάζεσαι στην πραγματική ζωή.

Ο γνωστός μας από το Africa Twin 1100 δικύλινδρος εν σειρά κινητήρας, διακρίνεται για την ομαλή και ροπάτη απόδοσή του στην χαμηλές και μεσαίες στροφές, κάτι που τονίζεται ακόμα περισσότερο αν επιλέξεις την αυτόματη λειτουργία “D” στο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη με το νέο και ομαλότερο λογισμικό. Στο NT 1100 DCT υπάρχουν τρία έτοιμα riding mode (Rain/Urban/Tour) και δύο ανοιχτά USER 1&2. Επίσης μπορείς να ρυθμίσεις το Traction Control σε τρία επίπεδα ευαισθησίας από το κουμπί στον αριστερό διακόπτη ή να το απενεργοποιήσεις εντελώς από την έγχρωμη touch-screen οθόνη των 6,5 ιντσών, που επίσης προέρχεται αυτούσια από το Africa Twin 1100 και έχει δυνατότητα σύνδεσης με συσκευές Android και iOS.

Από τους 100 ονομαστικούς ίππους στις μόλις 7.500 στροφές, οι 86 περίπου από αυτούς φτάνουν έως την άκρη του πίσω τροχού, αντιμετωπίζοντας με ευκολία τα 248 κιλά της έκδοσης DCT με γεμάτο το μεγάλο ρεζερβουάρ των 20,8 λίτρων.

Η αρχιτεκτονική του ατσάλινου πλαισίου είναι ίδια με του Africa Twin, αλλά τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά είναι εντελώς διαφορετικά, με μικρότερη γωνία κάστερ και πιο κοντό μεταξόνιο.

Παρ’ όλα αυτά, οι 26,5⁰ της γωνίας κάστερ και τα 1535mm του μεταξονίου δικαιολογούν την touring αλλά όχι την sport πλευρά του χαρακτήρα του.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως το NT 1100 DCT διακρίνεται στον τομέα της σταθερότητας και λιγότερο της ευελιξίας.

Πολύ μεγάλη προσοχή έχει δώσει η Honda στην αεροδυναμική προστασία του αναβάτη, βάζοντας διάφανα φτερά στο φαίρινγκ και αντίστοιχες προεκτάσεις στην πλαστική ποδιά.

Το ύψος της ζελατίνα ρυθμίζεται σε εύρος 164mm, αλλά θα πρέπει να κατέβεις από την μοτοσυκλέτα για να την ανεβοκατεβάσεις με τα δύο χέρια.

Η σέλα είναι πολύ μεγάλη και ευρύχωρη για δύο άτομα και έχει λογικό ύψος 810mm, παρά το γεγονός πως το NT 1100 DCT απέχει 175mm από το έδαφος.  

Ρυθμιζόμενες είναι και οι αναρτήσεις, με το πίσω αμορτισέρ να έχει υδραυλική προφόρτιση ελατηρίου. Λογικό μέγεθος έχουν και οι βαλίτσες, όπου το συνολικό πλάτος τους δεν ξεπερνά τα 901mm και έχουν σωστά σχεδιασμένο μηχανισμό σύνδεσης και αφαίρεσης.

 Όπως βλέπουμε, το νέο NT 1100 της Honda είναι σε κάθε τομέα του μια απόλυτα λογική μοτοσυκλέτα δρόμου. Το πρόβλημα βέβαια είναι πως ως μοτοσυκλετιστές είμαστε εκ φύσεως ονειροπόλοι και τις περισσότερες φορές οι ανάγκες μας δεν έχουν σχέση με τη λογική. Κάποιες φορές μάλιστα δεν έχουν σχέση ούτε με την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας…

Όλα αυτά όμως, καθώς και την κριτική μας για τα δυναμικά χαρακτηριστικά και την απόδοση των ηλεκτρονικών θα τα αναλύσουμε λεπτομερώς στην πλήρη δοκιμή που θα δημοσιεύσουμε στο περιοδικό ΜΟΤΟ